Το πρώτο αφορά την διευρυνόμενη κοινωνική αμφισβήτηση στις ασκούμενες νεοφιλελεύθερες πολιτικές που οξύνουν ανισότητες ,επιφέρουν πλήγματα στην παραγωγική βάση , και καθιστούν την Ευρώπη όμηρο άνευ όρων του «αγγλοσαξονικού» άξονα !
Το δεύτερο δείχνει επίμονα ότι η συγκρότηση προοδευτικής πλειοψηφίας προϋποθέτει όχι απλώς την αποδόμηση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών αλλά την ανάδειξη του βιώσιμου παραγωγικού και κοινωνικού προγράμματος .
Η κοινωνική πλειοψηφία θέλει να γνωρίζει πως και με ποια εργαλεία ,ποιες τομές, μια προοδευτική διακυβέρνηση μπορεί να την ωφελήσει !
Τα προηγούμενα καθιστούν επιβεβλημένη την ανάγκη να αναδειχθούν οι εναλλακτικές προτάσεις διακυβέρνησης που απαντούν στα προβλήματα που δημιουργούν οι σύγχρονες αντιθέσεις.
Αντιθέσεις που μεταξύ των άλλων γεννούν οχι μόνο οι γεωστρατηγικές ψυχροπολεμικές αντιπαραθέσεις αλλά και οι τεχνολογικές και επιστημονικές κατακτήσεις ,η πρόσβαση στη γνώση ,στη διαχείρηση των αποτελεσμάτων και των «αγαθών»που δημιουργούν …
Ο προοδευτικός χώρος ,η σύγχρονη πληθυντική αριστερά δεν μπορεί να περιορίζουν την δράση μόνο για τη υπεράσπιση των κατακτήσεων που δημιούργησαν οι αντιθέσεις του προηγούμενου αιώνα .
Πολύ περισσότερο να εξαντλούνται στις παλιές διαιρέσεις .
Στις παλιές αντιθέσεις ανάμεσα στην εργασία και το κεφάλαιο έχουν προστεθεί νέες που αναφέρονται πλέον και στη σύγκρουση ανάμεσα στο παραγωγικό και χρηματιστηριακό κεφάλαιο ,την σχέση παρόχου και χρήστη ,τους όρους πρόσβασης των πολιτών στις κατακτήσεις της επιστήμης και της τεχνολογίας ,την εμπορευματικοποιηση των κοινωνικών αγαθών, την τηλεργασία κτλ
Οι νέες αντιθέσεις πλέον επιβάλουν μέσα από τις νέες επεξεργασίες την συνάντηση όλων των προοδευτικών ρευμάτων ,προκειμένου να εκφραστεί κυβερνητικά η μεγάλη πλειοψηφία των δυνάμεων της επισφαλούς εργασίας ,των μεσαίων στρωμάτων ,της αγροτικής παραγωγής ,της επιστήμης και της νεολαίας σε ένα βιώσιμο εναλλακτικό κοινωνικό και παραγωγικό μοντέλο που θα αποδίδει συγκεκριμένα ωφέλη στην κοινωνική πλειοψηφία .
Είναι η ώρα και στην Ευρώπη για τη συγκρότηση της σύγχρονης μεγάλης αριστεράς με προγραμματική και πολιτική ενότητα!
Το γαλλικό Επινέ δεν αντιγράφεται αλλά εξελίσσεται .
Η πολυεπίπεδη πλέον διαστρωμάτωση των κοινωνιών επιβάλουν ως προτεραιότητα την αξιόπιστη προγραμματικη και πολιτική ενότητα .
Με κόμματα πολιτικά αυτόνομα ,οχι απλά διαχειριστικά -«αξιωματούχων».
Κόμματα υβριδικά που διαμορφώνουν αλλαγές υπέρ των πολλών και δεν «πειθαρχούν» ,δεν εξουσιοδοτούν .
Κόμματα Οργανωτικά αυτοτελή με αλληλοτροφοδότηση.
Ικανά, οχι απλά στη άνευ όρων κυβερνητική διαχείριση αλλά σε εναλλακτικές επεξεργασίες για δικαιη ανάπτυξη σε όλους τους παραγωγικούς ,κοινωνικούς χώρους και τους θεσμούς .
Η Ευρώπη βιώνει μια πολυεπίπεδη κρίση και η διέξοδος προϋποθέτει δράσεις που θα συμβάλουν στην οικονομική και κοινωνική ολοκλήρωση της με ενιαία εξωτερική και αμυντική πολιτική .
Αυτο ακριβώς επιβάλει την ανάγκη οι εκλογικές αναμετρήσεις να καθιστούν, διακριτό πως:
Η αλλαγή πολιτικής προϋποθέτει ξεκάθαρη «κόκκινη γραμμή» σε κυβερνήσεις που με ψήφο ανοχής η συμμετοχής υποκρύπτουν συνέχεια των κομμάτων που υπηρετούν νεοφιλελεύθερες πολιτικές .
Γι αυτό ακριβώς πρέπει να αξιολογείται ως μάχη οπισθοφυλακής -αν δεν υποκρύπτει άλλη σκοπιμότητα -η αντιπαράθεση κομμάτων για το παρελθόν
Οι πολίτες αναζητούν μέσα από την ευγενή άμιλλα των κομμάτων την πολιτική αλλαγή με προγραμματικη και πολιτική ενότητα και αυτο θα είναι ισχυρό κριτήριο ψήφου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου