Όταν ο νέος αρχηγός της ΝΔ ανέβηκε στο βήμα της Βουλής για την πρώτη αντιπαράθεσή του με την κυβέρνηση πολλοί είχαν την προσδοκία ότι θα δώσει ένα νέο δείγμα γραφής – σε ότι αφορά την απόρριψη του λαϊκισμού ως μεθόδου επικοινωνίας με τους πολίτες – ανεξάρτητα από τις πολιτικές θέσεις του και την ιδεολογική τους απόχρωση.
Από τα πρώτα λεπτά της ομιλίας του διαψεύσθηκαν. Ο
Κυριάκος Μητσοτάκης είναι τελικά ένας ακόμη λαϊκιστής ανάμεσα στους άλλους. Ένας από αυτούς που όταν απευθύνονται στην κοινωνία – από το βήμα της Βουλής εν προκειμένω- προσπαθούν να τα στρογγυλεύουν για να τους έχουν όλους ικανοποιημένους. Που βάζουν τις εντυπώσεις πάνω από την ουσία.
Τι άλλο έκανε στην παρθενική εμφάνισή του ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Δεν είναι η επιτομή του λαϊκισμού να επιτίθεται στον αντίπαλο για να μην πάρεις θέσεις στην ουσία; Γι’ αυτό και έπεσε στην παγίδα του Πρωθυπουργού που τον αποδιοργάνωσε και τον ώθησε σε εξυπνακισμούς και ψιλοχτυπήματα κάτω από τη μέση.
Δεν χρειαζόταν να προσέξει πολύ κανείς για να αντιληφθεί ότι η ομιλία του δεν συντάχθηκε για να παρουσιάσει τις θέσεις του κόμματός του και να ασκήσει κριτική στην κυβέρνηση.Συντάχθηκε με κριτήριο να εντυπωσιάσει και να προκαλέσει το χειροκρότημα των βουλευτών του.
Από αυτή την άποψη ήταν μια ομιλία κατώτερη των περιστάσεων και του θέματος που συζητούσε η Βουλή, ενταγμένη σε ένα εμφανές σχέδιο αγιοποίησης του ομιλητή. Περίσσευαν οι κορώνες, έλειπαν οι προτάσεις.Το ήπιο ύφος του δεν τον διέσωσε.
Το βασικό χαρακτηριστικό αυτής της ομιλίας ήταν η διχαστική λογική: εμείς και εσείς. Εμείς είμαστε το καλό, εσείς το κακό. Αν δεν είναι αυτό λαϊκισμός τι είναι; Ακόμη και η προσπάθεια κριτικής στο παρελθόν του κόμματος τους, αλλά και του… ΠΑΣΟΚ του οποίου ανέλαβε την υπεράσπιση, ήταν επιδερμική και εν τέλει υποκριτική. Ξεκίνησε με δυο φράσεις δήθεν αυτοκριτικής -γενικά και αόριστα, για να καταλήξει σε επαίνους για τις κυβερνήσεις των οποίων έκανε αυτοκριτική.
Σ’ αυτή την πρώτη εμφάνισή του ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν προσκόμισε κάτι καινούργιο στην κοινοβουλευτική διαδικασία. Αντίθετα προσπάθησε να ξεπατικώσει τεχνικές του παρελθόντος , τις οποίες σε κάποιες περιπτώσεις δεν μπορούσε να υπηρετήσει. Είναι προφανές ότι προσπαθεί να γίνει αυτό που είπε ότι δεν θέλει να είναι: αντί-Τσίπρας.
Επιτιθέμενος στον Πρωθυπουργό, που έχει επικοινωνιακή άνεση αλλά έτσι κι αλλιώς είναι σε δύσκολη θέση λόγω των αποτυχιών του, είχε εύκολο έργο. Αλλά προσπαθούσε να στριμώξει τον Τσίπρα, χωρίς να προσφέρει κάτι διαφορετικό και καινούργιο. Με έναν περίεργο τρόπο αντί να καταθέσει ιδέες και προτάσεις κατέθεσε υποδείξεις προς την κυβέρνηση. Ποια είναι τελικά η πρόταση της ΝΔ στο ασφαλιστικό; Πήγε στη Βουλή για να αναδείξει τις θέσεις του ή για να τσακωθεί με τον Τσίπρα και τους υπουργούς του;
Στην ομιλία του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης περίσσευσαν οι χαρακτηρισμοί και η δίκη προθέσεων για την κυβέρνηση. Κάτι εντελώς περιττό γιατί υπάρχουν άπειρα επιχειρήματα για να την επικρίνει και δεν χρειάζεται να καταφεύγει σε ατάκες και ευκολίες.
Τα φραστικά σχήματα που χρησιμοποιούσε σε κάποιες περιπτώσεις ήταν βγαλμένα από τις ομιλίες του Αντώνη Σαμαρά, προς τον οποίο λογικά θα έπρεπε να μην θέλει μοιάζει.
Ήταν μια αγχωτική ομιλία χωρίς έμπνευση και ουσία. Διανθισμένη με κλισέ και ψευτοδιλήμματα, χρήση πρόχειρων επικρίσεων και ύφος που κυνηγώντας την απαξίωση του αντίπαλου, υποβάθμισε το λόγο του ομιλητή.
Οι αντιπολιτευτικές κοινοτυπίες, από τις οποίες δεν έλειπε το δηκτικό ύφος και η απόπειρα χλευασμού – όχι μόνο προσώπων αλλά και ιδεών, υπονόμευαν το σοβαρό ύφος χωρίς κραυγές που συνοδεύει τον αρχηγό της ΝΔ από τη φύση του.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν εντυπωσίασε όπως επεδίωκε, δεν έπληξε καίρια την κυβέρνηση όπως επιθυμούσε. Δεν έκανε την έκπληξη και δεν κέρδισε κάτι. Η ομιλία του δεν είχε αρχή μέση και τέλος – πάντα ανεξάρτητα από την ιδεολογία που τη διέπνεε. Είπε ό,τι ήθελε να πει χωρίς να καταλήγει σε κάτι. Το περιεχόμενο της πρώτης παρουσίας του ήταν χαμένη ευκαιρία. Και αυτό είναι λόγος να μην την επαναλάβει.
anoixtoparathyro
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου