Τρεις μήνες μετά τις εκλογές, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΑΝΕΛ έχει οδηγήσει τη χώρα στο απόλυτο αδιέξοδο, αδιαφορώντας ή αδυνατώντας να κατανοήσει τις διαστάσεις της κρίσης που μαστίζει τη χώρα και την ανεπανόρθωτη ζημιά που έχει υποστεί η οικονομία. Δεν αντιλαμβάνεται ότι το ελληνικό τραπεζικό σύστημα φυτοζωεί, χωρίς να έχει καμία δυνατότητα παρέμβαση
ς στην οικονομία. Οι καταθέσεις στις ελληνικές τράπεζες βρίσκονται 12 δις ευρώ χαμηλότερα από το ιστορικό ‘ναδίρ’ του 2012, χαρακτηριστικό της αφαίμαξης της ρευστότητας, με τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και μέλη της κυβέρνησης να δείχνουν πρώτοι το δρόμο…
Ο ιδιωτικός τομέας στραγγίζεται με πολιτικές εσωτερικού δανεισμού, για να μη θιγεί ο δημόσιος και αυτό η κυβέρνηση το θεωρεί προοδευτική επιλογή.
Μέσα σε αυτή την απόλυτη οικονομική ασφυξία, ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να παλινωδεί μεταξύ του αναγκαίου ρεαλισμού και των παλαιοκομματικών λογικών, των ιδεοληψιών και των προσπαθειών εξυπηρέτησης όσων τον στήριξαν στις εκλογές. Ακόμη και σήμερα, η πρακτική του λεφτά υπάρχουν συνεχίζεται. Αγοράζονται όπλα, πραγματοποιούνται χιλιάδες προσλήψεις και λαμβάνονται αποφάσεις που μας κοστίζουν εκατοντάδες εκατομμύρια πρόστιμα από την Ένωση.
Όσο περνάει ο καιρός γίνεται όλο και πιο φανερό ότι η κυβέρνηση αυτή δεν πρεσβεύει νέα ήθη, όπως διατυμπάνιζαν προεκλογικά, αλλά διορίζουν παντού γνωστούς και φίλους, αποτυχημένους πολιτευτές, τους συγγενείς τους, τις γυναίκες τους. Νέα πρόσωπα, αλλά δυστυχώς πολύ παλιά ήθη.
Την ίδια στιγμή ξηλώνουν κρίσιμες μεταρρυθμιστικές προσπάθειες, όπως στο χώρο της Παιδείας, που έγινε με γνώμονα τα σύγχρονα ευρωπαϊκά πρότυπα και έλαβε σχεδόν την καθολική στήριξη του ελληνικού κοινοβουλίου, χωρίς να το επιβάλει κανένα μνημόνιο. Πολεμούν την αριστεία, την αξιοκρατία και τη διαφάνεια και επιβραβεύουν τη μετριότητα, τη συντεχνιακή νοοτροπία και τον κομματισμό.
Για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, η κυβέρνηση προβάλλει «κόκκινες» γραμμές ακόμη και εκεί που μπορεί να υπάρξει συνεννόηση και δεν προωθεί τις αλλαγές που είναι αναγκαίες για να τελειώνουμε με την οικονομική σπατάλη, τις πελατειακές και συντεχνιακές πρακτικές.
Τα ψέματα όμως τελειώνουν. Ο ΣΥΡΙΖΑ σύντομα θα βρεθεί σε τροχιά ρήξης με τους εταίρους ή με τον εαυτό του. Οι ψευδαισθήσεις και ο τυχοδιωκτισμός της εύκολης ‘αντιμνημονιακής’ δημαγωγίας που δίχασε τον ελληνικό λαό έχουν ήδη καταρρεύσει. Η προσφυγή στο εκλογικό σώμα είτε με εκλογές είτε με δημοψήφισμα θα κάνει την κατάσταση πολύ χειρότερη. Η χώρα θα οδηγηθεί σύντομα σε πολιτικό αδιέξοδο. Ακόμη και συμφωνία να υπάρξει δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι η παρούσα κυβέρνηση θα μπορέσει να την εφαρμόσει.
Το δυσάρεστο για τη χώρα είναι ότι ο χώρος του μεταρρυθμιστικού κέντρου, της σοσιαλδημοκρατίας, δεν έχει καταφέρει να συγκροτήσει ένα ενιαίο μέτωπο και να διατυπώσει μία ξεκάθαρη ρεαλιστική, προοδευτική και αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση. Ένα Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης συγκεκριμένο και ιεραρχημένο, που θα προωθεί βαθιές αλλαγές στο κράτος, το πολιτικό σύστημα, τους θεσμούς και θα αφήνει πίσω όλες τις παθογένειες του παρελθόντος. Ένα σχέδιο που θα ενθαρρύνει την υγιή επιχειρηματικότητα και θα απομονώνει τις λογικές του κρατισμού και του παρασιτισμού.
Σε αυτό το πλαίσιο, εάν το ΠΑΣΟΚ θέλει να συνεχίσει να υπάρχει, θα πρέπει να μετεξελιχθεί σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό προοδευτικό κίνημα, που θα εκφράζει τη σύγχρονη ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, τον μεταρρυθμιστικό χώρο και που θα λειτουργεί με όρους συλλογικούς και όχι αρχηγικούς. Θα πρέπει να αφήσει πίσω όλες τις παθογένειες του παρελθόντος και να ανασυσταθεί με ειλικρίνεια σε νέες βάσεις, ανοίγοντας το δρόμο στις νέες γενιές.
Η νέα αυτή ριζική αναγέννηση θα πρέπει να έχει ως βασικά προτάγματα τη δημιουργία αξιοκρατικού διαφανούς κράτους, την ισχυρή παραγωγική βάση και το κοινωνικό κράτος που όμως δεν θα στηρίζεται σε δανεικά και δεν θα επιδίδεται σε προεκλογικούς πλειστηριασμούς υποσχέσεων.
Σε αυτή την κατεύθυνση θα πρέπει επίσης άμεσα να οικοδομηθούν σχέσεις εμπιστοσύνης με άλλους φορείς του χώρου τόσο εντός Βουλής, όπως το ΠΟΤΑΜΙ, όσο και εκτός αυτής, με κοινές πρωτοβουλίες και συνεργασίες, με απώτερο στόχο τη δημιουργία ενός ενιαίου φορέα, που θα αποτελέσει το αντίβαρο στο δεξιό και αριστερό λαϊκισμό. Χρόνος για χάσιμο δεν υπάρχει, καθώς το πολιτικό αδιέξοδο της κυβέρνησης θα οδηγήσει τη χώρα σύντομα σε εκλογές, στις οποίες ο χώρος μας θα πρέπει να εισέλθει με τη μεγαλύτερη δυνατή συμπαράταξη δυνάμεων.
Γιάννης Κυανίδη
Γρ. ΝΕ ΠΑΣΟΚ Β Θεσσαλονίκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου