Tου Γιώργου Λακόπουλου : Μπλόφα ή άγνοια κίνδυνου;

Λέγεται, ότι στις πρώτες επαφές του με το Eurogroup τον Οκτώβριο του 2012 ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, ως υπουργός Οικονομικών του Γ. Παπανδρέου, είπε ότι «το προεκλογικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ είναι αδιαπραγμάτευτο». Και να μην το είπε με αυτόν τον

τρόπο, το εφάρμοζε με αυτόν τον τρόπο. Άλλωστε οι ΠΑΣΟΚοι το είχαν κάνει σύνθημα – ενώ ταυτόχρονα διατυμπάνιζαν ότι παρέλαβαν δημοσιονομικό εφιάλτη... Σε έξι μήνες είχαν οδηγήσει τη χώρα στο ΔΝΤ και στο Μνημόνιο.

Κάπως έτσι, φέρεται να μίλησε και ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στον πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς: ο ελληνικός λαός ανέδειξε αυτή την κυβέρνηση για να εφαρμόσει το πρόγραμμά της και θα το κάνει. Το επανέλαβε και στον επικεφαλής του Eurogroup, Γερούν Ντάισελμπλουμ.

Καμία αντίρρηση και πολύ ωραία τοποθέτηση. Αλλά υπάρχουν δυο παρατηρήσεις.

Για να εφαρμόσει μια κυβέρνηση το πρόγραμμά της πρέπει να μπορεί να το χρηματοδοτήσει κιόλας. Αν η σημερινή ελληνική κυβέρνηση μπορεί να το κάνει τότε, γιατί καθόμαστε και χολοσκάμε

Η πρώτη είναι ότι, και οι άλλοι λαοί της Ευρώπης εξέλεξαν τις δικές τους κυβερνήσεις για να εφαρμόσουν το πρόγραμμά τους- στο οποίο δεν συμπεριλαμβάνει σώνει και καλά και τη δανειοδότηση της Ελλάδας. Οι Ισπανοί μας το κοπάνησαν κιόλας: σας δώσαμε 26 δισ. ευρώ - όσο είναι το συνταξιοδοτικό μας πρόγραμμα. Η Λιθουανία μόλις μπήκε στο ευρώ μας έσκασε 280 εκατ. ευρώ για δάνειο και ας έχει μισθούς 300 ευρώ.

Η δεύτερη παρατήρηση είναι, ότι για να εφαρμόσει μια κυβέρνηση το πρόγραμμά της πρέπει να μπορεί να το χρηματοδοτήσει κιόλας. Αν η σημερινή ελληνική κυβέρνηση μπορεί να το κάνει τότε, γιατί καθόμαστε και χολοσκάμε, με τον κάθε «φον Φούφουτο» -που έλεγε κι Πάγκαλος, προτού γίνει ψηφοφόρος του Σαμαρά; Τι μας νοιάζει αν οι κοινοτικοί λένε ότι δεν θα τα βρούμε αν αρχίσουμε τις μονομερείς ενέργειες;

Ποτέ μη σώσουμε και τα βρούμε. Με τον παρά μας, και την κυρά μας.

Μόνο που δεν είναι έτσι τα πράγματα και η κυβέρνηση δεν λέει ολόκληρη την αλήθεια- ή δεν τη βλέπει ολόκληρη.

Κατ' αρχάς πράγματι, ο λαός την εξέλεξε για το πρόγραμμά της – αν και πολλοί την ψήφισαν γιατί δεν άντεχαν άλλο τους προηγούμενους, αλλά την εξέλεξε και για έναν άλλο λόγο. Για να διατηρήσει την παρουσία της χώρας στην Ευρωζώνη. Και ας μην βάζει στοίχημα ότι θα κέρδιζε ένα δημοψήφισμα με δίλημμα: το πρόγραμμά της ή το ευρώ. Με άλλα λόγια, η συμμετοχή της χώρας στην Ευρωζώνη είναι αγαθόν υπέρτερο του προεκλογικού προγράμματος ενός κόμματος.

Με άλλα λόγια, η συμμετοχή της χώρας στην Ευρωζώνη είναι αγαθόν υπέρτερο του προεκλογικού προγράμματος ενός κόμματος

Το δεύτερο είναι, ότι και οι πέτρες ξέρουν ότι δεν έχει λεφτά για εφαρμόσει αυτό το πρόγραμμα. Συνεπώς- ακόμη και αν σημαίνει κάτι η περίεργη δήλωση του υπουργού Οικονομικών για το «λιτό βίο» που πρέπει να έχουν οι Έλληνες για να μεγαλουργήσουν – από κάπου πρέπει να τα βρει. Δηλαδή, πρέπει να τα δανειστεί. Αν ξέρει άλλη πηγή εκτός από τους σημερινούς δανειστές, να το πει, να χαλαρώσουμε.

