Παύλος Γερουλάνος : “Κακός σύμβουλος ο φόβος στην εξωτερική πολιτική, κύριε Μητσοτάκη”

«Θυμάστε αυτά τα λόγια;
“Μία χώρα με εθνική αυτοπεποίθηση ξέρει να διεκδικεί τα εθνικά της δίκαια, αξιοποιώντας με τόλμη κάθε ευνοϊκή συγκυρία. Δεν πρέπει να διαπραγματευόμαστε από φόβο, αλλά να μην φοβόμαστε να διαπραγματευτούμε. Αυτό το έλεγε ένας Αμερικανός Πρόεδρος, ο John Kennedy”.

Ωραία λόγια. Μεγάλα. Τα επικαλέστηκε από τούτο το βήμα πριν τρία χρόνια στις Προγραμματικές Δηλώσεις ο κ. Μητσοτάκης. Τρία χρόνια μετά, και μια εκλογική αναμέτρηση στην Αμερική, ο φόβος έχει κυριεύσει την κυβέρνηση. Ο φόβος ότι χάνει τον έλεγχο των εξελίξεων. Ο φόβος ότι δεν την υπολογίζουν όσο νόμιζε.

Αυτός ο φόβος την καθιστά αμήχανη απέναντι σε όσους δρομολογούν ήδη τη συμμετοχή της Τουρκίας στην ευρωπαϊκή άμυνα, χωρίς όρους, χωρίς προϋποθέσεις, χωρίς πραγματικό ευρωπαϊκό πλαίσιο. Γιατί αυτό γίνεται, κάτω από τις γραμμές.

Αυτός ο φόβος οδηγεί την κυβέρνηση στο απόλυτο κενό αντίδρασης ενώπιον όσων ισχυρίζονται ότι στην Κάσο η Ελλάδα απεμπόλησε δικαιώματα.

Αυτός ο φόβος οδηγεί στην εκκωφαντική κυβερνητική σιωπή για το χρονοδιάγραμμα πόντισης του καλωδίου. 650 εκατομμύρια ευρώ στον αέρα.
Ανθρώπινος ο φόβος. Στη σωστή δόση, σε προφυλάσσει από απερισκεψίες. Εξαιρετικά επικίνδυνος όμως όταν σε παραλύει. Ειδικά στην εξωτερική πολιτική. Όπου τον φόβο σου τον μυρίζουν από τη στιγμή που θα μπεις στο δωμάτιο της διαπραγμάτευσης. Ακόμα χειρότερα, όταν το παίζεις νταής στα λόγια και δειλός στις πράξεις.

Στην εξωτερική πολιτική, αντί η κυβέρνηση Μητσοτάκη να κάνει δουλειά βάθους για την χώρα και να αναδείξει την σημασία της Ελλάδας για την διεθνή κοινότητα, έκανε δουλειά μόνο για την ανάδειξη του Πρωθυπουργού. Που πήγε όμως η γυαλάδα της ομιλίας του Πρωθυπουργού στο Καπιτώλιο; Τα έπαιξε όλα και έχασε. Τώρα ψάχνουμε συμμάχους. Και ξοδεύουμε απλόχερα για όπλα. Λες και το χρήμα από μόνο του, αγοράζει λόγο.

Το έχω ξαναπεί και το ξαναλέω. Η Ελλάδα ευημερεί όταν είναι γέφυρα. Μαραζώνει όταν είναι σύνορο. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη την έκανε σύνορο και την άφησε να παλεύει μόνη. Τώρα, παρακολουθούμε τη γείτονα να αναβαθμίζει διαρκώς το ρόλο της. Την Ευρώπη να τον χάνει. Και την Αμερική να αλλάζει στρατόπεδο. Εσείς απεμπολήσατε τον ρόλο του διαμεσολαβητή. Και σας τον άρπαξε μέσα από το στόμα η Τουρκία. Από εκεί πηγάζει ο φόβος.

Η Ελλάδα έχει ανάγκη από αλλαγή πορείας τώρα. Και στην εξωτερική πολιτική να επιστρέψουμε στην βασική πολιτική που υπηρέτησαν, με επί μέρους διαφορές, όλοι οι Πρωθυπουργοί από τον Ανδρέα Παπανδρέου. Επιδιώκοντας και αποκτώντας εθνική συνεννόηση στο εσωτερικό.

Αναλαμβάνοντας ξανά, ενεργά, τον ρόλο του έντιμου διαμεσολαβητή σε κάθε διένεξη στην περιοχή. Με πυξίδα το διεθνές δίκαιο.
Πρωταγωνιστώντας στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι.
Και αποκαθιστώντας τις σχέσεις μας με τους παραδοσιακούς μας συμμάχους.

Αναδεικνύοντας την Πατρίδα μας και τον ρόλο που μπορεί, θέλει και πάντα έπαιζε. Έτσι θα αποτινάξουμε τον φόβο. Όπως αξίζει στην χώρα μας. Οτιδήποτε άλλο είναι επικίνδυνο για την Πατρίδα και τα συμφέροντα της.

Διότι η τέλεια καταιγίδα πλησιάζει. Και εμείς στο ΠΑΣΟΚ, σε αντίθεση με την κυβέρνηση Μητσοτάκη, την αντιμετωπίζουμε κατάματα. Χωρίς φόβο. Δουλεύοντας, προγραμματίζοντας, προετοιμάζοντας. Όπως έκανε πάντα αυτό το Πατριωτικό Κίνημα και στην εξωτερική πολιτική».