ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ : Ο Τσίπρας στην ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ μόνο στην φωτογραφία με τον Πρόεδρο της ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑΣ θύμιζε τονΤσίπρα της αριστεράς

-Το ταξίδι ολοκληρώθηκε και μας δίνει την δυνατότητα να κάνουμε μια συνολική αξιολόγηση.
-Η επίσκεψη του Πρωθυπουργού στην ΝΥ χρωματιστηκε από την εμφάνισή του στον διάλογο με τον ΚΛΙΝΤΟΝ. Αυτό είναι λάθος, για το οποίο ευθύνεται και ο ίδιος.

-Ο Πρωθυπουργός στην ατζέντα του είχε τρεις συν ένα στόχους.
-Ο ένας είναι ο σταθερός ,κάθε Έλληνα Πρωθυπουργού ,να

ενημερώσει τον ΓΓ του ΟΗΕ και τις ισχυρές χώρες, για τα διαχρονικά εθνικά θέματα και το έκανε, επαναλαμβανοντας τις πάγιες θέσεις της Ελλάδας.

-Ο δεύτερος ήταν το δημόσιο χρέος, το επανέλαβε σε κάθε ομιλία και σε κάθε συνάντηση. Νομίζω ότι υπερεβαλε, για δύο λόγους. Στον ΟΗΕ, η πλειοψηφία των χωρών είναι φτωχές ,βλέποντας τα πρωτοφανή σε μέγεθος και με χαμηλά επιτόκια δάνεια της Ελλάδας, δεν κάθονται να ακούσουν τον αντίλογο για την λιτότητα.
Την απόφαση θα την πάρουν οι Ευρωπαίοι εταιροι, οι οποίοι είναι και οι δανειστές μας. Δεν νομίζω να ενθουσιαζονται, όταν ακούν τον Έλληνα Πρωθυπουργό να προσπαθεί να τους πιέσει από την ΝΥ.

-Ο τρίτος ήταν η προσέλκυση επενδύσεων στην Ελλάδα. Αυτό το προώθησε μέσα από δύο κυρίως παρουσίες. Η πρώτη το forum Κλίντον και η δεύτερη μέσα από την Πρωτοβουλία των ομογενών επιχειρηματιων, που ξεκίνησε πριν τρία χρόνια η προηγούμενη κυβέρνηση .

-Τις δύο παρουσίες ανέλαβε να τις οργανώσει, η Γιάννα Αγγελόπουλου.
Εκτιμώ πως πρακτικά δεν θα έχουν αποτέλεσμα, γιατί στην μεν πρώτη ο Πρωθυπουργός ήταν απροετοιμαστος, στην δε δεύτερη, εστίασε μόνο στο συναίσθημα και αυτό δεν αρκεί ,ούτε για να έρθουν διακοπές ,ένα Καλοκαίρι .

-Ο τέταρτος στόχος ,ήταν το μεταναστευτικο και προσφυγικό πρόβλημα.
Δυστυχώς, δεν μπόρεσε να πείσει ότι η Ελλάδα ,ως βασικό πέρασμα μεταναστών και προσφύγων στην Ευρώπη, πρέπει να έχει λόγο στην χάραξη της διεθνούς στρατηγικής.
-Παρουσιαστηκε, μόνο ως αιτων την διεθνή βοήθεια ,χωρίς να προβάλει προτάσεις για την αντιμετώπισή του προβλήματος και την προσφορά της Ελλάδας. Δηλαδη, εδώ που χρειαζόταν να είναι λίγο αριστερός, δεν ήταν. Ακόμη χειρότερα, στην κρίσιμη συνάντηση, που κάλεσε ο Ομπαμα για την κρίση στην Συρία, τα Σκόπια όχι μόνο εκληθησαν ως "Μακεδονία", αλλά είχαν και δικαίωμα παρέμβασης, ενώ η Ελλάδα όχι.

-Τέλος αξίζει να τονίσω δύο θέματα:

α)Το φλερτ με την Μόσχα έλαβε και επίσημα τέλος. Ο Τσιπρας δεν είχε ούτε ολιγόλεπτη συνάντηση με τον Πουτιν και τον Λαβρωφ συνάντησε μόνο ο Κοτζιάς, σε αντίθεση με τον Κερι.
-Όμως η αλλαγη φάνηκε και στις θέσεις που πηρε ο Πρωθυπουργός, σε δύο πολύ σημαντικά θέματα για την Μόσχα. Στην μόνη αναφορά του για την λύση της κρίσης στην Συρία, υιοθέτησε τις θέσεις των ΗΠΑ, αφού δεν έκανε καμία αναφορά, στον ρόλο του Ασαντ. Στην δεύτερη στην συνάντηση με τον Κερι ,ξέχασε τον αγωγό φυσικού αερίου του Λαφαζανη και αποδέχτηκε το Αμερικάνικο σχέδιο.
-Ελπίζω να μην πέσει βαρύς χειμώνας τώρα, στις σχέσεις μας με την Μόσχα.

β) Το δεύτερο έχει να κάνει με την εικόνα και τις θέσεις του Πρωθυπουργού , σε σχέση με τις ΗΠΑ.

-Την μια μέρα, οι ΗΠΑ υποτιμησαν την χώρα μας σε σχέση με τα Σκόπια και την επόμενη επαινουσε δημόσια ,στην συνάντησή του με τους ομογενείς των συλλόγων , την υποστήριξη των ΗΠΑ για το χρέος, κατηγορώντας ταυτόχρονα τους Ευρωπαίους.

-Εδωσε πολλά στις ΗΠΑ, αυτές τις μέρες για να πάρει την υποστήριξη για το χρέος, την οποία η Ελλάδα έχει από την αρχή της κρίσης, γιατί συμφέρει και τις ΗΠΑ για οικονομικούς και γεωστρατηγικους λόγους.

-Οι σχέσεις μας με τις ΗΠΑ, πρέπει να είναι άριστες, πρέπει να έχουν κάθε φορά όμως και ισοβαρη ωφελη.

-Νομίζω ,ότι κόστισαν πολύ τα διαπιστευτηρια του Πρωθυπουργού.

-Ευτυχώς , ο Καμένος στην Κύπρο έβαλε τα πράγματα στην θέση τους .Μετά την ηρωική παρουσία του στην ναυμαχία της Σαλαμίνας, ανακοίνωσε την παρέλαση στην Κερηνια

-Το τελικό συμπέρασμα είναι ότι η κυβέρνηση, μετακινήθηκε στην εξωτερική πολιτική προς τις πάγιες θέσεις της Ελλάδας. Όπως και στην οικονομία όμως, το έκανε βίαια, με διπλωματικές απώλειες και αχρείαστα για την χώρα μας διαπιστευτηρια.

-Δυστυχώς, όπως και με την εμμονή του να μην χρησιμοποιει την ελληνική γλώσσα, έτσι και στην εξωτερική πολιτική, δίνει την εικόνα του προχειρου, που θέλει να πιστεύει ,ότι είναι το παιδί θαύμα .