Ετοιμαζόμαστε να γιορτάσουμε αύριο την επέτειο της Μεταπολίτευσης. Την παραμονή της γιορτής τελείται όμως ο εσπερινός. Ο εσπερινός της Μεταπολίτευσης συγκροτείται λοιπόν:
Από τις συνεχιζόμενες αποκαλύψεις Βαρουφάκη για το πώς μια ομάδα επικίνδυνων τυχοδιωκτών έπαιξε στα ζάρια την τύχη της χώρας, φλερτάροντας με την καταστροφή, όχι μόνο της οικονομίας αλλά και του δημοκρατικού
πολιτεύματος.
Από την οργανωμένη επιχείρηση απαξίωσης της Δικαιοσύνης και εκφοβισμού των λειτουργών της που καταγγέλλει με αγωνία και σθένος η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων επισημαίνοντας ότι παραπέμπουν εν δυνάμει στα όσα συμβαίνουν στην Τουρκία και την Πολωνία.
Από την απειλούμενη κατάλυση του αυστηρού χαρακτήρα του Συντάγματος μέσω της δημοψηφισματικής καταστρατήγησης της αναθεωρητικής διαδικασίας.
Από την υπονόμευση του μέλλοντος της χώρας μέσω της επιστροφής στο μοντέλο του πανεπιστημίου των κομματικών ομάδων.
Ο χαμένος παράδεισος της «εναλλακτικής λύσης» που θα οδηγούσε την Ελλάδα έξω από το ευρώ και την Ευρώπη και θα της άνοιγε μια τρύπα στο χρόνο για να ζήσει αναδρομικά και με τους χειρότερους όρους την εμπειρία του υπαρκτού σοσιαλισμού, της απομόνωσης, της υπανάπτυξης και του ακραίου αυταρχισμού, εξακολουθεί να ενοχοποιεί το μόρφωμα ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στο σύνολό του.
Η «ρεαλιστική στροφή» στην οικονομική πολιτική είναι και θα είναι πάντα ρηχή, ημιτελής και επίπλαστη. Όσο πιο σκληρά είναι τα δημοσιονομικά μέτρα που η δική τους πολιτική κατέστησε αναγκαία, όσο θα διαψεύδονται τα αλλεπάλληλα σενάρια για ένα success story σε σχέση με το χρέος, σε σχέση με το πρωτογενές πλεόνασμα, σε σχέση με την έξοδο στις αγορές κοκ, τόσο θα αναζητείται, με πείσμα και μίσος, ένα «ριζοσπαστικό», «αντιμνημονιακό», δηλαδή εθνικολαϊκιστικό υποκατάστατο: η κατασκευή εσωτερικών εχθρών, ο διχασμός, η αμφισβήτηση των δημοκρατικών και δικαιοκρατικών θεσμών.
Το κεκτημένο όμως της μεταπολίτευσης, παρά τα κενά, τις αντιφάσεις, τις υπαναχωρήσεις, αποδίδεται συνοπτικά με δυο λέξεις: Ευρώπη και Δημοκρατία. Η οικονομική ανάπτυξη μέχρι το 2007, παρά τις διαρθρωτικές της αδυναμίες, επιτεύχθηκε υπό συνθήκες Ευρώπης και Δημοκρατίας. Προοπτική ανάκτησης του εδάφους που χάθηκε όταν η κρίση έγινε ορατή και άρχισε η αγωνιώδης προσπάθεια τιθάσευσής της το 2010 (που υπονομεύθηκε δραματικά λόγω της δευτερογενούς κρίσης μέσα στη κρίση που προκλήθηκε μετά τον Ιανουάριο του 2015), υπάρχει και πάλι μόνο υπό συνθήκες Ευρώπης και Δημοκρατίας.
Η επίθεση κατά των Θεσμών, της Δημοκρατίας και του Κράτους Δικαίου, ο ευτελισμός και η υπονόμευσή τους, δεν αντισταθμίζει τον «ρεαλιστικό συμβιβασμό» στο πεδίο της οικονομίας. Υπονομεύει και αμφισβητεί τα πάντα. Το μέλλον της Πατρίδας.
Σε ένα τέτοιο εσπερινό της μεταπολίτευσης το κρίσιμο είναι να κτυπήσει η καμπάνα της εθνικής δημοκρατικής εγρήγορσης. Δεν υπάρχουν περιθώρια ούτε για αφελή όνειρα ούτε για ουδέτερους υπνοβάτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου