κοινωνική, την εθνική καταστροφή που προκαλούν».
Παράλληλα, είπε ότι με τα δημοκρατικά όπλα, θα δοθεί μάχη για να φύγει αυτή η κυβέρνηση, και να βρεθεί στο προσκήνιο ο λαϊκός παράγοντας με την ετυμηγορία του.
«Ο δρόμος που προτείνουμε δεν είναι σπαρμένος με ροδοπέταλα. Ο δρόμος της αντίστασης, της ανατροπής, της ρήξης, της αλλαγής, είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να βγάλει τη χώρα και τους ανθρώπους από το φαύλο κύκλο της απόγνωσης».
Ολόκληρη η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στα Ιωάννινα:
Φίλες και φίλοι,
Το δράμα που ζει η χώρα, το δράμα που ζει η κοινωνία, το δράμα που ζουν εκατομμύρια άνθρωποι, ήρθε η ώρα να τελειώσει.
Πρέπει να τελειώσει.
Είναι αίτημα εθνικό, κοινωνικό, καθολικό.
Απαίτηση που αναβλύζει από κάθε πόρο αυτής της ταπεινωμένης πατρίδας.
Η τρόικα και η κυβέρνηση, σε μια παρατεταμένη επίδειξη απάνθρωπης αδιαφορίας, κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν την ανθρωπιστική, την κοινωνική, την εθνική καταστροφή που προκαλούν.
Κυκλωμένοι από τη φτώχεια, την ανεργία και την απόγνωση συζητούν τώρα, αυτή τη στιγμή που μιλάμε,
νέα μέτρα φτώχειας,
νέα μέτρα ανεργίας,
νέα μέτρα απόγνωσης.
Αλλά δεν πάει άλλο.
Δεν μπορούμε να το ανεχτούμε άλλο.
Δεν μπορούμε να τους ανεχτούμε άλλο.
Ήρθε η ώρα της αυλαίας και για την πολιτική τους και για τους ίδιους.
Όποιος πιστεύει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υπερβάλλει ας ρίξει μια ματιά σήμερα στις δικές τους εφημερίδες, στα δικά τους κανάλια, στις δικές τους δηλώσεις και ανακοινώσεις.
Τι μας λένε σε όλους τους τόνους;
Ότι ζούμε, για εκατοστή φορά, για χιλιοστή, φορά -έχουμε χάσει πια το λογαριασμό- ΚΡΙΣΙΜΕΣ ΩΡΕΣ.
Μάλιστα. Τι κρίνεται λοιπόν σ' αυτές τις κρίσιμες ώρες;
Το ασφαλιστικό, οι συντάξεις, οι μισθοί, οι εργασιακές σχέσεις, ο ΦΠΑ.
Για μια ακόμη φορά!
Η τρόικα ζητά την κεφαλή εκατομμυρίων ανθρώπων επί πίνακι. Για να κλείσει, λέει, το χρηματοδοτικό κενό.
Για μια ακόμη φορά!
Και πώς τέλειωσαν κάθε φορά οι κρίσιμες ώρες, οι κρίσιμες μέρες, οι κρίσιμες εβδομάδες, οι κρίσιμοι μήνες πέντε χρόνια τώρα;
Ξέρετε πώς τέλειωσαν.
Με την πλήρη υποχώρηση στις ορέξεις των δανειστών.
Ξέρετε πώς έκλεισαν τα κενά, οι τρύπες, τα ελλείμματα.
Ανοίγοντας νέες πληγές στο σώμα της εργατικής τάξης, των μικρομεσαίων, των συνταξιούχων, των αδύναμων.
Όλα, πάλι και πάλι και πάλι, κρίθηκαν εις βάρος του λαού, εις βάρος της κοινωνίας, εις βάρος της χώρας.
Γι' αυτό όταν ακούμε πια στην Ελλάδα για κρίσιμες ώρες, ξέρουμε.
Ανθρώπινο αίμα μας μυρίζει.
Πιο σωστό θα ήταν, αυτές τις ώρες, να μιλάει κανείς για ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΕΓΚΛΗΜΑ.
Και δεν είναι καθόλου άδικος, ή υπερβολικός ο χαρακτηρισμός.
Γιατί οι νέες περικοπές στις συντάξεις, το νέο τσαλάκωμα των μισθών, η νέα έφοδος στις εργασιακές σχέσεις, η νέα αύξηση του ΦΠΑ, μόνο έγκλημα μπορούν να χαρακτηριστούν.
Χαριστική βολή σε μια οικονομία σακατεμένη, και σε μια κοινωνία τραυματισμένη.
Άλμα προς την πλήρη διάλυση.
Τελική λύση για την ολοκληρωτική επιβολή του ζόφου, που είναι το καθεστώς των μνημονίων.
Ζούμε το πιο βαθύ σκοτάδι πριν την αυγή, μας λέει ο πρωθυπουργός της καταστροφής, σε άρθρο του σε σημερινή εφημερίδα.
Αφού παραθέσει για άλλη μια φορά όλα τα αγαπημένα του ψέματα.
Εκείνο όμως που δεν τολμάει να πει, είναι:
Πώς και γιατί από το success story,
από το βγαίνουμε από το μνημόνιο,
από το φεύγει το ΔΝΤ,
από το επέστρεψε η ανάπτυξη,
φτάσαμε στο βαθύ σκοτάδι;
Πώς και γιατί από το φως το αληθινό που έλουζε τα διαγγέλματά του, φτάσαμε στο βαθύ σκοτάδι;
Πώς και γιατί, αντί για τη νέα Ελλάδα που έρχεται, ήρθε το βαθύ σκοτάδι;
Για μια ακόμη φορά;
Και ξέρουμε τι κρύβει αυτό το σκοτάδι.
Αναρωτιέμαι: Πιστεύουν αλήθεια ότι υπάρχει έστω κι ένας Έλληνας, που θα πειστεί ότι το σκοτάδι των νέων μέτρων, της νέας υποταγής στην τρόικα, των νέων περικοπών, είναι το τελευταίο;
Ποιο φως να περιμένει κανείς από το σκοτάδι που διαδέχεται το σκοτάδι, τέσσερα χρόνια τώρα;
Καμιά συσσώρευση δυστυχίας, φτώχειας και απόγνωσης, ποτέ και πουθενά, δεν οδήγησε σε ευτυχία και χαρά, όπως υπόσχονται χωρίς καμιά αιδώ.
Αυτός ο δρόμος, είναι ο δρόμος καταστροφής.
Και τελειωμό δεν έχει.
Δεν υπάρχει πια καμιά αμφιβολία.
Ο δρόμος της αντίστασης, της ανατροπής, της ρήξης, της αλλαγής, είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να βγάλει τη χώρα και τους ανθρώπους από το φαύλο κύκλο της απόγνωσης.
Αυτή είναι η πεντακάθαρη, αδιαπραγμάτευτη, αποφασιστική θέση του ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό το δρόμο προτείνουμε, και παλεύουμε να πάρει ο ελληνικός λαός, αψηφώντας τους εκβιασμούς, τα ψέματα, την τρομοκρατία, τον αυταρχισμό της σημερινής κυβέρνησης.
Την πατήσαμε με τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο βοσκός με τα πρόβατα, λέει ο κύριος Βενιζέλος σήμερα, στην ίδια εφημερίδα που φιλοξενεί και το βαθύ σκοτάδι του κυρίου Σαμαρά.
Μάλλον εννοεί ότι εκείνος είναι ο βοσκός, εμείς ο λύκος, κι εσείς τα πρόβατα.
Κάνει την αυτοκριτική του για την προπαγάνδα του φόβου ο συνεργός του πρωθυπουργού.
Μόνο που στην ίδια τρομολαγνεία επιμένουν όλοι τους.
Γιατί δεν έχουν άλλο πραγματικό επιχείρημα, παρά μόνο το φόβο.
Όπως κάθε απολυταρχικό καθεστώς, λίγο πριν καταρρεύσει, στηρίζει την εξουσία του στο φόβο των ανθρώπων.
Έτσι και το καθεστώς των μνημονίων δε στηρίζεται στη λογική αλλά στον τρόμο του ΑΤΜ.
Στη τρομοκράτηση ότι αν σηκώσουμε κεφάλι και ζητήσουμε εκλογές, θα μας το κόψουν το κεφάλι.
Στον εκβιασμό ότι οι αγορές θα καταστρέψουν την Ελλάδα, αν δεν τους αρέσει η κυβέρνηση που θα εκλέξει ο ελληνικός λαός.
Λες και οι αγορές θα αποφασίσουν να αυτοκτονήσουν, επειδή θα στερηθούν τις υπηρεσίες του κυρίου Σαμαρά.
Τα.... πρόβατα φυσικά, εσείς δηλαδή, μικρή σημασία δίνουν στο τι λένε οι αυτουργοί και συναυτουργοί της σημερινής καταστροφής.
Άλλο όμως αξίζει να σημειώσουμε.
Στην προπαγάνδα του φόβου δεν διστάζουν να υπονομεύσουν την οικονομία, το αύριο, την εικόνα της χώρας.
Διότι τι άλλο κάνουν όταν πρωτοκλασάτα στελέχη της κυβέρνησης, διακηρύσσουν ότι θα βγάλουν τα λεφτά τους στο εξωτερικό;
Όταν παροτρύνουν τραπεζίτες, να διαδίδουν τις ίδιες φήμες της αποσταθεροποίησης;
Έχετε ακούσει εσείς ποτέ τραπεζίτες να τρομοκρατούν τους καταθέτες τους;
Κι όμως εκεί φτάσαμε, όταν κατασκευάζουν mail δήθεν έντρομων προκαταβολικά επενδυτών;
Γιατί αυτοί δε νοιάζονται για τη σταθερότητα των τραπεζών τους.
Το μόνο που τους νοιάζει είναι αν αυτοί θα κάθονται στις διοικήσεις, να παίρνουν τους παχυλούς μισθούς και τα μπόνους.
Στα παλιά τους τα παπούτσια οι τράπεζες και οι καταθέσεις του ελληνικού λαού.
Νομίζουν, μέσα στην απόγνωσή τους εκεί στο Μέγαρο Μαξίμου, ότι με αυτές τις αθλιότητες, αντιπολιτεύονται τον ΣΥΡΙΖΑ;
Κάνουν τεράστιο λάθος.
Τη χώρα αντιπολιτεύονται.
Τον ελληνικό λαό αντιπολιτεύονται.
Και τον εαυτό τους βγάζουν για άλλη μια φορά ψεύτη.
Γιατί δεν διστάζουν να ακυρώσουν όσα υποτίθεται τους οδηγούν στις οδυνηρές για το λαό αποφάσεις:
Την ομαλότητα, τη σταθερότητα, την προστασία της οικονομίας.
Τίποτε δεν αφήνουν όρθιο.
Να σας πως όμως εδώ ένα μυστικό;
Δεν φοβούνται τόσο το λύκο.
Τα πρόβατα φοβούνται πιο πολύ.
Τα πρόβατα φοβούνται, μη τυχόν και πάψουν να είναι πρόβατα και τους πάρουν στο κυνήγι.
Φίλες και φίλοι
Ξέρουμε ότι ο δρόμος που προτείνουμε δεν είναι σπαρμένος με ροδοπέταλα.
Ξέρουμε ότι οι αντίπαλοί μας, προκειμένου να μείνουν γαντζωμένοι στις καρέκλες της εξουσίας, είναι ικανοί για όλα.
Ξέρουμε όμως επίσης ότι η θέληση και η δράση του λαού μπορεί να αλλάξει όλα όσα τώρα φαίνονται δεδομένα και αμετακίνητα.
Αυτή τη θέληση και δράση του λαού, τη θεωρούμε προϋπόθεση της σωτηρίας της κοινωνίας και της πατρίδας.
Δεν αρκεί η ανάθεση στο ΣΥΡΙΖΑ αυτής της δύσκολης υπόθεσης.
Πρέπει να γίνει υπόθεση εκατομμυρίων Ελλήνων.
Εμείς, η Αριστερά, ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν πρόκειται να αθετήσουμε τις αρχές, την πολιτική, τις δεσμεύσεις μας απέναντί σας.
Σε καμιά περίπτωση. Κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.
Μαχόμαστε να οικοδομήσουμε ένα πλατύ μέτωπο αντίστασης και ανατροπής. Κοινωνικό και πολιτικό.
Και στην προσπάθεια αυτή, δεν θα χαρίσουμε κανέναν στους αυτουργούς των μνημονίων.
Επιτρέψτε μου στο σημείο αυτό να κάνω σαφή μερικά πολύ σοβαρά στοιχεία της πολιτικής μας.
Πρώτον, θα δώσουμε με όλα μας τα δημοκρατικά όπλα τη μάχη για να φύγει αυτή η κυβέρνηση, και να οδηγηθούμε σε εκλογές, μέσα από τη διαδικασία για την εκλογή προέδρου της δημοκρατίας.
Στη μάχη αυτή έχει θέση κάθε δημοκράτης, κάθε προοδευτικός άνθρωπος, που καταλαβαίνει πόσο κρίσιμο είναι να απαλλάξουμε τη χώρα από την πολιτική και τους πολιτικούς των μνημονίων.
Τώρα!
Χθες αν ήταν δυνατόν.
Ούτε μια μέρα, ούτε μια ώρα χαμένη με μνημονιακές κυβερνήσεις κάθε παραλλαγής, για το λαό μας που στενάζει.
Δεύτερον, δεν πρόκειται σε καμιά περίπτωση η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να θεωρήσει δεδομένα και να εφαρμόσει τα μέτρα που χαλκεύουν αυτή τη στιγμή κυβέρνηση και τρόικα.
Πολύ περισσότερο, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να συνυπογράψει ως αξιωματική αντιπολίτευση όσα θα συμφωνήσουν η κυβέρνηση με την τρόικα.
Και επειδή γράφτηκε ξανά ότι αυτό αποτελεί απαίτηση του Βερολίνου, θέλω να κάνω όσο γίνεται πιο καθαρή τη θέση μας:
Τέτοια υπογραφή ντροπής, ας μην την περιμένουν από μας.
Για υπογραφές ντροπής στον κο Σαμαρά και στον κο Βενιζέλο, όχι στον ΣΥΡΙΖΑ.
Θα ήθελα τέλος, κι από αυτό το βήμα, να καλέσω όλες τις Ελληνίδες, κι όλους τους Έλληνες, σε αγωνιστική εγρήγορση:
Ετοιμάζουν νέες δυστυχίες και νέα δεσμά για την πατρίδα και τους ανθρώπους της.
Είναι στο χέρι μας να τους σταματήσουμε.
Αυτοί έχουν μνημόνια ολέθρου.
Εμείς έχουμε μνήμες αγώνων.
Αυτοί έχουν μηχανισμούς επιβολής.
Εμείς έχουμε θέληση, πίστη, ανιδιοτέλεια, αυτοπεποίθηση.
Και γι' αυτό το πιστεύω βαθιά ότι θα νικήσουμε.
Σύντροφοι και Συντρόφισσες
Θέλω να σταθώ ιδιαίτερα στο πρόγραμμα που εξαγγείλαμε στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης.
Δεν είναι όπως προσπάθησαν να το εμφανίσουν ανέξοδες υποσχέσεις.
Είναι μια στρατηγική που πατάει ταυτόχρονα στις τεράστιες κοινωνικές ανάγκες, αλλά και στον ρεαλισμό.
Είναι μια στρατηγική που δεν χρειάζεται καν πρόσθετη χρηματοδότηση.
Δεν εξαρτάται από την πρόθεσή μας να διαπραγματευτούμε μια διαφορετική σχέση με τους εταίρους. Μπορεί να ξεκινήσει να υλοποιείται από την επόμενη ημέρα των εκλογών.
Το θέμα είναι αν κάποιος βάζει ως προτεραιότητα τις ανάγκες των πολλών ή τα κέρδη και τα συμφέροντα των λίγων.
Και εμείς σε αυτό το θέμα δεν έχουμε καμιά ταλάντευση.
Η διασφάλιση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας απαιτεί πρώτα από όλα την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης.
Αυτή είναι η πρώτη προτεραιότητα στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης.
Να διασφαλιστεί το δικαίωμα ακόμα και των πιο αδύναμων να έχουν πρόσβαση σε βασικά αγαθά. Όπως το ηλεκτρικό ρεύμα, ή θέρμανση τον χειμώνα, η φτηνή μετακίνηση για τους άνεργους.
Να υποστηρίξουμε τους ανθρώπους που σήμερα δεν έχουν καμία ιατροφαρμακευτική κάλυψη, ή, ακόμα – ακόμα, δεν έχουν ούτε να φάνε.
Να βοηθήσουμε οικογένειες που απειλούνται από την κρίση να λύσουν το πρόβλημα της στέγασης.
Στην πολιτική για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης εντάξαμε και την επαναφορά της 13ης σύνταξης.
Δεν είναι προεκλογική υπόσχεση. Είναι ένα μελετημένο και καλά υπολογισμένο βήμα.
Ας μην ξεχνάμε ότι το αποτέλεσμά του δεν είναι μόνο η ανακούφιση των ανθρώπων. Τα χρήματα αυτά θα πέσουν στην αγορά.
Το επόμενο βήμα είναι τα μέτρα που θα ανακόψουν την καθίζηση της πραγματικής οικονομίας.
Είναι η ρύθμιση των χρεών προς το δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία.
Σήμερα τα χρέη αυτά συσσωρεύονται. Το δημόσιο δεν εισπράττει. Και το πρόβλημα συνεχώς ανακυκλώνεται και μεγαλώνει.
Αυτό που σχεδιάζουμε είναι μια ρύθμιση δίκαιη, και ανάλογη με το ετήσιο εισόδημα του οφειλέτη. Έτσι ώστε το δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία να αυξήσουν τα καθηλωμένα έσοδά τους.
Έχουμε επίσης δεσμευτεί για την κατάργηση του φόρου- λαιμητόμου της μικρομεσαίας περιουσίας, του περιβόητου ΕΝΦΙΑ.
Και αυτή τη δέσμευση θα τη κάνουμε πράξη με τη στήριξη του ελληνικού λαού.
Στην λογική της επανεκκίνησης της οικονομίας είναι ακόμα η επαναφορά του αφορολόγητου στα 12000 ευρώ, και του βασικού μισθού στα 751 ευρώ.
Είναι ζήτημα κοινωνικής δικαιοσύνης. Αλλά συμβάλλει, όπως και η επαναφορά της 13ης σύνταξης, στην αύξηση της εσωτερικής ζήτησης.
Άλλα ένας εξ ίσου σημαντικός στόχος, που αφορά ιδιαίτερα και την πραγματική οικονομία στην περιφέρεια, είναι η ρύθμιση των κόκκινων δανείων.
Καθώς και η δημιουργία δημόσιας αναπτυξιακής τράπεζας και τράπεζας ειδικού σκοπού για μικρομεσαίους και αγρότες.
Γιατί η δική μας αντίληψη για το τραπεζικό σύστημα δεν αντιμετωπίζει την τράπεζα ως εταιρεία που παράγει κέρδος για τους μετόχους.
Αλλά ως εργαλείο στήριξης της οικονομίας. Και κυρίως των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων και των συνεταιριστικών εγχειρημάτων.
Τέλος ένας τρίτος βασικός πυλώνας του προγράμματος της Θεσσαλονίκης είναι η στήριξη της εργασίας. Η προστασία και η κατοχύρωση των εργασιακών δικαιωμάτων. Η κατάργηση της πρόσφατης αντεργατικής νομοθεσίας. Και η διεύρυνση των δικαιούχων του επιδόματος ανεργίας.
Στο πλαίσιο της πολιτικής αυτής, έχουμε επεξεργαστεί την δημιουργία προγραμμάτων απασχόλησης με στόχο 300.000 θέσεις εργασίας.
Θέλω να είμαι ξεκάθαρος. Το πρόγραμμα αυτό είναι πλήρως κοστολογημένο. Κοστίζει περίπου 12 δις ευρώ στο σύνολό του.
Θα χρηματοδοτηθεί από το όφελος που θα προκύψει από τις ρυθμίσεις χρεών, την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής, τα ΕΣΠΑ και τα διαθέσιμα του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.
Έχουμε καταθέσει αναλυτική τεκμηρίωση και κανείς δεν μπορεί να μας πει οτιδήποτε.
Οι πυλώνες αυτοί δουλεύουν αλληλένδετα.
Η αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης συμβάλλει στην επανεκκίνηση της οικονομίας.
Αντίστροφα, οι ευνοϊκές ρυθμίσεις των χρεών στο κράτος και τις τράπεζες δεν συμβάλλουν μόνο στη επανεκκίνηση της οικονομίας αλλά και στην αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης.
Τα μέτρα για την ανάκτηση της εργασίας και η αύξηση του κατώτατου μισθού, ενισχύουν τη βιωσιμότητα των ασφαλιστικών ταμείων και τα δημόσια οικονομικά.
Αυτή η συνεκτικότητα του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί μια από τις αναγκαίες προϋποθέσεις για την επιτυχία του.
Επαναλαμβάνω : το πρόγραμμα αυτό είναι ανεξάρτητο από την βασική πολιτική δέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ, που είναι η κατάργηση των νόμων του Μνημονίου, η αλλαγή πολιτικής και η επαναδιαπραγμάτευση για το χρέος.
Γιατί σχεδιάστηκε σε συνθήκες δημοσιονομικής ισορροπίας.
Μπορεί λοιπόν να μπει σε εφαρμογή, ανεξάρτητα από το ποια θα είναι η πορεία και η χρονική διάρκεια των διαπραγματεύσεων.
Για τις οποίες έχουμε καταθέσει αναλυτικό σχέδιο.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι. Φίλες και Φίλοι
Δεν θα μιλήσω αναλυτικά για το πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης που έχει επεξεργαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ.
Θεωρώ ότι οι βασικοί του άξονες, και η εξειδίκευσή του – που είναι και το βασικό ζητούμενο, θα προκύψουν από τις εργασίες της συνδιάσκεψης.
Θέλω όμως να σταθώ σε μερικά βασικά σημεία της λογικής του.
Το πρώτο σημείο είναι η στήριξη της εργασίας.
Η ανάπτυξη και η παραγωγική ανασυγκρότηση δεν έχει κανένα κοινωνικό όφελος, αν δεν δημιουργεί θέσεις σταθερής και αξιοπρεπούς εργασίας.
Το δεύτερο σημείο είναι η στήριξη των μικρών επιχειρήσεων και των συλλογικών πρωτοβουλιών κοινωνικής οικονομίας. Και όχι των οικονομικά ισχυρών που τείνουν να διαμορφώνουν μονοπωλιακές ή ολιγοπωλιακές καταστάσεις, για να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους.
Το τρίτο σημείο είναι η επιδίωξη ο παραγόμενος πλούτος να μένει στον τόπο και να επενδύεται.
Έτσι θα μπορέσουμε να κρατήσουμε τους νέους ανθρώπους που σήμερα δεν έχουν άλλη επιλογή πέρα από τη μετανάστευση.
Η Ήπειρος είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα του προβλήματος.
Έχει φυσικό πλούτο.
Έχει κτηνοτροφία, και αγροτική παραγωγή.
Έχει μεταποίηση.
Έχει τουρισμό με πολλές προοπτικές, βασισμένο στην φυσική της ομορφιά αλλά και σε μια μεγάλη ιστορική παράδοση, από την Δωδώνη και την Νικόπολη, μέχρι τα βυζαντινά μνημεία, και απο κεί μέχρι την λαμπρή αστική ανάπτυξη επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Αλλά είναι η πιο φτωχή περιφέρεια της Ευρώπης.
Οι νέοι άνθρωποι την εγκαταλείπουν.
Θεωρώ ότι από την λύση αυτής της αντίφασης πρέπει να ξεκινάει ο σχεδιασμός μας.
Το τέταρτο σημείο είναι η χρήση όλων των εργαλείων δημόσιας πολιτικής για την ολόπλευρη στήριξη της παραγωγικής ανασυγκρότησης.
Και το πέμπτο σημείο είναι προστασία του δημόσιου πλούτου και του περιβάλλοντος.
Το πώς αυτά εξειδικεύονται για την περιφέρεια της Ηπείρου, είναι διαμορφωμένο εισηγητικά στα κείμενα της συνδιάσκεψης αυτής.
Θα αναφερθώ ακροθιγώς μόνο σε μερικά στρατηγικά ζητήματα.
Ένα από τα πιο σημαντικά είναι η υπόθεση της Δωδώνης.
Σχετίζεται συνολικά με το ζήτημα της κτηνοτροφίας, που είναι κομβική για την ανάπτυξη της περιοχής.
Η ιδιωτικοποίηση της Δωδώνης, μια κάθε άλλο παρά ζημιογόνας επιχείρησης, έγινε με σκανδαλώδη τρόπο, περίπου στο ένα πέμπτο της πραγματικής της αξίας.
Ακόμα και ένας οφειλέτης, άνθρωπος που χρεωστούσε λεφτά στην επιχείρηση, κατάφερε να πάρει ένα μέρος της Δωδώνης στα χέρια του.
Ότι είχε προβλέψει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και οι τοπικοί φορείς αντιδρώντας στην ιδιωτικοποίηση, επιβεβαιώθηκε πλήρως.
Η ιδιωτικοποίηση της Δωδώνης τσάκισε τον αγροτικό κόσμο. Ήταν ένα χτύπημα στην καρδιά μιας από τις βασικές παραγωγικές δραστηριότητες της Ηπείρου.
Εμείς τον φάκελο της Δωδώνης θα τον ανοίξουμε.
Και θα ξαναφέρουμε στο φως όλα τα στοιχεία για το πως οργανώθηκε αυτή η αρπαγή του δημόσιου πλούτου.
Ξεκαθαρίζουμε λοιπόν ότι σε κάθε περίπτωση, η δική μας στρατηγική είναι η οργάνωση της παραγωγής σε συνεταιριστική βάση.
Γιατί έχει αποδειχτεί ότι με τα δεδομένα του αγροτικού τομέα στην χώρα μας, ο συνεταιριστικός τρόπος οργάνωσης, σε όλα τα επίπεδα, και βεβαίως σε υγιή και διαφανή βάση, είναι πολύ πιο αποτελεσματικός και πολύ πιο δυναμικός σε σχέση με τον ιδιωτικό τομέα.
Και ενδεχομένως γι αυτό φρόντισαν να την βγάλουν γρήγορα γρήγορα από τη μέση οι κατά τα άλλα θιασώτες του ελεύθερου ανταγωνισμού.
Δεύτερο ζήτημα: τα φράγματα στον Άραχθο.
Ιδιωτικοποιούνται στο πλαίσιο της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ.
Αντιδράσαμε, και μάλιστα προκαλώντας ευρύτερες συσπειρώσεις, και θεωρώ ότι καταφέραμε να καταρρίψουμε όλη την επιχειρηματολογία του μνημονιακού μπλοκ.
Όμως το ζήτημα δεν έχει να κάνει μόνο με την μετατροπή, ενός δημόσιου αγαθού – όπως το ηλεκτρικό ρεύμα, σε εμπορεύσιμο προϊόν.
Στον κάμπο της Άρτας, έχει να κάνει και με την διαχείριση των νερών.
Τα οποία, από δημόσιο αγαθό, τόσο σημαντικό για την στήριξη της οικονομίας του τόπου, τα μετατρέπουμε σε αντικείμενο κερδοφόρας δραστηριότητας.
Αυτή είναι η λογική που καταστρέφει τον πυρήνα της ελληνικής παραγωγής, και βυθίζει την περιφέρεια στην φτώχεια και την εγκατάλειψη.
Και είναι μια λογική με την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ θα συγκρουστεί κατά μέτωπο.
Γιατί, θα το πω πολύ απλά, εμείς δεν χρωστάμε σε κανέναν.
Δυστυχώς για το πολιτικό κατεστημένο, υπάρχει μια δύναμη που επιμένει να πολιτεύεται και να σχεδιάζει πάνω σε αρχές.
Και γι αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ, συσπειρώνει πια την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία.
Τρίτο ζήτημα: οι μεταφορές και οι συγκοινωνίες.
Η κατασκευή σιδηροδρομικού δικτύου που θα συνδέει την Ηγουμενίτσα με την Καλαμπάκα είναι στρατηγικής σημασίας.
Χωρίς αυτό, η αναβάθμιση του λιμανιού της Ηγουμενίτσας, μιας μεγάλης δυτικής πύλης στην χώρα, χάνει εντελώς το νόημά της.
Αντίθετα, η σύνδεση της Θεσπρωτίας με το υπάρχον σιδηροδρομικό δίκτυο, θα δώσει μεγάλη παραγωγική ώθηση σε ολόκληρη την περιφέρεια της Ηπείρου.
Οφείλουμε να διεκδικήσουμε να μπει αυτό το έργο στην διαδικασία υλοποίησης.
Χρειάζεται ισχυρή και αποφασιστική διαπραγμάτευση, αλλά είναι βασική στρατηγική προτεραιότητα.
Οι άλλοι δρόμοι που συνδέουν την Ήπειρο με τον υπόλοιπο κόσμο, έχουν επίσης προβλήματα.
Η Ιόνια οδός πρέπει να ολοκληρωθεί και να φτάσει μέχρι τα σύνορα.
Ταυτόχρονα όμως, πρέπει να δοθεί μια λύση στο θέμα της Εγνατίας.
Η Εγνατία, οδικός άξονας που συνδέει την Ήπειρο με την υπόλοιπη Βόρεια Ελλάδα, και επομένως είναι καθοριστικής σημασίας τόσο για την παραγωγή του τόπου, όσο και για τον τουρισμό, έχει κατασκευαστεί εξ ολοκλήρου με δημόσιο χρήμα.
Σήμερα, έχει περάσει στο ΤΑΙΠΕΔ με στόχο την ιδιωτικοποίησή της.
Υποθέτω ότι δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος που να μην αντιλαμβάνεται τι θα σημάνει η ιδιωτικοποίηση της Εγνατίας για το κόστος μετακίνησης.
Και εδώ φαίνεται ο παραλογισμός αυτών που σήμερα χαράσσουν πολιτική στην χώρα.
Αντί να κάνουμε στρατηγικές επιλογές που θα στηρίξουν την ανάπτυξη στις περιφέρειες, μετατρέπουμε τα πάντα σε κέρδος, και ότι αρπάξουμε.
Αυτή είναι η λογική με την οποία έρχεται να αναμετρηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ και η Αριστερά.
Αναρωτιόμαστε: τι όφελος μπορεί να έχει για την ανάπτυξη του τόπου η ιδιωτικοποίηση του αεροδρόμιου στο Άκτιο;
Ή το να μην υλοποιούνται μέχρι σήμερα τα αναγκαία έργα αναβάθμισης στο αεροδρόμιο των Ιωαννίνων;
Η απάντηση είναι: κανένα όφελος.
Πουλάνε ότι βρουν μπροστά τους και εγκαταλείπουν ότι δεν μπορούν να πουλήσουν.
Ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους.
Αυτή είναι η δική τους στρατηγική. Απέναντι στην στρατηγική αυτή, αντιπαραθέτουμε την δική μας: την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας με σοβαρό σχεδιασμό, αντίστοιχο στις κοινωνικές ανάγκες.
Για την δική τους λογική, η στήριξη των δημόσιων δομών υγείας είναι πεταμένα λεφτά.
Για την δική μας, είναι κομβικό ζήτημα για να μπορεί ο κόσμος να μείνει και να δουλέψει στον αυτόν το τόπο.
Για την δική τους λογική, πεταμένα λεφτά είναι και το πανεπιστήμιο.
Και ας έχει η Ήπειρος πανεπιστήμιο, με πολύ θετικές προοπτικές στον τομέα της έρευνας.
Και ένα ΤΕΙ άμεσα συνδεδεμένο με τον πρωτογενή τομέα.
Μας ενδιαφέρει να αξιοποιήσουμε το πλεονέκτημα αυτό;
Μας ενδιαφέρει να το συνδέσουμε με τις τοπικές ανάγκες και τον σχεδιασμό της τοπικής ανάπτυξης;
Ή το μόνο που μας απασχολεί είναι να δώσουμε λίγο καλύτερα εφόδια στους νέους επιστήμονες που προετοιμάζουν την μετανάστευσή τους στο εξωτερικό;
Ας δώσουμε από εδώ την απάντηση.
Τα προβλήματα της παραγωγικής ανασυγκρότησης είναι πολιτικά.
Είναι ζητήματα επιλογής: αν επιλέγεις να αντιμετωπίσεις τα πάντα ως κέρδος, η αν επιλέγεις τον στρατηγικό σχεδιασμό, και το δικαίωμα των ανθρώπων να ζουν από την δουλειά τους και τον πλούτο του τόπου τους.
Θα σταθώ και σε ένα τελευταίο ζήτημα: το περιβαλλοντικό.
Η Ήπειρος είναι μια περιοχή με υπέροχο φυσικό τοπίο. Είναι εξαιρετικής σημασίας η προτεραιότητα να προστατεύσουμε περιβαλλοντικά και να αποκαταστήσουμε τους υδάτινους πόρους.
Ποτάμια, λίμνες θαλάσσιες ακτές.
Γιατί κάτι τέτοιο, δεν σχετίζεται μόνο με την ποιότητα ζωής.
Σχετίζεται και με την παραγωγή του τόπου, όπως στην περίπτωση του Αμβρακικού, στην Πρέβεζα.
Όπου η παραγωγική δραστηριότητα ενός μοναδικού οικοσυστήματος, θα αναβαθμιστεί σημαντικά, με μια ενεργητική περιβαλλοντική παρέμβαση στο θέμα των υδάτινων πόρων.
Σχετίζεται όμως και με την ανάπτυξη του τουρισμού στην περιφέρεια, σε μια ήπια, φιλική προς τον τόπο, αντίληψη.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι, Φίλες και Φίλοι
Είμαι σίγουρος ότι το έργο της συνδιάσκεψης θα είναι παραγωγικό.
Ας έχουμε πάντα στο μυαλό μας, ότι κανένα πρόγραμμα δε μπορεί να προχωρήσει αν δε γίνει το κτήμα αυτών που θα το υλοποιήσουν.
Για αυτό σήμερα εμείς θέλουμε να πείσουμε ότι η στρατηγική μας για την παραγωγική ανασυγκρότηση είναι ταυτόχρονα ριζοσπαστική αλλά ρεαλιστική και υλοποιήσιμη.
Οφείλουμε, λοιπόν, να ακούσουμε, να διορθώσουμε, να συνθέσουμε και εν τέλει να συσπειρώσουμε γύρω από το πρόγραμμά μας την κοινωνία, με στόχο όχι απλώς την ανατροπή της πολιτικής των Μνημονίων.
Αλλά σε ένα σχέδιο ριζικής παραγωγικής ανασυγκρότησης και αναγέννησης για τον τόπο μας, για τη πατρίδα μας.
Εύχομαι καλή επιτυχία στις εργασίες σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου