Γρηγόρης Σαρίδης : Χωρίς παραπλανητικές μάσκες.

Αρχές του χρόνου οι πολίτες ψήφισαν να φύγουν «μνημονιακές» πολιτικές για να έρθει η «αντιμνημονιακή ελπίδα». Επτά μήνες μετά βρισκόμαστε αγκαλιά με 3ο μνημόνιο, την κυβέρνηση παραιτημένη.

Ολόκληρη σχεδόν η επτάμηνη κυβερνητική δραστηριότητα

 ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ επικεντρώνεται στο διαπραγμετευτικό σήριαλ με εγχώρια ή διεθνή επεισόδια. Εξαρχής προσπάθησαν να προσδώσουν αίγλη ριζοσπαστικής αποστολής με πανευρωπαϊκές φιλοδοξίες και επιδιώξεις. 

Αγνόησαν συσχετισμούς που κυριαρχούν στην Ε.Ε., καταναγκασμούς που επιβάλλουν. Πορεύτηκαν χωρίς γνώση, σχέδιο, συμμαχίες, στρατηγική. Επέλεξαν   τακτικισμούς, καθυστέρηση, ναρκισσιστικό οίστρο. Να εκβιάσουν καλύτερη συμφωνία όπως την εννοούσαν και βρέθηκαν εκβιαζόμενοι, αιχμάλωτοι της στάσης τους. Απέτυχαν σε όλους τους προκαθορισμένους σκοπούς.  

Τότε φανερώθηκαν ανεπάρκειες και αντινομίες που τους συνόδευαν εκ γενετής. Η συνύπαρξη στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ διαφορετικών στρατηγικών, που οδήγησε από την «έφοδο στον ουρανό» σε ανώμαλη προσγείωση στην πραγματικότητα. 

Διάλεξαν ως ύστατο όπλο και οδό διαφυγής το δημοψήφισμα διχάζοντας την κοινωνία. Κατάληξη σύγκλιση συμβουλίου αρχηγών, αλλαγή τακτικής, ταχύτατη συμφωνία με άτακτη υποχώρηση στα περισσότερα, ψήφιση 3ου μνημονιου μαζί με την ευρωπαϊκής κατεύθυνσης αντιπολίτευση, ρήξη στο εσωτερικό του και απώλεια κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. 

Όταν διαπίστωσαν ότι πλέον έχουν τόση εξουσία όση  επιτρέπουν οι διαφωνούντες της τότε συνιστώσας Αριστερής Πλατφόρφας και ανοχή της αντιπολίτευσης, όλο το οικοδόμημα γκρεμιστηκε. Μπροστά στο αδιέξοδο που δημιούργησαν, ταλαντεύτηκαν μεταξύ διαφόρων δυνατοτήτων. Προέκριναν άμεσες εκλογές για ν’ αποφύγουν κάθε συντροφική, κοινοβουλευτική ή κοινωνική κριτική. Να μη βρεθούν αντιμέτωποι με οργανωμένο αντίλογο της κοινωνίας όταν νιώσει επιπτώσεις του μνημονίου τους.    

Ο ΣΥΡΙΖΑ του κ.Τσίπρα στην επτάμηνη διακυβέρνηση της χώρας βίωσε καθολική ματαίωση. Κομματικά διαλύθηκε, ιδεολογικά αποδομήθηκε, πολιτικά προγραμματικά αναιρέθηκε, διαπραγματευτικά ηττήθηκε (μαζί και η χώρα) και επέλεξε εκλογές ως δρόμο επανεκκίνησης του σε μνημονική πλέον βάση, ως νέα αφετηρία προς την εξουσία.                    

Οι ΑΝΕΛ του Καμμένου αποτελούν στοιχείο διαρκούς οπισθοδρόμησης. Συνοδοιπόροι της διαδρομής, κατέρχονται στον εκλογικό στίβο με «δέσμευση ΣΥΡΙΖΑ» ότι εφόσον υπάρχουν στη βουλή θα συγκυβερνήσουν. Η υποσχετική συμμετοχής στην εξουσία είναι το μοναδικό κίνητρο που μπορούν να «προσφέρουν», αντίδοτο στην ανερμάτιστη πολιτική τους. Αναλαμβάνουν τη «βρώμικη» δουλειά κατά πάντων. Εθνολαϊκισμός στο μαξιμουμ και σαματατζήδικες παραδοξολογίες με ακροδεξιά χροιά. 

Ο κ.Τσιπρας και οι συν αυτώ συρρίκνωσαν «ελπίδα και αριστερά» στο ιδιόμορφο αριστεροδεξιό σύμφυρμα, που κυμάνθηκε μεταξύ ομοληγημένου πλέον «μετέωρου μεγαλοϊδεατικού πολιτικού ερασιτεχνισμού» αποτυπωμένο στη διαπραγμάτευση και «δόλιου καιροσκοπισμού» όπως έδειξε η διαχείριση δημοψηφίσματος, κατακλείδα «πολιτικό κομφούζιο και παραμονή πάση θυσία στην εξουσία». 
Ο κ.Τσίπρας, ενσαρκωτής μιας διαπραγμάτευσης που ήθελε να πετύχει πολλά, συμφώνησε τα χειρότερα. Απόκτησε τελευταία στιγμή συνείδηση κινδύνων (Grexit, capital control), έκανε στροφή 180 μοιρών και αναγκάστηκε να ξεχάσει κόκκινες γραμμές, χωρίς στοιχειώδη συνέπεια, λογική και επεξεργασία. 

Ο κόσμος τώρα καταλαβαίνει ότι αυτά που υποσχέθηκαν ήταν εκτός τόπου. Η  τύχη του μετά έξη χρόνια μνημόνια δεν άλλαξε, αντίθετα χειροτερεύει. Αντιλαμβάνεται  καθαρά ότι δεν υπάρχει, δεν υπήρξε ποτέ βασιλική οδός εξόδου. Μνημόνια και συνέπειες, δεν τελειώνουν με άρνηση και καταγγελία, θέλουν σχέδιο και δουλειά. Προώθηση και εφαρμογή ενός πραγματικού πλαισίου μεταρρυθμίσεων και αλλαγών σε όλα τα πεδία  που αναιρούν συστατικά στοιχεία που μας οδήγησαν σε αυτά. 

Αποδείχθηκε μια ακόμα φορά στα έξη χρόνια ότι δεν υπάρχει πολιτικός φορέας που μπορεί να εκπληρώσει εθνικές ανάγκες και κοινωνικές ελπίδες. Ας βοηθήσουμε  στην κάλπη, να προχωρήσουν υπαρκτές δυνατότητες συνεργασίας, δέσμευσης και δράσης που μπορούν να φέρουν σε αίσιο πέρας νέα συμφωνία, επαναδιαπραγμάτευση χρέους, προοδευτικούς μετασχηματισμούς σε κράτος, παραγωγή, πολιτικό σύστημα με κοινωνική συνοχή εντός Ε.Ε. και ευρώ. 

Αυτή είναι η καθοριστική πολιτική εκκρεμότητα που θα απαντηθεί στις εκλογές.   Ο λαός αποφασίζει ποιοί και σε τι ρόλο χρειάζονται. 

Η  μετεκλογική περίοδος έχει έναν τίτλο «Χτίζοντας τη χώρα ξανά από την αρχή» ενεργητικά και χωρίς αυταπάτες.  

 Γρηγόρης Σαρίδης

Μέλος της Κ.Ε. ΠΑ.ΣΟ.Κ

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ Τετάρτη 02/9/2015