ΣΤΟ ΚΑΤΩ ΚΑΤΩ ΕΙΜΑΣΤΕ ΝΕΟΙΚΑΙ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΤΟΛΜΑΜΕ ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΥΡΙΟ.
Αρχικά, πρέπει να παραδεχθούμε όλοι πως, όταν τελειώσαμε τις Πανελλήνιες και μέχρι να βγούμε από το πανεπιστήμιο, ήταν το καλύτερο
καλοκαίρι της μέχρι τότε ζωής μας. Θα ήταν
καλοκαίρι της μέχρι τότε ζωής μας. Θα ήταν
Στον Γιώργο Ευγενίδη
Έκανε αίσθηση με την ομιλία του στη Χάγη, στο μεγαλύτερο συνέδριο προσομοίωσης του ΟΗΕ στον κόσμο, στο οποίο ήταν αναπληρωτής γενικός γραμματέας. Μίλησε με πάθος, όχι μόνο για τον διευρυμένο ρόλο που πρέπει να έχει η διεθνής κοινότητα για προβλήματα, όπως το προσφυγικό, αλλά και για την ανάγκη τα παιδιά της γενιάς του να παλεύουν, πολλές φορές κόντρα στις πιθανότητες, και να ακολουθούν πιστά τα όνειρα και τους στόχους της. Θα μπορούσε κανείς να πει πως όλα αυτά είναι ρομαντικά. Πλην όμως, καμιά φορά, οι πιο νέοι φέρνουν αυτή τη φρέσκια ματιά που μπορεί και ανατρέπει κατεστημένα, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει πως μόνο επειδή είναι κανείς νέος, έχει τη λύση για όλα τα προβλήματα του τόπου.
Σε κάθε περίπτωση όμως, ο Γιώργος έχει αυτό που οι Άγγλοι ονομάζουν potential, σε συνδυασμό με πολύ πάθος. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως πρόσφατα το περιοδικό Κ της Καθημερινής τον ενέταξε στους 30 Έλληνες κάτω των 30 που είτε ήδη πρωταγωνιστούν στον τομέα τους είτε έχουν όλα τα φόντα για να πετύχουν.
Η συνέντευξη:
-Παρ’ ότι θέλω να ρωτήσω ουσιώδη πράγματα, ξεκινάω από κάτι βασικό: είναι δύσκολο να είσαι παιδί πολιτικού;
-Είναι μεγάλη ευθύνη. Πρέπει να προσέχεις πώς συμπεριφέρεσαι, γιατί πολλοί άνθρωποι δυστυχώς δεν κρίνουν τους πολιτικούς για τα έργα τους, αλλά για τη συμπεριφορά των συγγενών τους και τις πράξεις της οικογένειας και του κοινωνικού τους περιγύρου. Υπάρχει μια τάση σύγκρισης και πρέπει να φανείς αντάξιος των περιστάσεων. Ιδιαίτερα τα χρόνια 2009-2012 που μόλις είχε ξεσπάσει η κρίση και ήμουν πιο μικρός, ήταν δύσκολο να το διαχειριστώ, αλλά νομίζω ότι εν τέλει τα κατάφερα. Και είμαι πολύ περήφανος για τον πατέρα μου. Έχουν υπάρξει όμως και φορές που δεχόμουν αδίκως προπηλακισμούς, όχι από παιδιά της ηλικίας μου-και αυτό είναι το παράδοξο-, αλλά από 50ρηδες. Ευτυχώς δεν υπήρξα ποτέ παθητικός ή αδύναμος χαρακτήρας και δεν έδινα σημασία. Ένα χαμόγελο σε αυτούς τους ανθρώπους που δεν μπαίνουν στον κόπο να σκεφτούν ότι έχουν ένα παιδί μπροστά τους, είναι αρκετό.
