Tου Κώστα Ανθόπουλου : Από την πολιτική απόγνωση στην ατομική ευθύνη

Οι χρόνιες παθογένειες του πολιτικού μας συστήματος, σε συνδυασμό με τις οδυνηρές επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης των τελευταίων ετών, έχουν αλλάξει ριζικά τη σχέση και τη στάση των πολιτών απέναντι στους πολιτικούς θεσμούς.

    Μια σειρά από νοσηρά φαινόμενα στη δημόσια ζωή όπως εκτεταμένη διαφθορά, πολιτική ανομία, αναποτελεσματικότητα και γραφειοκρατική διαχείριση βασικών προβλημάτων της καθημερινής ζωής, υποβάθμιση και υποχρηματοδότηση τομέων ζωτικής σημασίας (παιδεία, υγεία κ.λ.π.), πελατειακές σχέσεις, κομματοκρατία καθώς επίσης και η έντονη αμφισβήτηση της πολιτικής επάρκειας πολιτικών στελεχών των κομμάτων που συμμετείχαν στη διακυβέρνηση της χώρας μας τα τελευταία 30 χρόνια δημιούργησαν τις προϋποθέσεις να αναπτυχθεί ένα κίνημα αντιθεσμικών αντιλήψεων που βρίσκεται σε ευθεία αντιδιαστολή με την ιστορική μνήμη και τους δημοκρατικούς αγώνες της μεταπολιτευτικής περιόδου.

    Την ίδια στιγμή η διεκδίκηση της εμβάθυνσης και ενίσχυσης των δημοκρατικών θεσμών στη χώρα μας παραχώρησε τη θέση της σε θεωρίες που απαξιώνουν πλήρως τους βασικούς πυλώνες του δημοκρατικού, κοινοβουλευτικού μας συστήματος.  Συνάμα, η κατάρρευση της μεσαίας τάξης, η μαζική ανεργία, η απορύθμιση του κοινωνικού κράτους εξ αιτίας του μνημονίου, καθώς επίσης η υποχώρηση και εξασθένηση της δυναμικής του κινήματος των εργαζομένων οδήγησε πολλούς πολίτες στα όρια της πολιτικής απόγνωσης.

    Έτσι αναπόφευκτα, επιχειρήθηκε να νομιμοποιηθεί η πολιτική βία μέσα από το άλλοθι του πολιτικού θυμού και να διαμορφωθεί ευνοϊκό έδαφος έτσι ώστε οι θεωρητικοί εκφραστές του αντικοινοβουλευτισμού να αποκτήσουν πολλούς οπαδούς ακόμη και σε νεαρές ηλικίες. Παράλληλα, όλα τα παραπάνω συνέβαλαν έτσι ώστε το αίσθημα ατομικής ευθύνης να υποχωρεί σταδιακά και να απορροφάται από τη πεποίθηση ότι 'για όλα φταίνε οι άλλοι', οι κακοί πολιτικοί, το κράτος, οι δημόσιοι υπάλληλοι κ.λ.π.

    Για αυτούς τους λόγους απαιτούνται γενναίες πρωτοβουλίες και μέτρα στην κατεύθυνση της αποκατάστασης της αξιοπιστίας του πολιτικού μας συστήματος. Ως τέτοια ενδεικτικά θα μπορούσε να είναι:

   Καθιέρωση θεσμών πολιτικής λογοδοσίας με όρους και προυποθέσεις ουσιαστικής συμμετοχης των πολιτών στη λήψη αποφάσεων για μια σειρά απο κρίσιμα ζητήματα της καθημερινότητας.

   Καθιέρωση θητειών ορισμενου χρόνου σε όλα τα επίπεδα άσκησης εξουσίας.

   Ενίσχυση των περιφερειακών δομών και φορέων μέσω  της  παραχώρησης αποφασιστικών αρμοδιοτήτων απο την κεντρική εξουσία.

   H λήψη μέτρων με κατεύθυνση την καταλυτική αντιμετώπιση της ανεργίας, την άρση των κοινωνικών ανισοτήτων και τη διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής

 του Κώστα Ανθόπουλου αντιπρόεδρου του Ά Συλλόγου εκπαιδευτικών Αβάθμιας εκπαίδευσης Θεσσαλονίκης