ΤΗΣ ΣΥΛΒΑΝΑΣ ΚΑΡΑΣΑΒΒΙΔΟΥ : Κοινωνία σε κρίση, υπηρεσίες σε κρίση

Ως κοινωνία βιώνουμε μια πρωτόγνωρη εμπειρία, που κανείς δε θα μπορούσε να φανταστεί το μέγεθος των επιπτώσεων, της μετάβασης από τη φάση της ευμάρειας, την οποία διαπιστώνουμε εκ των υστέρων πως υπήρχε, στη φάση της σημερινής βιωμένης πραγματικότητας της φτώχειας. Είναι γνωστό τοις πάσι πως το Κράτος Πρόνοιας οι πολίτες το θεωρούν αναποτελεσματικό, με αναντιστοιχία δαπανών σε σχέση με την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών.

Η αποσπασματικότητα, η μερικότητα, η άσκοπη σπατάλη δυνάμεων και πόρων, αλλά και οι επικαλύψεις συνεχίζουν να αποτελούν το μεγάλο βραχνά. Δημόσιοι και ιδιωτικοί φορείς λειτουργούν ο καθένας μόνος του και ως ο καλύτερος του χωριού, εκμαιεύοντας την επιβράβευση της κοινωνίας. Συχνά επικαλούμαστε την κρίση, η οποία όλοι συνομολογούμε πως θα πρέπει να αποτελέσει αιτία αλλαγής. Αλλαγής όμως των «άλλων», αφού όλοι θεωρούμε τον εαυτό μας ή την υπηρεσία μας την καλύτερη για να δίνει «λύσεις». Οι δήμαρχοι, οι κοινωνικές οργανώσεις, οι κοινωνικές υπηρεσίες κ.ά, που στην πλειοψηφία τους επιβιώνουν με χρήματα του κρατικού προϋπολογισμού, λένε, «εμείς μπορούμε καλύτερα από τους άλλους», αφού μας δοθούν φυσικά τα χρήματα, εμείς μπορούμε να διαχειριστούμε τη φτώχεια καλύτερα.

Θεωρώ πως η αλλαγή η οποία θα πρέπει να προκύψει είναι πρωτίστως η δική μας αλλαγή, που πρωτίστως επίσης εμπεριέχει τη δυνατότητα να βλέπουμε γύρω μας και κυρίως να δούμε τις δυνατότητες του «άλλου», αφού τις δικές μας δυνατότητες υποτίθεται τις γνωρίζουμε. Αυτή η αλλαγή θα μας επιτρέψει να αναπτύξουμε συνεργασίες αξιοποιώντας τις καλές πρακτικές και των άλλων, αξιοποιώντας τις δικές μας δυνάμεις, αλλά και των άλλων για το καλό της ίδιας της κοινωνίας, της οποίας είμαστε αναπόσπαστο κομμάτι. Κανείς δε διαφέρει όσο και αν το επιθυμεί, είμαστε όλοι ταξιδιώτες στην ίδια βάρκα και ας μην επιτρέψουμε να βουλιάξουμε. Ας επαναπροσδιοριστούμε σε συνεργατικά πλαίσια, διότι δεν υπάρχουν πλέον μεσσίες!


aggelioforos