Μην το πολυβασανίζουμε: έναν επιτυχημένο υπουργό είχε στην προηγούμενη κυβέρνηση ο Αλέξης Τσίπρας και σ’ αυτή που σχημάτισε τώρα τον άφησε έξω. Η απουσία του Γιάννη Πανούση από το υπουργικό συμβούλιο αποτελεί κριτήριο αξιολόγησης του σχήματος.
Χωρίς την αύρα Πανούση ο κύκλος κλείνει. Στην εξουσία έχουν πρόσβαση μόνοι οι δικοί μας. Είναι μια κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου και τίποτε άλλο. Ο Πανούσης είχε
επιλεγεί από τον Τσίπρα αλλά δεν ήταν δικός του- όπως δεν ήταν και κανενός. Ο Καμμένος δεν τον ήθελε έτσι κι αλλιώς και επιπλέον ήθελε να βάλει στο χέρι και αυτό το υπουργείο ένστολων. Ο Θεός έβαλε το χέρι του, αλλά στο υπουργείο επέστρεψαν οι στρατηγοί.
Οι μύστες της Κουμουνδούρου διαισθάνονται ότι ο Τσίπρας δεν μπορεί να απαλλαγεί από το σύνδρομο της κομματικής εξάρτησης. Στην προηγούμενη εκλογική νίκη ήξερε ποιοι δεν θέλουν ως νόμισμα το ευρώ, ποιοι προτιμούν τη Μόσχα από τις Βρυξέλλες, αλλά τους έκανε υπουργούς γιατί ήλεγχαν το 30% του κόμματος. Και μετά έκανε εκλογές για να τους διώξει προτού τον διώξουν.
Τώρα το ρόλο των Λαφαζάνηδων πήρε η περίφημη ‘Ομάδα των 53’, που εμφανίστηκαν ως Τσιπροφύλακες, αλλά συμπεριφέρονται ως Τσιπροδεσμώτες. Το πνεύμα τους, η πολιτική τους αντίληψη, οι προβεβλημένοι εκπρόσωποι του επιχρωματιζουν αυτή την κυβέρνηση. Με άλλα λόγια το κέντρο εξουσίας και αποφάσεων παραμείνει εξουσίας στην Κουμουνδούρου και από εκεί θα επιβάλλονται στο Μέγαρο Μαξίμου πολιτικές και πρόσωπα. Όπως και πριν.
Στο μέτρο που το νέο υπουργικό συμβούλιο έχει τη σφραγίδα των «53» ενδέχεται να ξαναδούμε υπουργούς που θα καταψηφίζουν την κυβέρνηση καθόσον συνεκτική ύλη τους είναι η κατάργηση του … Μνημονίου. Ή τουλάχιστον η καταψήφιση των εφαρμοστικών νόμων. Και για τους ίδιους λόγους η συνοχή της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ κάθε άλλο παρά διασφαλισμένη είναι στις δύσκολες ψηφοφορίες. Και επειδή αυτή τη φορά τα άλλα κόμματα δεν πρόκειται να βάλουν πλάτη και βουλευτές η προϋπόθεση της πολιτικής σταθερότητας κάθε άλλο παρά διασφαλισμένη είναι.
Στο νέο κυβερνητικό σχήμα οι 53 ελέγχουν το υπουργείο Οικονομικών. Καθώς ελέγχουν και το κόμμα μπορεί να προβλέψει κανείς τη συνέχεια ως προς την υποχρεώσεις της χώρας να υλοποιήσει όσα συμφώνησε με το τρίτο μνημόνιο.
Από τη μια η επιρροή των 53, από την άλλη η προεδρική φρουρά και παραδίπλα οι άνθρωποι του Καμμένου. Η νέα κυβέρνηση κινείται γύρω από τον εαυτό της. Αποτυχημένοι του προηγούμενου υπουργικού συμβουλίου προήχθησαν σε υπουργούς ή πήραν καλύτερα χαρτοφυλάκια. Πρόσωπα με αμφίβολη ευρωπαϊκή πολιτική κουλτούρα και αμφίβολες γνώσεις και ικανότητες χειρίζονται ζωτικούς τομείς διακυβέρνησης.
Ο Αλέξης Τσίπρας, πανίσχυρος πρωθυπουργός αυτή τη στιγμή, δεν τόλμησε ανοίγματα, ούτε αναζήτησε ανθρώπους με ευρύτερη αντίληψη για την πολιτική και ευρύτερη εκτίμηση στην κοινωνία, για να ασκήσουν πολιτική με σύγχρονη νοοτροπία και ανοιχτούς ορίζοντες στην Παιδεία, το Περιβάλλον, τη Διοίκηση, τη Ναυτιλία. Ούτε καν περισσότερες γυναίκες δεν έβαλε στην κυβέρνηση-μόλις 7 στους 46.
Η κυβέρνησή του περιέχει της αναιρέσεις της γιατί απλώς ανακάτεψε τη σούπα και κλείστηκε στο καβούκι του με τον Καμμένο πότε σε ρόλο Πρωθυπουργού παρά των Πρωθυπουργώ και πότε σε ρόλο εγγυητή μιας πορείας που οδηγεί μαθηματικά στον τοίχο.
Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ πήρε τη δεύτερη ευκαιρία που ζητούσε υποσχόμενος να εφαρμόσει την αντίθετη πολιτική από αυτή που υπόσχονταν για να πάρει τη πρώτη. Με το υπουργικό συμβούλιο που σχημάτισε στο όνομα αυτής της ευκαιρίας την υποτάσσει στην αναβίωση των υποσχέσεων της πρώτης.
Δεν είναι και πολύ σοφό για κάποιον που γνωρίζει ότι τα όρια της πολιτικής και του προσωπικού του μέλλοντος, όπως και τα όρια της χώρας-ορίζονται από το τρίτο Μνημόνιο που υπέγραψε ο ίδιος- είτε πετύχει να το υλοποιήσει, είτε όχι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου