Αποστάσεις από την «υποβάθμισή της Κεντροαριστεράς σε μικρό εξάρτημα για τον σχηματισμό κυβέρνησης είτε από τη ΝΔ είτε από τον ΣΥΡΙΖΑ» παίρνουν οι «58» που εκτιμούν ότι η μετεκλογική κατάσταση εξελίσσεται ανησυχητικά αφού η κυβέρνηση εμφανίζεται «κατακερματισμένη, έτοιμη να επιστρέψει,όσο η διεθνής επιτήρηση της το επιτρέπει σε αποτυχημένες πρακτικές και συνταγές». Προειδοποιούν ότι η επιστροφή στις πολιτικάντικες πρακτικές «θα ετοιμάσει το έδαφος για να επικρατήσει η χειρότερη εκδοχή του ΣΥΡΙΖΑ σε περίπτωση που αυτός κερδίσει στις επόμενες εκλογές».
Ολόκληρη η ανακοίνωση της πρωτοβουλίας των «58» έχει ως εξής:
«Το μετεκλογικό σκηνικό»
1. Η μετεκλογική κατάσταση εξελίσσεται ανησυχητικά. Η κυβέρνηση εμφανίζεται χωρίς σταθερή κατεύθυνση, κατακερματισμένη, έτοιμη να επιστρέψει, όσο η διεθνής επιτήρηση της το επιτρέπει, σε παλαιές και αποτυχημένες πρακτικές και συνταγές.
Ο ανασχηματισμός αποτέλεσε απόδειξη αυτής της σύγχυσης.
Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών και των αυτοδιοικητικών εκλογών δεν δικαιολογούν αυτές τις σπασμωδικές αντιδράσεις ούτε από τη μεριά της κυβέρνηση ούτε από τα δύο κόμματα (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ) που τη στηρίζουν.
Η επιστροφή στις πολιτικάντικες πρακτικές και μάλιστα στην τελευταία φάση, λίγο πριν ολοκληρωθεί η εποχή των Μνημονίων, θα είναι ένα τεράστιο ολίσθημα. Θα ακυρώσει τις θυσίες που υποστήκαμε όλα αυτά τα τελευταία χρόνια. Θα δυσκολέψει ακόμα περισσότερο την αντιμετώπιση των δραματικών προβλημάτων που βιώνουν πλατιά λαϊκά στρώματα. Θα αποπροσανατολίσει τον λαό σε βάθος χρόνου, στο μέτρο που θα επιβραβεύσει την εθνολαϊκιστική τακτική των αντιπολιτεύσεων. Θα ετοιμάσει το έδαφος για να επικρατήσει η χειρότερη εκδοχή του ΣΥΡΙΖΑ σε περίπτωση που αυτός κερδίσει στις επόμενες εκλογές.
2. Η ευκολία με την οποία σημειώνεται η υποτροπή δεν είναι μόνο συγκυριακή, ούτε οφείλεται μόνο στην ανησυχία των κυβερνητικών κομμάτων για το εκλογικό αποτέλεσμα.
Αποτελεί απόδειξη τού ότι η Ελλάδα και το πολιτικό σύστημα δυσκολεύονται να περάσουν από τη μνημονιακή φάση στην νέα εποχή της εθνικής ανασυγκρότησης. Η πολιτική ζωή και η εθνική ατζέντα εξαντλούνται στα εναπομένοντα μνημονιακά μέτρα, ενώ χάρη στις επιτυχίες που σημειώθηκαν, έχουν δημιουργηθεί οι όροι να τεθούν πλέον με έμφαση οι προτεραιότητες της ανασυγκρότησης, της υγιούς ανάπτυξης, της απασχόλησης, της κοινωνικής συνοχής και των διαρθρωτικών αλλαγών.
Διαφορετικά, η Ελλάδα θα φυτοζωεί επί μακρόν, παλεύοντας μεταξύ ύφεσης και επισφαλούς ανάκαμψης, φτωχότερη αλλά με τις ίδιες παθογένειες του παρελθόντος. Η σημερινή ευνοϊκή συγκυρία των «διεθνών αγορών» δεν θα κρατήσει επ’ αόριστον. Αυτό το μάθαμε στο πετσί μας. Θα πρέπει να έχουμε γίνει πιο σοφοί.
Ο «τρίτος πόλος» μετά τις εκλογές
3. Ο λεγόμενος τρίτος πόλος που βρίσκεται μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, όπως και η Κεντροαριστερά, συγκέντρωσαν αθροιστικά ένα αξιόλογο ποσοστό δείχνοντας ότι αυτός ο πολιτικοκοινωνικός χώρος διατηρεί το βάρος του και τη διακριτότητά του σε σχέση με τον «μικρό δικομματισμό». Κατά τούτο, οι συζητήσεις και οι διεργασίες για την «Κεντροαριστερά» έχουν κοινωνική βάση και δεν αφορούν μόνο μηχανισμούς και πρόσωπα. Ταυτόχρονα επιβεβαίωσε ότι ζει μια κρίση αντιπροσώπευσης και κατακερματισμού. Φαίνεται έτσι ότι αν δεν ανασυγκροτηθεί, κινδυνεύει να υποστεί νέα συρρίκνωση στις εθνικές εκλογές.
4. Ο μεγαλύτερος όμως κίνδυνος που εμφανίζεται για την «Κεντροαριστερά» μετεκλογικά, είναι ο ετεροκαθορισμός της, και πιο συγκεκριμένα η υποβάθμισή της σε μικρό εξάρτημα για τον σχηματισμό κυβέρνησης είτε από τη ΝΔ είτε από τον ΣΥΡΙΖΑ. Πριν από τις ευρωεκλογές εκφραζόταν ο φόβος ταύτισης με τη «Δεξιά», μετά τις εκλογές προβάλλεται εμφατικά η εθελούσια υποταγή στον ΣΥΡΙΖΑ.
Πρώτιστη ανάγκη σήμερα είναι να εμπεδωθεί η αντίληψη ότι η Κεντροαριστερά έχει νόημα αν μπορεί να αυτοκαθοριστεί, προγραμματικά, ιδεολογικά, πολιτικά και γεωπολιτικά.
Η βάση του αυτοκαθορισμού είναι η πολιτική για την εθνική ανασυγκρότηση και η αντίσταση στην επιστροφή στις παλαιές ισορροπίες και στις καταδικασμένες πρακτικές του κρατικιστικού – πελατειακού μοντέλου.
Οι συνεργασίες θα προκύψουν ως επέκταση του αυτοκαθορισμού. Διαφορετικά γίνονται ψευδώνυμο της «τσόντας» για τη νομή της εξουσίας.
Η «πρωτοβουλία 58»
5. Η «Πρωτοβουλία 58» θα συνεχίσει να δίνει το «παρών» της σε αυτή την κατεύθυνση. Ως δίκτυο και φόρουμ συνεννόησης προτάσσει την ενότητα και τον αυτοκαθορισμό του χώρου. Διατηρεί επαφή και αναπτύσσει τον διάλογο με όλες τις πολιτικές δυνάμεις του χώρου. Ενεργοποιεί το δίκτυο των τοπικών Ομάδων που έχουν σχηματιστεί στο πλαίσιο της «Πρωτοβουλίας 58». Συμβάλλει στη διαμόρφωση μιας κοινής μεταρρυθμιστικής ατζέντας των δυνάμεων του ευρύτερου χώρου στην πορεία προς τις εκλογές και ενόψει της νέας φάσης της Εθνικής Ανασυγκρότησης».
thepaper
Ολόκληρη η ανακοίνωση της πρωτοβουλίας των «58» έχει ως εξής:
«Το μετεκλογικό σκηνικό»
1. Η μετεκλογική κατάσταση εξελίσσεται ανησυχητικά. Η κυβέρνηση εμφανίζεται χωρίς σταθερή κατεύθυνση, κατακερματισμένη, έτοιμη να επιστρέψει, όσο η διεθνής επιτήρηση της το επιτρέπει, σε παλαιές και αποτυχημένες πρακτικές και συνταγές.
Ο ανασχηματισμός αποτέλεσε απόδειξη αυτής της σύγχυσης.
Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών και των αυτοδιοικητικών εκλογών δεν δικαιολογούν αυτές τις σπασμωδικές αντιδράσεις ούτε από τη μεριά της κυβέρνηση ούτε από τα δύο κόμματα (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ) που τη στηρίζουν.
Η επιστροφή στις πολιτικάντικες πρακτικές και μάλιστα στην τελευταία φάση, λίγο πριν ολοκληρωθεί η εποχή των Μνημονίων, θα είναι ένα τεράστιο ολίσθημα. Θα ακυρώσει τις θυσίες που υποστήκαμε όλα αυτά τα τελευταία χρόνια. Θα δυσκολέψει ακόμα περισσότερο την αντιμετώπιση των δραματικών προβλημάτων που βιώνουν πλατιά λαϊκά στρώματα. Θα αποπροσανατολίσει τον λαό σε βάθος χρόνου, στο μέτρο που θα επιβραβεύσει την εθνολαϊκιστική τακτική των αντιπολιτεύσεων. Θα ετοιμάσει το έδαφος για να επικρατήσει η χειρότερη εκδοχή του ΣΥΡΙΖΑ σε περίπτωση που αυτός κερδίσει στις επόμενες εκλογές.
2. Η ευκολία με την οποία σημειώνεται η υποτροπή δεν είναι μόνο συγκυριακή, ούτε οφείλεται μόνο στην ανησυχία των κυβερνητικών κομμάτων για το εκλογικό αποτέλεσμα.
Αποτελεί απόδειξη τού ότι η Ελλάδα και το πολιτικό σύστημα δυσκολεύονται να περάσουν από τη μνημονιακή φάση στην νέα εποχή της εθνικής ανασυγκρότησης. Η πολιτική ζωή και η εθνική ατζέντα εξαντλούνται στα εναπομένοντα μνημονιακά μέτρα, ενώ χάρη στις επιτυχίες που σημειώθηκαν, έχουν δημιουργηθεί οι όροι να τεθούν πλέον με έμφαση οι προτεραιότητες της ανασυγκρότησης, της υγιούς ανάπτυξης, της απασχόλησης, της κοινωνικής συνοχής και των διαρθρωτικών αλλαγών.
Διαφορετικά, η Ελλάδα θα φυτοζωεί επί μακρόν, παλεύοντας μεταξύ ύφεσης και επισφαλούς ανάκαμψης, φτωχότερη αλλά με τις ίδιες παθογένειες του παρελθόντος. Η σημερινή ευνοϊκή συγκυρία των «διεθνών αγορών» δεν θα κρατήσει επ’ αόριστον. Αυτό το μάθαμε στο πετσί μας. Θα πρέπει να έχουμε γίνει πιο σοφοί.
Ο «τρίτος πόλος» μετά τις εκλογές
3. Ο λεγόμενος τρίτος πόλος που βρίσκεται μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, όπως και η Κεντροαριστερά, συγκέντρωσαν αθροιστικά ένα αξιόλογο ποσοστό δείχνοντας ότι αυτός ο πολιτικοκοινωνικός χώρος διατηρεί το βάρος του και τη διακριτότητά του σε σχέση με τον «μικρό δικομματισμό». Κατά τούτο, οι συζητήσεις και οι διεργασίες για την «Κεντροαριστερά» έχουν κοινωνική βάση και δεν αφορούν μόνο μηχανισμούς και πρόσωπα. Ταυτόχρονα επιβεβαίωσε ότι ζει μια κρίση αντιπροσώπευσης και κατακερματισμού. Φαίνεται έτσι ότι αν δεν ανασυγκροτηθεί, κινδυνεύει να υποστεί νέα συρρίκνωση στις εθνικές εκλογές.
4. Ο μεγαλύτερος όμως κίνδυνος που εμφανίζεται για την «Κεντροαριστερά» μετεκλογικά, είναι ο ετεροκαθορισμός της, και πιο συγκεκριμένα η υποβάθμισή της σε μικρό εξάρτημα για τον σχηματισμό κυβέρνησης είτε από τη ΝΔ είτε από τον ΣΥΡΙΖΑ. Πριν από τις ευρωεκλογές εκφραζόταν ο φόβος ταύτισης με τη «Δεξιά», μετά τις εκλογές προβάλλεται εμφατικά η εθελούσια υποταγή στον ΣΥΡΙΖΑ.
Πρώτιστη ανάγκη σήμερα είναι να εμπεδωθεί η αντίληψη ότι η Κεντροαριστερά έχει νόημα αν μπορεί να αυτοκαθοριστεί, προγραμματικά, ιδεολογικά, πολιτικά και γεωπολιτικά.
Η βάση του αυτοκαθορισμού είναι η πολιτική για την εθνική ανασυγκρότηση και η αντίσταση στην επιστροφή στις παλαιές ισορροπίες και στις καταδικασμένες πρακτικές του κρατικιστικού – πελατειακού μοντέλου.
Οι συνεργασίες θα προκύψουν ως επέκταση του αυτοκαθορισμού. Διαφορετικά γίνονται ψευδώνυμο της «τσόντας» για τη νομή της εξουσίας.
Η «πρωτοβουλία 58»
5. Η «Πρωτοβουλία 58» θα συνεχίσει να δίνει το «παρών» της σε αυτή την κατεύθυνση. Ως δίκτυο και φόρουμ συνεννόησης προτάσσει την ενότητα και τον αυτοκαθορισμό του χώρου. Διατηρεί επαφή και αναπτύσσει τον διάλογο με όλες τις πολιτικές δυνάμεις του χώρου. Ενεργοποιεί το δίκτυο των τοπικών Ομάδων που έχουν σχηματιστεί στο πλαίσιο της «Πρωτοβουλίας 58». Συμβάλλει στη διαμόρφωση μιας κοινής μεταρρυθμιστικής ατζέντας των δυνάμεων του ευρύτερου χώρου στην πορεία προς τις εκλογές και ενόψει της νέας φάσης της Εθνικής Ανασυγκρότησης».
thepaper
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου