Οι υποσχέσεις των Πρωθυπουργών και των αρχηγών των κομμάτων, είναι συνέχεια της ίδιας νοοτροπίας, της παραχολογίας, που χαρακτηρίζει την πολιτική μας ζωή.
Στην ΔΕΘ είναι πληθωριστικές, κυρίως γιατί κάθε τέσσερα χρόνια ακολουθούσαν, οι δημοτικές εκλογές και πολλές φορές οι εθνικές.
Η εκάστοτε κυβέρνηση, όταν επέλεγε πρόωρες εκλογές, για
να αιφνιδιάσει την αντιπολίτευση και να προλάβει την επέκταση της φθοράς της, τις προκήρυσσε λίγο πριν, ή λίγο μετά την διοργάνωση, της γενικής έκθεσης του Σεπτέμβρη.
Η ΔΕΘ είναι προνομιούχο βήμα των κυβερνήσεων και ο Σεπτέμβρης συνέχεια των καλοκαιρινών διακοπών. Από τον Οκτώβρη, το κάθε νοικοκυριό έχει πρόσθετες δαπάνες και αρχίζει η καταβολή των περισσότερων φόρων.
Τον Οκτώβρη η κυβέρνηση, πρέπει να καταθέσει το προσχέδιο του κρατικού προϋπολογισμού, για τον επόμενο χρόνο, όπου αποκαλύπτονται οι πραγματικές επιλογές της, παρότι μέχρι το 2009 όλες οι κυβερνήσεις, εφάρμοζαν την «δημιουργική λογιστική», με αποκορύφωση το 2008, για τον προϋπολογισμό του 2009.
Τα συνδικάτα και οι αγρότες, για τους ίδιους λόγους, οργανώνουν τις μεγάλες τους κινητοποιήσεις, μετά τον Οκτώβρη.
Θυμίζω, ότι οι πρόωρες εκλογές του 2007 και του 2009, έγιναν Σεπτέμβρη και Οκτώβρη, αντίστοιχα.
Οι υποσχέσεις, είναι, γενικού και τοπικού ενδιαφέροντος.
Υποσχέσεις, που αφορούν όλη την χώρα και το σύνολο των Ελλήνων, όπως η φορολογική και η αναπτυξιακή πολιτική, η εισοδηματική και η κοινωνική, οι νέες προσλήψεις και τα εθνικά μας θέματα.
Υποσχέσεις, που αφορούν την Θεσσαλονίκη και την Βόρεια Ελλάδα, όπως τα μεγάλα έργα, οι εξαγωγές, ο ρόλος της Θεσσαλονίκης και της ευρύτερης περιοχής, στα Βαλκάνια και την Νοτιοανατολική Ευρώπη.
Η Μακεδονία και η Θράκη, ακόμη και σήμερα, παρά την κρίση και την δραματική συρρίκνωση της παραγωγής, είναι οι περιφέρειες της ιδιωτικής οικονομίας και των εξαγωγών,
Οι δυο περιφέρειες βρίσκονται, στον ζωτικό και ευαίσθητο μεθοριακό χώρο, με ανοικτά θέματα, με υπαρκτούς, ή κατασκευασμένους κινδύνους, για κάθε χρήση.
Βρίσκονται μακριά, από τα κέντρα της πολιτικής, διοικητικής και οικονομικής εξουσίας και δικαίως νοιώθουν, ότι υπάρχει άνισο ενδιαφέρον των κυβερνήσεων, μεταξύ του κέντρου και της περιφέρειας.
Οι λόγοι αυτοί και όχι μόνο, οδηγούν τους Θεσσαλονικιούς, τους πολιτικούς και κοινωνικούς τους εκπροσώπους, να αξιοποιούν την ΔΕΘ ως ευκαιρία, για να πιέσουν την ηγεσία της εκάστοτε κυβέρνησης, άλλα και των άλλων κομμάτων, απαιτώντας δεσμεύσεις, για τα τοπικά και περιφερειακά θέματα.
Οι διεκδίκηση, προσωπικών δεσμεύσεων από τους Πρωθυπουργούς, αντανακλά και την έλλειψη κουλτούρας θεσμικής λειτουργιάς και ενιαίου εθνικού και περιφερειακού προγραμματισμού.
Μάλιστα, μετά το 2010 και τον Καλλικράτη, οι Αιρετές Περιφερειακές Διοικήσεις έχουν πολλούς πόρους και αρμοδιότητες. Η δική μας Περιφέρεια, στην προηγούμενη προγραμματική περίοδο διέθετε περίπου 1,7 δις Ευρώ και στην τρέχουσα περίπου 1,1 δις Ευρώ. Η νοοτροπία όμως παρέμεινε η ίδια, γιαυτο και χάθηκαν οι μισοί περίπου πόροι του προηγούμενου ΕΣΠΑ και στο τρέχον, παρότι κλείνουμε τον τρίτο χρόνο, τα αποτελέσματα είναι χειρότερα.
Η αξεπέραστη όμως υπόσχεση, μέχρι σήμερα, δεν ήταν από Πρωθυπουργό, ή από υποψήφιο Πρωθυπουργό.
Ήταν, από υποψήφιο δήμαρχο, για την κατασκευή ΜΕΤΡΟ ,χωρίς μελέτη και χωρίς πόρους και πριν από την Αθήνα.
Μετά τις εκλογές, τοποθετήθηκαν οι πινακίδες, για την χρηματοδότηση του από τα κέρδη, του FM100.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου