Στίγμα Του Γιώργου Χρ. Παπαχρήστου

Ερχεται (τρέχοντας) ο ανασχηματισμός

ΤΟ ΒΛΕΠΩ να έρχεται! Το στοιχειωμένο «μικρό και ευέλικτο» κυβερνητικό σχήμα, το όνειρο και το όραμα κάθε πρωθυπουργού εδώ και δεκαετίες. Το σχήμα που αρχίζει από τον μαγικό αριθμό 25 (12 υπουργοί, 13 υφυπουργοί) και στην πορεία ξεχειλώνει, και ξεχειλώνει, και ξεχειλώνει, και φτάνει στην καλύτερη περίπτωση τους 45 και στο τσακίρ κέφι μπορεί να αγγίξουν και τους 60 ζωή να 'χουν (οι υπουργοί). Αυτή τη φορά, πληροφορούμαι, επιδίωξη του Αντώνη Σαμαρά είναι «ο στόχος να επιτευχθεί».

ΔΕΝ ΞΕΡΩ βέβαια πώς μπορεί να επιτύχει ο πρόεδρος Αντώνης ό,τι δεν κατάφεραν άλλοι κι άλλοι, με τον πρόεδρο Βαγγέλη να διεκδικεί τουλάχιστον οκτώ (υπουργούς, υφυπουργούς) και τον πρόεδρο Φώτη τουλάχιστον τέσσερις. Γνωρίζω όμως ότι θα το προσπαθήσει στον προσεχή ανασχηματισμό, ο οποίος «ψήνεται». Ορκο δεν παίρνω, αλλά όσοι στοιχηματίσουν ότι μετά την επόμενη συνάντηση των πολιτικών αρχηγών (που τοποθετείται λογικά αύριο ή το πολύ στις αρχές της εβδομάδας), ο ανασχηματισμός θα τρέχει με χίλια, θα κερδίσουν με άνεση σαν να ποντάριζαν στο ματς Μπαρτσελόνα - Ασπρα Χώματα...

ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ δεν έχω την παραμικρή ανησυχία για το πότε θα γίνει ο ανασχηματισμός και τι μορφή θα έχει. Αλλωστε ανέκαθεν οι μόνοι που επένδυαν σε έναν ανασχηματισμό ότι μπορεί να αλλάξει κάτι στην εικόνα της κυβέρνησης και στην αποδοτικότητά της, ήταν ο εκάστοτε πρωθυπουργός, οι γύρω του και εκείνοι που ήλπιζαν ότι θα πάρουν το χρίσμα του υπουργού.

Πέφτουν στοιχήματα για Βενιζέλο - Κουβέλη

ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ φάση, το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στην είσοδο των επικεφαλής των δύο κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση, ήτοι του προέδρου «είμαι μόνος και τα κάνω όλα μόνος μου επί του παρόντος» Βαγγέλη και του προέδρου «έχω ένα πρόβλημα που το λένε Βουδούρη» Φώτη.

ΚΑΙ ΕΔΩ πέφτουν στοιχήματα. «Σιγουράκι» ο πρόεδρος «είμαι μόνος κ.λπ., κ.λπ.» Βαγγέλης, αουτσάιντερ ο πρόεδρος «έχω πρόβλημα κ.λπ.» Φώτης.

Ο άνθρωπός μου στο Μέγαρο Μαξίμου μού ανέφερε χθες ότι η τύχη του ενός (του προέδρου Βαγγέλη συγκεκριμένα) δεν εξαρτάται απαραίτητα από την απόφαση του άλλου (του προέδρου Φώτη). Και πως «ο πρόεδρος Αντώνης δεν θα έλεγα ότι είναι πολύ ευτυχής για τη συγκατοίκηση»!

Αυτό το τελευταίο παιδιά, να το εκλάβω ότι θα κάνει ό,τι μπορεί και να την αποφύγει; Χα!..

Εκανε πίσω λόγω Λοβέρδου...

ΤΟΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ, πρέπει να ομολογήσω. Ποιος θέλει να έχει τον Βενιζέλο στα πόδια του; Ούτε στο ΠΑΣΟΚ. Ετοιμοι ήταν την περασμένη Τετάρτη να του την πέσουν στην ισχνή Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματος (27 μέλη!..) αλλά ο πρόεδρος τη «μυρίστηκε» πολύ έγκαιρα την ιστορία και ανέβαλε «στον καιρό» (που λέγαμε και στο Ναυτικό) τη σύγκλησή της. Μάλιστα για να τηρηθούν τα προσχήματα δινόταν προς τα έξω ότι ουδέποτε τέθηκε θέμα σύγκλησης της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, άλλωστε δεν υπήρχε λόγος να συγκληθεί, διότι, λέει, είχαν εξαντληθεί τα προς συζήτηση θέματα.

ΡΩΤΗΣΑ διάφορους όπως είναι φυσικό. Ολοι, μα όλοι, και άνθρωποι του προέδρου Βαγγέλη συμπεριλαμβανομένων σε αυτούς, με πληροφόρησαν ότι το θέμα προέκυψε στη Βουλή το βράδυ της περασμένης Κυριακής, κατά την ολοκλήρωση της θυελλώδους συζήτησης για τον προϋπολογισμό. Και πως ο πρόεδρος έκανε πίσω όταν τον ενημέρωσαν ότι ο Λοβέρδος και οι περί αυτόν θα έθεταν θέμα ηγεσίας. Τόσο απλά, και διαψεύσεις δεν δέχομαι.

Ο ΛΟΒΕΡΔΟΣ τώρα, που βρισκόταν στην Πράγα παρέα με τον Αρη (Σπηλιωτόπουλο) για να μετάσχουν στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του ΝΑΤΟ, με ενημέρωσε ότι δεν ήταν στις προθέσεις του κάτι τέτοιο.

- Σκοπεύατε να θέσετε θέμα ηγεσίας; τον ρώτησα.

- Περιλαμβανόταν στην ατζέντα της συνεδρίασης; Ρώτησε με τη σειρά του.

- Εξ όσων γνωρίζω, όχι.

- Τότε, πώς; Αν έθετε άλλος τέτοιο θέμα ή ακόμη και ο ίδιος ο πρόεδρος, θα μπορούσα να τοποθετηθώ, αλλά τώρα πώς να το κάνω; Εξάλλου σε αυτές τις περιπτώσεις, πλην της αριθμητικής, υπάρχει και η ουσία των προβλημάτων με την οποία πρέπει να ασχοληθείς...

Κατάλαβα, εκτός από τα «κουκιά» υπάρχει και το «τι μας οδήγησε έως εδώ»...

Η ψήφιση του Εφαρμοστικού

ΠΑΝΤΩΣ ό,τι είναι να κάνουν στο ΠΑΣΟΚ ας το κάνουν σύντομα, διότι «οι καιροί ου μενετοί» που έλεγαν και οι πρόγονοί μας ή «ο καιρός γαρ εγγύς» που επαναλαμβάνει κάθε τόσο ο γίγαντας Δημοσθένης Λιακόπουλος, ο οποίος έχει κάτι πάρε - δώσε με τα Νεφελίμ και έχει πληροφόρηση από πρώτο χέρι. Διότι όπως και να το δεις, όπως και να το κάνεις, αυτή η κυβέρνηση δεν βλέπω να έχει πολλή ζωή. Και μην ξεγελιέται κανείς από τις 167 ψήφους επί του προϋπολογισμού. Να υπολογίζει τις 151 ψήφους που πήραν τα μέτρα (ναι ξέρω, 153 έλαβαν τελικά, αλλά αφαιρέστε τον Μίμη Ανδρουλάκη και εκείνον τον Σολδάτο από τη Λευκάδα που διαγράφηκε και θα καταλήξετε στο 151). Ο εφαρμοστικός (νόμος) ας πούμε που θα έρθει σύντομα στη Βουλή, πόσους θα πάρει;

ΚΑΙ ΔΕΝ τα λέω εγώ αυτά τα δυσοίωνα, μόνο. Τα έλεγε κορυφαίο κυβερνητικό στέλεχος - από αυτά που διαχειρίζονται πρώτης γραμμής υπουργεία, ένα βράδυ στη Βουλή...

Το πέταξε και όποιον πάρει ο Χάρος!

ΑΠΟ ΑΥΤΑ τα βράδια της Βουλής, πρέπει να πω ότι απόλαυσα απίθανες κόντρες, οι οποίες μου δημιούργησαν τη βεβαιότητα πως αυτή είναι η χειρότερη Βουλή από τη Μεταπολίτευση και μετά. Και δεν εννοώ μόνο λόγω της Χρυσαυγής, όχι. Υπάρχουν και άλλοι που την «κοσμούν». Αίφνης, ο πρώην υπάλληλος της Βουλής Κουράκος (στη μικρή φωτογραφία), νυν βουλευτής του κόμματος «Π. Καμμένος και Σία Ανεξάρτητοι Ελληνες». Ο τύπος, σε μια επίδειξη υψηλού κοινοβουλευτικού λόγου, κατηγόρησε τη φίλη μου την Πιπιλή ότι «κολλούσε ένσημα επί χούντας» στη δημόσια τηλεόραση. Τον άκουγα τον άνθρωπο και δεν πίστευα στ' αυτιά μου, καθώς δίπλα του καθόταν ο έτερος φίλους μου Τερένσιος Ταχύς, ο γνωστότερος και ως Τέρενς Κουίκ, πιο πέρα ο άλλος φίλος μου ο Νάσος Αθανασίου του ΣΥΡΙΖΑ και πιο κάτω δεξιά η Λιάνα Κανέλλη του ΚΚΕ - όλοι, και η Πιπιλή μαζί, εργαζόμενοι δημοσιογράφοι το 1973 στην ιδιωτική εταιρεία GTI των Μαστοράκη-Καρατζαφέρη που έκανε την ενημερωτική εκπομπή «Σήμερα» για την κρατική τηλεόραση. Το γνώριζε; Δεν το γνώριζε; Σημασία έχει ότι το πέταξε. Και όποιον πάει ο Χάρος...

Μονομερείς αποφάσεις
Η αιφνιδιαστική απόφαση του Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά να ανατρέψει τη μεταναστευτική πολιτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, η οποία είχε τύχει της ευρύτερης  αποδοχής των περισσότερων προοδευτικών δυνάμεων της χώρας, δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη. Φανερώνει, παρά τις κρίσιμες στιγμές που διέρχεται η χώρα, εμμονή σε ένα μοντέλο συντηρητικής διακυβέρνησης εναρμονισμένο απολύτως με τις εθνικιστικές αντιλήψεις της Δεξιάς για την πατρίδα, το έθνος, την κοινωνία.
Είναι η ιδεολογία αυτή που επιμένει φανατικά να κλείνει τα μάτια μπροστά στις νέες συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στην ελληνική κοινωνία, της οποίας πλέον, είτε το θέλουμε είτε όχι, οι μετανάστες, νόμιμοι και παράνομοι αποτελούν μια ισχυρή πραγματικότητα. Είναι η ιδεολογία εκείνη που  αγωνίζεται να διατηρήσει (ιδεατά φυσικά) την «καθαρότητα της ελληνικής φυλής» και άλλες παρόμοιες ανοησίες, οι οποίες αποτελούν βούτυρο στο ψωμί των νεοφασιστικών και εθνικοσοσιαλιστικών δυνάμεων. Πρόκειται για τις  δυνάμεις οι οποίες εκμεταλλεύονται την κρίση και τα μεμονωμένα περιστατικά εγκληματικότητας με δράστες οικονομικούς μετανάστες για να εξάψουν τον φανατισμό, τον ρατσισμό και την ξενοφοβία σε κοινωνικές μάζες που  αναζητούν έναν εχθρό για να του φορτώσουν τη δυσχερή θέση στην οποία έχουν περιέλθει λόγω της οικονομικής κρίσης.
Το θέμα δεν είναι απλό. Εχει να κάνει με το πώς ο Πρωθυπουργός αντιλαμβάνεται τον ρόλο του. Δεν είναι ανεξέλεγκτος Πρωθυπουργός. Δεν είναι, δηλαδή, επικεφαλής μιας μονοκομματικής κυβέρνησης, της οποίας το πρόγραμμα εγκρίθηκε από την πλειοψηφία του λαού (άρα, και η κατάργηση της μεταναστευτικής πολιτικής της προηγούμενης κυβέρνησης), αλλά μιας τρικομματικής κυβέρνησης της οποίας προΐσταται ως επικεφαλής του πλειοψηφούντος κόμματος.
Με την έννοια αυτή, δεν μπορεί να αποφασίζει μόνος του για τόσο καίρια ζητήματα. Οφείλει να σέβεται τη γνώμη των άλλων δύο κυβερνητικών εταίρων. Η στήριξη υπαγορεύει  τη συναπόφαση. Και επειδή το τέλος της επιβολής  οδυνηρών μέτρων εκ των πραγμάτων σημαίνει ότι η κυβέρνηση θα πρέπει να απασχοληθεί με την καθημερινότητα των πολιτών, το τελευταίο που επιτρέπεται να κάνει είναι να παίρνει μονομερείς αποφάσεις. Αν θέλει να παραμείνει Πρωθυπουργός, οφείλει άμεσα να αλλάξει γραμμή. Ο άλλος δρόμος είναι εκλογές... 
tanea