Του Τάσου Παππά : O Αλέξης Τσίπρας - Έκανε το πρώτο βήμα … Η συνέχεια λίαν συντόμως

Άρεσε, δεν άρεσε η συνέντευξη Τσίπρα στην «Εφημερίδα των Συντακτών», δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι ότι έκανε μεγάλο ντόρο. Λογικό. Ηταν η πρώτη συνέντευξή του σε έντυπο μέσο από την ημέρα της παραίτησής του από την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ. Εξαιρούνται η «Μοντ» και η «Λιμπερασιόν». 

Ηταν μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης; Οχι. Υπήρχαν κι άλλες ερωτήσεις που θα μπορούσαμε εγώ και ο Νίκος Παπαδημητρίου να κάνουμε; Μπόλικες. 

Ομως ο στόχος μας δεν ήταν να καταγράψουμε με συγκεκριμένες ερωτήσεις τον απολογισμό της διαδρομής του Αλέξη Τσίπρα: 

Τα πρώτα βήματά του στην πολιτική, την περίοδο που ήταν υποψήφιος δήμαρχος Αθήνας, τη φάση της ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ, τις συγκρούσεις και την πρώτη διάσπαση το 2015, τις σχέσεις του με τα πρωτοκλασάτα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, το δημοψήφισμα, τις επαφές του με τη γραφειοκρατία των Βρυξελλών, τις συζητήσεις του εκείνο το κρίσιμο εξάμηνο Ιανουάριος-Ιούλιος 2015 με τους Ευρωπαίους ομολόγους του, την αντιπαράθεσή του με τον Σόιμπλε και τον Τόμσεν, την κυβερνητική πορεία του, τη συνεργασία του με τους ΑΝ.ΕΛΛ. του Πάνου Καμμένου, τις επιλογές του όταν το κόμμα του ήταν στην αξιωματική αντιπολίτευση.

Και ένα σωρό άλλα ζητήματα με τα οποία θα αναμετρηθεί ο ίδιος στο υπό έκδοση βιβλίο του από τις εκδόσεις Gutenberg με άγνωστο προς το παρόν τίτλο. Δεν ήταν λοιπόν μια συνέντευξη απολογισμού, όπως προανέφερα. 

Ο στόχος μας ήταν να ανιχνεύσουμε τις προθέσεις του, δηλαδή τι σκέφτεται για το σήμερα, πώς περιγράφει την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα και πώς σκοπεύει να κινηθεί στο μέλλον. Στο πεδίο αυτό νομίζω ότι βγήκαν αρκετές ειδήσεις. Χοντρικά: Εκλεισε ο κύκλος του με τον ΣΥΡΙΖΑ. 

Δεν τον ενδιαφέρουν τα κόμματα εργαστηρίου, δεν θέλει να υποδυθεί τον Μεσσία, δεν πιστεύει ότι μπορούν να επαναληφθούν τα μοντέλα του ενιαίου Συνασπισμού και του πολυτασικού ΣΥΡΙΖΑ, επισημαίνει ότι η χώρα βρίσκεται σε καθεστώς εκτεταμένης διαφθοράς με ανισότητες και αδικίες, χαρακτηρίζει τον Μητσοτάκη ολιγάρχη, θεωρεί ότι δεν μπορεί να έρθει η απάντηση από την κατακερματισμένη δημοκρατική παράταξη όπου υπάρχουν κόμματα περίκλειστα και αναξιόπιστα, οι πολίτες είναι θυμωμένοι, απογοητευμένοι και αναζητούν διέξοδο. 

Κλίνει προς το Κέντρο, όπως ισχυρίζονται πρώην σύντροφοί του και δημοσιολόγοι;

Τοποθετεί τον εαυτό του στον εντελώς αντίθετο πόλο από τη Δεξιά και μιλάει για την Αριστερά της αντίστασης, της ευθύνης, των κινημάτων, της προγραμματικής καθαρότητας, της ενωτικής ετοιμότητας. 

Αλλά και της διακυβέρνησης. Προφανώς αυτό το τελευταίο για να απαντήσει στους επικριτές του που υποστηρίζουν ότι ρέπει προς τον κυβερνητισμό και για να κρατήσει αποστάσεις από απόψεις που αντιλαμβάνονται την Αριστερά ως δύναμη καταγγελίας που ξέρει να αναλύει και να διαμαρτύρεται, αλλά δεν πρέπει, για να μείνει ιδεολογικά καθαρή και πολιτικά άμεμπτη, να εμπλέκεται σε κυβερνητικές ευθύνες.

Με τις διαπιστώσεις του πιθανότατα συμφωνούν πολλοί. Καραδοκεί το φλέγον ερώτημα. Υπάρχει λύση; Κατά τη γνώμη του, θα έρθει από τα κάτω. Εκεί κολλάνε οι φράσεις του για «μεγάλο άλμα προς τα μπρος» και για «πορεία στον λαό». Πώς νομίζει ότι πρέπει να γίνει; 

Με τολμηρή αναγεννητική προσπάθεια που θα έχει νέα γλώσσα, νέο ύφος, νέο ήθος, νέες πρακτικές και νέα πρόσωπα. Δύσκολο; 

Οντως. Υπάρχει προηγούμενο; 

Τηρουμένων των αναλογιών θα μπορούσε κάποιος να πει ότι κάτι τέτοιο είχαμε με το ΠΑΣΟΚ το 1974. Οπως όμως λέει και ο ίδιος, επικαλούμενος Ισπανό επαναστάτη, «δεν μπορείς να κάνεις την ίδια επανάσταση δύο φορές». Οπότε; 

Εκανε το πρώτο βήμα με τη συνέντευξή του στην «Εφημερίδα των Συντακτών». Η συνέχεια λίαν συντόμως

Τάσος Παππάς /efsyn.gr