Tου Γιώργου Φλωρίδη : Εθνικό συμβόλαιο, αλλιώς πολιτικό μπλακ άουτ

Ποια είναι η εκτίμησή σας για τις πολιτικές εξελίξεις; Πόσο χρόνο ζωής έχει κατά τη γνώμη σας αυτή η κυβέρνηση;

Μέχρι τώρα, η χώρα κρατήθηκε όρθια από ένα συνδυασμό εξωτερικής βοήθειας και αιματηρού κοινωνικού κόστους. Η συνδρομή του πολιτικού συστήματος ήταν και παραμένει μικρή και εξαναγκασμένη. Η Ελλάδα αντιμετωπίζει το δημοσιονομικό της πρόβλημα και παράλληλα τα μεγάλα θέματα του χρέους, της παραγωγικής ανάπτυξης και της ανεργίας επιδεινώνονται. Παραμένουμε ακόμα σε ασταθή ισορροπία και υπάρχει πάντα ο μεγάλος κίνδυνος της υποστροφής. Σήμερα οι κυβερνητικές δυνάμεις βρίσκονται στα τελευταία στάδια αντοχής λόγω κόπωσης και φθοράς, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ που προβάλλει ως εναλλακτική κυβερνητική λύση πάσχει από σύγχιση, έλλειψη

  προσανατολισμού και παντελή απουσία σχεδίου διακυβέρνησης.

Με τα σημερινά δεδομένα βαδίζουμε σε μια εναλλαγή πολιτικών λύσεων που κινούνται από τη στασιμότητα στην οπισθοδρόμηση. Φοβάμαι πως η χώρα θα απειληθεί σύντομα από πολιτικό «μπλακ άουτ». Χρειάζεται επειγόντως ανατροπή του συμβατικού πολιτικού σκηνικού, με μια πραγματικά νέα πολιτική απάντηση.

Εννοείτε το συζητούμενο σενάριο σχηματισμού μιας κυβέρνησης εθνικής ενότητας; Είναι πολιτικά ρεαλιστικό;

Δεν μιλώ για κυβερνητική σύμπραξη, αλλά για ελάχιστη εθνική συμφωνία με ορίζοντα τετραετίας, που θα την εφαρμόσει όποια κυβέρνηση -αυτοδύναμη ή συνεργατική- επιλέξει ο λαός. Μιλώ για ένα Εθνικό Συμβόλαιο μεταξύ του πολιτικού συστήματος και της κοινωνίας που θα αποτελέσει το σχέδιο διαπραγμάτευσης με την Ευρώπη. Η χώρα μας εξακολουθεί να πορεύεται χωρις εθνικό σχέδιο. Αποκτώντας κοινή πολιτική πυξίδα στα μεγάλα ζητήματα, θα έχει καταφέρει το μεγαλύτερο βήμα για τη σταθεροποίησή της. Θα μειώσει καθοριστικά το πολιτικό ρίσκο της αστάθειας και της ρευστότητας και θα κερδίσει πολύτιμο χρόνο για να αντιμετωπίσει τα μεγάλα και ανοικτά μέτωπά της.

Αυτή η λύση είναι, κατά τη γνώμη μου, ρεαλιστική αλλά και λυτρωτική για το ελληνικό ζήτημα. Είναι μια πρόταση που σίγουρα θα βρει αποδοχή και στήριξη από τον κόσμο. Ταυτόχρονα, είναι μια ύστατη πρόκληση για το πολιτικό σύστημα ν’ ανατρέψει τον κατεστημένο εαυτό του.

Τι και ποιους αφορά αυτό το Εθνικό Συμβόλαιο;

Το περιεχόμενο ενός τέτοιου συμβολαίου για την ανάταξη της χώρας συμπυκνώνεται σε τρία κομβικά σημεία: α) Απομείωση και βιωσιμότητα του χρέους β) Εξεύρεση επενδυτικών πόρων για στοχευμένη παραγωγική ανάπτυξη και γ) Οργάνωςη μιας λιτής, συνετής, μεταρρυθμιστικής διαχείρισης στο Κράτος και στην Οικονομία. Αυτοί είναι οι άξονες της εθνικής συνεννόησης, στους οποίους πρέπει να  συμφωνήσουν οι βασικές δυνάμεις του πολιτικού συστήματος – και οπωσδήποτε η σημερινή κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση. Το Εθνικό Συμβόλαιο θα πρέπει να ενσωματώσει τις κύριες παρατηρήσεις των μεγάλων επαγγελματικών και εκπαιδευτικών οργανώσεων της χώρας. Η βασική του αρχιτεκτονική θα πρέπει ν’ αποτελέσει αντικείμενο εκτεταμένης ζύμωσης στην ελληνική κοινωνία για να καταλήξει σε ένα εθνικά αποδεκτό σχέδιο, με ανάληψη ευθυνών και δεσμεύσεων.

Στην επόμενη φάση, το Εθνικό Συμβόλαιο θα πρέπει να γίνει αντικείμενο μιας συναινετικής και αμοιβαία επωφελούς διαπραγμάτευσης με τη θεσμική Ευρώπη και να καταλήξει σε αλληλοδεσμεύσεις. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο η Ελλάδα θα μπορεί να  διεκδικήσει τη σοβαρή απομείωση του χρέους αλλά και ευρωπαϊκούς πόρους για επενδύσεις παραγωγικών σχεδίων, ενώ ταυτόχρονα να δεσμευτεί για τη διατήρηση μιας λιτής και μεταρρυθμιστικής διαχείρισης που θα αρχίζει από τους έχοντες και θα σταματά στους αδυνάτους, ενώ θα μετασχηματίζει διαρκώς τις κρατικές οικονομικές και κοινωνικές δομές της χώρας από παρασιτικές σε παραγωγικές.

Γιατί θεωρείτε ότι τώρα είναι η συγκυρία των εθνικών σχεδίων και συνεννοήσεων και όχι των καθαρών ιδεολογικών και πολιτικών λύσεων;

Η κρίση μάς έδειξε καθαρά ότι για την υπέρβασή της δεν φτάνουν ούτε τα μονοκομματικά ούτε τα παραταξιακά σχέδια. Τόσο επειδή είναι ανεπαρκή και ξεπερασμένα, όσο και επειδή δεν συγκεντρώνουν κοινωνικές πλειοψηφίες, εθνικής κλίμακας.

Γι’ αυτό σήμερα μιλάμε για την ανάγκη εθνικών σχεδίων που να συνθέτουν διαπαραταξιακές απόψεις και να συγκεντρώνουν πλειοψηφικές πολιτικές και κοινωνικές  δυνάμεις. Δηλαδή αναφερόμαστε σε δημιουργικές  συνθέσεις διαφορετικών ιδεολογιών και δυνάμεων που είναι αναγκαίες για να αντιμετωπιστούν στην πράξη και αποτελεσματικά βαθιές κρίσεις μεγάλης διάρκειας. Τέτοιας κλίμακας εθνικές συνθέσεις διαφέρουν απ’ αυτό που επικρατεί στον τρέχοντα δημόσιο διάλογο -το να βαφτίζουμε δηλαδή κάθε κομματική ή παραταξιακή πρόταση ως «το εθνικό σχέδιο της χώρας». Σε όσους δε επιμένουν, με τρομερή ιδεολογική και πολιτική αυτοπεποίθηση, ότι μόνο το δικό τους σχέδιο θα βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο, πρέπει κάποιος να μιλήσει για την παρατεταμένη κρίση όλων των ιδεολογιών και των πολιτικών σε παγκόσμια κλίμακα. Κι αν επιμένουν, ας κάνουν οι ίδιοι τον κόπο να ρωτήσουν και έπειτα ν’ ακούσουν προσεκτικά την απάντηση των ίδιων των πολιτών. Στην πραγματικότητα, αυτά που λέω τώρα είναι η επικαιροποιημένη διατύπωση όσων ανέφερα στην επιστολή παραίτησής μου από τη Βουλή πριν δυόμισι χρόνια.

Πιστεύετε ότι μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα είναι χειρότερη από την παρούσα κυβέρνηση για το λαό;

Δεν θέλω να συγκρίνω ανόμοια πράγματα. Ίσως η βασική διαφορά είναι ότι οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις της κρίσης ενώ καταλάβαιναν κάποια πράγματα δεν μπορούσαν να τα κάνουν, ενώ αντίθετα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καταλάβει τι πρέπει να κάνει. Πάντως, το βάθος και η έκταση της κρίσης μας δείχνουν ότι πρέπει να κάνουμε πολλές δύσκολες και πρωτότυπες αλλαγές θεσμών, νοοτροπίας και πρακτικής. Ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει αντιφατικός και ανέτοιμος σε πιεστικές συνθήκες που απαιτούν τουλάχιστον ξεκαθάρισμα βασικών προσανατολισμών και δράσεων. Για να έχει τύχη, πρέπει να πάρει γρήγορα αποφάσεις.

Με τα σημερινά δεδομένα, στην καλύτερη εκδοχή τον θεωρώ πολιτικό πείραμα καταστροφικά αργής ωρίμανσης και στη χειρότερη τυχοδιωκτική πολιτική απόπειρα. Στην καλύτερη περίπτωση θα χαθεί πολύτιμος χρόνος για τη χώρα. Στη χειρότερη θα μπούμε στη δίνη του χάους.

Γιατί όχι με τους «58″;

Εκτιμώ και τη διάθεση και την προσπάθεια, αλλά νομίζω ότι η κεντρική τους ιδέα εδράζεται σε ένα σοβαρό πολιτικό λάθος. Η απόπειρα πρόσθεσης των παλιών σχημάτων οδηγεί σε πολιτική και εκλογική αφαίρεση. Ο συγχρωτισμός με τα παλιά σχήματα νοθεύει και ακυρώνει την δυναμική των νέων προσπαθειών. Τις στιγματίζει και τις ακυρώνει, ανακυκλώνοντας τη στασιμότητα. Τελικά το κακό που γίνεται είναι πολύ μεγάλο, επειδή έτςι εγκλωβίζεται και καταστρέφεται αξιόλογο πολιτικό κεφάλαιο για όλη την παράταξη.

Ο ανοδικός κύκλος της προοδευτικής παράταξης θα ξεκινήσει με κάτι ριζικά νέο, σε λόγο και σχήμα. Αυτό ζητά ο κόσμος, αυτό έχει ανάγκη η χώρα, αυτό ανταποκρίνεται στην ιδρυτική εποχή που διανύουμε.

Δημοσιεύτηκε στη FREE SUNDAY στις 18/1/2014

Συνέντευξη του Γιώργου Φλωρίδη στην Αγγελική Σπανού