Ο Σταύρος Θεοδωράκης προτείνει να δημιουργηθεί υπερυπουργείο για τους πρόσφυγες και να το αναλάβει ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης. Από δημοσιοσχεσίτικες ανοησίες καλά πάμε. Ένα μικρό κόμμα της αντιπολίτευσης, χωρίς ορατό μέλλον προτείνει έναν υπουργό του ΠΑΣΟΚ από το παρελθόν σε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ. Από πολιτική μηδέν.
Το κακό είναι ότι αυτή η συζήτηση έγινε και στη
σοβαρή -υποτίθεται -σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών και έτσι εξηγείται γιατί απέτυχε. Αν μαζεύεται η πολιτική ηγεσία της χώρας για να καταπιαστεί με ό,τι του κατεβαίνει του καθενός- από τις Οικουμενικές του Λεβέντη, μέχρι τους υπερ-υπουργούς του Σταύρου- ζήτω που καήκαμε.
Η ιδέα δεν υιοθετήθηκε αλλά ο Θεοδωράκης την έφερε εκ των υστέρων στη δημοσιότητα επιβεβαιώνοντας και την επικοινωνιακή της σκοπιμότητα. Κανονικά η υπόθεση θα έκλεινε, σ’ αυτό τον σημείο, με τον επικεφαλής του Ποταμιού να διαφημίζει εφεξής τον εαυτό του για μια ακόμη πρωτοτυπία την οποία το καθυστερημένο πολιτικό σύστημα δεν υιοθετεί γιατί δεν μπορεί να συλλάβει την πρωτοποριακή βάση των ιδεών του.
Δεν σταμάτησε γιατί τη συνέχισε ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, που δήλωσε ότι και τον ίδιο τιμά η ιδέα και τον …Θεοδωράκη που την έκανε! Απίστευτο.
Ο πρώην υπουργός είναι έμπειρος. Η εμφάνισή του στο κάδρο αποκαλύπτει και την πραγματική σκοπιμότητα αυτών των προτάσεων του Θεοδωράκη που δεν αποκλείεται να συνεχιστούν με άλλα πρόσωπα.
Ο αρχηγός του Ποταμιού βλέποντας το κόμμα του από τη μια να φυλλορροεί, και από την άλλη η Φώφη Γεννηματά να τον πιέζει για σύμπραξη, κάνει κινήσεις προσεταιρισμού παραγόντων που δεν βολεύονται με την ηγεσία της Φώφης και ταυτόχρονα αποτελούν κρυφό πόθο του Κυριάκου Μητσοτάκη- που επίσης είναι …το δικό τους σκοτεινό αντικείμενο του πόθου. Παραδόξως η συζήτηση για την Κεντροαριστερά περνάει από τη … Συγγρού!
Αποδεικνύεται έτσι ότι αυτή η συζήτηση δεν είναι μόνο προσχηματική, αλλά και χώρος παραλλαγής για το σχεδιασμό όσων προσπαθούν να ξαναμπούν στο πολιτικό παιχνίδι, από όποιο κόμμα να είναι.
Αυτή η διαπίστωση θέτει όρια στην πρωτοβουλία της πρόεδρου ΠΑΣΟΚ για σύγκλιση με το Ποτάμι η όποια επιτρέπει στον επικεφαλής του να την περιπαίζει με την άλλη φαεινή ιδέα για το …Κοινοβούλιο του Κέντρου από ..μη κοινοβουλευτικούς.
Όπως θέτει όρια και στους ελιγμούς κάποιων πρώην του ΠΑΣΟΚ που προσπαθούν να δημιουργήσουν προϋποθέσεις μετακίνησης τους προς τη ΝΔ του Κυριάκου. Το ίδιο ισχύει και για όσους παραμένουν στο ΠΑΣΟΚ αλλά δεν τους κάνει για αρχηγός η Φώφη.
Όλα αυτά διαμορφώνουν έναν φαύλο κύκλο από τον οποίο μόνο η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ μπορεί να βγάλει τις εξελίξεις, ως κυρίαρχη δύναμη σ’ αυτόν το χώρο.
Ο μόνος δρόμος που απομένει είναι να καλέσει ευθέως το Ποτάμι να σχηματίσουν κοινή Κοινοβουλευτική Ομάδα – την τρίτη σε μέγεθος στη Βουλή- και να ορίσουν κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο τον πιο κατάλληλο που διαθέτουν στις γραμμές τους: τον Βαγγέλη Βενιζέλο.
Οι μοναχικές πρωτοβουλίες του πρώην πρόεδρου δεν τον οδηγούν πουθενά -παρά την ουσία τους- και το πολιτικό ταλέντο του χάνεται στην επιδίωξη της άγονης αυτονομίας.
Όπως χάνονται και τα προσόντα της Διαμαντοπούλου συντηρώντας ένα δαπανηρό δίκτυο αυτοπροβολής της για εκδηλώσεις δημοσίων σχέσεων με τουρλού – τουρλού συμμετοχές -ακόμη και ‘τελειωμένων’-, χωρίς πρακτική αξία.
Ατυχώς το ΠΑΣΟΚ πληρώνει ακόμη την υπερστελεχοποίηση της περιόδου Σημίτη, όταν ένας βουλευτής ολίγων ημερών, μπορούσε να γίνει υπουργός και ένας υφυπουργός μπορούσε να γίνει υπουργός Εξωτερικών, Επίτροπος ή ο,τιδήποτε άλλο. Αυτή η κατάσταση κληροδοτεί σήμερα στο χώρο αμέτρητους ηγετίσκους που στηρίζονται κυρίως στις προγενέστερες σχέσεις τους με τη διαπλοκή. Θεωρούν ότι είναι μοναδικοί και επιτυχημένοι, επιδιώκοντας καινούργιες … αναθέσεις. Είναι η χειρότερη μορφή πολιτικης. Ετσι κανένας διάλογος δεν μπορεί να γίνει. Ορισμένοι μάλιστα αποφεύγουν ακόμη και να συναντηθούν με την πρόεδρο του κόμματος που τους ανέδειξε.
Με τη συνένωση στη Βουλή θα αποκτήσει δυναμική αυτός ο χώρος της αντιπολίτευσης και θα αποκαλύψουν τις προθέσεις τους όσοι τον υπονομεύουν. Θα φανεί ποιος θέλει να διαλυθεί το ΠΑΣΟΚ, ποιος προορίζεται για δεκανίκι της ΝΔ ή του ΣΥΡΙΖΑ, ποιος θέλει να ξαναγυρίσει στη Βουλή με όποιο τρόπο βρεθεί μπροστά του.
Αν αυτό δεν είναι εφικτο για τη Γεννηματά είναι προτιμοτερη η πολιτική ‘ ΠΑΣΟΚ και τίποτε άλλο’, η οποία τουλάχιστον μπορεί να έχει ένα στόχο: τον επαναπατρισμο όσων πηγαν στον ΣΥΡΙΖΑ και δεν θα γύριζαν ποτέ στους Σταύρους και τους πρώην ‘εκσυγχρονιστές». Νέα πρόσωπα χρειάζεται αυτό το ΠΑΣΟΚ για να υπάρξει.
Σε κάθε περίπτωση ήρθε η ώρα να τελειώσουν τα κόλπα και να υιοθετηθεί καθαρή πολιτική, με καθαρούς όρους. Όσο συνεχίζεται η θολούρα οι υπεκφυγές, οι αλληλο-υπονομεύσεις και οι προτάσεις στο γάμο του Καραγκιόζη περιορίζονται οι προϋποθέσεις να αποκτήσει προοπτική ένα σοσιαλδημοκρατικό κεντροαριστερό σχήμα -που δεν μπορεί παρά να έχει ως κορμό το ΠΑΣΟΚ.
Οι απόπειρες διάλυσής του -στις οποίες μετέχει απροκάλυπτα και ένας πρώην πρόεδρός του,ενώ ένας άλλος το επιχείρησε αλλά εξευτελίστηκε- δείχνουν ότι δεν έχει πρόβλημα το οικοδόμημα -με το όνομα και τα σύμβολα- ,αλλά εκείνοι στα χέρια των οποίων κακοποιήθηκε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου