Τη διενέργεια εκλογών το συντομότερο δυνατό ζήτησε η Λούκα κατσέλη, αφού προηγουμένως εξασφαλισθεί η καταβολή της 6ης δόσης και εγκριθεί η νέα δανειακή σύμβαση.Ολόκληρη η ομιλία της Βουλευτού του ΠΑΣΟΚ έχει ώς έξης:
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,
Ο Έλληνας πολίτης παρακολουθεί όλη την τελευταία εβδομάδα, άφωνος και ταπεινωμένος, τις τελευταίες συνταραχτικές πράξεις ενός δίχρονου δράματος.
Η τελευταία εβδομάδα υπήρξε για όλους τραυματική.
Την Δευτέρα, ακούσαμε τον Πρωθυπουργό να ζητά δημοψήφισμα για την δανειακή σύμβαση, οι όροι της οποίας είχαν ήδη συμφωνηθεί μετά από πολύμηνες και θα έλεγα επιτυχείς διαπραγματεύσεις με τους πιστωτές μας. Και τέθηκε σε όλους μας το απλό ερώτημα: καλά, αν πίστευε ειλικρινά η Κυβέρνηση ότι ο Ελληνικός λαός πρέπει να έχει λόγο με την ψήφο του σε τόσο σημαντικές αποφάσεις, αυτό δεν μπορούσε και δεν έπρεπε να γίνει πριν κλειστεί η συμφωνία στις 26 Οκτωβρίου;
Την ίδια μέρα ακούσαμε τον Υπουργό Οικονομικών να υπεραμύνεται του δημοψηφίσματος, πράγμα που ενίσχυσε την εντύπωση ότι για μια τέτοια απόφαση υπήρχε τουλάχιστον μια στοιχειώδης ενημέρωση αν όχι συνεννόηση με τους ομολόγους του. Λίγες μέρες αργότερα αποκαλύφθηκε όχι μόνο ότι δεν υπήρχε ενημέρωση και επικοινωνία με τους εταίρους μας, αλλά ότι ο ίδιος ο Υπουργός Οικονομικών και Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης ήταν αντίθετος με το δημοψήφισμα!
Πριν δύο εβδομάδες, η ψήφιση όλων των άρθρων του πολυνομοσχεδίου, ακόμα και του Άρθρου 37 που αφορούσε στις συλλογικές συμβάσεις και όχι σε δημοσιονομικές δεσμεύσεις, προβλήθηκε από την Κυβέρνηση ως αναγκαία προϋπόθεση για τη χορήγηση της 6ης δόσης. Και σε λιγότερο από δύο εβδομάδες, η ίδια η κυβέρνηση τίναξε όλη την δανειακή σύμβαση στον αέρα, συμπεριλαμβανομένης και της χορήγησης της 6ης δόσης.
Την Τρίτη, ακούσαμε από τον Κυβερνητικό εκπρόσωπο ότι υπήρχε ομόφωνη απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος. Και την Πέμπτη, τουλάχιστον τρείς Υπουργοί, ανακοίνωσαν ότι είχαν προβάλει διαφωνίες!
Την Πέμπτη, όλοι οι Έλληνες λάβαμε το ταπεινωτικό τελεσίγραφο της κας Μέρκελ και του κου Σαρκοζί. Το δημοψήφισμα έπρεπε να γίνει μέχρι τις 4 Δεκεμβρίου και δεν μπορούσε να αφορά στην δανειακή σύμβαση αλλά μόνο στην παραμονή μας ή όχι στο ευρώ. Μέχρι τότε, μας ανακοίνωσαν ότι όλα παγώνουν. Μέσα σε λίγες ώρες, η ιδέα του δημοψηφίσματος αποσύρθηκε με το επιχείρημα ότι το δημοψήφισμα προτάθηκε για να προκληθεί συναίνεση από τη βάση γιατί δεν είχε καταστεί δυνατή συναίνεση κορυφής από τη ΝΔ και τα άλλα κόμματα. Και ρωτάει ο απλός πολίτης: καλά, έπρεπε να αμφισβητήσουμε και να κλονίσουμε την ένταξή μας στην Ευρωζώνη, τη δανειακή σύμβαση, τις σχέσεις μας με τους πιστωτές μας και την αξιοπιστία της χώρας για να πείσουμε τον κο Σαμαρά να υπογράψει τη σύμβαση;
Η χθεσινή συνεδρία της Βουλής φοβάμαι ότι έφερε το τελειωτικό χτύπημα: αντί για μια ελάχιστη προσπάθεια ειλικρινούς συνεννόησης μεταξύ των πολιτικών αρχηγών για την ανάληψη πρωτοβουλιών που θα εγγυώνται τη διασφάλιση των απαραίτητων χρηματοδοτικών πόρων, την επίτευξη πολιτικής και οικονομικής ομαλότητας και τη δρομολόγηση εκλογών σε εύλογο χρονικό διάστημα, η αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος δέχθηκε καινούργια πλήγματα.
Ακούσαμε τον κο Σαμαρά να διατείνεται ότι από τις 27 Οκτωβρίου, είχε θεωρήσει «αναπόφευκτη» την δανειακή σύμβαση, δηλαδή είχε συναινέσει στην υπογραφή της. Κανένας δεν το είχε αντιληφθεί μέχρι τότε! Κατέθεσε αμέσως μετά την πρότασή του για μεταβατική κυβέρνηση τεχνοκρατών και εκλογές, λες και η διαπραγμάτευση μιας δανειακής σύμβασης και σημαντικών όρων της δεν αποτελεί ύψιστη πολιτική πράξη που απαιτεί έμπειρους πολιτικούς χειρισμούς. Και μετά, για λόγους ανεξήγητους, τον είδαμε να αποχωρεί από αυτή την αίθουσα!!
Ακούσαμε εκπροσώπους της Αριστεράς να υπεραμύνονται της παραμονής μας στο ευρώ αλλά να μην θέλουν ν’ ακούσουν για τη δανειακή σύμβαση χωρίς την παραμικρή ανάγκη να προβάλλουν εναλλακτικές προτάσεις για τη χρηματοδότηση της χώρας.
Ακούσαμε τον Πρωθυπουργό στην Κοινοβουλευτική Ομάδα να ζητά ψήφο εμπιστοσύνης για την απρόσκοπτη συνέχιση του Κυβερνητικού έργου και λίγο μετά την επισήμανση Υπουργών ότι, στο Υπουργικό Συμβούλιο που είχε προηγηθεί, είχε ο ίδιος συναινέσει στην ανάγκη συγκρότησης κυβέρνησης εθνικής ευθύνης. Παρακολουθήσαμε τέλος στην Ολομέλεια την έκκληση του Πρωθυπουργού για παροχή ψήφου εμπιστοσύνης προς την Κυβέρνηση ώστε να εξασφαλιστεί η καταβολή της 6ης δόσης και η υλοποίηση της δανειακής σύμβασης, τις οποίες ο ίδιος είχε δυναμιτίσει με την πρόταση για το δημοψήφισμα και για να διερευνήσει με τον κο Σαμαρά τους όρους και προϋποθέσεις συγκρότησης μεταβατικής κυβέρνησης χωρίς όμως κανένα χρονοδιάγραμμα και καμία αξιόπιστη δέσμευση.
Το μόνο που δεν ακούσαμε αυτές τις μέρες, αγαπητοί συνάδελφοι, είναι ότι η πολιτική ασκείται αποτελεσματικά μόνο αν εδραιώνεται σε σχέσεις εμπιστοσύνης και αξιοπιστίας. Αυτές οι σχέσεις που ούτως ή άλλως είχαν τραυματιστεί τα δύο αυτά χρόνια, διερράγησαν επικίνδυνα την τελευταία εβδομάδα σε όλα τα επίπεδα.
Οι σχέσεις μας με τους εταίρους μας έχουν κλονισθεί. Ως αποτέλεσμα θα είναι από δω και πέρα πολύ πιο σκληροί στις απαιτήσεις τους και στις διασφαλίσεις που θα ζητούν. Οι πιθανότητες είναι, κατά τη γνώμη μου, ότι δεν θα δοθεί η 6η δόση ακόμα κι αν λάβει η Κυβέρνηση ψήφο εμπιστοσύνης, μέχρι να ξεκαθαρίσει το πολιτικό τοπίο και να υπογραφεί η δανειακή σύμβαση, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι δεν θα διεξαχθεί το δημοψήφισμα. Κι αυτό γιατί για το ΔΝΤ προϋπόθεση χορήγησης της 6ης δόσης ήταν και παραμένει η βιωσιμότητα του χρέους την οποία εγγυάται η σύναψη της δανειακής σύμβασης που αποτελεί εκκρεμότητα.
Η ίδια η συνοχή της Κυβέρνησης και της Κοινοβουλευτικής ομάδας έχει διαρραγεί. Οι καταιγιστικές απαξιωτικές δηλώσεις και η εμφάνιση ομάδων που διεκδικούν τιμάρια μελλοντικών σχημάτων εξουσίας αποτελεί θλιβερή απόδειξη. Οι προτάσεις για κυβερνήσεις τεχνοκρατών και εθνικής σωτηρίας δεν είναι πάντα καλοπροαίρετες ιδιαίτερα όταν προβάλλονται από εξωκοινοβουλευτικούς παράγοντες. Παρά τις τεράστιες προσπάθειες των τελευταίων δύο ετών, την προώθηση σημαντικών μεταρρυθμίσεων και την αποφυγή χρεοκοπίας της χώρας, λάθη και παραλείψεις στον πολιτικό και επικοινωνιακό σχεδιασμό, στη διαδικασία διαπραγματεύσεων με την Τρόικα, στο μείγμα πολιτικής, στην επιλογή πολιτικού και στελεχιακού δυναμικού, στην έγκαιρη και αποφασιστική αντιμετώπιση εξωθεσμικών παρεμβάσεων αλλά και αδυναμίες στην υλοποίηση πολιτικών, έχουν συμβάλλει σε μια προϊούσα κρίση διακυβέρνησης. Η Κυβέρνηση αυτή, που πριν δύο χρόνια είχε πετύχει μια περίτρανη νίκη μετά από μία καταστροφική διακυβέρνηση της χώρας από τη Νέα Δημοκρατία, εμφανίζεται να έχει κλείσει τον ωφέλιμο κύκλο της. Και αυτό το λέω με μεγάλο πόνο.
Πάνω απ’ όλα όμως έχουν διαρραγεί οι σχέσεις εμπιστοσύνης πολίτη και πολιτικού συστήματος.
Αγαπητοί συνάδελφοι,
Η αντιπροσωπευτική δημοκρατία δεν μπορεί να λειτουργήσει αν δεν στηρίζεται σ’ ένα μακρόχρονο κοινωνικό συμβόλαιο που διαρκώς ανανεώνεται και ανατροφοδοτείται. Όταν διαρραγούν θεμελιώδεις σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ πολίτη και πολιτικών εκπροσώπων, τότε η πολιτική νομιμοποίηση εκλείπει. Αυτή την πολιτική νομιμοποίηση έχουν χάσει σήμερα όχι μόνο η Κυβέρνηση, αλλά και η πλειοψηφία των αντιπροσωπευτικών συλλογικών μας θεσμών. Θα χρειασθεί πολύς κόπος και μεγάλη προσπάθεια για να ανακτηθεί η χαμένη εμπιστοσύνη του κόσμου στη Βουλή, στα κόμματα, στα συνδικάτα, στις εργοδοτικές οργανώσεις, στις συλλογικές οντότητες που απαρτίζουν τη δημοκρατία μας.
Ο Έλληνας πολίτης αναζητά ελπίδα, όραμα, προοπτική, ασφάλεια, δικαιοσύνη. Περισσότερο όμως απ’ όλα αναζητά αλήθεια, συνέπεια λόγων και έργων και αξιοπιστία. Είναι διατεθειμένος να υποστεί θυσίες αρκεί να ξέρει γιατί τις κάνει, για ποιόν τις κάνει, τι πρέπει να δώσει και τι μπορεί να προσμένει αύριο αυτός, η οικογένειά του, τα παιδιά του, ο τόπος. Και πάνω απ’ όλα θέλει να νοιώσει ότι όλοι συμμετέχουν δίκαια στην κοινή προσπάθεια. Αποτύχαμε, αγαπητοί συνάδελφοι, να του απαντήσουμε πειστικά αυτά τα βασικά ερωτήματα και να διασφαλίσουμε μια δίκαιη κατανομή βαρών. Αυτό το τίμημα πληρώνουμε σήμερα. Γι αυτό πρέπει να απολογηθούμε. Αυτό πρέπει να διορθώσουμε στο μέλλον κτίζοντας ξανά από την αρχή μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης με τον εργαζόμενο, το συνταξιούχο, τον δημόσιο λειτουργό, τον δημιουργικό επιχειρηματία και επαγγελματία, τη νέα γενιά της πατρίδας μας.
Δεδομένης αυτής της πολύπλευρης κρίσης, τι πρέπει να γίνει σήμερα για να περάσουμε τις Συμπληγάδες;
Είναι σαφές σε όλους μας και στον ίδιο τον Πρωθυπουργό ότι η Κυβέρνηση δεν μπορεί και δεν πρέπει να συνεχίσει το έργο της ως να μην υπάρχει κανένα πρόβλημα.
Η λύση είναι να πάμε σε εκλογές όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Αναγνωρίζω ότι πριν τις εκλογές, κάποιες σημαντικές εκκρεμότητες, όπως η καταβολή της 6ης δόσης και η υπογραφή της δανειακής σύμβασης, πρέπει να ολοκληρωθούν με την ευρύτερη δυνατή συναίνεση. Περιμένω επομένως από τον Πρωθυπουργό, να επισκεφθεί αμέσως τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ώστε να διαμορφωθεί τάχιστα ένα κατάλληλο κυβερνητικό σχήμα για την διεκπεραίωση των εκκρεμών αυτών υποθέσεων και ένα σαφές και δεσμευτικό χρονοδιάγραμμα για την προκήρυξη εθνικών εκλογών.
Περιμένω ν’ ακούσω τον Πρωθυπουργό ώστε να καθορίσω την στάση μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου