Γιατί δεν βιάζεται να επιστρέψει ο Γιώργος Παπανδρέου – Πως και με ποιους θέλει το νέο κίνημα

Μια ενιαία κεντροαριστερά, με παρακαταθήκη την ιστορική διαδρομή του ΠΑΣΟΚ και το συμβόλαιό του με το λαό όπως γράφτηκε από το 1974, αλλά απόλυτα ανανεωμένη και απαλλαγμένη από τα νοσηρά χαρακτηριστικά που απέκτησε στη διαδρομή και οδήγησαν στη σημερινή απαξίωση σχεδιάζει ο πρώην
πρωθυπουργός, Γ. Παπανδρέου.
Πρωταρχική του σκέψη στο σχεδιασμό αυτό είναι, ο νέος χώρος όταν θα ξεκινήσει τη διαδικασία ανασύνθεσής του, που σύμφωνα με πληροφορίες από το περιβάλλον του χρονικά προσδιορίζεται μετά την ολοκλήρωση της φάσης των μνημονίων, να συμπεριλάβει τις δυνάμεις που προσδιορίζονται σήμερα “γεωγραφικά”, στο ΠΑΣΟΚ,στο Ποτάμι, στο χώρο της ανανεωτικής αριστεράς (ΔΗΜΑΡ, κ.α. κινήσεις) αλλά και το φιλοευρωπαϊκό – θεσμικό τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ.

Από το Συμπόσιο …στον “Ανένδοτο”
Ο πρώην πρωθυπουργός έχει πλέον πυκνώσει σε συχνότητα “τακτικής περιοδικότητας” τις δημόσιες παρεμβάσεις του τόσο σε διαλέξεις στο εξωτερικό υπό την ομπρέλα της Σοσιαλιστικής Διεθνούς όσο και στο εσωτερικό με το Συμπόσιο της Σύμης που είχε να διεξαχθεί από το 2011, αλλά και την εμφάνισή του ως κεντρικός ομιλητής στα εγκαίνια της έκθεσης «Από τον Ανένδοτο στην Αλλαγή», στο πλαίσιο των εκδηλώσεων που θα πραγματοποιηθούν από την 1η έως τις 7 Σεπτεμβρίου στο Ζάππειο, έκθεση η οποία διοργανώνεται από το Ίδρυμα Ανδρέα Παπανδρέου με αφορμή τη συμπλήρωση 40 χρόνων από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας και την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ, αλλά και 50 χρόνων από την ιστορική εκλογική νίκη της Ενωσης Κέντρου.

…και στην Κεντροαριστερά
Οι παραπάνω κινήσεις δε θα μπορούσαν να προοιωνίζονται τίποτα λιγότερο από την εκπλήρωση ενός σχεδίου ολικής επαναφοράς του πρώην πρωθυπουργού από το Σεπτέμβριο, ημερομηνία κρίσιμη και για τον ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς.

Σύμφωνα με πηγές, ο πρώην πρωθυπουργός φιλοδοξεί να αποτελέσει τον συνδετικό κρίκο μεταξύ των κινήσεων και των κομμάτων που κινούνται στο χώρο, σε μία σύγχρονη εκδοχή Ένωσης Κέντρου του 21ου αιώνα, όπου θα συνεργαστούν δυνάμεις από το φιλελεύθερο κέντρο μέχρι και την ευρωπαϊκή αριστερά στην νέα φάση που καλείται να διανύσει η χώρα μετά το Μνημόνιο.

Πρωτοβουλίες ενδεικτικές της μεθόδευσης του σχεδίου επιστροφής του, εκτιμάται ότι είναι μια σειρά κινήσεων το τελευταίο χρονικό διάστημα του πρώην πρωθυπουργού όπως, η καταψήφιση του άρθρου για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, η αναφορά στο θέμα του δημοψηφίσματος και της συζήτησης των Καννών για το θέμα το δημοψηφίσματος, οι προτάσεις του για τον ρόλο της σοσιαλδημοκρατίας στην Ε.Ε., η δημόσια τοποθέτηση του στενού συνεργάτη του πρώην πρωθυπουργού Παύλου Γερουλάνου και οι αναφορές του στην απώλεια του ιδεολογικού στίγματος του ΠΑΣΟΚ.

Στα παραπάνω θα μπορούσαν αν προστεθούν και οι τοποθετήσεις των θεωρούμενων ως παπανδρεϊκών, Θάνου Μωραϊτη και Φίλιππου Σαχινίδη που έχουν θέσει ανοιχτά θέμα ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ (ο τελευταίος παρευρέθη και σε εκδήλωση του Σπύρου Λυκούδη), ενώ στα ονόματα των “αντιφρονούντων” στη σημερινή ηγεσία, προστίθενται και η Φ. Γεννηματά αλλά και ο Συμεών Κεδίκογλου που έχουν ασκήσει σφοδρή κριτική στην παρούσα ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και κατέχουν σημαντικό ρόλο μέσα στο κίνημα.
Πηγή: 7imeres.gr