Από το 2012, όταν το ΠΑΣΟΚ υποχώρησε εκλογικά, εκκίνησε μια αέναη συζήτηση περί «κεντροαριστεράς».
Στην πραγματικότητα, η πεμπτουσία του ερωτήματος που καλούμαστε, ακόμα και σήμερα, να απαντήσουμε είναι ποιά αριστερά υποστηρίζουμε ως μοντέλο διακυβέρνησης;
Αυτή που κατά τη γνώμη μου πρέπει να επικρατήσει, για να μπορέσει η Χώρα να ξεφύγει από την κρίση και οι πολίτες να ευημερούν, είναι η αριστερά της λογικής, της ευθύνης, της κοινωνικής συνοχής, της προόδου, της παραγωγής, της αριστείας και της ισόρροπης συμβίωσης και ανατροφοδότησης του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.
Σε αντίθεση λοιπόν με την τελευταία κυβερνητική έκφανση της αριστεράς που, ως απόρροια της κομμουνιστογενούς της προέλευσης, τροφοδότησε τον κοινωνικό αυτοματισμό, δαιμονοποίησε κάθε διαφορετική άποψη ή πολιτική προσέγγιση, επιβράβευσε τους κομματικά αρεστούς και επεδίωξε την κοινωνική εξισορρόπηση δια μέσου της εξίσωσης των πάντων προς τα κάτω, εμάς δε μας ενδιαφέρει η αναπαραγωγή της φτώχειας μέσα από σχέσεις εξάρτησης των ασθενέστερων που δημιουργούν οι επιδοματοκεντρικές πολιτικές, απομονωμένες από την ενίσχυση του κράτους κοινωνικών υπηρεσιών.
Εμείς οφείλουμε να παλεύουμε για την άμβλυνση του κοινωνικού χάσματος, για ίσες ευκαιρίες για όλους, για κοινωνικό κράτος και κράτος δικαίου, για την αναδόμηση της μεσαίας τάξης, τη διαγενεακή δικαιοσύνη και τη διαμόρφωση και υπεράσπιση μιας κοινωνίας των άξιων και των αξιών.
Αυτές είναι οι αρχές που διέπουν τη σοσιαλδημοκρατία. Μ’ αυτές ως γνώμονα διαμορφώνουμε τον προγραμματικό μας λόγο, καταλήγουμε στις κοινωνικές και πολιτικές μας συμμαχίες, στα κοινωνικά και παραγωγικά στρώματα που εκπροσωπούμε.
Πέραν όμως των ιδεολογικών προσεγγίσεων, υπάρχει και ο νευραλγικός τομέας της λειτουργίας ενός κόμματος.
Αν ρωτήσεις την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ, θα σου πει ότι «τα θέματα αυτά είναι διαδικαστικά και ανούσια».
Με αυτή τη θεώρηση, μέσα σε μια διετία:
1. Κατήργησε «ετσιθελικά» και αντιδημοκρατικά τα εκλεγμένα όργανα του ΠΑΣΟΚ και προκήρυξε έκτακτο συνέδριο, το οποίο δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Στην ουσία δηλαδή εξαφάνισε από τον πολιτικό χάρτη ένα ιστορικό κόμμα.
2. Επέλεξε το διορισμό των κεντρικών και αποκεντρωμένων οργάνων του ΚΙΝΑΛ με στόχο την αλλοίωση της βούλησης των 212.000 προοδευτικών πολιτών που συμμετείχαν στις διαδικασίες το Νοέμβρη του 2017 και προέβη σε παρασκηνιακές συμφωνίες με στελέχη ή ηγεσίες άλλων πολιτικών σχημάτων που συμμετείχαν στο εγχείρημα.
3. Ακύρωσε τη συμμετοχή και την ψήφο 4.000 συνέδρων του ΚΙΝΑΛ, επιβάλλοντας απολυταρχικό τρόπο εκλογής του πολιτικού συμβουλίου, γεγονός που αφάνισε κάθε διαφορετική άποψη εντός της κεντρικής του επιτροπής.
4. Είτε στο ΠΑΣΟΚ, είτε στη ΔΗ.ΣΥ., είτε στο ΚΙΝΑΛ, ουδέποτε επιχειρήθηκε η σύνθεση, ουδέποτε έγινε ψηφοφορία για την καταγραφή πλειοψηφιών και μειοψηφιών, ουδέποτε υπήρξε σεβασμός στη διαφορετική άποψη.
