Δεν την είχα συναντήσει ποτέ και, για να είμαι ειλικρινής, πίστευα πως είναι απρόσιτη και σνομπ. Ενα μόνο τηλεφώνημά μου ήταν αρκετό για να με υποδεχτεί στο γραφείο της στο κέντρο της Αθήνας. Η
Η πολιτική έχει τελειώσει για την Αννα Διαμαντοπούλου;
Μια φορά στην πολιτική, για πάντα στην πολιτική! Η πολιτική δεν τελειώνει ποτέ, αλλά δεν ταυτίζεται με την κομματική συμμετοχή. Αυτό το απέδειξα στον εαυτό μου κυρίως αυτά τα τέσσερα χρόνια που δεν είμαι σε κόμμα, δεν είμαι στο Κοινοβούλιο, ιδρύοντας το Δίκτυο, που είναι μια δεξαμενή σκέψης, ένα think tank – και το ίδρυσα με την υποστήριξη του Ζακ Ντελόρ. Μας δόθηκε η δυνατότητα με συνεργάτες από την Ελλάδα και την Ευρώπη να παρουσιάσουμε μελέτες για ζητήματα που αφορούν στην έξοδο από την κρίση, αλλά και το γενικότερο θέμα των μεταρρυθμίσεων που χρειάζονται η Ελλάδα και η Ευρώπη. Πολλοί στην αρχή το είχαν θεωρήσει πολιτική κίνηση ή προάγγελο κόμματος... ως είθισται. Τώρα, μετά από τρία χρόνια, είμαι ικανοποιημένη και για τη διεθνή αναγνώριση και για την προσπάθεια να φέρουμε σε κοινό τραπέζι αντίπαλα κόμματα, φορείς και επιστήμονες. Ξέρεις... μετά από χρόνια εμπειρίας, θεωρώ ότι η συνεχής φαγωμάρα, αυτό το καταραμένο «εμείς» και «εσείς», είναι ο καρκίνος της χώρας. Το να πετύχουμε συναινέσεις απαιτεί βούληση, γνώση, σχέδιο και θεσμούς. Το πώς, λοιπόν, χτίζονται οι συναινέσεις είναι από τα βασικά θέματα του Δικτύου.
Κατά τη γνώμη σας, ποια είναι η λύση σήμερα για να μπορέσει η Κεντροαριστερά να σταθεί στα πόδια της και να διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο στην πολιτική εξέλιξη;
Ο κόσμος άλλαξε: ρομποτική, έξυπνα κινητά, drones, δισεκατομμύρια που κάνουν τον γύρο του πλανήτη σε δευτερόλεπτα, καταστρέφοντας κλάδους και χώρες... και άνθρωποι, εκατομμύρια άνθρωποι που διώκονται από πόλεμο ή ξηρασία και κινούνται απελπισμένοι από ήπειρο σε ήπειρο, αλλάζοντας τα πολιτικά και οικονομικά δεδομένα. Η Ε.Ε. αλλάζει γρήγορα και οι διαχωριστικές γραμμές του παρελθόντος σβήνουν.
Το 2016 δεν μπορούμε να αναλύουμε τον πλανήτη με τα ιδεολογικά εργαλεία του ’70 ή ακόμα και του ’90... Αυτό αλλάζει σε όλη την Ε.Ε. Η Αριστερά και η Δεξιά στην Ελλάδα των μνημονίων υποχρεώθηκαν να υλοποιήσουν πολιτικές που επιβλήθηκαν γιατί δεν είχαν άλλη πρόταση. Αν, λοιπόν, κάτι χρειάζεται, είναι πρώτα από όλα: δουλειές, δουλειές, δουλειές! Δεύτερον, συμμαχίες για ισχυρότερη Ευρώπη, σε ένα παγκόσμιο σύστημα όπου η Ευρώπη, ως ενιαία οντότητα, και όχι κάθε χώρα μόνη της, μπορεί να αλλάξει.
Ολα αυτά οδηγούν στην ανάγκη για ένα νέο κόμμα, που θα συνενώσει υπάρχοντα σχήματα και πρόσωπα, με μια ηγεσία με γνώση, κύρος και διεθνή αξιοπιστία, με πρώτη δέσμευση τις επενδύσεις και τις δουλειές, για να σταματήσει η ανθρωπο-αιμορραγία της χώρας. Η κρίση και οι αλλαγές αυτού του αιώνα παρακάμπτουν τις άδειες πια ταμπέλες: οι αριστεροί και οι δεξιοί, οι ηθικοί και οι ανήθικοι, οι άφθαρτοι και οι παλιοί, οι έξω και οι μέσα. Το νέο, λοιπόν, έχει νόημα και θα βρει μεγάλη ανταπόκριση, αν θα πάρει τα μηνύματα της εποχής. Αλλη γλώσσα, άλλο περιεχόμενο, άλλες προτεραιότητες.
Αν δεν έχει αίσιο τέλος η προσπάθεια της Κεντροαριστεράς, εσείς θα επιλέξετε την ενεργό ανάμειξή σας μέσα από ένα άλλο κόμμα, που μπορεί να προκύψει από τον συγκεκριμένο χώρο, ή θα πάτε στη Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη, όπως έχει γραφτεί;
Εχω κάνει πολιτικές διαδρομές στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, έχω πετύχει πράγματα, έχω κάνει λάθη, έχω εκλεγεί στην Κοζάνη και στην Αθήνα, περιφέρειες με διαφορετικά χαρακτηριστικά και τεράστια προβλήματα, που σήμερα είναι εκρηκτικά. Θα ξαναεμπλακώ, δηλαδή θα βρεθώ πάλι στην πρώτη γραμμή, μόνο αν προκύψει κάτι το οποίο πιστεύω απολύτως ότι θα προσφέρει στη χώρα και σε εμένα την ικανοποίηση ότι παλεύω για κάτι διαφορετικό. Αυτό είναι ένα καινούργιο κόμμα με τα χαρακτηριστικά που σου είπα. Σε κάτι τέτοιο πραγματικά θα δραστηριοποιηθώ με όλες μου τις δυνάμεις. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει το δικό του στοίχημα, στον δικό του πολιτικό χώρο.
Είχατε δεχθεί επικρίσεις επειδή ως υπουργός Παιδείας είχατε αντιμετωπίσει προβλήματα στην έναρξη της σχολικής χρονιάς, με αποτέλεσμα να ακουστεί ο χαρακτηρισμός «υπουργός της φωτοτυπίας». Πώς το βιώσατε;
Δύσκολη στιγμή. Η απόφασή μου ήταν να πάρω την ευθύνη πάνω μου -αν και όλοι ήξεραν ότι δεν ήταν θέμα… υπουργού η εκτύπωση των βιβλίων- και το στοίχημα ήταν να αλλάξω συθέμελα ένα κακό σύστημα παραγωγής και διανομής βιβλίων, που είχε φτάσει στο τέλος του, ώστε και το πρόβλημα να αποκατασταθεί και να μη συμβεί ποτέ ξανά κάτι ανάλογο. Εκλεισα, λοιπόν, τον Οργανισμό και άλλαξα σε χρόνο-ρεκόρ ένα σύστημα ίδιο για δεκαετίες. Οργανώσαμε με σύγχρονο, ψηφιακό τρόπο την παραγωγή και τη διανομή. Από το επόμενο έτος, τον Σεπτέμβριο του 2012, τα βιβλία έφταναν στην πόρτα του σχολείου από τον Μάιο της προηγούμενης χρονιάς και μαζί με τον χρόνο εξοικονομήσαμε και πολλά χρήματα, που δαπανώνταν άσκοπα με το παλιό μοντέλο. Ολοι οι υπουργοί από τότε καμαρώνουν, χωρίς να χρειάζεται να ασχοληθούν οι ίδιοι… Ζήτησα συγγνώμη από τα παιδιά και τους γονείς που ταλαιπωρήθηκαν για τρεις μήνες, παρά τις τεράστιες προσπάθειες του υπουργείου, αλλά κυρίως κάποιων σπουδαίων εκπαιδευτικών, με μεγάλο αίσθημα ευθύνης. Βέβαια, δεν ξεχνώ το τι κακοήθη και ελεεινά πράγματα ειπώθηκαν εκείνη την περίοδο. Πώς προσπάθησαν να εμπλέξουν την οικογένειά μου και άλλες χυδαιότητες. Τέλος πάντων… πέρασαν. Τώρα αισθάνομαι καλά που μέχρι σήμερα και με τόσες δυσκολίες βλέπω το σύστημα να λειτουργεί αποτελεσματικά κυρίως για τα παιδιά.
Ας πάμε και στα επιτεύγματα. Πείτε μου ποια θεωρείτε κορυφαία στιγμή στην πολιτική σας διαδρομή.
Ως επίτροπος κορυφαία στιγμή θεωρώ την Ευρωπαϊκή Κάρτα Υγείας, που έχουν όλοι οι πολίτες στα χέρια τους. Ως υπουργός Παιδείας είναι η μεταρρύθμιση για τα πανεπιστήμια, που έφερνε την Ελλάδα στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Η στιγμή της ψήφισης του νόμου από 255 βουλευτές είναι ιστορική για το Κοινοβούλιο και μοναδική για εμένα. Πιστεύω ακράδαντα ότι η μεταρρύθμιση αυτή θα επανέλθει γιατί η χώρα θα ανακάμψει και οι οπισθοδρομικές δυνάμεις της συντήρησης και της άγνοιας που επικρατούν σήμερα θα ηττηθούν. Θα ηττηθούν από την ανάγκη για πρόοδο, εξωστρέφεια, αριστεία και πραγματική μάθηση.
Είναι δύσκολο να επιβιώσει μια κανονική... γυναίκα στην πολιτική;
Δύσκολη ερώτηση... Πριν από χρόνια οι γυναίκες ήταν ελάχιστες και τα στερεότυπα ισχυρά. Μπήκα στον πολιτικό στίβο πολύ νέα και με ακραίες φεμινιστικές απόψεις. Η ίδια η ζωή με ωρίμασε και με δίδαξε πως για γυναίκες και άνδρες άλλο «ίσοι» κι άλλο «ίδιοι»... Προσπαθούσα πάντα να μη δώσω την αίσθηση της χαριτωμένης, της γοητευτικής, της ωραίας γυναίκας, αλλά να με κοιτούν ή να με προσέχουν για αυτό που έλεγα ή έκανα. Ηταν λάθος, γιατί είμαστε πακέτο. Και η εμφάνισή μας και το φύλο μας και η γοητεία μας, μαζί με ό,τι άλλο πετυχαίνουμε σε επίπεδο σπουδών ή επαγγέλματος ή δραστηριότητας. Δεν μπορείς να δημιουργείς ένα «τεχνητό πλέγμα» και να τονίζεις μόνο τη μία πλευρά. Λοιπόν, εγώ το δημιούργησα, για αυτό και υπάρχει -και όχι αδικαιολόγητα- η αίσθηση ότι είμαι πάντα πολύ αυστηρή… ξινή, για να το πω καλύτερα. Ηταν κάτι που με συνόδευε αρκετά χρόνια μέχρι να απελευθερώσω εγώ τον εαυτό μου.
Με τον σύζυγό σας είστε 30 χρόνια μαζί. Πόσο εύκολα είναι τα πράγματα στον γάμο όταν η γυναίκα είναι πολιτικός πρώτης γραμμής; Υπήρχαν ισορροπίες;
Ο άνδρας μου προέρχεται από πολιτική οικογένεια των Χανίων και η μητέρα του ήταν επίσης στην πολιτική πολλά χρόνια. Εχει λοιπόν τα… σωστά βιώματα. Το πιο θετικό ήταν ότι ποτέ, μα ποτέ δεν θυμάμαι μια στιγμή στη ζωή μου που ο άνδρας μου να ήταν ανταγωνιστικός απέναντί μου. Ηταν και είναι υποστηρικτικός, χωρίς ποτέ να προσπαθήσει να πάρει καθοδηγητικό ρόλο. Μοιραστήκαμε την ευθύνη του παιδιού και των υποχρεώσεων. Βεβαίως, 30 χρόνια μαζί δεν είναι εύκολο πράγμα, ας μην τα ωραιοποιούμε. Μια συμβίωση έχει πάντοτε τα προβλήματά της. Πιστεύω το ότι σεβόμασταν ο ένας την ελευθερία του άλλου δημιούργησε έναν δεσμό ισχυρό και βαθύ.
Εχετε ένα μοναχοπαίδι, τον Χάρη, που είναι φαντάρος. Τώρα είστε η κλασική μάνα;
Ε, δεν είμαι; Είμαι. Οταν πήγε φαντάρος έβγαλα μια φωτογραφία. Εβαλα την τεράστια αρβύλα δίπλα στο μικροσκοπικό βαφτιστικό παπουτσάκι του. Τέλος εποχής! Ισως όταν πάνε στον Στρατό τα παιδιά μας είναι εκείνη η στροφή στον δρόμο που σου αφήνει το χέρι... Από εδώ και πέρα θα πάει αλλού. Σαν μαμά αισθάνεσαι και λίγο ένα σκίρτημα αποχωρισμού. Τον παρακολουθώ από μακριά. Είναι στη Βόρειο Ελλάδα. Εχει πάει στα hot spots. Για αυτόν είναι μια μεγάλη εμπειρία. Το ζει, δεν γκρινιάζει ποτέ.
Φαντάζομαι ότι έχει περάσει δύσκολα, γιατί τα παιδιά των πολιτικών πολλές φορές δέχονται bullying.
Εχει περάσει δύσκολα, αλλά είναι ένα παιδί που έζησε πολλά και ωρίμασε γρήγορα. Οταν ήταν στο Λύκειο, εγώ ήμουν υπουργός. Είχα συγκρούσεις σε όλα τα επίπεδα και πολλά έρχονταν βίαια μέσα στο σπίτι. Ακόμα και από τους καθηγητές του συνάντησε δυσκολίες. Δεν παραπονέθηκε ποτέ. Σε πολύ δύσκολες στιγμές αισθάνθηκα να με αγκαλιάζει και να μου λέει: «Μαμά, είμαι πολύ περήφανος για σένα. Εγώ θα είμαι πάντα εδώ. Να παλέψεις, να μην αφήσεις κανέναν να πει τίποτα κακό για σένα χωρίς να του απαντήσεις». Ηταν πολύ κοντά μου, όμως η ψυχούλα του το ξέρει τι διάβαζε στα social media από τα διάφορα τρολ. Κάποια φορά γύριζε με το αεροπλάνο και καθόταν δίπλα του κάποιος και του έλεγε: «Η Διαμαντοπούλου έχει ένα σπίτι με δύο πισίνες, έχει δέκα άτομα ασφάλεια». Ο Χάρης ήξερε ότι μένουμε σε μια πολυκατοικία, ήξερε πόσο μετρημένη ήταν πάντα η ζωή μας και τον έπνιγαν τα ψέματα, χωρίς να μπορεί να αντιδράσει... Δεν είναι εύκολη η ζωή των παιδιών των πολιτικών, ιδιαίτερα στα πρώτα χρόνια
της κρίσης, με την οργή και το καθοδηγούμενο μίσος να ξεχειλίζουν…
Διάβασα κάπου ότι θα εγκαταλείψετε τη χώρα και θα πάτε με τον σύζυγό σας να ζήσετε στη Γερμανία.
Οχι, Χριστέ μου (γέλια). Ο άνδρας μου είναι εδώ, δεν έχει κουνηθεί ούτε βήμα. Είναι στην Ελλάδα, γιατί είναι μηχανικός και παλεύει με θεούς και δαίμονες, όπως όλοι οι μηχανικοί. Εγώ έχω μια συνεργασία στη Γερμανία, όπου ήμουν αρκετούς μήνες και πηγαινοέρχομαι. Είναι μια ενδιαφέρουσα δουλειά με ένα μεγάλο γερμανικό ινστιτούτο και αφορά την πολιτική και την τεχνική των μεταρρυθμίσεων. Ούτως ή άλλως, οι υποχρεώσεις και οι συνεργασίες του Δικτύου απαιτούν τη συχνή παρουσία μου στην Ευρώπη.
Η πιο δύσκολη στιγμή;
Η αντιμεταρρύθμιση στην Παιδεία. Μου στοίχισε πολύ, γιατί ξέρω πόσο θα πληρώσουν οι νέες γενιές αυτή τη συνολική κατεδάφιση. Ομως, αυτό με έχει πεισμώσει κι εμένα και πολλούς άλλους ακόμη περισσότερο. Είναι ένας αγώνας χωρίς τέλος για τα παιδιά μας και την πατρίδα μας.
«Γυμνάζομαι κάνοντας συστηματικά κολύμπι»
Εχετε πολύ όμορφο σώμα. Κάνετε πράγματα για εσάς;
Σε ευχαριστώ, Σάσα... Ξέρεις, ζούμε σε μια πολύ διαφορετική περίοδο, που όλα αυτά είναι δευτερεύοντα. Πριν από λίγα χρόνια το lifestyle, το τι φορούσαν, πού πήγαιναν διακοπές, αν γυμνάζονταν τα δημόσια πρόσωπα είχε ενδιαφέρον. Κολυμπούσε όλη η κοινωνία σε έναν πλασματικό ευδαιμονισμό και καταναλωτισμό. Δεν υπάρχουν πια αυτά. Θα σου έλεγα πως κάνω ό,τι χρειάζεται για να είμαι υγιής και να εκτιμώ και αισθητικά τον εαυτό μου. Κυρίως κάποιες ώρες κολύμπι, με συνέπεια κάθε εβδομάδα.
Ποια είναι η αγαπημένη σας συνήθεια;
Διάβαζα πάντοτε και διαβάζω και τώρα. Είμαστε, όμως, σε μια περίοδο πολύ διαφορετική από αυτή που ζούσαμε πριν και είναι επιτακτικά τα προβλήματα. Εχουμε υποχρέωση μέρος του χρόνου μας να τον διαθέτουμε στην κοινωνία μας. Το προσπαθώ χωρίς να λέω πού και πώς.
parapolitika
Στη Σάσα Σταμάτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου