«Χρειάζεται να ανοίξουμε τον διάλογο για την συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων, πριν επιχειρηθεί ενδεχόμενος εκλογικός αιφνιδιασμός και νέα τετραετία της Δεξιάς» προειδοποιεί ο Διονύσης Τεμπονέρας
Απαριθμεί μάλιστα τους έξι άξονες από την προγραμματική συμφωνία και την εκλογική κάθοδο, έως τον ενιαίο φορέα. «Οι συνθήκες κοινωνικής και πολιτικής ώσμωσης είναι εκείνες που θα καταδείξουν τα περιθώρια όχι μόνο για εκλογική αλλά και για περαιτέρω πολιτική συμπόρευση», αναφέρει χαρακτηριστικά, αφού επισημαίνει πως κανένα κόμμα του αριστερού και προοδευτικού χώρου δεν μπορεί να ανατρέψει μόνο του την κατάσταση.
Ο Διονύσης Τεμπονέρας υπογραμμίζει πως η πολιτική κυριαρχία της ΝΔ τείνει να αποκτήσει χαρακτηριστικά ιδεολογικής ηγεμονίας, πως ο ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζει μια υπαρξιακή κρίση και πως ο Στέφανος Κασσελάκης δεν έχει καμιά σχέση με την αριστερά ενώ αποτελεί μέρος της λύσης αλλά μέρος του προβλήματος.
Πού έγκειται το πρόβλημα της Aριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας σήμερα κ. Τεμπονέρα; Μήπως δεν έχουν πειστικές λύσεις για τα προβλήματα των πολιτών; Μήπως γι΄ αυτό τα λαϊκά στρώματα τα κερδίζει η ακροδεξιά;
Η συγκυρία είναι ιδιαίτερα δύσκολη για την παγκόσμια Αριστερά και τον δημοκρατικό προοδευτικό χώρο. Η παγκόσμια κοινότητα με ελάχιστες εξαιρέσεις, υφίσταται μια ακραία συντηρητική «στροφή». Ο νεοφιλελευθερισμός και η ακροδεξιά κερδίζουν έδαφος στην Ευρώπη και στον κόσμο. Οι πολυεπίπεδες και διαδοχικές κρίσεις, ενισχύουν τις αντιδραστικές αντιλήψεις και τον ακροδεξιό λαϊκισμό. Οι κατακτήσεις του κινήματος τα τελευταία 100 έτη διέρχονται περίοδο έντονης αμφισβήτησης. Η κοινωνία βιώνει μια άνευ προηγουμένου κρίση αρχών και αξιών.
Στην Ελλάδα, η ρευστοποίηση του πολιτικού περιβάλλοντος, σε συνδυασμό με την επικράτηση των δεξιών πολιτικών, ενισχύουν την πολιτική κυριαρχία της ΝΔ, που τείνει να αποκτήσει χαρακτηριστικά ιδεολογικής ηγεμονίας. Για πρώτη φορά στην μεταπολίτευση, ο χώρος αριστερά του «κέντρου» καταγράφεται εκλογικά μικρότερος, από τον χώρο στα δεξιά του πολιτικού φάσματος, γεγονός που ευνοείται από την πολυδιάσπαση και τον κατακερματισμό των προοδευτικών δυνάμεων.
Ο Διονύσης Τεμπονέρας υπογραμμίζει πως η πολιτική κυριαρχία της ΝΔ τείνει να αποκτήσει χαρακτηριστικά ιδεολογικής ηγεμονίας, πως ο ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζει μια υπαρξιακή κρίση και πως ο Στέφανος Κασσελάκης δεν έχει καμιά σχέση με την αριστερά ενώ αποτελεί μέρος της λύσης αλλά μέρος του προβλήματος.
Πού έγκειται το πρόβλημα της Aριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας σήμερα κ. Τεμπονέρα; Μήπως δεν έχουν πειστικές λύσεις για τα προβλήματα των πολιτών; Μήπως γι΄ αυτό τα λαϊκά στρώματα τα κερδίζει η ακροδεξιά;
Η συγκυρία είναι ιδιαίτερα δύσκολη για την παγκόσμια Αριστερά και τον δημοκρατικό προοδευτικό χώρο. Η παγκόσμια κοινότητα με ελάχιστες εξαιρέσεις, υφίσταται μια ακραία συντηρητική «στροφή». Ο νεοφιλελευθερισμός και η ακροδεξιά κερδίζουν έδαφος στην Ευρώπη και στον κόσμο. Οι πολυεπίπεδες και διαδοχικές κρίσεις, ενισχύουν τις αντιδραστικές αντιλήψεις και τον ακροδεξιό λαϊκισμό. Οι κατακτήσεις του κινήματος τα τελευταία 100 έτη διέρχονται περίοδο έντονης αμφισβήτησης. Η κοινωνία βιώνει μια άνευ προηγουμένου κρίση αρχών και αξιών.
Στην Ελλάδα, η ρευστοποίηση του πολιτικού περιβάλλοντος, σε συνδυασμό με την επικράτηση των δεξιών πολιτικών, ενισχύουν την πολιτική κυριαρχία της ΝΔ, που τείνει να αποκτήσει χαρακτηριστικά ιδεολογικής ηγεμονίας. Για πρώτη φορά στην μεταπολίτευση, ο χώρος αριστερά του «κέντρου» καταγράφεται εκλογικά μικρότερος, από τον χώρο στα δεξιά του πολιτικού φάσματος, γεγονός που ευνοείται από την πολυδιάσπαση και τον κατακερματισμό των προοδευτικών δυνάμεων.
Πρόκειται για μια «καχεκτική ισορροπία» του πολιτικού συστήματος, που πρέπει άμεσα να αποκατασταθεί. Χρέος μας είναι να μεταβούμε από μια κατάσταση παθητικής, σε μια κατάσταση ενεργητικής αντίστασης, με στόχο τη μετάβαση σε ένα προοδευτικό «ορίζοντα».
Στόχος μας είναι να κατορθώσουμε να κινητοποιήσουμε την εν δυνάμει δημοκρατική κοινωνική πλειοψηφία και να την μετεξελίξουμε σε πολιτική πλειοψηφία, σε όφελος του ελληνικού λαού. Για να συμβεί αυτό χρειάζεται ένα δημοκρατικό κοινωνικοπολιτικό μέτωπο στη βάση μιας προγραμματικής συμφωνίας που θα απαντά στα μεγάλα ζητήματα που απασχολούν την ελληνική κοινωνία.
Σαν αριστεροί και προοδευτικοί πολίτες δεν έχουμε την πολυτέλεια να παρακολουθούμε την κοινωνία απαθείς. Χρειάζεται να ανοίξουμε τον διάλογο για την συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων, πριν επιχειρηθεί ενδεχόμενος εκλογικός αιφνιδιασμός και νέα τετραετία της Δεξιάς.
Κοινή εκτίμηση είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ παρακολουθεί και επιταχύνει το τέλος του ως κόμμα εξουσίας. Τι φταίει;
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ αντιμετωπίζει μια κρίση υπαρξιακή, που οφείλεται σε μεγάλα ιδεολογικά, προγραμματικά και οργανωτικά ελλείμματα. Πρόκειται για ελλείμματα που υπήρχαν πριν την προεδρική εκλογή του περασμένου έτους, αλλά που κορυφώθηκαν αμέσως μετά. Το τελευταίο έτος σημαδεύτηκε από διασπάσεις, διχασμό, αναζήτηση εσωτερικών εχθρών αλλά κυρίως από μια πορείας από-ιδεολογικοποίησης και πολιτικής συρρίκνωσης, ενός κόμματος που έχει χάσει πια την κυβερνητική του προοπτική. Την κύρια, αλλά όχι την αποκλειστική ευθύνη για την εξέλιξη αυτή, την έχει ο Στέφανος Κασσελάκης, που επιχείρησε μια βίαιη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ σε ένα «μη κόμμα».
Μπορεί να αλλάξει η κατάσταση; Και τι χρειάζεται να γίνει κατά τη γνώμη σας;
Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο. Τώρα είναι η ώρα των ιστορικών υπερβάσεων. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν μπορεί να αρνείται την πραγματικότητα. Οφείλει να αναλάβει πολιτικές πρωτοβουλίες, στη κατεύθυνση της ανασύνθεσης και ανασύνταξης του προοδευτικού χώρου, χωρίς ίχνος μικροκομματικής ιδιοτέλειας. Επείγει να αναλάβουμε πρωτοβουλίες για τον άμεσο συντονισμό των δημοκρατικών δυνάμεων. Με διεργασίες που ξεκινούν από την βάση για την δημιουργία σε όλη τη χώρα, «μετώπων δημοκρατίας» που θα διαμορφώνουν τους όρους της μεγάλης συνάντησης του προοδευτικού χώρου, με προγραμματική και πολιτική ενότητα, που θα στοχεύει στη προοδευτική διακυβέρνηση για την αλλαγή του υφιστάμενου πολιτικού και κοινωνικού μοντέλου, που οδηγεί σε ανισότητες και περιθωριοποίηση.
Και το ΠΑΣΟΚ; Μπορεί μόνο του να είναι ο αντίπαλος πόλος στη ΝΔ;
Το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών αλλά και όλες οι δημοσκοπήσεις καταδεικνύουν, ότι κανένα κόμμα του αριστερού και προοδευτικού χώρου, δεν μπορεί μόνο του να ανατρέψει την κατάσταση. Μακριά από ηγεμονισμούς και προσωπικές φιλοδοξίες οφείλουμε να συνδράμουμε όλοι στη λύση. Το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ πρέπει να εξηγήσει στους πολίτες και στους ψηφοφόρους του, γιατί κάθε τρεις και λίγο, ένα στέλεχός του γίνεται γενικός γραμματέας ή υπουργός της κυβέρνησης της Δεξιάς. Πρέπει να διευκρινίσει αν προτίθεται να συγκυβερνήσει ξανά με την Δεξιά και να επαναπροσδιοριστεί με βάση τις νέες συνθήκες ιδεολογικά και προγραμματικά. Παραμένει στόχος ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός της κοινωνίας; Αν ναι, πρέπει να απαντήσει όπως και όλα τα κόμματα του προοδευτικού χώρου σε 4 ερωτήματα:
«Ποιος είμαι; Ποιους εκπροσωπώ;, Με ποιο πολιτικό σχέδιο και για ποιον στρατηγικό στόχο;».
Εσείς τι προτείνετε; Ενιαίο κόμμα; Συνασπισμό κομμάτων, ο οποίος όπως διαμηνύει ο Νίκος Ανδρουλάκης θα χάσει το μόνους των 50 εδρών -σαράντα είναι με βάση με τον εκλογικό νόμο. Τι ακριβώς προτείνετε; Η δική σας άποψη είναι ότι χρειάζεται νέο ενιαίο κόμμα;
Αρχικά κρίσιμο είναι να ανοίξει ο διάλογος των προοδευτικών δυνάμεων και να επιτευχθεί μια προγραμματική συμφωνία με τη συμμετοχή κομμάτων, κινημάτων και κοινωνικών εκπροσωπήσεων. Αν καταλήξουμε τότε μπορούν δημιουργηθούν και συνθήκες εκλογικής συμπόρευσης. Το παράδειγμα του ΣΥΡΙΖΑ το 2012 επιλύει ζητήματα όπως αυτά που αναφέρετε. Οι συνθήκες κοινωνικής και πολιτικής ώσμωσης είναι εκείνες που θα καταδείξουν τα περιθώρια όχι μόνο για εκλογική αλλά και για περαιτέρω πολιτική συμπόρευση.
Και ο οδικός χάρτης μέσα στον οποίο θα πρέπει να προχωρήσουν όσα προτείνετε; Ο χρόνος δεν είναι απεριόριστος και ο Κυρ. Μητσοτάκης μπορεί και να σας αιφνιδιάσει εκλογικά.
Για να οδηγηθούμε σε πολιτικό αποτέλεσμα πραγματικά χρειάζεται ένας οδικός χάρτης.
Πρέπει να καταστεί κοινή παραδοχή, ότι κανείς μόνος του δεν μπορεί και χρειάζονται όλοι.
Χρειάζεται συγκρότηση άτυπου συντονιστικού οργάνου με τη συμμετοχή κομμάτων, κινημάτων, συνδικάτων και παραγωγικών φορέων.
Μοναδικό στόχο θα έχει τη διαμόρφωση κοινά αποδεκτής προγραμματικής πρότασης. Δεν αναφέρεται σε ιδεολογικά και οργανωτικά θέματα που αφορούν τα κόμματα.
Κοινή εκτίμηση είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ παρακολουθεί και επιταχύνει το τέλος του ως κόμμα εξουσίας. Τι φταίει;
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ αντιμετωπίζει μια κρίση υπαρξιακή, που οφείλεται σε μεγάλα ιδεολογικά, προγραμματικά και οργανωτικά ελλείμματα. Πρόκειται για ελλείμματα που υπήρχαν πριν την προεδρική εκλογή του περασμένου έτους, αλλά που κορυφώθηκαν αμέσως μετά. Το τελευταίο έτος σημαδεύτηκε από διασπάσεις, διχασμό, αναζήτηση εσωτερικών εχθρών αλλά κυρίως από μια πορείας από-ιδεολογικοποίησης και πολιτικής συρρίκνωσης, ενός κόμματος που έχει χάσει πια την κυβερνητική του προοπτική. Την κύρια, αλλά όχι την αποκλειστική ευθύνη για την εξέλιξη αυτή, την έχει ο Στέφανος Κασσελάκης, που επιχείρησε μια βίαιη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ σε ένα «μη κόμμα».
Μπορεί να αλλάξει η κατάσταση; Και τι χρειάζεται να γίνει κατά τη γνώμη σας;
Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο. Τώρα είναι η ώρα των ιστορικών υπερβάσεων. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν μπορεί να αρνείται την πραγματικότητα. Οφείλει να αναλάβει πολιτικές πρωτοβουλίες, στη κατεύθυνση της ανασύνθεσης και ανασύνταξης του προοδευτικού χώρου, χωρίς ίχνος μικροκομματικής ιδιοτέλειας. Επείγει να αναλάβουμε πρωτοβουλίες για τον άμεσο συντονισμό των δημοκρατικών δυνάμεων. Με διεργασίες που ξεκινούν από την βάση για την δημιουργία σε όλη τη χώρα, «μετώπων δημοκρατίας» που θα διαμορφώνουν τους όρους της μεγάλης συνάντησης του προοδευτικού χώρου, με προγραμματική και πολιτική ενότητα, που θα στοχεύει στη προοδευτική διακυβέρνηση για την αλλαγή του υφιστάμενου πολιτικού και κοινωνικού μοντέλου, που οδηγεί σε ανισότητες και περιθωριοποίηση.
Και το ΠΑΣΟΚ; Μπορεί μόνο του να είναι ο αντίπαλος πόλος στη ΝΔ;
Το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών αλλά και όλες οι δημοσκοπήσεις καταδεικνύουν, ότι κανένα κόμμα του αριστερού και προοδευτικού χώρου, δεν μπορεί μόνο του να ανατρέψει την κατάσταση. Μακριά από ηγεμονισμούς και προσωπικές φιλοδοξίες οφείλουμε να συνδράμουμε όλοι στη λύση. Το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ πρέπει να εξηγήσει στους πολίτες και στους ψηφοφόρους του, γιατί κάθε τρεις και λίγο, ένα στέλεχός του γίνεται γενικός γραμματέας ή υπουργός της κυβέρνησης της Δεξιάς. Πρέπει να διευκρινίσει αν προτίθεται να συγκυβερνήσει ξανά με την Δεξιά και να επαναπροσδιοριστεί με βάση τις νέες συνθήκες ιδεολογικά και προγραμματικά. Παραμένει στόχος ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός της κοινωνίας; Αν ναι, πρέπει να απαντήσει όπως και όλα τα κόμματα του προοδευτικού χώρου σε 4 ερωτήματα:
«Ποιος είμαι; Ποιους εκπροσωπώ;, Με ποιο πολιτικό σχέδιο και για ποιον στρατηγικό στόχο;».
Εσείς τι προτείνετε; Ενιαίο κόμμα; Συνασπισμό κομμάτων, ο οποίος όπως διαμηνύει ο Νίκος Ανδρουλάκης θα χάσει το μόνους των 50 εδρών -σαράντα είναι με βάση με τον εκλογικό νόμο. Τι ακριβώς προτείνετε; Η δική σας άποψη είναι ότι χρειάζεται νέο ενιαίο κόμμα;
Αρχικά κρίσιμο είναι να ανοίξει ο διάλογος των προοδευτικών δυνάμεων και να επιτευχθεί μια προγραμματική συμφωνία με τη συμμετοχή κομμάτων, κινημάτων και κοινωνικών εκπροσωπήσεων. Αν καταλήξουμε τότε μπορούν δημιουργηθούν και συνθήκες εκλογικής συμπόρευσης. Το παράδειγμα του ΣΥΡΙΖΑ το 2012 επιλύει ζητήματα όπως αυτά που αναφέρετε. Οι συνθήκες κοινωνικής και πολιτικής ώσμωσης είναι εκείνες που θα καταδείξουν τα περιθώρια όχι μόνο για εκλογική αλλά και για περαιτέρω πολιτική συμπόρευση.
Και ο οδικός χάρτης μέσα στον οποίο θα πρέπει να προχωρήσουν όσα προτείνετε; Ο χρόνος δεν είναι απεριόριστος και ο Κυρ. Μητσοτάκης μπορεί και να σας αιφνιδιάσει εκλογικά.
Για να οδηγηθούμε σε πολιτικό αποτέλεσμα πραγματικά χρειάζεται ένας οδικός χάρτης.
Πρέπει να καταστεί κοινή παραδοχή, ότι κανείς μόνος του δεν μπορεί και χρειάζονται όλοι.
Χρειάζεται συγκρότηση άτυπου συντονιστικού οργάνου με τη συμμετοχή κομμάτων, κινημάτων, συνδικάτων και παραγωγικών φορέων.
Μοναδικό στόχο θα έχει τη διαμόρφωση κοινά αποδεκτής προγραμματικής πρότασης. Δεν αναφέρεται σε ιδεολογικά και οργανωτικά θέματα που αφορούν τα κόμματα.
Διαμορφώνει αντίστοιχα παραρτήματα σε κάθε περιφέρεια της χώρας.
Τα κόμματα και πολιτικές κινήσεις του αριστερού και προοδευτικού χώρου που θα συμμετάσχουν, διατηρούν στο ακέραιο την ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική τους αυτοτέλεια και τη θεσμική τους συγκρότηση με τα αντίστοιχα όργανα.
Προϋπόθεση για τη συμμετοχή όσων το επιλέξουν είναι ο αντινεοφιλελεύθερος προσανατολισμός και ο μονομέτωπος, αντιδεξιός αγώνας υπέρ φιλολαϊκών δράσεων για λύσεις.
Ο ρόλος του Διονύση Τεμπονέρα; Θα διεκδικήσει την ηγεσία του νέου φορέα αν αυτός συγκροτηθεί;
Δεν με ενδιαφέρουν οι θέσεις και οι ρόλοι. Με ενδιαφέρει να είμαι χρήσιμος και στρατεύομαι στην επιδίωξη για μια προοδευτική λύση. Πρώτα θα προσδιορίσουμε τις πολιτικές και μετά θα βρεθούν τα πρόσωπα που μπορούν να τις υπηρετήσουν.
Και ένα τελευταίο: Αν εκλεγεί εκ νέου ο Στ. Κασσελάκης ποια θα είναι η προοπτική του ΣΥΡΙΖΑ;
Ο Στέφανος Κασσελάκης δεν έχει καμία σχέση με την Αριστερά. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχει ιστορική ταυτότητα, παράδοση και διαδρομή που είναι ξένες προς αυτά τα οποία οραματίζεται ο πρώην Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Συνεπώς δεν βλέπω συνθήκες πολιτικής συμπόρευσης. Άλλωστε ο ίδιος μίλησε για «συνεργασίες κουρελού και συνεργασίες της διαπλοκής». Ο Στέφανος Κασσελάκης είναι μέρος του προβλήματος και όχι της λύσης.
Τα κόμματα και πολιτικές κινήσεις του αριστερού και προοδευτικού χώρου που θα συμμετάσχουν, διατηρούν στο ακέραιο την ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική τους αυτοτέλεια και τη θεσμική τους συγκρότηση με τα αντίστοιχα όργανα.
Προϋπόθεση για τη συμμετοχή όσων το επιλέξουν είναι ο αντινεοφιλελεύθερος προσανατολισμός και ο μονομέτωπος, αντιδεξιός αγώνας υπέρ φιλολαϊκών δράσεων για λύσεις.
Ο ρόλος του Διονύση Τεμπονέρα; Θα διεκδικήσει την ηγεσία του νέου φορέα αν αυτός συγκροτηθεί;
Δεν με ενδιαφέρουν οι θέσεις και οι ρόλοι. Με ενδιαφέρει να είμαι χρήσιμος και στρατεύομαι στην επιδίωξη για μια προοδευτική λύση. Πρώτα θα προσδιορίσουμε τις πολιτικές και μετά θα βρεθούν τα πρόσωπα που μπορούν να τις υπηρετήσουν.
Και ένα τελευταίο: Αν εκλεγεί εκ νέου ο Στ. Κασσελάκης ποια θα είναι η προοπτική του ΣΥΡΙΖΑ;
Ο Στέφανος Κασσελάκης δεν έχει καμία σχέση με την Αριστερά. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχει ιστορική ταυτότητα, παράδοση και διαδρομή που είναι ξένες προς αυτά τα οποία οραματίζεται ο πρώην Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Συνεπώς δεν βλέπω συνθήκες πολιτικής συμπόρευσης. Άλλωστε ο ίδιος μίλησε για «συνεργασίες κουρελού και συνεργασίες της διαπλοκής». Ο Στέφανος Κασσελάκης είναι μέρος του προβλήματος και όχι της λύσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου