Αϊ-Βασίλη, πάρε «δρόμων»! Εφέτος σας καλούμε να στολίσετε έναν περήφανο βυζαντινό δρόμωνα, σύμφωνα με τις οδηγίες που σας παρέχουμε.

 «Τελειώσαμε και μ’ αυτό το σύμβολο του καπιταλισμού! Του δώκανε πασαπόρτι για “εφεδρεία” κι έγινε μπουχός ο τύπος!». «Τι λες μωρέ; Μίλα ξεκάθαρα!». «Για τον χοντρό με τα κόκκινα μιλάω. Τον ροδαλό και γαλανομάτη γερούλη... που φέρνει από τον Βορρά, από τα ελατάκια, δώρα στα παιδάκια... Ε, λοιπόν, δεν θα τον ξαναδούμε. Τώρα, με την κρίση, επιστρέφει στη χώρα που ξεφύτρωσε». «Μπα; Κι εμείς τι θα έχουμε πια για Αϊ-Βασίλη και χριστουγεννιάτικο έλατο;». «Τα εγχωρίως αυτοφυή και αειθαλή: Τον Καραγκιόζη και το Κολλητήρι!».

Αη Βασίλης και Αη Νικόλας

Ιστορικώς, είχε βέβαια επιχειρήματα ο σαρκασμός του υποτιθέσθω ενήμερου υποτιθέμενου φίλου μου. Διότι ο «εκ Καππαδοκίας» ημέτερος Αϊ-Βασίλης και μαυρομάτης (karagöz τουρκιστί) ήταν και ασκητικός στην όψη. Καμία σχέση με εκείνον που λάνσαρε σε διαφήμιση του 1931 η Coca-Cola και κατέληξε να γίνει παγκοσμίως αποδεκτός ως ο αυθεντικός. Και ύστερα... το «σχίσμα» που παγίως είχαμε με το όνομά του, πού το πας; «Santa Claus» σημαίνει Αϊ-Νικόλας! Αρα... επόμενο ήταν να φτάσουμε να δίνουμε δώρα στα παιδιά μας και τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά: τα μεν τα έφερνε ο Santa Claus, τα δε ο Αϊ-Βασίλης! Ομως αυτοί οι υπερκαταναλωτισμοί μάς τέλειωσαν. Καιρός να διαλέξουμε «ποιος θα πάει και ποιος θα μείνει». Και επειδή η ιδέα του Καραγκιόζη με δώρα μού παραακούγεται ελληνοφρενική, λέω να ανατρέξουμε στην ιστορική αλήθεια. 

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