Ο 62χρονος Σουηδός Τόμας Κουίκ φυλακίστηκε
γιατί ομολόγησε ότι στο διάστημα 1975 -1985 διέπραξε 30 δολοφονίες,
περιγράφοντάς τες μάλιστα με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες. Χρόνια μετά,
όμως, αποδεικνύεται ότι η ομολογία του δεν ήταν παρά... αποκύημα της
φαντασίας του και αυτός ένας απλός μυθομανής, που τζάμπα έμεινε τόσα
χρόνια στη φυλακή. Αυτό, βέβαια, συνεπάγεται ότι οι δολοφόνοι των 30
θυμάτων εξακολουθούν να κυκλοφορούν ελεύθεροι, προκαλώντας αναστάτωση
στην Αστυνομία και στην κοινή γνώμη της Σουηδίας.
Σύμφωνα με την εφημερίδα «Τα Νέα», μέσα στον Αύγουστο κυκλοφόρησε στη Σουηδία το βιβλίο του δημοσιογράφου Χάνες Ράσταμ «Τόμας Κουίκ: Η δημιουργία ενός κατά συρροή δολοφόνου», ο οποίος, δυστυχώς, λίγες ημέρες αργότερα πέθανε από καρκίνο, υποστηρίζεται ότι ο αιμοσταγής δολοφόνος δεν ήταν παρά ένας παθολογικός ψεύτης.
Ας πάρουμε τα πράγματα, όμως, με τη σειρά. Από το 1975 έως το 1985 είχαν διαπραχθεί 30 δολοφονίες σε Σουηδία, Νορβηγία, Δανία και Φινλανδία, οι οποίες, όμως, ήταν «ορφανές», δεν είχαν, δηλαδή, βρεθεί οι δολοφόνοι.
Ο Κουίκ συνελήφθη και οδηγήθηκε στο Δικαστήριο το 1990 για μια ένοπλη ληστεία. Οι δικαστές τότε έκριναν ότι πρέπει να ακολουθήσει ψυχοθεραπεία. Στη διάρκεια των συνεδριών περιέγραφε με ακρίβεια στους ψυχοθεραπευτές του πώς στραγγάλιζε, βίαζε, μαχαίρωνε, τεμάχιζε και έτρωγε τα θύματά του!
Πως κατάφερνε να περιγράφει με λεπτομέρειες τα υποτιθέμενα εγκλήματά του; Όπως αποδεικνύεται, συγκέντρωνε το υλικό της μυθοπλασίας του από μια βιβλιοθήκη της Στοκχόλμης και αποκόμματα παλιών εφημερίδων που αφορούσαν ανεξιχνίαστα εγκλήματα.
Η έρευνά του όπως φαίνεται ήταν εξονυχιστική. Μπορούσε να περιγράψει στις καταθέσεις του με λεπτομέρειες ακόμα και τα όπλα που χρησιμοποίησε στις δολοφονίες, να δώσει πληροφορίες για την εμφάνιση και τα ρούχα που φορούσαν τα (υποτιθέμενα) θύματά του.
Μάλιστα, όταν του απαγγέλθηκαν και επίσημα οι κατηγορίες, οι δικηγόροι του και ο ίδιος ο Κουίκ απέκτησαν πρόσβαση σε ακόμα περισσότερες πληροφορίες, γεγονός που τον βοήθησε να κάνει τις ιστορίες του ακόμα πιο πειστικές.
Χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα το 2008, σε μια αποκλειστική συνέντευξη που έδωσε στον Ράσταμ, ενώ ακόμα κρατούταν σε ψυχιατρική κλινική, αναίρεσε τις ομολογίες του.
Η έρευνα της Αστυνομίας, μετά την αποκάλυψη αυτή, απέδειξε ότι αυτή τη φορά δεν έλεγε ψέματα. Τότε, μέσα στην ανυπομονησία τους οι Αρχές να «κλείσουν» τις υποθέσεις, αποδέχθηκαν με ευκολία τα όσα έλεγε ο μυθομανής Τόμας Κουίκ, χωρίς να κάνουν την παραμικρή διασταύρωση στοιχείων. Ούτε αποτυπώματα συνέκριναν, ούτε γενετικό υλικό συνέλεξαν.
Αυτό, βέβαια, συνεπάγεται, ότι οι πραγματικοί ή ο πραγματικός δολοφόνος παραμένουν ασύλληπτοι, προκαλώντας αναστάτωση στην κοινή γνώμη, αλλά και στους συγγενείς των θυμάτων που απαιτούν να εντοπιστούν οι δράστες και να πληρώσουν για τα εγκλήματά τους.
Πηγή: iefimerida
Σύμφωνα με την εφημερίδα «Τα Νέα», μέσα στον Αύγουστο κυκλοφόρησε στη Σουηδία το βιβλίο του δημοσιογράφου Χάνες Ράσταμ «Τόμας Κουίκ: Η δημιουργία ενός κατά συρροή δολοφόνου», ο οποίος, δυστυχώς, λίγες ημέρες αργότερα πέθανε από καρκίνο, υποστηρίζεται ότι ο αιμοσταγής δολοφόνος δεν ήταν παρά ένας παθολογικός ψεύτης.
Ας πάρουμε τα πράγματα, όμως, με τη σειρά. Από το 1975 έως το 1985 είχαν διαπραχθεί 30 δολοφονίες σε Σουηδία, Νορβηγία, Δανία και Φινλανδία, οι οποίες, όμως, ήταν «ορφανές», δεν είχαν, δηλαδή, βρεθεί οι δολοφόνοι.
Ο Κουίκ συνελήφθη και οδηγήθηκε στο Δικαστήριο το 1990 για μια ένοπλη ληστεία. Οι δικαστές τότε έκριναν ότι πρέπει να ακολουθήσει ψυχοθεραπεία. Στη διάρκεια των συνεδριών περιέγραφε με ακρίβεια στους ψυχοθεραπευτές του πώς στραγγάλιζε, βίαζε, μαχαίρωνε, τεμάχιζε και έτρωγε τα θύματά του!
Πως κατάφερνε να περιγράφει με λεπτομέρειες τα υποτιθέμενα εγκλήματά του; Όπως αποδεικνύεται, συγκέντρωνε το υλικό της μυθοπλασίας του από μια βιβλιοθήκη της Στοκχόλμης και αποκόμματα παλιών εφημερίδων που αφορούσαν ανεξιχνίαστα εγκλήματα.
Η έρευνά του όπως φαίνεται ήταν εξονυχιστική. Μπορούσε να περιγράψει στις καταθέσεις του με λεπτομέρειες ακόμα και τα όπλα που χρησιμοποίησε στις δολοφονίες, να δώσει πληροφορίες για την εμφάνιση και τα ρούχα που φορούσαν τα (υποτιθέμενα) θύματά του.
Μάλιστα, όταν του απαγγέλθηκαν και επίσημα οι κατηγορίες, οι δικηγόροι του και ο ίδιος ο Κουίκ απέκτησαν πρόσβαση σε ακόμα περισσότερες πληροφορίες, γεγονός που τον βοήθησε να κάνει τις ιστορίες του ακόμα πιο πειστικές.
Χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα το 2008, σε μια αποκλειστική συνέντευξη που έδωσε στον Ράσταμ, ενώ ακόμα κρατούταν σε ψυχιατρική κλινική, αναίρεσε τις ομολογίες του.
Η έρευνα της Αστυνομίας, μετά την αποκάλυψη αυτή, απέδειξε ότι αυτή τη φορά δεν έλεγε ψέματα. Τότε, μέσα στην ανυπομονησία τους οι Αρχές να «κλείσουν» τις υποθέσεις, αποδέχθηκαν με ευκολία τα όσα έλεγε ο μυθομανής Τόμας Κουίκ, χωρίς να κάνουν την παραμικρή διασταύρωση στοιχείων. Ούτε αποτυπώματα συνέκριναν, ούτε γενετικό υλικό συνέλεξαν.
Αυτό, βέβαια, συνεπάγεται, ότι οι πραγματικοί ή ο πραγματικός δολοφόνος παραμένουν ασύλληπτοι, προκαλώντας αναστάτωση στην κοινή γνώμη, αλλά και στους συγγενείς των θυμάτων που απαιτούν να εντοπιστούν οι δράστες και να πληρώσουν για τα εγκλήματά τους.
Πηγή: iefimerida
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου