Ομιλία Φώφης Γεννηματά Προέδρου του ΠΑΣΟΚ και επικεφαλής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης στην παρουσίαση του βιβλίου της Μιλένας Αποστολάκη «Το τέλος της Μεταπολίτευσης»
Θα ήθελα κατ’ αρχάς να ευχαριστήσω τη Μιλένα Αποστολάκη και τους διοργανωτές της αποψινής εκδήλωσης για την ευγενική τους
πρόσκληση, με αφορμή την ανήσυχη και ζωηρή πένα της.
Η σταδιοδρομία και η παρουσία της Μιλένας Αποστολάκη στα κοινά είναι γνωστή και επιτυχημένη.
Έχει χαράξει τη δική της πορεία ως γυναίκα, ως δικηγόρος, ως πολιτικός.
Η συλλογή της αρθρογραφίας της των τελευταίων ετών, από το 2015 έως και σήμερα, ξαναζωντανεύει μπροστά μας όσα βιώσαμε κατά την τελευταία φάση της κρίσης.
Παρά το γεγονός ότι τα άρθρα έχουν γραφτεί σε διαφορετικές χρονικές περιόδους μπορεί κανείς να διακρίνει συνέπεια και συνέχεια στις θέσεις της αρθρογράφου.
Η Μιλένα ανοίγει τη συζήτηση για μια σειρά από σοβαρά ζητήματα για την Ελλάδα κι την Ευρώπη και γι αυτά.
Η πρόσφατη πικρή εμπειρία του Brexit απέδειξε πως τα παιχνίδια με τους θεσμούς δεν είναι ελληνική αποκλειστικότητα.
Ο λαϊκισμός, άλλωστε, και η φθηνή ρητορική δεν έχουν ούτε εθνικότητα ούτε κομματική ταυτότητα.
Ήταν οι διάδοχοι της Θάτσερ εκείνοι που τελικά έκοψαν τους δεσμούς της Βρετανίας με την Ευρώπη, κλονίζοντας το κοινό οικοδόμημα.
Η επικράτηση του λαϊκισμού στις ΗΠΑ, όσο κι αν μετριάστηκε από τις πρόσφατες αισιόδοξες εξελίξεις σε Γαλλία, Ολλανδία και Αυστρία, εξακολουθεί να ρίχνει βαριά τη σκιά του στη Δύση.
Η τρομοκρατία και η ξενοφοβία αλληλοτροφοδοτούν ένα αέναο κύκλο βίας, μισαλλοδοξίας και φόβου. Το προσφυγικό δράμα εξακολουθεί δοκιμάζει σχεδόν καθημερινά τον ανθρωπισμό μας.
Κανείς δεν μπορεί να ισχυρισθεί ότι η παγκόσμια κοινότητα διάγει τις πιο ήρεμες ημέρες της.
Μέσα σε αυτό το κλίμα εμείς τραβάμε τη δική μας ανηφόρα. Το ξέσπασμα της καταιγίδας μας βρήκε απροετοίμαστους και απροστάτευτους.
Η σπατάλη, τα μεγάλα ελλείμματα, το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας και η εκτόξευση του χρέους κατά την περίοδο 2004-2009, αποδυνάμωσαν καθοριστικά την οικονομία.
Αποδείχθηκε τελικά πως μόνο «οχυρωμένη» δεν ήταν, όπως μας έλεγαν τότε…
Η κρατικοδίαιτη, αποδιοργανωμένη ελληνική οικονομία έγινε εύκολα βορά στις ορέξεις των διεθνών κερδοσκόπων.
Η εικόνα της ισχυρής χώρας που οικοδομήθηκε με κόπο και μεγάλες προσπάθειες ξεθώριασε.
Η Ελλάδα της αισιοδοξίας και της δημιουργίας δεν απέμεινε παρά μια αδύναμη σκιά του πρόσφατου παρελθόντος της.
Στη συνείδηση πολλών πολιτών, όλα τα επιτεύγματα της μεταδικτατορικής Ελλάδας διαγράφηκαν μονοκοντυλιά.
Η Ευρώπη, από την πλευρά της αποδείχθηκε απροετοίμαστη και ανέτοιμη να πάρει τις αναγκαίες αποφάσεις. Η συνέχεια είναι σε όλους γνωστή.
Προγράμματα λιτότητας, έλλειψη πολιτικής συναίνεσης, φοβικά σύνδρομα απέναντι στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις.
Από αριστερά και δεξιά, πολεμική ρητορική, απειλές, ύβρεις, αναβίωση των πιο σκληρών, των πιο επικίνδυνων διχαστικών, σχεδόν εμφυλιοπολεμικών προτύπων.
Η ευκαιριακή σημαία του «αντι-μνημονιακού» στρατοπέδου κυμάτιζε με «αέρα στα πανιά» στη πρώτη γραμμή ενός ετερόκλητου μετώπου.
Την οργή των πολιτών διαδέχθηκε η απόγνωση, η αδιέξοδη αίσθηση της έλλειψης προοπτικής και πραγματικής ελπίδας.
Κάποιοι εμπορεύτηκαν την ελπίδα.
Το επικίνδυνο, διχαστικό δημοψήφισμα του Ιουλίου του ’15 έθεσε την Άμεση Δημοκρατία στο απόσπασμα.
Είπαν ένα βουνό ψέματα, υποσχέθηκαν πολλά, έκαναν ακόμη περισσότερα, στην ακριβώς αντίθετη, όμως, κατεύθυνση.
Ο κύκλος που άνοιξαν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με τις ψεύτικες υποσχέσεις και το λαθρεμπόριο ελπίδας , κλείνει οριστικά με αυτή τη συμφωνία ντροπής.
Το τέταρτο μνημόνιο που φέρει την υπογραφή του Πρωθυπουργού.
Συμφωνία με όρους συνθηκολόγησης ηττημένου που υποθηκεύει το μέλλον του τόπου, χωρίς αναπτυξιακό αντίκρισμα, με δυσθεώρητους στόχους για πλεονάσματα.
Χωρίς καν τη βεβαιότητα ότι θα μπορέσουμε επιτέλους να μιλήσουμε για την αναγκαία απομείωση του χρέους και χωρίς να προκύπτει από πουθενά ότι ξεκινά η ανάπτυξη όπως ισχυρίζεται η Κυβέρνηση.
Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε άλλο στο ίδιο μοτίβο.
Η χώρα χρειάζεται πριν απ’ όλα μια νέα δημιουργική αλλαγή στην πολιτική.
Έχει αποδειχθεί ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνο οικονομικό. Είναι πρωτίστως πολιτικό.
Έχουμε πληρώσει ακριβά εμμονές και φιλοδοξίες που μας κρατούν στο χθες.
Ψευδαισθήσεις για σωτήρες που θα έρθουν και μαγικές λύσεις που θα φέρουν. Αποδείχθηκε ότι κανένας μόνος του δεν μπορεί να βγάλει τη χώρα από την κρίση με ασφάλεια.
Δεν είμαστε σε κανονική περίοδο και αυτό που προέχει είναι η ανάκαμψη της χώρας.
Το δίλημμα σήμερα είναι εθνική συνεννόηση ή εθνική καταστροφή.
Γι αυτό επιμένουμε στην ανάγκη συνεννόησης για την επεξεργασία και υιοθέτηση μιας Εθνικής Γραμμής εξόδου από την κρίση και τα Μνημόνια.
Η συνεννόηση των δημοκρατικών δυνάμεων και μια ισχυρή, βιώσιμη Κυβέρνηση ευρύτατης Κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας και λαϊκής στήριξης, είναι προϋπόθεση για την ενίσχυση της αξιοπιστίας και της διαπραγματευτικής ικανότητας της χώρας.
Και είναι το κλειδί για να σπάσουμε δεσμά των μνημονίων.
ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ αρνούνται ακόμη αυτή την αναγκαιότητα. Θα τους την επιβάλουμε. Η συνεννόηση είναι και αναγκαία και εφικτή.
Στα δικά μου μάτια, η αλήθεια δεν μετριέται σε χρόνια ούτε σε ιστορικές περιόδους.
Η κληρονομιά της Μεταπολίτευσης παραμένει παρούσα και ισχυρή. Όσο κι αν προσπαθούν κάποιοι να την πλήξουν.
Όσο κι αν πασχίζουν να κάνουν έναν ολόκληρο λαό μας να λησμονήσει τι πέτυχε με τη δική του δουλειά, με τη δική του προσπάθεια.
Τα πολιτικά μηνύματα της αλλαγής, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ισότητας, παραμένουν επίκαιρα.
Σήμερα, αυτή ακριβώς η Ελλάδα των μεγάλων και τολμηρών βημάτων προς τα εμπρός ψάχνει ξανά τη χαμένη της αξιοπιστία και αυτοπεποίθηση. Αναζητά μια ασφαλή κατεύθυνση, μια πυξίδα.
Ο ιστορικός του μέλλοντος θα αποδώσει με όρους αντικειμενικούς και αχρωμάτιστους το τελικό πρόσημο που αρμόζει στην περίοδο της Μεταπολίτευσης.
Είμαι βέβαιη πως θα φανεί δίκαιος με τις κατακτήσεις ενός λαού που βγήκε από το σκοτάδι της δικτατορίας και του διχασμού, πιο ενωμένος και πιο αποφασισμένος παρά ποτέ, αλλά και πιο δημιουργικός.
Και εν τέλει θα αποφασίσει αν, πότε και πώς κλείνει αυτός ο κύκλος.
Ένα είναι βέβαιο. Με τη λήξη της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ σίγουρα έρχεται:
Το τέλος των μύθων και των παραμυθιών.
Των δράκων και των σωτήρων.
Το τέλος του λαϊκισμού και των ψεύτικων υποσχέσεων.
Θα μπορούσαμε να πούμε πάρα πολλά ακόμα καθώς τα θέματα που ανοίγει το βιβλίο μας απασχολούν σήμερα και απασχόλησαν και όλη την περίοδο της μεταπολίτευσης. Η συζήτηση αυτή δεν μπορεί να εξαντληθεί στα πλαίσια της παρουσίασης ενός βιβλίου.
Ζήσαμε πολλά, μάθαμε πολλά, έχουμε γίνει σοφότεροι.
Και με αυτήν την έννοια, βρισκόμαστε σήμερα όχι στο τέλος, αλλά στην αρχή μιας εποχής.
Των μεγάλων και τολμηρών αποφάσεων. Μιας νέας κοινωνικής και πολιτικής συμφωνίας
Η πραγματική εμπιστοσύνη θα χτιστεί ξανά μέσα από την αλήθεια. Την αλήθεια που λέει: τέρμα πια τα μεγάλα λόγια, Είναι ώρα για δουλειά και δημιουργία.
Μιλένα, καλοτάξιδο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου