Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος: Ο ΣΥΡΙΖΑ καταρρέει, αλλά ΠΑΣΟΚ-Ποτάμι δεν είναι ελκυστικοί χώροι

Για την κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ και των δυνάμεων του, αλλά και για την αδυναμία της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και του Ποταμιού να γίνουν ελκυστικοί χώροι υποδοχής μίλησε ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος.

Ο βουλευτής Αρκαδίας του ΠΑΣΟΚ και και επικεφαλής του Τομέα Ανάπτυξης της Κ.Ο. της Δημοκρατικής Συμπαράταξης

(ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ) έδωσε συνέντευξη στην εφημερίδα «Ημερησία του Σαββάτου» και σχολίασε το πολιτικό σκηνικό μετά και την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Νέα Δημοκρατία.

Αναλυτικά:

Η διετής κυβερνητική συμπόρευση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ φαίνεται ότι έχει αφήσει τα... «σημάδια» της. Πώς αλλιώς μπορούν να ερμηνευθούν τα «ρήγματα» που σας προκάλεσε η εκλογή του Κυρ. Μητσοτάκη στην ηγεσία της ΝΔ; Υπάρχει μεταξύ σας «άβυσσος», όπως είπε η κ. Γεννηματά ή μπορεί να υπάρξουν δίαυλοι συνεννόησης μεταξύ των δύο χώρων;

«Ρήγματα δεν είδα, αλλά έναν «πανικό» που προκαλέσαμε μόνοι μας… «Άβυσσος» - πολιτική και ηθική – μας χωρίζει από τη Χρυσή Αυγή. Από τη Νέα Δημοκρατία μας χωρίζουν ιδέες, αξίες, αρχές, ιστορία και πρόσωπα. Σε δεδομένη στιγμή και για πολύ συγκεκριμένους λόγους, μετά από δύο απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις και με την εντολή του λαού, διαμορφώθηκε μία κυβερνητική συνεργασία προκειμένου να βγει η χώρα από το αδιέξοδο.
Παρ’όλα αυτά το ζήτημα είναι ένα: ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ καταρρέει πολιτικά, κοινωνικά και δημοσκοπικά, τόσο η Δημοκρατική Συμπαράταξη όσο και το Ποτάμι όχι μόνο δεν είναι ελκυστικοί χώροι υποδοχής, αλλά μειώνονται οι δυνάμεις τους».

Η εκλογή του κ. Μητσοτάκη φαίνεται ότι επισπεύδει και τις διαδικασίες ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς. Μήπως η «σπουδή» αυτή οδηγήσει σε ένα ακόμη αποτυχημένο εγχείρημα ανασύνταξης και συσπείρωσης του χώρου; 

«Η απόφαση για το μετασχηματισμό της Παράταξης ήταν απόφαση του Συνεδρίου. Αν οι πρωτοβουλίες δεν έχουν προετοιμαστεί κατάλληλα, αν δεν έχουν πολιτικό περιεχόμενο και αν έχουν μόνο προσωπικά χαρακτηριστικά και συμβιβασμούς, θα έχουν την κατάληξη της «Ελιάς».

Συμφωνείτε με την πρόταση της κ. Γεννηματά για τη δημιουργία μιας ενιαίας παράταξης, στην οποία τα συμμετέχοντα κόμματα και κινήσεις θα διατηρήσουν την οργανωτική του αυτοτέλεια, ή θεωρείται πως ο νέος φορέας θα πρέπει να είναι και ουσιαστικά ενιαίος, ενσωματώνοντας και οργανωτικά όσα κόμματα συμμετέχουν σε αυτόν; 

«Η πρότασή μου, στο Συνέδριο του περασμένου Ιουνίου αλλά και σήμερα, είναι ο μετασχηματισμός μας σε ένα νέο κόμμα. Γνωρίζω το κόστος, γιατί κάποιοι χρησιμοποίησαν τα σύμβολα σε βάρος των αρχών και των αξιών. Ας ακολουθήσουμε το παράδειγμα του Ρέντσι στην Ιταλία: τα πολλά μικρά «μαγαζιά» δεν εξυπηρετούν τους πολίτες, αλλά τα ιερατεία».

Οργανωτικά, γιατί εκεί, κυρίως, «σκόνταψαν» τα προηγούμενα εγχειρήματα, πώς πρέπει να γίνει η νέα προσπάθεια για την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς; Πανελλαδική Συνδιάσκεψη ή Ιδρυτικό Συνέδριο; Με ποια διαδικασία θα πρέπει να γίνει η εκλογή του επικεφαλής του νέου φορέα;

«Η άποψή μου είναι ξεκάθαρη: Ιδρυτικό Συνέδριο από μηδενική βάκση. Δεν προσκαλούμε απλώς, γράφουμε όλοι μαζί, ισότιμα – κόμματα, κινήσεις πολιτών, προσωπικότητες, στελέχη, και κυρίως οι πολίτες, τη νέα σελίδα για την παράταξη. Να πείσουμε ότι η πολιτική θα επιστρέψει στην υπηρεσία του πολίτη. Να ενεργοποιηθούν οι πολίτες. Μόνο έτσι έχει αξία αυτή η προσπάθεια. Συμβολικά και ουσιαστικά, να εκλεγούν όλοι οι σύνεδροι από τη βάση στο πλαίσιο της νέας αρχής. Στο Συνέδριο καταλήγουμε στο πολιτικό μας στίγμα και στην οργανωτική μας διάρθρωση, και προχωράμε με αξιόπιστες διαδικασίες στην εκλογή της νέας ηγεσίας από την κοινωνία. Εμείς δεν κάνουμε την επιλογή της Νέας Δημοκρατίας, πρώτα ο αρχηγός και μετά το πολιτικό στίγμα».

Ποια κόμματα πιστεύετε ότι μπορούν να έχουν θέση στο νέο φορέα; Η σχετική πρόσκληση θα πρέπει να απευθυνθεί τόσο προς το ΚΙΔΗΣΟ του Γ. Παπανδρέου όσο και προς τη Ένωση Κεντρώων του Βασ.Λεβέντη; 

«Η πρόσκληση απευθύνεται σε πολιτικούς σχηματισμούς, προσωπικότητες, στελέχη, αλλά κυρίως αποσκοπεί στην ενεργοποίηση των πολιτών. Ο χώρος μας άλλωστε, έχει πολλούς «στρατηγούς» και λίγους στρατιώτες. Σκεφθείτε σε όλη αυτή την προσπάθεια να ανταποκριθεί μόνο ο κ.Παπανδρέου! Προσωπικά δεν αποκλείω κανέναν, αλλά τι πρεσβεύει ο κ.Λεβέντης όσον αφορά τη σοσιαλδημοκρατία;»

Ο νέος φορέας, στον άξονα Αριστεράς-Δεξιάς, πού θα πρέπει να κινείται ιδεολογικά; Θα καλύπτει το χώρο της σοσιαλδημοκρατίας και της ευρύτερης Κεντροαριστεράς ή θα πρέπει να κινείται στο χώρο του προοδευτικού φιλελεύθερου Κέντρου όπως προτείνει ο Ευαγ. Βενιζέλος; 

«Ο πολιτικός χώρος μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ είναι υπαρκτός και είναι πολύ ευρύτερος απ’ό,τι καταμετρήθηκε εκλογικά στο πρόσφατο διάστημα. Είναι το κοινωνικό κέντρο, που κράτησε τη χώρα όρθια στα δύσκολα. Είναι ο χώρος της σοσιαλδημοκρατίας. Αν το εγχείρημα ανασυγκρότησης της παράταξής μας αποτύχει, θα έχουμε επιτρέψει στο ΣΥΡΙΖΑ – κατά κύριο λόγο – να καταλάβει αυτόν τον πολιτικό χώρο. Ας αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του».

Ανεξαρτήτως από τις εξελίξεις στο χώρο της Κεντροαριστεράς, ποια θα πρέπει να είναι αντιπολιτευτική τακτική της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και του ΠΑΣΟΚ, απέναντι στην κυβερνητική πολιτική; 

«Πιστεύω πως ασκούμε αντιπολίτευση ουσίας. Στον τομέα της ευθύνης μου άλλωστε, στην Ανάπτυξη, μπορώ να σας αναφέρω δεκάδες προτάσεις, μερικές εκ των οποίων υιοθετήθηκαν, όπως π.χ. ο αναπτυξιακός νόμος. Εμείς δεν είμαστε σαν το ΣΥΡΙΖΑ, που στήριξε την άνοδό του στην καταστροφή της χώρας».

Υπάρχουν περιθώρια στήριξης της κυβερνητικής πρότασης για το ασφαλιστικό, αν υπάρξουν κάποιες επιμέρους βελτιώσεις στο πλαίσιο των δικών σας προτάσεων; 

«Η πρόταση Τσίπρα για το ασφαλιστικό δεν επιδέχεται «βελτιώσεις», μικρές ή μεγάλες: είναι από τη φιλοσοφία της, μία επίθεση εναντίον των ελεύθερων επαγγελματιών και των αγροτών που παράγουν πλούτο για τη χώρα μας, αλλά ταυτόχρονα τιμωρεί επιδεικτικά και αυτούς που – περισσότερο από όλους – στήριξαν τον κ.Τσίπρα στις δύο τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις: τους νέους ανθρώπους. Για να είμαστε όμως ξεκάθαροι: το ασφαλιστικό δεν θα λυθεί χωρίς ανάπτυξη, χωρίς ιδιωτικό τομέα, χωρίς επενδύσεις στη χώρα. Και η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει επιδοθεί σε ένα ανελέητο κυνηγητό μικρών και μεγάλων επενδύσεων, καταργώντας ή ακυρώνοντας δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας καθημερινά. Σε αυτή την πολιτική δεν μπορούμε να συμπράξουμε».