Πέμπτη 12 Μαΐου 2016

Χρόνης Μακρίδης : Ο σωστός δρόμος είναι ο ανήφορος. Ν.Καζαντζάκης

Παρακολουθώντας το θέατρο του παραλόγου που εξελίσσεται μεταξύ της Κυβέρνησης, "Θεσμών" και ΔΝΤ καταλαβαίνει κανείς ότι πρόκειται γιά δραματοποιημένη έκδοση χιλιοπαιγμένου έργου με θεατές αλλά και άβουλους αποδέκτες τους πολίτες.Όμως όσο η παράσταση επαναλαμβάνεται τόσο περισσότερα γιά το έργο θα μαθαίνουν οι θεατές.Δεν αργεί η ημέρα που η
κυβέρνηση της "σκληρής" διαπραγμάτευσης θα βρεθεί αντιμέτωπη με την ακόμη πιό σκληρή πραγματικότητα.Που θα βρεθεί μπροστά στον καθρέπτη που πλέον δεν θα παραμορφώνει, αλλά θα φανερώνει την γύμνια των ηθοποιών.Όμως βλέποντας το αδιέξοδο προς ποιά κατεύθυνση,προς ποιά λύση θα πορευτούν οι πολίτες;Τι θα ακολουθήσουν ;Τον δύσκολο ανηφορικό δρόμο της αλήθειας,της δημοκρατίας και της ανασύστασης του κράτους με βάση αρχές και αξίες που θα στηρίζουν συγκεκριμένη πρόταση διεξόδου με προοδευτικό πρόσημο ή τον εύκολο δρόμο της συνολικής απόρριψης και αντίδρασης που οδηγεί σε κατάλυση των δημοκρατικών θεσμών,τον αυταρχισμό και τον αναχρονισμό;Υπάρχουν ικανά αναχώματα να κρατήσουν το ποτάμι σε σταθερή δημοκρατική πορεία και ηγέτες να πάρουν το νερό και να ποτίσουν τα χωράφια της ανασύνταξης και ανάταξης της παραγωγικής οικονομίας;
Είναι η ώρα της αλήθειας,της ειλικρίνειας και της υπευθυνότητας όλων.Ηγεσιών και Πολιτών.Κανένας πλέον δεν είναι άμοιρος των ευθυνών του.Πρέπει όλοι να παραδεχτούμε ότι το ελληνικό κράτος και η "νεαρή" δημοκρατία μας ενώ έχει αποκτήσει σχετικά γερά θεμέλια ιδίως στην πορεία της μετά την πτώση της χούντας,αρκετές από τις δομές της θέλουν κτίσιμο από την αρχή.Γι'αυτό πρέπει από μόνοι μας να πούμε καθαρά τις μεταρρυθμίσεις που χρειαζόμαστε ώστε να γίνουμε ένα σύγχρονο κράτος.Να βάλουμε κανόνες ισοτιμίας,διαφάνειας,αξιοκρατίας.Να μην επαναληφθεί το φαινόμενο της πελατειακής σχέσης κράτους-πολίτη,ούτε της στρεβλής σχέσης μεταξύ κλάδων εργαζομένων στο δημόσιο ή στο ευρύτερο δημόσιο και αυτών του ιδιωτικού τομέα.Πρέπει να παραδεχθούμε ότι κυριάρχησε μετά κυρίως το 2000 η κρατικοδίαιτη παρασιτική οικονομία σε βάρος της πραγματικής,παραγωγικής οικονομίας. Πρέπει να αντιστραφεί αυτή η σχέση,με στροφή της χρηματοδότησης με χαμηλά επιτόκια από τις τράπεζες, προς τις παραγωγικές επενδύσεις,στις καινοτόμες και τις εξωστρεφείς επιχειρήσεις.Γιά να δικαιολογήσουν οι τράπεζες και οι μεγαλομέτοχοί τους τον αναπτυξιακό ρόλο που πρέπει να έχουν και να σταματήσει όλη η οικονομία να δουλεύει έχοντας ως αυτοσκοπό την ύπαρξή τους και την ευημερία τους.Γιατί αν δεν πάρει μπροστά η οικονομία γνωρίζουμε όλοι ότι θα τρώμε την ουρά μας και θα γυρίζουμε γύρω από τον εαυτό μας.Ούτε δίκαιη κοινωνία μπορεί να κτιστεί,ούτε κοινωνική δικαιοσύνη να εμπεδωθεί.
Αδήριτη πλέον είναι η ανάγκη οι σκεπτόμενοι δημοκράτες, οι προοδευτικοί πολίτες-παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν καθημερινά- να στρατευθούν να δημιουργηθεί ένα δυνατό ρεύμα πολιτών που θα κατευθύνει τον ρού του ποταμιού στην εμβάνθυνση της δημοκρατίας. Χρειάζεται γιά να αναζωογονηθεί ο αέρας του πολιτικού συστήματος που αναπνέουμε, να ενταχθούν νέοι δημοκρατικοί κανόνες,να παρακινηθούν νέοι άνθρωποι,νέες δυνάμεις.Χρειάζεται γιά να πραγματοποιηθούν οι μεταρρυθμίσεις στο κράτος,την δημόσια διοίκηση καινα γίνει δυνατή η στήριξη της παραγωγικής οικονομίας.Γιά να δοθεί πάλι νόημα στην έννοια του δημοσίου συμφέροντος έναντι του συντεχνιακού,του ατομικού ή του κομματικού. Γιά να υπάρξει αναδιανομή του πλεονάσματος που θα δημιουργηθεί στους ανθρώπους που δημιουργούν και μοχθούν.Γιά να υπάρξει στήριξη,αλληλεγγύη σε αυτούς που έχουν ανάγκη.Πλέον όποιο προοδευτικό πρόσημο και αν χρησιμοποιεί κανείς γιά τον εαυτό του,
γνωρίζουμε τι πρέπει να κάνουμε και ότι ο χρόνος πλέον μετράει αντίστροφα.Ας το αποφασίσουμε.Ας ανταποκριθούμε στις ανάγκες των καιρών. Τώρα πριν είναι αργά και επικρατήσουν οι δυνάμεις του αυταρχισμού και της αντίδρασης.Του γυρίσματος της χώρας δεκαετίες πίσω.Με περισσότερο βάθος στη δημοκρατία,μεταρρυθμίσεις και δομικές αλλαγές παντού,δημιουργία, παραγωγή,αλληλεγγύη και δικαιοσύνη μπορούμε να κάνουμε ως χώρα και ως πολίτες μιά νέα αρχή. Το οφείλουμε στην πατρίδα και στις οικογένειές μας.Δεν αρκεί πλέον η θεωρία ότι είμαστε περιούσια χώρα,ότι έχουμε συγκριτικά πλεονεκτήματα αφού δεν αξιοποιούμε τίποτε,πλην ελαχίστων εξαιρέσεων που επιβεβαιώνουν τον κανόνα και πρέπει να αποτελούν παραδείγματα καλών πρακτικών.Δεν κομίζω "γλαύκας εις Αθήνας"αν ισχυριστώ οτι ισχυρή οικονομία και κοινωνία σημαίνει και με ισχυρη οντότητα και φωνή πατρίδα.Γι'αυτό είναι ώρα προόδου και όχι συντήρησης.Αξίζει να το προσπαθήσουμε με σοβαρότητα,αξιοπρέπεια, ήθος δικαίου,αγωνιστική και παραγωγική διάθεση.
Άρθρο  στην εφημερίδα "Θεσσαλονίκη"

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου