Η ιδέα και το όραμα του Slow Food, του παγκόσμιου κινήματος της οίκο-γαστρονομίας, δεν έχει και τόσο να κάνει με τη βραδυφαγία. Είναι ένας διεθνής μη-κερδοσκοπικός οργανισμός που αποτελείται από 100.000 μέλη σε 160 χώρες. Με τις δράσεις τους, σε πάνω από 1300 συντροφιές (convivia) σε ολόκληρο τον κόσμο, τα μέλη του προσπαθούν να ενθαρρύνουν τις τοπικές κοινωνίες τους να αναγνωρίσουν, να υποστηρίζουν αλλά και να απαιτούν φαγητό που είναι καλό, καθαρό και δίκαιο.
Η συντροφιά Slow Food Θράκης, που ξεκίνησε ο Παύλος Γεωργιάδης στην Αλεξανδρούπολη, έχει σκοπό όχι μόνο να ανακαλύψει, να προστατέψει και να αναδείξει το γαστρονομικό πλούτο της Θράκης, αλλά και να δημιουργήσει δίκτυο παραγωγών, chef, γαστρονόμων, διατροφολόγων, φορέων της διοίκησης και καταναλωτών από ολόκληρη την Ελλάδα.
Η δημιουργία οικο-διατροφικού χάρτη είναι επιτακτική ανάγκη, μιας και στην Ελλάδα δεν υπάρχουν ακόμη δομημένες πολιτικές που συνδέουν τη βιώσιμη παραγωγή και την προστασία της βιοποικιλότητας με την διατροφική υγεία και την αποκεντρωμένη ανάπτυξη. Οι στόχοι του είναι η βιώσιμη ανάπτυξη τροφίμων και η προώθηση των τοπικών μικρών επιχειρήσεων που συνοδεύεται από μια πολιτική ατζέντα κατά της παγκοσμιοποίησης των γεωργικών προϊόντων.
«Το καλό φαγητό, δηλαδή το εύγευστο, φρέσκο, της εποχής, ενεργοποιεί και ικανοποιεί τις αισθήσεις. Καθαρό, σημαίνει πως έχει παραχθεί με σεβασμό στα οικοσυστήματα, τους φυσικούς πόρους και το περιβάλλον. Είναι το φαγητό που τρέφει χωρίς να βλάπτει την υγεία, και είναι δίκαιο, επειδή σέβεται την κοινωνική δικαιοσύνη και εξασφαλίζει δίκαιη αποζημίωση του μόχθου και σωστές συνθήκες για όλους εκείνους που είναι μέρος της διατροφικής αλυσίδας --από την παραγωγή και την τυποποίηση, μέχρι τη διανομή και την κατανάλωση.Είναι μία ιδέα, ένας τρόπος να ζεις, να γεύεσαι, να απολαμβάνεις, να ελπίζεις, να εμπνέεσαι,» Παύλος Γεωργιάδης.
Το slow food για τους περισσότερους από εμάς είναι κάτι που απλά δεν συμβαδίζει με τους γοργούς ρυθμούς της καθημερινότητάς μας. Ειδικά μετά από μια κουραστική μέρα ποιος προλαβαίνει να μαγειρέψει, να ψωνίσει φρέσκα τρόφιμα από την λαϊκή, την ψαραγορά, το οπωροπωλείο, το κρεοπωλείο; Και μέσα στον πανικό που μας διακατέχει τη λύση έρχεται να δώσει η κλίση προς το fast food. Σε τι μπορεί να μας βοηθήσει μια τέτοια λύση όταν την διαδέχονται η παχυσαρκία, ο καρκίνος, η κατάθλιψη και γενικά μια αλληλουχία από ανίατες ασθένειες;
Από την εποχή του Ιπποκράτη ήταν γνωστό πως ορισμένες τροφές έχουν ιδιότητες που βοηθούν στην πρόληψη και θεραπεία ασθενειών. Για κάποιο περίεργο λόγο, όμως αυτή η γνώση παρέμεινε ένα από τα επτασφράγιστα μυστικά της ιστορίας μέχρι πριν από λίγα χρόνια. «Οι φυσικές δυνάμεις μέσα μας είναι οι αληθινοί θεραπευτές κάθε αρρώστιας...Η ίαση είναι θέμα χρόνου, αλλά κάποτε και σωστής επιλογής της στιγμής που θα δράσεις. Κάθε τι το υπερβολικό είναι ενάντια στη φύση. Η αίσθηση κόπωσης χωρίς φανερή αιτία υποδηλώνει την παρουσία αρρώστιας» Ιπποκράτης.
Το slow food έρχεται να μας αφυπνίσει υποστηρίζοντας τροφές αγνές, ακατέργαστες, ίσως προσβεβλημένες από έντομα αλλά απαλλαγμένες από χημικά και καρκινογόνες ουσίες όπως αυτά που χρησιμοποιούνται στις ζωοτροφές προκειμένου να παραταθεί ο χρόνος επιβίωσης ενός ζώου που προορίζεται για κατανάλωση. Τροφές που απαιτούν όσο το δυνατό λιγότερη επέμβαση του ανθρώπινου χεριού για την ωρίμανσή τους. Τροφές που είναι κοντά στη φύση.
Μια τέτοια ιδέα λοιπόν για να παραμείνει άσβεστη πρέπει να στηρίζεται διαχρονικά, να διατηρείται αλώβητη από τον πόλεμο των βιομηχανιών τροφίμων και να διαδίδεται σε όλα τα μέρη του πλανήτη. Γιατί, όπως λέει και ο Γεωργιάδης «Το τι βάζουμε στο πιάτο μας, το πόσο σοφά ή άσκοπα καταναλώνουμε, το πώς ζούμε γενικά, έχει άμεσες επιπτώσεις στην οικολογία, στο τοπίο και τον πολιτισμό, όχι μόνο στη δική μας χώρα, αλλά και σε κάποια άλλη άκρη της γης.»
heraklion1.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου