Το δεύτερο αυτό μέρος είναι εστιασμένο στη σχέση των νέων στη χώρα μας με τα πολιτικά κόμματα και τις εκλογές - δηλαδή τις πλέον παραδοσιακές μορφές πολιτικοποίησης στη νεωτερικότητα. Περιλαμβάνει στοιχεία σχετικά με την αξιολόγηση των νέων για τα πολιτικά κόμματα, την εγγύτητά τους προς αυτά, το ενδιαφέρον τους και την πρόθεσή τους να πάρουν μέρος στις επικείμενες εκλογές, αλλά και την με τη στενή έννοια εκλογική συμπεριφορά τους.
Επίσης, στο μέρος αυτό επιχειρείται και μία σύγκριση των δυνητικών εκλογικών βάσεων των κομμάτων στη νεολαία, ώστε να καταγραφεί η έκταση του «διεκδικούμενου» από περισσότερα του ενός κόμματα εκλογικού χώρου, η εξάπλωση της υποστήριξης προς την ακροδεξιά, αλλά και οι ομοιότητες και διαφορές των δύο μεγαλύτερων αριθμητικά εκλογικών ακροατηρίων εντός της ελληνικής νεολαίας, δηλαδή όσες και όσους δηλώνουν κοντά στη Νέα Δημοκρατία και στον ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία αντίστοιχα, ενώ εν παρενθέσει σχολιάζεται -αν και δεν αποτελεί αντικείμενο της έρευνας, η οποία ολοκληρώθηκε πριν το πρόσφατο τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη- η σχέση του με την πολιτικοποίηση της νεολαίας, όπως αποτυπώνεται στα ευρήματα της έρευνας.
Σημειώνεται ότι όπως προκύπτει το 27,7% των νέων θα ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ και το 19,6% ΝΔ.
Τα βασικά συμπεράσματα
Τα βασικά συμπεράσματα που εξάγονται με βάση τα στοιχεία αυτού του δεύτερου μέρους, όπως εκτίθενται στο τέλος της ανάλυσης, είναι κυρίως τρία:Συμπέρασμα πρώτο. Το εκλογικό ενδιαφέρον και η εκλογική κινητοποίηση των νέων ανθρώπων παραμένει στη χώρα μας ιδιαίτερα ισχυρή, παρά τα όσα έχουν κατά καιρούς επισημανθεί και στη δημόσια και στην επιστημονική συζήτηση. Ακόμα και αν κανείς λάβει υπόψη του μικρές μεροληψίες στις απαντήσεις που παρουσιάσαμε παραπάνω -π.χ. το ενδεχόμενο ένα τμήμα του δείγματος να απαντά με βάση αυτό που θεωρεί ότι είναι το κοινωνικά ορθό/αναμενόμενο, ακόμα κι αν δεν το πιστεύει- και πάλι η ένδειξη αυξημένου ενδιαφέροντος για και πρόθεσης συμμετοχής στις επικείμενες εκλογές είναι σαφής.
Εξάλλου, η τάση αυτή υποστηρίζεται και από άλλα επιμέρους στοιχεία της έρευνας, όπως η ισχυρή διάθεση για αλλαγή (που καταγράφηκε στο δίλημμα «σταθερότητα ή αλλαγή»), που εξ ορισμού ευνοεί την εκλογική κινητοποίηση, αλλά και η έκφραση αγανάκτησης για μια σειρά κοινωνικά προβλήματα, ειδικά της άμεσης εσωτερικής επικαιρότητας (στεγαστική και ενεργειακή κρίση), που αποτελεί ως γνωστόν κινητοποιητικό συναίσθημα.
Επομένως, είναι εύλογο να αναμένει κανείς τη μαζική συμμετοχή των νέων στις επικείμενες κάλπες, στο βαθμό τουλάχιστον που δεν θα εμποδιστεί αυτή από πρακτικά/αντικειμενικά εμπόδια (εργασίας κ.λπ.).Συμπέρασμα δεύτερο. Η εκλογική υπεροχή γενικά της Αριστεράς, και ιδίως του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ στη νεολαία -ένα στοιχείο που χαρακτήρισε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις από το 2012 και μετά, άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο- φαίνεται να επιβεβαιώνεται και στην τρέχουσα συγκυρία.
Η εκλογική αυτή στήριξη συνοδεύεται και από υψηλά ποσοστά εγγύτητας προς το σύνολο των κομμάτων του ευρύτερου αριστερού χώρου, ενώ σχετίζεται και με ένα συγκεκριμένο και κοινωνικό, αξιακό και πολιτικό προφίλ της ελληνικής νεολαίας, που όπως είδαμε στο προηγούμενο μέρος είναι γενικά αριστερόστροφο. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης -και σε μικρότερο βαθμό και τα μικρότερα κόμματα της Αριστεράς- θεωρούνται τα πλέον κατάλληλα για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της νέας γενιάς, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ αξιολογείται σαφώς θετικότερα της ΝΔ σε όλα τα προβλήματα που θεωρούνται σημαντικά για τους νέους και τις νέες και σχετίζονται με τους υλικούς όρους της διαβίωσής τους.
Σημαντική «παραφωνία» και οπωσδήποτε ανησυχητικό εύρημα αποτελεί η σημαντική στήριξη και προς την Ακροδεξιά και την πέραν της ΝΔ Δεξιά μεταξύ των νέων, ως «εναλλακτική» κατεύθυνση της ριζοσπαστικοποίησής τους, η οποία ωστόσο μέχρι στιγμής τουλάχιστον δεν φαίνεται να είναι η κυρίαρχη τάση ούτε έχει φτάσει τα προ δεκαετίας επίπεδα.Συμπέρασμα τρίτο. Η ελληνική νεολαία δεν είναι ούτε κοινωνικά ούτε πολιτικά ενιαία, όπως άλλωστε είναι αναμενόμενο. Όταν κανείς μελετά διακριτά τα εκλογικά ακροατήρια της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, των βασικών διεκδικητών της διακυβέρνησης, είναι σαφές ότι αντικρύζει δύο πολύ διαφορετικές ομάδες.
Κοινωνικά, όσοι και όσες βρίσκονται κοντά στην ΝΔ αντιμετωπίζουν πολύ λιγότερες οικονομικές δυσκολίες, αυτοτοποθετούνται στα μεσαία και ανώτερα κοινωνικά στρώματα και είναι συγκριτικά πολύ πιο ικανοποιημένοι/ες από τη ζωή τους και σίγουροι/ες για το μέλλον τους, ενώ το εκλογικό ακροατήριο του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ αποτελείται κυρίως από νέους και νέες που αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες, τοποθετούν τους εαυτούς τους στην εργατική ή στη μικροαστική τάξη και είναι λιγότερο ικανοποιημένοι/ες από το παρόν και περισσότερο ανασφαλείς για το μέλλον τους.
Πολιτικά, το εκλογικό ακροατήριο της ΝΔ αποτελείται από νέους και νέες με περισσότερο συντηρητική τοποθέτηση, που επιδιώκουν τη σταθερότητα και, σε μικρότερο βαθμό, την ασφάλεια και πολιτικοποιήθηκαν από γεγονότα όπως η Συμφωνία των Πρεσπών, το δημοψήφισμα του 2015 και η προσφυγική κρίση. Αντίθετα, το εκλογικό ακροατήριο του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ έχει σαφώς προοδευτικά χαρακτηριστικά, επιλέγει ως προτεραιότητα τη δικαιοσύνη και την αλλαγή και εξακολουθεί να συγκροτείται πολιτικά από δύο γεγονότα που σχετίζονται άμεσα με την ιστορική πορεία του συγκεκριμένου κόμματος: τον Δεκέμβρη του 2008 και τον αντιμνημονιακό αγώνα των αρχών της δεκαετίας του 2010.
Σε ό,τι αφορά τα ευρύτερα συμπεράσματα από το σύνολο των ευρημάτων του 4ου κύματος της έρευνας (Α’ και Β’ μέρος), η ανάλυση σημειώνει ότι «η γενιά της πατητής απαιτεί να πάρει ανάσα», τονίζοντας τα εξής:
«Οι συνέπειες της συνθήκης αυτής [των επάλληλων κρίσεων] είναι παραπάνω από ορατές σε όλα τα επίπεδα της ζωής των νέων στη χώρα μας. Ωστόσο, την ίδια στιγμή παράγουν κι ένα ενδιαφέρον και ελπιδοφόρο πολιτικό αποτέλεσμα. Παρά τις αντιφάσεις ή τις ιδιαιτερότητες σε σύγκριση με όσα γνωρίζαμε στο παρελθόν, η νέα γενιά αναζητά συλλογική διέξοδο από την κρίση και απαιτεί να πάρει ανάσα. Διεκδικεί συμμετοχή στην πολιτική και στη λήψη των αποφάσεων, κρίνει αυστηρά τους παραδοσιακούς θεσμούς, αλλά δεν μένει έξω από την πολιτική, ακόμα και με τη στενή έννοια. Ενημερώνεται πολιτικά, ενδιαφέρεται για την πολιτική, ελέγχει τους φορείς της εξουσίας και έχει πολύ σαφείς αγωνίες, αιτήματα και προτεραιότητες. Επιζητά αλλαγή και δικαιοσύνη, δεν περιορίζει όμως τις αναζητήσεις της σε ένα μακρινό μέλλον και σε μια αποκλειστικά οραματική διάσταση, καθώς την ίδια στιγμή ζητά -υπό το βάρος και των προβλημάτων που αντιμετωπίζει- άμεσες και εφαρμόσιμες λύσεις.
Ταυτόχρονα, η νέα γενιά εξεγείρεται μαζικά ενάντια στην αδικία και οργανώνει τη δική της παρουσία στο δημόσιο χώρο, ενώ η διαφαινόμενη από όλα τα στοιχεία της έρευνάς μας μαζική εκλογική της κινητοποίηση στις προσεχείς εκλογές, ανεξάρτητα από το αριθμητικό βάρος της γενιάς αυτής στο συνολικό εκλογικό αποτέλεσμα, θα έχει ιδιαίτερο συμβολικό και ουσιαστικό ενδιαφέρον, καθώς οι άνθρωποι αυτοί αποτελούν το μέλλον, όπως συχνά λέγεται της χώρας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου