Η αριστερή πρωτοβουλία με νέα παρέμβαση της για το ΠΑΣΟΚ

Ένας χρόνος πέρασε από τότε, που με δημόσιες τοποθετήσεις τόσο εγώ όσο και η Αριστερή Πρωτοβουλία, διακόψαμε τους πολιτικούς και οργανωτικούς δεσμούς με το σημερινό ΠΑΣΟΚ.
Ακριβώς ένα χρόνο πριν, στην ανοιχτή επιστολή παραίτησής μου, σημείωνα προς ντον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ:

«Εδώ και τέσσερα χρόνια προειδοποιώ σε όλους τους τόνους για τη
λανθασμένη πολιτική στρατηγική του (αν υποθέσουμε ότι κάτι τέτοιο υπάρχει). Για τη σύγκρουση με την ίδια την κοινωνία, για τη μετατροπή του σε ένα νέο-συντηρητικό μηχανισμό, χωρίς στελέχη και άποψη, για τον οριστικό του συμβιβασμό με παράκεντρα εξουσίας, για τον ευτελισμό του στη συνείδηση του κόσμου.
Είδα την πολιτική του απαξίωση και την οργανωτική του διάλυση και ζω μαζί με πολλούς συντρόφους μου, τις τελευταίες ημέρες της ... Πομπηίας.
Το ΠΑΣΟΚ που ιδρύθηκε για να υπηρετεί το λαό και την πατρίδα, έγινε υπηρέτης των συμφερόντων των ξένων δανειστών και των «εκπροσώπων» τους στην Ελλάδα. Επιμένει ακόμη και σήμερα που μένει εντελώς μόνο και αδύναμο να συμμετέχει σε μια καταστροφική πορεία για το λαό και τη χώρα.
Επιμένει να στηρίζει τις πολιτικές που διαλύουν οτιδήποτε προοδευτικό έγινε σε αυτόν τον τόπο, επιμένει να στηρίζει την ανασύσταση ενός σκληρού κράτους της Δεξιάς, επιμένει να στηρίζει έναν αυταρχικό και σκληρά δεξιό Πρωθυπουργό, μόνο και μόνο νοιώθοντας ικανοποιημένο με λίγο μέλι από την εξουσία, με λίγες θέσεις στον κρατικό μηχανισμό, με τριάντα αργύρια...»
Σήμερα, ένα χρόνο μετά, η πολιτική κατρακύλα συνεχίζεται, η νεοσυντηρητική μετάλλαξη ολοκληρώνεται και η απομάκρυνση από την κοινωνία είναι γεγονός.
Αυτό όμως αφορά το λεγόμενο ΠΑΣΟΚ του 8%, δεν αφορά την Δημοκρατική Σοσιαλιστική Παράταξη.
Αυτό αφορά τους λίγους και απελπιστικά μόνους διαχειριστές ενός κόμματος που είναι κάτι άλλο από αυτό, που ακόμα χρησιμοποιεί στον τίτλο του!
Οι προοδευτικοί πολίτες, τα χιλιάδες στελέχη και φίλοι του ΠΑΣΟΚ που γύρισαν την πλάτη τους στο σημερινό μόρφωμα αναζητούν το φως στο σκοτάδι του συντηρητικού χειμώνα.
Η παράταξη πρέπει να στηθεί από την αρχή, να εκφράσει και πάλι τις αρχές και τις αξίες μας, που κάποιοι «αλεξιπτωτιστές» στο χώρο τις κάνανε κουρελόχαρτα, να οργανώσει τις αστείρευτες λαϊκές της δυνάμεις και να αναλάβει ξανά τον πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις.
Και θα γίνει! Σε πείσμα των καιρών και των φωνών της αδράνειας, της υποταγής και της συνδιαλλαγής.