-Πάω στην ουσία: έκανες για χρόνια τις προσομοιώσεις του ΟΗΕ και φέτος στη Χάγη, ως αναπληρωτής γενικός γραμματέας, έκανες μια πολύ δυνατή ομιλία. Σε κάποιο σημείο λες «Τολμώ να ονειρεύομαι, και είμαι σίγουρος ότι όλα θα είναι καλύτερα μετά από τις συλλογικές μας προσπάθειες». Μήπως είναι λίγο αφελές ή ουτοπικό αυτό;
-Αρχικά θέλω να σε ευχαριστήσω γιατί εσύ με τον αδερφό μου με βοηθήσατε στα πρώτα μου βήματα στις προσομοιώσεις του ΟΗΕ και, όσο και να το αρνείσαι, εγώ θα το λέω. Στην ουσία τώρα. Δεν νομίζω... Ποτέ δεν ήμουν πεσιμιστής. Θεωρώ ότι μόνο μέσα από την προσήλωση στις δημοκρατικές αρχές και την σκληρή συλλογική δουλειά μπορούμε να βγούμε από την κρίση. Στο κάτω κάτω, είμαστε νέοι και έχουμε το δικαίωμα να τολμάμε να ονειρευόμαστε και να αγωνιζόμαστε για ένα καλύτερο αύριο.
-Έχεις δει πολλά νέα παιδιά τα τελευταία χρόνια σε αυτά τα προγράμματα προσομοιώσεων. Πιστεύεις ότι έχουμε μια καλή μαγιά για την επόμενη μέρα της χώρας;
-Είναι πραγματικά εξαιρετική μαγιά. Αυτό άλλωστε δεν το αμφισβήτησε ποτέ κανείς. Το θέμα είναι τι μπορεί να κάνει η πολιτεία για να κρατήσει τους νέους στην Ελλάδα. Πρέπει να δοθούν ευκαιρίες στη νέα γενιά και να δημιουργηθούν συνθήκες ίσων ευκαιριών προς όλους. Δεν γίνεται το ζήτημα της επιτυχίας να είναι άμεσα συνδεδεμένο με την οικονομική δυνατότητα και την κοινωνική θέση. Είναι άδικο και πρέπει επιτέλους να αποκατασταθούν οι αδικίες σε αυτή την χώρα.
-Σε ένα άλλο σημείο εκείνης της ομιλίας σου είχες πει «Δεν είναι σίγουρο ότι θα κερδίσουμε, αλλά είναι σίγουρο ότι θα αγωνιστούμε με τιμιότητα». Να σε ρωτήσω όμως: στην πολιτική, όπως και στη ζωή, το αποτέλεσμα δεν μετράει;
Διαφωνώ. Το σημαντικότερο όλων είναι να πορεύεται κανείς με τις αξίες του και στο τέλος έρχεται η ιστορία να δικαιώσει αυτούς τους ανθρώπους. Είμαι της άποψης ότι, αν κάποιος το θέλει πραγματικά και αν έχει πίστη στο σκοπό του, τότε τα αποτελέσματα θα έρθουν υπό όλες τις περιστάσεις. Μην ξεχνάς ότι ο Δαυίδ νίκησε τον Γολιάθ , ότι ο Οδυσσέας στο τέλος γύρισε σπίτι του και ότι πήραμε το euro το 2004. Επομένως, οι αξίες και οι αρχές δεν είναι μειονέκτημα, αλλά τρόπος ζωής που σε μαθαίνει πώς να κερδίζεις.
-Έχει λόγους ένας νέος άνθρωπος σήμερα να μείνει στην Ελλάδα και να μην φύγει έξω; Θα το τολμούσες εσύ;
-Έχουμε λόγους. Είμαστε πολλοί νέοι άνθρωποι που έχουμε φαντασία, ιδέες, σχέδια και μεράκι και θέλουμε και μπορούμε να πρωτοστατήσουμε στην καινοτομία και στην παραγωγή. Υπάρχουν τόσες δυνατότητες, από την αναβάθμιση του πρωτογενούς τομέα ως τις πιο σύγχρονες επιστημονικές μεθόδους. Για να πάμε μπροστά, χρειαζόμαστε μια οικονομία εξωστρεφή και οι νέοι άνθρωποι σίγουρα μπορούν να ανταπεξέλθουν σε αυτό. Αλλά πρέπει και η πολιτεία να βοηθήσει και θεσμικά και στην ουσία, όχι απλά να εγκαταλείπει τη νέα γενιά.
-Έδωσες Πανελλήνιες μόλις. Πάλι θα έρθουν αλλαγές στο σχολείο και στο εξεταστικό σύστημα. Μιας και τα έχεις πιο πρόσφατα, πιστεύεις πως κάτι θα αλλάξει προς το καλύτερο το επόμενο διάστημα;
-Είναι διαχρονικό το πρόβλημα. Έχουμε ένα σύστημα που έχει ως κέντρο τις εξετάσεις και στερεί από μαθητές με άλλου είδους δεξιότητες τη δυνατότητα να τις αναπτύξουν. Επιβραβεύονται οι παπαγάλοι, όσοι σκέπτονται κριτικά μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα και ποινικοποιούνται η φαντασία και η δημιουργικότητα. Επομένως, η μεταρρύθμιση στην παιδεία πρέπει να είναι ριζική. Αλλά, χρειαζόμαστε και ένα εκπαιδευτικό σύστημα που θα επιτρέπει την κριτική σκέψη των μαθητών. Αν θες, χρειαζόμαστε λιγότερα «ρομποτάκια» που δεν έχουν κοινωνικές δεξιότητες και ξαφνικά στο πανεπιστήμιο βρίσκονται σε έναν άλλο κόσμο και περισσότερους «ανθρώπους», με την πλήρη σημασία της λέξης.
-Για σπουδές Αθήνα ή επαρχία; Γιατί έχω ακούσει πως σε ορισμένες πόλεις κάνουν τρομερή φοιτητική ζωή…
-Σίγουρα για η φοιτητική ζωή παίζει μεγάλο ρόλο. Αλλά, μπορείς να επιλέγεις πόλη μόνο από το πού έχει καλύτερη ζωή; Νομίζω παίζει μεγάλο ρόλο το πού είναι καλύτερο το ακαδημαϊκό επίπεδο επομένως αυτό διαφέρει ανά σχολή. Υπάρχουν σχολές στην επαρχία που από ακαδημαϊκής πλευράς είναι καλύτερες από αυτές της Αθήνας. Για την σχολή που θέλω εγώ, πρώτη μου επιλογή είναι η Αθήνα.
-Διακοπές με κολλητούς ή με κορίτσι(α);
-Παρά το γεγονός ότι η συντροφιά των γυναικών είναι κάτι παραπάνω από ευχάριστη, επιθυμητή και αναγκαία οι φίλοι μου είναι τα πάντα για μένα. Με βρίσκει σύμφωνο η φράση οι "φίλοι πάνω από όλα". Στο κάτω κάτω κορίτσια θα έχει και στο μέρος που θα πάω με τους φίλους μου (γελάει).
-Το τραγούδι που σου έχει κολλήσει στο μυαλό τις τελευταίες μέρες;
-Τραγούδι πολιτικής σημασίας: «Μαλαματένια λόγια». Αλλά και ένα άλλο τραγούδι που αντιπροσωπεύει πολλά για μένα το « Ν' αγαπάς», του Παντελή Θαλασσινού
-Πώς σε φαντάζεσαι σε 10 χρόνια από τώρα;
-Είναι πολύ νωρίς για να πω. Προτιμώ να μην κάνω μακρόπνοα όνειρα, αλλά, αν με ρωτάς, εύχομαι να έχω την ίδια ορμή και την ίδια συγκρουσιακή διάθεση για να παλέψω για την κοινωνία των ονείρων μας! Εύχομαι να είναι δίπλα μου όσοι αγαπώ και με αγαπούν χωρίς "ρετούς". Πάντως σίγουρα δεν με φαντάζομαι από τα 28 με γυναίκα και παιδί
*Ο Γιώργος Καρχιμάκης είναι 18 ετών και μόλις ολοκλήρωσε τις Πανελλήνιες. Ήταν αναπληρωτής γενικός γραμματέας στο παγκόσμιο συνέδριο προσομοίωσης του ΟΗΕ The Hague International Model United Nations, ενώ έχει συμμετάσχει σε 21 τέτοια συνέδρια τα τελευταία χρόνια (!). Θέλει να συνεχίσει τις σπουδές του στα Οικονομικά, στην ΑΣΟΕΕ. Είναι ο μικρός γιος του πρώην υπουργού και βουλευτή Μιχάλη Καρχιμάκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου