Είμαστε πλέον αρκετό χρονικό διάστημα από τις τελευταίες εκλογές και το κύριο ζήτημα, μαζί με το προσφυγικό, είναι ακόμη μία φορά η υλοποίηση των προαπαιτούμενων, που θέτει αυτήν την φορά το “αριστερό μνημόνιο”. Περιμένουμε δηλαδή την αξιολόγηση από την Ντέλια, τον Βίζερ και τα άλλα παιδιά που ξορκίζαμε, αλλά συναντούσαμε στο “Χίλτον”, προκειμένου να πάρουμε τη δόση. Όμως από τη συζήτηση των ημερών παρατηρούμε ότι
τα περί ισοδυνάμων ήταν φληναφήματα, αμφίσημες δηλώσεις περί αναγκαιότητας υλοποίησης των προαπαιτούμενων από τη μια, περί μη πίστης από την άλλη. Δηλαδή και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ.
Αποτέλεσμα επιβαρυντική πάντα ακινησία, που στο τέλος καταλήγει σε απόλυτη προσαρμογή. Όμως σε έναν τομέα είναι αποτελεσματικός ο μηχανισμός επικοινωνίας της κυβέρνησης.
Στο να απλώνει δίχτυ προστασίας γύρω από το πρόσωπο του πρωθυπουργού, γνωρίζοντας ότι είναι το μοναδικό κεφάλαιο που μπορεί να στηριχθεί η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, μετά την καθημερινή αποδόμηση της προεκλογικής “θρασύτατα” βερμπαλιστικής ρητορείας. Γι’ αυτό και κάθε φορά που έρχεται ή θα έρχεται ένα νομοσχέδιο αναλγησίας στη Βουλή, δύο είναι ή θα είναι οι επισκέψεις του κ. Τσίπρα σε σωφρονιστικά ή κοινωνικά ιδρύματα, ώστε με επικοινωνιακή τακτική επιτηδευμένα να τονίζεται κοινωνική ευαισθησία. Όλα αυτά όμως τονίζουν, όσο και αν προσπαθήσουν να τα καλύψουν, το προεκλογικό θράσος και τον κυνισμό της μετεκλογικής ρητορείας τους. Δείχνουν το διαζύγιο που έχουν πάρει με την ευθύνη της αλήθειας και της ειλικρινούς στάσης.
Γι’ αυτό άλλωστε δεν διαβουλεύονται, δεν επιδιώκουν συννενοήσεις. Γι’ αυτό στοχευμένα κάνουν διχαστικές δηλώσεις του τύπου αυτοί δεν μας ψηφίζουν, άρα τους φορολογούμε. Γι’ αυτό διακατέχονται από τον “κυνισμό των γενίτσαρων”, που θέλουν να δείχνουν ότι δεν είναι άλλοι. Καταρρέει καθημερινά η ρητορεία των ισοδυνάμων που καταλήγουν στις πλάτες των αδυνάτων και της μεσαίας τάξης.
Το παράλληλο πρόγραμμα ολοένα θυμίζει αυτό το ανεφάρμοστο της Θεσσαλονίκης, τα περί επαναδιαπραγμάτευσης έχουν μετατραπεί σε άρση των πλειστηριασμών, σε αύξηση του ΦΠΑ στα νησιά, την ιδιωτική εκπαίδευση, την άδικη φορολόγηση των αγροτών, την αύξηση του κόστους εφοδίων και παραγωγής, που στο τέλος θα πληρώσουν όλοι οι πολίτες, οι μειώσεις των συντάξεων και ο κατάλογος μόλις άρχισε.
Όσο όμως και να λειτουργήσουν ο αποπροσανατολισμός και η μετάλλαξη το πρώτο διάστημα, καθοριστικό ρόλο στις εξελίξεις θα διαδραματίσει το διά ταύτα, που δεν είναι άλλο από τον άδικο λογαριασμό.
Γι’ αυτό οφείλουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης που βρίσκονται σε κατάσταση ενδοσκόπησης ή ανασύνταξης να οργανωθούν γρήγορα και να προτείνουν εναλλακτικό σχέδιο. Οφείλει ο χώρος της Δημ. Συμπαράταξης, του δημοκρατικού σοσιαλισμού να ανασυνταχθεί πολιτικά, οργανωτικά. Να ξαναποκτήσει συνοχή. Να αφήσουν οι διάφοροι ηγετίσκοι κατά μέρος τις υψηλές θεωρίες, δεν κατέχουν μόνο αυτοί τις μοναδικές αλήθειες, και να στρατευθούν τώρα στο κτίσιμο από την αρχή του προοδευτικού χώρου.
Κατανοητές και θεμιτές είναι οι όποιες φιλοδοξίες, όμως κρίνονται στο πεδίο της συμμετοχικής πολιτικής διαδικασίας. Κανείς προοδευτικός πολίτης, δημοκράτης, σοσιαλδημοκράτης, σοσιαλιστής δεν πρέπει να απέχει. Άμεσα να δοθεί η δυνατότητα έκφρασης.
Να βρεθεί ο τόπος και ο χρόνος. Πρέπει να συμμετέχει όποιος το επιθυμεί, ισότιμα και αξιόπιστα με τις ιδέες και τις απόψεις του στη συγκρότηση της δημοκρατικής πρότασης παραγωγικής ανασυγκρότησης της πατρίδας μας.
Της πρότασης που θα βγάζει από το τούνελ της ανεργίας, του πελατειακού κράτους, της αδικίας και θα οδηγεί στην ποιοτική αναβάθμιση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών.
Η λύση της επόμενης ημέρας επιβάλλεται από την ιστορία μας, αλλά και για εμάς και τις οικογένειές μας, τις επόμενες γενιές, να είναι δημοκρατική, σοσιαλιστική, προοδευτική και όχι συντηρητική, δεξιά. Έχουμε ευθύνη να ανταποκριθούμε.
Δημοσιεύτηκε στη «Θεσσαλονίκη» τη Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου