Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2013

ΕΝΤΕΚΑ ΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΝΕΑ ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΜΠΡΟΣ





c_400_225_16185078_0___images_stories_kommata_pasok.jpgΓΡΗΓΟΡΗΣ ΣΑΡΙΔΗΣ
Μέλος Γραμματείας ΝΟΕΣ ΠΑΣΟΚ Θεσσαλονίκης
1. Η κρίση αποκάλυψε ότι το υπάρχον σύστημα μη παραγωγής, κατανάλωσης, διανομής και εξουσίας αδυνατεί να εκπληρώσει την λειτουργική αναπαραγωγή του. Τελείωσε οριστικά.
2. Η εκδήλωση της σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης στον αδύναμο κρίκο της ευρωζώνης αποτέλεσε συγκυριακό στοιχείο.


Διαχρονικό συστατικό που την τροφοδότησε, η απρονοησία και η αποτυχία όλων των επιμέρους ελίτ (επιχειρηματικής, κοινωνικής, πολιτικής). Αρκέστηκαν στην αμέριμνη μεταπρατική διαχείριση της αναπαραγωγής τους σε όλους τους κρίσιμους κρίκους (κράτος, οικονομία κοκ) με καταστροφικά αποτελέσματα.
Άμεση συνάφεια υπάρχει στο ότι ο κύριος ριζοσπαστικός πολιτικός εκπρόσωπος για μια μεγάλη περίοδο, το ΠΑΣΟΚ, περιορίστηκε με ευθύνη του σε αμιγώς διαχειριστικό ρόλο, με συνακόλουθη απώλεια κοινωνικής και πολιτικής ταυτότητας, διαρκή άλωση από ακραιφνώς μεταπρατικά συμφέροντα και διαπλοκές παντός είδους και αντιτίμου.

3. Βρισκόμαστε σε μια ιστορική στιγμή όπου κοινωνικές ομάδες διαχωρίζονται από την κλασσική εκλογική συμπεριφορά. Ειδικές συνθήκες οδηγούν μεγάλες ομάδες της κοινωνικής ραχοκοκαλιάς απότομα σε μια ορισμένη δραστηριότητα που συνιστά ολική ή μερική αναθεώρηση ή ρήξη με την προηγούμενη κατάσταση υπερβαίνοντας πολιτική συνήθεια και παθητικότητα. Ανάλογα τη χώρα, η διαδικασία εξέλιξης και εκδήλωσης είναι διαφορετική, το περιεχόμενο όμως ίδιο. Η κρίση ηγεμονίας του συγκροτήματος εξουσίας.
4. Δεν υπάρχει βασιλική οδός εξόδου από την κρίση, όπου όλοι θα βγούμε αλώβητοι. Δεν μπορούμε να πάμε μακριά με προγράμματα γενικής επιδοκιμασίας που διατηρούν, την κλεπτοκρατία καθημερινότητα, φοροδιαφυγή ανέλεγκτη, προνόμια ομάδων ανέγγιχτα, αντιπαραγωγικές λειτουργίες κράτους απείραχτες, επιβάρυνση παραγωγικής διαδικασίας και εργασίας διαρκή.
Η έκβαση εξαρτάται και από διεργασίες ευρωπαϊκές και παγκόσμιες, όπου διαπλέκονται ανορθόδοξες δυνάμεις της αγοράς και πανίσχυρες χώρες με διαφορετικές στρατηγικές, προτεραιότητες και φιλοδοξίες.
5. Η καθολική ριζοσπαστική αναθεώρηση του υφιστάμενου μοντέλου (οικονομικού, πολιτικού, θεσμικού) σε όλες τις παραμέτρους καθίσταται θεμελιώδης εθνική επιλογή. Ανασχεδιασμός όλων των λειτουργιών με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης, συνοχής και αποτελεσματικότητας.
6. Η αλλαγή ή θα γίνει υπό τη δύναμη των πραγμάτων και ανεξέλεγκτα ή το ίδιο δύσκολη αλλά σχετικά ελεγχόμενη και με προοπτική.
7. Η πολιτική απάντηση στη μεγάλη ερώτηση τι κάνουμε ως χώρα, δίνει σε ένα βαθμό τη δυναμική στην επιμέρους εκκρεμότητα τι κάνεις ως κόμμα.
Όποιο πολιτικό και κοινωνικό εγχείρημα ανασύστασης κόμματος ή παράταξης, είναι άρρηκτα δεμένο με το συνολικό εθνικό εγχείρημα.
8. Η εθνική ανασύσταση προϋποθέτει κοινωνική συναίνεση σε μια εθνική στρατηγική αλλαγής, εντός Ε.Ε. και ευρώ δηλαδή στρατηγική αντίληψη, συνεργασία υλοποίησης μεταρρυθμίσεων, πολιτική επάρκεια, συστράτευση παραγωγικών δυνάμεων, πολιτικό σθένος, ευελιξία στην προώθηση του.
9. Το τρίπτυχο μιας προοδευτικής εξόδου συνίσταται σε τρία κύρια στοιχεία: Κατανόηση κατάστασης εναντίον επιδιωκόμενων συγχύσεων, σύνθεση συνεκτικού σχεδίου εξόδου με συνοχή και δικαιοσύνη, διεύθυνση πολιτικής και κοινωνικής μάχης παντού.
10. Σήμερα δεν υπάρχει πολιτικός φορέας που μπορεί μόνος να εκπληρώσει εθνικές ανάγκες και κοινωνικές ελπίδες. Υπάρχουν όμως δυνατότητες πολιτικής δέσμευσης, δράσης και αποτελέσματος που δίνουν προοπτική αισιοδοξίας και συνοψίζονται ως εξής:
είτε συνεργάζονται εξελίσσοντας επίπεδο συνεννόησης, κοινωνικής ισορροπίας και αποτελεσματικότητας, μετασχηματίζοντας υπάρχον πολιτικό, οικονομικό, θεσμικό σύστημα ή χάνονται εν όλο ή εν μέρει σε πολιτική δίνη, εξαιτίας αδυναμίας δημιουργικής αντίδρασης.
είτε συγκρούονται φανερά με όσους λυμαίνονται διαχρονικά χώρα και πολίτες ή θα αποτελέσουν «μεταβατική παρένθεση» που βοηθάει να αναδιαταχθούν «ησύχως» οι ισχυροί σε νέες θέσεις. Η δεύτερη εκδοχή ακόμα κι αν δεν γίνει άμεσα αντιληπτή, θα έχει ως κατάληξη κοινωνική δίνη τελεσίδικης απαξίωσης.
11. Δεν φτάνουν διαπιστώσεις παρατηρητών ή αναλυτών που απλώς εξηγούν αυτά που συμβαίνουν. Το ζήτημα είναι ποιοι, σε ποια κατεύθυνση και με ποιόν τρόπο τα αλλάζουμε.
Η ελληνική κοινωνία χρειάζεται νέα αρχή και δεν μπορεί να γίνει με επανάληψη του παρελθόντος με άλλα ονόματα.


Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Θεσσαλονίκη 18/02/2013

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου