Ομιλία στη ΚΠΕ του ΠΑΣΟΚ Γιάννη Μαγκριώτη : Xωρίς ελπίδα δεν υπάρχει μεγαλύτερος εφιάλτης από το μέλλον

Η φτώχεια αλυσοδένει τον κόσμο. Σήμερα η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών σκέφτεται πως η απελευθέρωση από τη μιζέρια και την πείνα είναι η απόλυτη προτεραιότητά τους, σε σχέση με άλλα δικαιώματα.  Αυτό θέτει σε αμφισβήτηση τη Δημοκρατία, τη θέτει σε κίνδυνο, το φαινόμενο αυτό το ζήσαμε το καλοκαίρι του 2011 και καταγράφεται συνεχώς διευρυνόμενο στις δημοσκοπήσεις.
Η ελευθερία προϋποθέτει μια αίσθηση ασφάλειας. Η ανασφάλεια που δημιουργούν τα  καθημερινά προβλήματα, όπως η αντιμετώπιση μιας
αρρώστιας, η ανεργία και η έλλειψη ελπίδας για το μέλλον, μετατρέπουν την ελευθερία σε μία έννοια χωρίς περιεχόμενο.
Γι’ αυτό είναι απαραίτητο, για την ελευθερία του, το ατόμου να νιώθει ασφάλεια για την αντιμετώπιση της αρρώστιας, να έχει εργασία ή να έχει μια ικανοποιητική σύνταξη. 
Γιατί η πιο σημαντική ασφάλεια είναι η εργασία. Η ολική απασχόληση οδηγεί σε σημαντική βελτίωση της ελευθερίας των ανθρώπων. Γιατί εκτός από τον πόλεμο και τις μεγάλες φυσικές καταστροφές, δεν υπάρχει τίποτα που ο κόσμος να φοβάται, περισσότερο από την ανεργία. Αλλά χωρίς αυτήν η ελευθερία για τον άνθρωπο θα ήταν ένα άπιαστο όνειρο.
Σε αυτές τις ιδέες δεν υπάρχει τίποτα το πρωτότυπο, έχουν ήδη αναφερθεί και έχουν επικρατήσει στο δημόσιο διάλογο εδώ και πολλές δεκαετίες. Αλλά συνεχίζουν να είναι θεμελιώδεις. Δυστυχώς όμως δεν έχουν  κατακτηθεί ακόμη και στις ανεπτυγμένες χώρες του πλανήτη. Δυστυχώς δεν έχουν γίνει ακόμη και σήμερα απόλυτα κατανοητές. Δεν έχει γίνει κατανοητό, πως μόνο ένας ελεύθερος άνθρωπος ενεργεί με αξιοπρέπεια, σέβεται τον εαυτό του, αλλά και τους άλλους.
Η ελευθερία είναι πραγματικά μία ελπίδα, μια αίσθηση εμπιστοσύνης για το μέλλον, για πολλούς όμως ανθρώπους το μέλλον σήμερα προκαλεί αγωνία και ανασφάλεια.
Συμπυκνώνοντας τα παραπάνω, θέλω να τονίσω πως:
 χωρίς ελπίδα δεν υπάρχει μεγαλύτερος εφιάλτης από το μέλλον.   
 Ελπίδα και ασφάλεια είναι αυτό που έχει ανάγκη ο τόπος και οι πολίτες του. Χωρίς ισχυρά αυτά τα αισθήματα δύσκολα η χώρα θα βγει από την κρίση.  Καθήκον των πολιτικών δυνάμεων και κυρίως των κυβερνητικών, όπως και των ηγεσιών όλων των κοινωνικών και πνευματικών ομάδων και φυσικά των ΜΜΕ είναι να εμπνεύσουν  αυτά τα αισθήματα στους πολίτες.
Να εμπνεύσουμε και να πιστέψουμε όλοι, πως εμείς οι Έλληνες μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την κρίση καταπολεμώντας όλες τις αβελτηρίες και τις παθογένειες του χθες.
Να πιστέψουμε πως εμείς οι Έλληνες στο σύνολό μας και ο καθένας ξεχωριστά μπορούμε να κάνουμε τις μικρές και μεγάλες αλλαγές που θα φέρουν την ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή.
Να πιστέψουμε πως μπορούμε ταυτόχρονα, μαζί με τους λαούς της Ευρώπης,  να αγωνιστούμε για να αλλάξει και η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η στήριξη στη Βουλή και η συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, είναι μια θετική επιλογή, μία επιλογή ευθύνης.  
Πρώτον, γιατί επιτρέπει η χώρα μας  να ολοκληρώσει όλα τα βήματα τον επόμενο χρόνο, κρίσιμες προϋποθέσεις για την έξοδο από την κρίση.
Δεύτερον, γιατί ο αναγκαίος και ικανός όρος για την επίτευξη του παραπάνω στόχου είναι η πολιτική σταθερότητα. Στο θέμα αυτό η ΔΗΜΑΡ παρουσιάζει την πιο μεγάλη αντίφαση. Είναι υπέρ της πολιτικής σταθερότητας και κατά των πρόωρων εκλογών. Αυτό όμως επιβάλει τη συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ στην Κυβέρνηση. Ταυτόχρονα η ΔΗΜΑΡ αρνείται το διάλογο με το ΠΑΣΟΚ, χρεώνοντάς το τη συμμετοχή του στην κυβέρνηση. Για ένα κόμμα, όπως η ΔΗΜΑΡ, που έδειξε πολύ υψηλό αίσθημα ευθύνης,  στη συγκρότηση της τρικομματικής κυβέρνησης, η θέση αυτή είναι προσχηματική και παράλογη.
Πρέπει να ξέρουμε όμως και να μην έχουμε αυταπάτες, πως η επιτυχία της κυβέρνησης μπορεί να είναι στην ουσία η δικαίωση του ΠΑΣΟΚ, αλλά την επιτυχία θα την πιστωθεί πρωτίστως η Ν.Δ. Για την αποτυχία της κυβέρνησης δεν θέλω να σκέφτομαι, γιατί τότε η χώρα και οι πολίτες θα βρεθούν στη δίνη μιας νέας πολύ πιο μεγάλης τραγωδίας και τότε δεν θα έχει νόημα να συζητάμε για το ΠΑΣΟΚ.
Το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει, όσο αφορά την κυβέρνηση, να θέσει με έμφαση τρία θέματα, καταλυτικά για την πορεία της χώρας:
α) Η βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους, πρέπει άμεσα να τεθεί στους εταίρους και δανειστές μας. «Τα κατά συνθήκη ψεύδη»,  που έχουν υιοθετηθεί από αυτούς μέχρι σήμερα, πρέπει να αντικατασταθούν με γενναίες αποφάσεις για την άμεση επίτευξη της  βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους.  Μόνο εάν επιτευχθεί αυτός ο στόχος, δηλαδή φύγει πάνω από την χώρα το «Country Risk», θα υπάρξει ενδιαφέρον από σοβαρούς Έλληνες και ξένους επενδυτές, για την οικονομία μας και φυσικά μόνο τότε θα υπάρξει χρηματοδότηση της οικονομίας από τις Τράπεζες με λογικά επιτόκια. Πρέπει ιδιαίτερα να προσεχθεί από την κυβέρνηση, η ολοκλήρωση της ανακαιφαλοποίησης των τραπεζών   και η πώληση των  warrants, γιατί κινδυνεύει να χρεωθεί ο Έλληνας φορολογούμενος πολίτης, πολλά δισεκατομμύρια ευρώ στην πλάτη του.
β) Διεκδίκηση πρόσθετων αναπτυξιακών πόρων από την Ευρωπαϊκή Ένωση και από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων.
γ) Διεκδίκηση από την Ε.Ε πρόσθετων πόρων, αναμόρφωση του ΕΣΠΑ και ανάλογος σχεδιασμός του ΣΕΣ, για την ενίσχυση της απασχόλησης. Δυστυχώς όμως, το 80% του ΣΕΣ (5^ο Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης) είναι ήδη , μέχρι τώρα, έργα γέφυρες του  ΕΣΠΑ.
Η ΝΔ την άνοιξη του 2012 σταμάτησε για τους γνωστούς λόγους ένα περιορισμένο πρόγραμμα ενίσχυσης της απασχόλησης που είχε σχεδιάσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και το Υπουργείο Εργασίας. Δυστυχώς δύο χρόνια μετά λίγα πράγματα έχουν γίνει, παρ’ ότι υπάρχουν ορισμένες θετικές πρωτοβουλίες το τελευταίο διάστημα.
Ήταν απαράδεκτο για παράδειγμα, η κυβέρνηση να εξευτελίζεται επί ένα μήνα γιατί δεν μπορούσε να βρει 35 εκ € για να καλύψει τις ανάγκες των δημοτικών βρεφονηπιακών σταθμών.
Έπρεπε να υπάρξει ένα πρόγραμμα από το 2010 μέχρι το 2014 δημιουργίας τουλάχιστον 500 χιλιάδων θέσεων απασχόλησης, έστω και προσωρινών.  Τα οφέλη όπως εύκολα μπορούμε να καταλάβουμε όλοι θα ήταν πολλά και πολύπλευρα και κυρίως θα έδινε ελπίδα στον κόσμο και ένα αίσθημα σχετικής ασφάλειας που είναι τα δύο βασικά ζητούμενα για την ελληνική κοινωνία.
Εάν αυτά τα τρία σημεία πρέπει να είναι οι αιχμές της κυβερνητικής πολιτικής, το ΠΑΣΟΚ επίσης οφείλει, σεβόμενο τον εαυτό του και τους πολίτες:
α) Να ανοίξει έναν ειλικρινή δημόσιο διάλογο, έστω και εάν τα άλλα κόμματα τον αρνούνται, γιατί βολεύονται  να δημαγωγούν εκμεταλλευόμενοι την απελπισία του κόσμου.
Πρέπει να φωτιστούν τόσο οι λαμπρές, που ήταν πολλές, στιγμές της μεταπολίτευσης και ταυτόχρονα να αποκαλυφθούν οι γκρίζες και σκοτεινές πλευρές της.  Αυτό είναι αναγκαιότητα, τόσο για τους πολίτες, ανεξάρτητα αν πολλοί εξ αυτών λόγω της κρίσης βρήκαν στο ΠΑΣΟΚ τον «βολικό βάρβαρο» αλλά και για το παρόν  και το μέλλον του ΠΑΣΟΚ.
β) Να συγκροτήσει μέσα από τον δημόσιο και πάλι διάλογο, ένα 5ετές ρεαλιστικό πρόγραμμα, ανάπτυξης και κοινωνικής συνοχής.
Η ηγεσία πρέπει να ενώσει και να απελευθερώσει τις δυνάμεις του κόμματος. Δυνάμεις υπάρχουν και είναι έτοιμες να συμμετάσχουν σε κομματικές κοινωνικές και πολιτικές πρωτοβουλίες. Είναι ευθύνη της ηγεσίας άμεσα να αναλάβει τις ανάλογες πρωτοβουλίες.
Δυστυχώς είναι πολλά αυτά που πρέπει να κάνουμε, πολύ σοβαρά και σε λίγο χρόνο. Η ευθύνη είναι δική μας γιατί χάσαμε πολύτιμό χρόνο. Το ΠΑΣΟΚ είναι στοχοποιημένο,  όπως και ο σημερινός Πρόεδρος του, αλλά και οι δύο προηγούμενοι, γιατί φοβούται την ανασύνταξή του.
Έχει δίκιο ο Πρόεδρος όταν επαναλαμβάνει: «πως το ΠΑΣΟΚ κατέβηκε μαζί με το λαό λόγω της κρίσης και θα ανέβει μαζί με το λαό και τη χώρα». Συμφωνώ και αυτός πρέπει να είναι  ο πρώτος στόχος μας, όμως για να ανέβει η χώρα πρέπει και τα επόμενα χρόνια να υπάρχει η σταθεροποιητική και προωθητική δύναμη του ΠΑΣΟΚ.
Αυτό φοβάμαι μήπως εκλείψει.
Γι’ αυτό πρέπει να υπάρξει η θεσμική καταστατική λειτουργία του κόμματος και η συγκρότηση ενός επιτελικού οργάνου, αντιπροσωπευτικού των κομματικών θεσμών και εκπροσωπήσεων, πολιτικού σχεδιασμού και συγκρότησης του 5ετούς ρεαλιστικού προγράμματος ανάπτυξης και κοινωνικής συνοχής.  
Άμεση κατάθεση πρότασης για την αλλαγή του εκλογικού νόμου,  που θα αποτρέπει τις τυφλές πολώσεις και τις καταστροφικές συγκρούσεις.
Γι’ αυτό πρέπει άμεσα και φυσικά πριν φτάσει στις διαδικασίες συγκρότησης του ευρωψηφοδελτίου, να ξεκαθαρίσει τις σχέσεις του με την «κίνηση των 58» και κάθε άλλη συλλογική και ατομική πρωτοβουλία και παρουσία στον ευρύτερο προοδευτικό χώρο.  Το να επιτρέπουμε να καλλιεργείται  σύγχυση γύρω από τα τόσα σημαντικά θέματα αυτή την περίοδο είναι ολέθριο.
Συμφωνώ με την πρόταση του Προέδρου για τη διοργάνωση συνδιάσκεψης με στόχο την ανάπτυξη συνεργασιών στα πλαίσια της κεντροαριστεράς, στις επερχόμενες ευρωπαϊκές εκλογές.
 Πρέπει όμως η διαμόρφωση της λίστας των υποψηφίων να γίνει σε πανελλαδική ψηφοφορία, με ιεράρχηση των εκλόγιμων θέσεων. Στην πρώτη θέση να αναδειχθεί αυτός που θα πλειοψηφήσει μεταξύ των υποψηφίων μελών του ΠΑΣΟΚ,  ή των προτεινόμενων από το ΠΑΣΟΚ. Στη δεύτερη θέση να αναδειχθεί υποψήφιος μεταξύ των υποψηφίων της κίνησης των 58.  Στην Τρίτη να εκλεγεί υποψήφιος από την λίστα ατομικών υποψηφιοτήτων εκτός ΠΑΣΟΚ και τον ευρύτερο χώρο της Κεντροαριστεράς ή και από υποψηφίους άλλων προοδευτικών κινήσεων.