Αλλά και πάλι υπάρχουν τα προηγούμενα δάνεια από τις ίδιες χώρες . Η ιδέα ότι μπορεί να επιβάλει η κυβέρνηση κούρεμα, είναι για πανηγύρια. Επιπλέον αυτά τα λεφτά δεν τα χρωστάει η κυβέρνηση. Τα χρωστάει η χώρα. Σε άλλες κυβερνήσεις άλλων χωρών και είναι δεμένα με συμβάσεις και ρήτρες που δεν σπάνε. Αυτά τα δάνεια θα αποπληρωθούν, ακόμη και αν βουλιάξει η Ελλάδα.

Τα λεφτά δεν τα χρωστάει η κυβέρνηση. Τα χρωστάει η χώρα. Σε άλλες κυβερνήσεις άλλων χωρών και είναι δεμένα με συμβάσεις και ρήτρες που δεν σπάνε

Συνεπώς, η κυβέρνηση πλέει μάλλον σε λάθος θάλασσες αν θεωρεί ότι το προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να καταστεί συμβατική υποχρέωση της... Ευρώπης προς την Ελλάδα. Και πλέει χωρίς τιμόνι, αν θεωρεί ότι το διπλό ζήτημα του νέου δανεισμού και της αποπληρωμής του υφιστάμενου μπορεί να το διαχειριστεί κόντρα στην κοινοτική Ευρώπη.

Έχει κάθε δίκιο όταν αξιώνει να εξαφανιστεί ο Τόσμεν και η κομπανία του. Αλλά δεν μπορεί να εξαφανίσει και τις συμφωνίες που τους έφεραν στην Ελλάδα. Άλλο η Τρόικα, άλλο οι υποχρεώσεις στην Ένωση και στους εταίρους.

Τι θα κάνουν οι Ευρωπαίοι αν η κυβέρνηση κινηθεί στη λογική των μονομερών ενεργειών; Βασικά, μπορούν να κάνουν πολλά. Η Ελλάδα είναι μέρος της ευρωπαϊκή διοίκησης και υπόκειται στις κοινοτικές συνθήκες. Άρα έχουν ρόλο και λόγο –ακόμη και αν αγνοηθούν τα μνημόνια.

Έχει κάθε δίκιο όταν αξιώνει να εξαφανιστεί ο Τόσμεν και η κομπανία του. Αλλά δεν μπορεί να εξαφανίσει και τις συμφωνίες που τους έφεραν στην Ελλάδα

Μόνο η πολιτική ακρισία - αλά Παπανδρέου - οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η άσκηση του θεσμικού ρόλου τους συνιστά... επέμβαση στα εσωτερικά μας.

Αλλά το χειρότερο θα ήταν να μην κάνουν τίποτε. Μπορεί να κάνουν οι υπουργοί εξυπνακίστικες δηλώσεις κατά της Μέρκελ, αλλά δεν μπορούν να υποχρεώσουν τα κοινοτικά όργανα και τα κράτη- μέλη να τους δώσουν λεφτά... Και αν δεν δώσουν, κλάφτα Χαράλαμπε.

Αν η κυβέρνηση τα ξέρει όλα αυτά και απλώς σκληραίνει τη θέση της εν όψει διαπραγματεύσεων καλώς πράττει. Κι ο Άγιος φοβέρα θέλει. Στο τέλος όμως, όποια και αν είναι η απόφαση θα είναι υποχρεωμένη να τη δεχθεί.

Αλλά αν πιστεύει ότι μια πραγματική σύγκρουση θα της βγει σε καλό, ο Θεός της Ελλάδας να βάλει το χέρι του... Αλλιώς, εκεί έξω κάνει πολύ κρύο. Άλλο μπλόφα, άλλο άγνοια κινδύνου...

 Η Ελλάδα είναι η Ευρώπη. Δεν πρόκειται για δυο ξεχωριστές οντότητες. Αλίμονο αν γίνουν

Δεν ξέρουμε που θα καταλήξει αυτή η κατάσταση. Προκύπτει όμως, ότι ορισμένοι υπουργοί κινούνται με τη λογική: εμείς – η Ελλάδα δηλαδή- και η Ευρώπη. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο σφάλμα. Η Ελλάδα είναι η Ευρώπη. Δεν πρόκειται για δυο ξεχωριστές οντότητες. Αλίμονο αν γίνουν.

Κακά τα ψέματα. Αν μια κυβέρνηση θεωρεί ότι η Ελλάδα μπορεί να οδηγηθεί σε απόλυτη αναμέτρηση με την Ευρωζώνη, πρέπει να το πει καθαρά και εν ανάγκη να το θέσει στην κρίση του λαού - γιατί με άλλες δεσμεύσεις εξελέγη.

Αλλά αν πιστεύει στην Ευρωζώνη, τότε να παίξει με τους κανόνες της Ευρωζώνης. Σκληρά, διεκδικητικά και επίμονα, αλλά σ' αυτό το πλαίσιο. Επίδειξη συνέπειας σε ένα προεκλογικό πρόγραμμα που δεν συνέταξε μαζί με τους Ευρωπαίους και παραβίαση των κανόνων που ισχύουν για όλους, δεν συνιστούν σοβαρή πολιτική. Ούτε σοβαρή κυβέρνηση.