Κώστας Μαμέλης : Προς γαρ το τελευταίον εκβάν, έκαστον των πριν υπαρξάντων κρίνεται.

Κάνες, 25 και 26 Ιουνίου 1995.Ανδρέας Παπανδρέου, Πρωθυπουργός. 

Ένα χρόνο περίπου πριν «φύγει», σε συνέντευξη τύπου μετά από την τότε διάσκεψη κορυφής μας άφησε τις παρακάτω μοναδικές παρακαταθήκες που, ευτυχώς,

 «έσωσε» η γραφίδα του Γ. Δελαστίκ και, δυστυχώς, λησμονούν οι επίγονοι.

Αναρωτήθηκε ρητορικά:

 «Τι είναι η Ενωμένη Ευρώπη; Ποιος την κυβερνά; Τι ρόλο παίζουμε πλέον εμείς οι κυβερνήσεις, οι εθνικές κυβερνήσεις;»

Και απάντησε: 

 «Βαδίζουμε προς μια σμίκρυνση των δυνάμεων του έθνους ως έννοιας, προς τη δημιουργία σφαιρών επιρροής ανάμεσα στους μεγάλους. . . ».

Συνέχισε. 

«Να αφήσουμε τα μεγάλα λόγια και τις γυμνασιακές ομιλίες περί των προσόντων και μη της Ενωμένης Ευρώπης. Εδώ υπάρχει σαφές σχέδιο για τη μηδενοποίηση των εθνικών κυβερνήσεων, οι οποίες δεν θα μπορούν να παίξουν δημοκρατικά αποτελεσματικό ρόλο, αλλά θα υπόκεινται στις κατευθύνσεις που μας δίνει το Διευθυντήριο της ΕΕ»!

Και συμπέρανε:

«Βαδίζουμε προς μια Ευρώπη που θα είναι δημοκρατική τύποις, αλλά που οι μεγάλες αποφάσεις θα παίρνονται από ένα triumviratum  (τριανδρία) ηγετών της Ευρώπης. . . Βρίσκω ότι πάμε σε ένα είδος συρρίκνωσης της εθνικής δύναμης, αλλά όχι στον βωμό μιας συλλογικής δημοκρατικής διαδικασίας. Στον βωμό των συμφερόντων. Των συμφερόντων, ρητά!». 

Αυτά τότε, το 1995!

20 χρόνια μετά το θάνατό του, ζώντας την επιβεβαίωση των προβλέψεων αυτής της μεγάλης πολιτικής φυσιογνωμίας, πλήθος επιγόνων «τυμβωρυχούν» και επί τον πολιτικό ιματισμό του «έβαλον κλήρον», αδυνατώντας να κατανοήσουν τα μηνύματα των καιρών μας.