Με δέος παρακολουθούμε τις κυβερνήσεις να συντρίβονται

Οταν οι αναπτυσσόμενες χώρες εγκαταλείπουν το ευρώ και μαζεύουν χρυσό, όταν η Ανγκόλα, πρώην αποικία της Πορτογαλίας, προσφέρεται να τη βοηθήσει εξαγοράζοντας πορτογαλικές επιχειρήσεις, όταν η Ισπανία είναι η τρίτη χώρα του ευρώ που αλλάζει κυβέρνηση από τις αρχές του μήνα και η πέμπτη μετά την Ιρλανδία, την Πορτογαλία, την Ελλάδα και την Ιταλία, αρχίζουν πια να ξεχωρίζουν πιο εύκολα τα θύματα από τους θύτες.

Ποια χώρα δείχνει σήμερα απρόθυμη να αποδεχτεί τη σοβαρότητα της κατάστασης, ποια χώρα απαγορεύει στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να εξαγοράσει το χρέος των ελλειμματικών χωρών, ποια χώρα τούς επιβάλλει ακόμη σκληρότερη λιτότητα, ενώ η ίδια «κάθεται» πάνω σε ένα πλεόνασμα τρεχουσών συναλλαγών που ανέρχεται στο 6% του ΑΕΠ; Η Γερμανία. Την ίδια ώρα, στην Ισπανία συντρίβονται οι πύργοι που χτίστηκαν στους αντικατοπτρισμούς της ανάπτυξης, ολόκληρες πολιτείες που πίστεψαν σε ψευδείς επιτυχίες βολοδέρνουν αδειανές στους ανέμους της Μάγχης, νέοι άνθρωποι με ένα σωρό πτυχία εγκαταλείπουν την πατρίδα τους για να μην καταλήξουν στο ταμείο κάποιου σούπερ μάρκετ ή στο ταμείο ανεργίας. Αυτή την Ισπανία παραλαμβάνει η νέα κυβέρνηση της χώρας: το πέμπτο θύμα της γερμανικής αδιαλλαξίας.

Οι Γερμανοί  όμως επιμένουν σε μια ηθικοπλαστική μυθολογία που «λανθασμένα αποδίδει όλο το φταίξιμο για την υπερχρέωση των περιφερειακών χωρών του ευρώ στις σπάταλες κυβερνήσεις τους», λένε ο Φίλιπ Χουάιτ και ο Σάιμον Τίλφορντ του Κέντρου για την Ευρωπαϊκή Μεταρρύθμιση. «Αποσιωπούν τον κάθε άλλο παρά αθώο ρόλο των δανειστριών χωρών στην κρίση, που είχε αποτέλεσμα την έκρηξη των ανισορροπιών στις τρέχουσες συναλλαγές των χωρών της ευρωζώνης». Η Ισπανία μπορεί να διαψεύσει αυτή τη μυθολογία καλύτερα από κάθε άλλη χώρα. Δεν έκλεψε. Δεν παραβίασε το πλαφόν του 60% που έθετε στο χρέος η Συνθήκη του Μάαστριχτ, αντίθετα από την Ιταλία (αλλά και από την ίδια τη Γερμανία).

Το δημόσιο χρέος της ήταν μόλις 36% του ΑΕΠ προτού βουλιάξει στην ύφεση. Και είχε πλεόνασμα σχεδόν 2% το 2007 και το 2008. «Γιατί μας λένε ψέματα λοιπόν;» αναρωτιέται ο Ιβανς - Πρίτσαρντ στην «Ντέιλι Τέλεγκραφ». Επειδή θέλουν να κρύψουν πως οι υπερχρεωμένες χώρες έπεσαν θύματα του φτηνού χρήματος που προήλθε από τις γερμανικές, τις ολλανδικές και τις γαλλικές τράπεζες. Και η Ισπανία ήταν το μεγαλύτερο θύμα. Για να μην ξεχνιόμαστε, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ήταν εκείνη που αύξησε σε διψήφιο ποσοστό την προσφορά χρήματος στα μέσα της περασμένης δεκαετίας (παραβιάζοντας το όριο του 4,5% που είχε θέσει η ίδια), προκειμένου να ξεκολλήσει τη Γερμανία από την ύφεση. Προσάρμοσε την πολιτική της στις γερμανικές ανάγκες, καταστρέφοντας τις περιφερειακές χώρες του ευρώ.

Με δέος παρακολουθούμε σήμερα τις κυβερνήσεις να συντρίβονται η μια μετά την άλλη από την ύφεση και να αναλαμβάνουν σωτήρες τις τύχες των χωρών τους, όπου ίσως δεν έχει απομείνει τίποτα πια για να σωθεί.

tanea.gr