5. Η σύνθεση κάθε ψηφοδελτίου δεν προέκυψε στη λογική της εκλογικής ενίσχυσης, μέσα από διαβούλευση στις τοπικές οργανώσεις, αλλά ως εξόφληση γραμματίων πολιτικής στήριξης της ηγεσίας, όταν αυτή παρέκκλινε θεσμικά, δημοκρατικά, ιδεολογικά, πολιτικά.
6. Η πολιτική «γραμμή» και ο προγραμματικός λόγος δεν ήταν απόρροια συλλογικής δουλειάς εντός των οργάνων, αλλά προϊόν συζήτησης μεταξύ μιας μικρής κάστας, εντός των τοίχων της Χαριλάου Τρικούπη. Γι’ αυτό άλλωστε παρουσίαζε διαρκείς εναλλαγές και αποτελούνταν από ανακυκλωμένες προτάσεις.
Είναι προφανές πως όλα τα ανωτέρω δεν προσιδιάζουν σε ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα.
Γιατί η σοσιαλδημοκρατία βασίζεται σε κόμματα θεσμικά-συλλογικά-δημοκρατικά.
Κόμματα που δομούνται στη βάση αρχών και αξιών και αντλούν την ισχύς τους από την κοινωνία και όχι από μια μικρή ολιγαρχία.
Το αρχηγικό μοντέλο που εφαρμόστηκε στο ΠΑΣΟΚ από το 2004 με την εκλογή αρχηγού από τη βάση, απέτυχες παταγωδώς, καθ’ ότι, λειτουργώντας στρεβλά, μετέφερε το βάρος της λήψης των αποφάσεων από τη συλλογικότητα στο άτομο.
Τώρα ήρθε η ώρα να επανέλθουμε σε ένα μαζικό-συνεκτικό κόμμα αρχών κι όχι σε κόμμα-καρτέλ των αρχηγών.
ΣΤΕΦΑΝΟΣ Μ. ΞΕΚΑΛΑΚΗΣ
Αγρονόμος Τοπογράφος Μηχανικός Ε.Μ.Π.
MSc Διακυβέρνηση και Δημόσιες Πολιτικές
Γραμματέας Κεντρικής Επιτροπής ΠΑΣΟΚ
Στην πραγματικότητα, η πεμπτουσία του ερωτήματος που καλούμαστε, ακόμα και σήμερα, να απαντήσουμε είναι ποιά αριστερά υποστηρίζουμε ως μοντέλο διακυβέρνησης;
Αυτή που κατά τη γνώμη μου πρέπει να επικρατήσει, για να μπορέσει η Χώρα να ξεφύγει από την κρίση και οι πολίτες να ευημερούν, είναι η αριστερά της λογικής, της ευθύνης, της κοινωνικής συνοχής, της προόδου, της παραγωγής, της αριστείας και της ισόρροπης συμβίωσης και ανατροφοδότησης του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.
Σε αντίθεση λοιπόν με την τελευταία κυβερνητική έκφανση της αριστεράς που, ως απόρροια της κομμουνιστογενούς της προέλευσης, τροφοδότησε τον κοινωνικό αυτοματισμό, δαιμονοποίησε κάθε διαφορετική άποψη ή πολιτική προσέγγιση, επιβράβευσε τους κομματικά αρεστούς και επεδίωξε την κοινωνική εξισορρόπηση δια μέσου της εξίσωσης των πάντων προς τα κάτω, εμάς δε μας ενδιαφέρει η αναπαραγωγή της φτώχειας μέσα από σχέσεις εξάρτησης των ασθενέστερων που δημιουργούν οι επιδοματοκεντρικές πολιτικές, απομονωμένες από την ενίσχυση του κράτους κοινωνικών υπηρεσιών.
Εμείς οφείλουμε να παλεύουμε για την άμβλυνση του κοινωνικού χάσματος, για ίσες ευκαιρίες για όλους, για κοινωνικό κράτος και κράτος δικαίου, για την αναδόμηση της μεσαίας τάξης, τη διαγενεακή δικαιοσύνη και τη διαμόρφωση και υπεράσπιση μιας κοινωνίας των άξιων και των αξιών.
Αυτές είναι οι αρχές που διέπουν τη σοσιαλδημοκρατία. Μ’ αυτές ως γνώμονα διαμορφώνουμε τον προγραμματικό μας λόγο, καταλήγουμε στις κοινωνικές και πολιτικές μας συμμαχίες, στα κοινωνικά και παραγωγικά στρώματα που εκπροσωπούμε.
Πέραν όμως των ιδεολογικών προσεγγίσεων, υπάρχει και ο νευραλγικός τομέας της λειτουργίας ενός κόμματος.
Αν ρωτήσεις την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ, θα σου πει ότι «τα θέματα αυτά είναι διαδικαστικά και ανούσια».
Με αυτή τη θεώρηση, μέσα σε μια διετία:
1. Κατήργησε «ετσιθελικά» και αντιδημοκρατικά τα εκλεγμένα όργανα του ΠΑΣΟΚ και προκήρυξε έκτακτο συνέδριο, το οποίο δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Στην ουσία δηλαδή εξαφάνισε από τον πολιτικό χάρτη ένα ιστορικό κόμμα.
2. Επέλεξε το διορισμό των κεντρικών και αποκεντρωμένων οργάνων του ΚΙΝΑΛ με στόχο την αλλοίωση της βούλησης των 212.000 προοδευτικών πολιτών που συμμετείχαν στις διαδικασίες το Νοέμβρη του 2017 και προέβη σε παρασκηνιακές συμφωνίες με στελέχη ή ηγεσίες άλλων πολιτικών σχημάτων που συμμετείχαν στο εγχείρημα.
3. Ακύρωσε τη συμμετοχή και την ψήφο 4.000 συνέδρων του ΚΙΝΑΛ, επιβάλλοντας απολυταρχικό τρόπο εκλογής του πολιτικού συμβουλίου, γεγονός που αφάνισε κάθε διαφορετική άποψη εντός της κεντρικής του επιτροπής.
4. Είτε στο ΠΑΣΟΚ, είτε στη ΔΗ.ΣΥ., είτε στο ΚΙΝΑΛ, ουδέποτε επιχειρήθηκε η σύνθεση, ουδέποτε έγινε ψηφοφορία για την καταγραφή πλειοψηφιών και μειοψηφιών, ουδέποτε υπήρξε σεβασμός στη διαφορετική άποψη.
5. Η σύνθεση κάθε ψηφοδελτίου δεν προέκυψε στη λογική της εκλογικής ενίσχυσης, μέσα από διαβούλευση στις τοπικές οργανώσεις, αλλά ως εξόφληση γραμματίων πολιτικής στήριξης της ηγεσίας, όταν αυτή παρέκκλινε θεσμικά, δημοκρατικά, ιδεολογικά, πολιτικά.
6. Η πολιτική «γραμμή» και ο προγραμματικός λόγος δεν ήταν απόρροια συλλογικής δουλειάς εντός των οργάνων, αλλά προϊόν συζήτησης μεταξύ μιας μικρής κάστας, εντός των τοίχων της Χαριλάου Τρικούπη. Γι’ αυτό άλλωστε παρουσίαζε διαρκείς εναλλαγές και αποτελούνταν από ανακυκλωμένες προτάσεις.
Είναι προφανές πως όλα τα ανωτέρω δεν προσιδιάζουν σε ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα.
Γιατί η σοσιαλδημοκρατία βασίζεται σε κόμματα θεσμικά-συλλογικά-δημοκρατικά.
Κόμματα που δομούνται στη βάση αρχών και αξιών και αντλούν την ισχύς τους από την κοινωνία και όχι από μια μικρή ολιγαρχία.
Το αρχηγικό μοντέλο που εφαρμόστηκε στο ΠΑΣΟΚ από το 2004 με την εκλογή αρχηγού από τη βάση, απέτυχες παταγωδώς, καθ’ ότι, λειτουργώντας στρεβλά, μετέφερε το βάρος της λήψης των αποφάσεων από τη συλλογικότητα στο άτομο.
Τώρα ήρθε η ώρα να επανέλθουμε σε ένα μαζικό-συνεκτικό κόμμα αρχών κι όχι σε κόμμα-καρτέλ των αρχηγών.
ΣΤΕΦΑΝΟΣ Μ. ΞΕΚΑΛΑΚΗΣ
Αγρονόμος Τοπογράφος Μηχανικός Ε.Μ.Π.
MSc Διακυβέρνηση και Δημόσιες Πολιτικές
Γραμματέας Κεντρικής Επιτροπής ΠΑΣΟΚ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου