ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ : ΤΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ ΕΓΙΝΕ ΕΚΡΗΚΤΙΚΟ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΊΚΗ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΣΤΟ ΚΙΛΚΙΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΙΔΟΜΕΝΗ ΘΑ ΖΉΣΟΥΜΕ ΤΟ ΔΡΑΜΑ

Ελάχιστη συμφωνία, για το μεταναστευτικο, προέκυψε από την συνάντηση των αρχηγών των κομμάτων, όπως δήλωσαν οι ίδιοι.

Οι πολίτες κατάλαβαν οτι υπαρχει μέγιστη διαφωνία και προσχηματικη αντιπαράθεση.

Την βασική ευθυνη έχουν ο Πρωθυπουργός και ο Μητσοτάκης.

Ο πρώτος γιατί τον ενδιαφέρει η επικοινωνιακη διαχειρηση του θέματος και ο δεύτερος, γιατί όπως σε όλα τα μεγάλα θέματα

κρύβεται, γιατί δεν θέλει να αναλάβει, με καθαρά λόγια, δεσμεύσεις και ευθύνες.

Η κυβέρνηση, έκανε την Ελλάδα μέρος και μάλιστα κεντρικό του προσφυγικου προβλήματος, λόγω ιδεοληψιών και ανεπάρκειας.

Αντί να προτείνει στους εταίρους, να είναι η λύση του προβλήματος, με πολλά οφέλη και σε πολλούς τομείς , επινόησε του κόσμου τους τακτικισμους, για να μεταθέσει στην Ευρώπη και το πρόβλημα και την λύση.

Τώρα εκλειπαρει, όπως το Καλοκαίρι και πάλι την βοήθεια της Μερκελ, αφού είναι η τελευταία που έχει Ευρωπαϊκή αντίληψη για το πρόβλημα και κατανοεί τα προβληματα της Ελλάδας.

Το χειρότερο είναι, ότι η χώρα δεν είναι έτοιμη να αντιμετωπισει την ενταση και την διάρκεια του προβλήματος, γιατί ούτε το είχε προβλέψει , αλλά και ούτε ηθελε να καταλάβει ποιες είναι οι λύσεις.

Η Τουρκία, έχοντας αποτύχει στην νεοοθωμανικη της στρατηγική, με την πρόκληση της κρίσης στην Συρία, αντιλαμβανεται ότι θα είναι σύντομα η μεγάλη χαμένη, όταν ολοκληρωθεί η συνεργασία ΗΠΑ, ΡΩΣΙΑΣ και ΙΡΑΝ, την οποία τόσο πολέμησε και πολεμά.

Αυτό την οδηγεί να μην επιτρέπει την ειρήνη στην Συρία και να χρησιμοποιεί τους πρόσφυγες, για να εκβιάζει την Ευρώπη, ζητώντας κυρίως,
να έχει καθοριστικό ρόλο στην λύση της κρίσης.

Αυτό δεν το έχει αντιληφθει ή κυβέρνηση, γιαυτό και δεν κατάλαβε, με ποιους έπρεπε να συμμαχισει, από την αρχή και να συμμετέχει στην λύση και του εμφυλίου στην Συρία και του προσφυγικου.

Δηλαδή το αυτονόητο, με τους εταίρους και συμμάχους, στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Στην αρχή, θυμάμαι ήταν με τον Ασαντ και κατά της Δύσης.

Μετά την συνάντησή του με τον Αμερικανό Υπεξ Κερι, στην Νέα Υόρκη, τον Σεπτέμβρη, άρχισε να αλλάζει.

Στην σύνοδο κορυφής της ΕΕ, μετά τις εκλογές του Σεπτέμβρη, για το προσφυγικό, δεσμεύτηκε απόλυτα να υλοποιήσει αυτά που μέχρι τότε απέφευγε.

Πέρασαν 4 μήνες και δεν έκανε τίποτα και μόνον όταν απειλήθηκε η χώρα μας, ότι θα κλείσουν τα συνορα της, τότε ανέθεσαν παρατυπα στο στρατό, τα κέντρα υποδοχής

Ήταν παρατυπα, γιατί τέτοια αρμοδιότητα, δεν έχει το υπουργείο Άμυνας, ούτε δυνατότητα απ ' ευθείας αναθεσεων σε εργολάβους και προμηθευτές, Με τροπολογία κάλυψαν εκ των υστέρων τους υπουργούς, για να μην βρεθούν μπροστά σε σοβαρά αδικήματα.

Ο Πρωθυπουργός, πάει και πάλι στην Τουρκία και φοβάμαι, ότι δεν έχει κατανοήσει την συνθετοτητα του προβλήματος.

Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά της θεσμικής εκπροσώπησης των πολιτών, οι Περιφερειακες Αυτοδιοικησεις και οι δήμοι.

Υπάρχουν Δήμαρχοι και Περιφερειαρχες που είχαν και έχουν ουσιαστική παρουσία. Υπάρχουν όμως και αρκετοί, που είτε κρύβονται, είτε εμφανίζονται μόνο για επικοινωνιακους λόγους.

Σε τέτοια περίπτωση νομιζω οτι εξελίσσεται ο Τζιτζικωστας. Εμφανίστηκε στο Πολύκαστρο, πριν δυο μηνες περίπου, δηλώνοντας συμπαράσταση στον δήμαρχο και έφυγε.

Επανεμφανιστηκε, για να καταγγείλει τον Μπουτάρη, που ασχολείται με τα κέντρα φιλοξενίας, ενώ η αρμοδιότητα είναι δική του, αφού στην περιφέρεια ανήκει η πολιτική προστασία.

Σήμερα για πρώτη φορά πήγε στην ΕΙΔΟΜΕΝΗ, όπου εδώ και μήνες αξελλισεται, ένα ανθρώπινο δράμα και ταυτόχρονα αναπτύσσεται μια πολύπλοκη γεωπολιτική σύγκρουση, που θυμίζει δύσκολες εποχές των αρχών του προηγούμενου αιώνα.

Μοίρασε για τις τηλεοπτικές ανάγκες, λίγες σακούλες με τρόφιμα και δήλωσε ότι ,κηρύσσει τον νομό Κιλκίς, σε "κατάσταση έκτακτης ανάγκης".

Πρώτον, δεν έχει τέτοια αρμοδιότητα, μπορεί μόνο να ζητήσει να κηρυχθεί, από την Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας.

Δεν ξέρω, αν σήμερα Σάββατο πρωί έστειλε το αίτημα, ξέρω ότι απόφαση της κυβέρνησης δεν υπάρχει, γιατί αν υπήρχε θα είχε ανακοινωθεί.

Το αίτημα έπρεπε να είχε υποβληθεί πριν 2 μήνες, με σχέδιο διαχειρησης και μορφές χρηματοδοτησης.

Έπρεπε οι τοπικοί φορείς , οι κρατικοι, , αλλά και οι εθελοντικές οργανώσεις ,που είναι οι μόνες που προσφέρουν με αυταπαρνηση, να συμμετείχαν στην εκπονηση τους.

Τίποτα από όλα αυτά δεν έγινε και το πρόβλημα είναι εκρηκτικό. Κανείς δεν ξέρει τι διαστάσεις θα πάρει και πόσο θα κρατήσει.

Δυστυχώς η κυβέρνηση δεν μπορεί και πολλοι τοπικοί άρχοντες, είτε κρύβονται, είτε μεταθετουν σε άλλους τις ευθύνες .