Συμαχίες και πώς παίζεται η μάχη της ηγεσίας στον ΣΥΡΙΖΑ

Το παζλ των υποψηφιοτήτων για την ηγεσία στο ΣΥΡΙΖΑ δεν προέκυψε τυχαία.
Για ορισμένες περιπτώσεις τα πράγματα ήταν γνωστά εδώ και καιρό.


Η Έφη Αχτσιόγλου για παράδειγμα είχε αποφασίσει να μπει στην κούρσα εξ αρχής.

Και ένιωσε ακόμα πιο σίγουρη όταν συντάχτηκαν μαζί της ισχυρά στελέχη της «τσιπρικής» πτέρυγας (Ραγκούσης, Μαριλίζα, Ζαχαριάδης κ.α.), χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι ο Αλέξης Τσίπρας έδωσε το οποιοδήποτε σχετικό σήμα.

Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος το αποφάσισε στην πορεία και ειδικά όταν είδε ότι με την Έφη συντάσσονται πασοκογενή και κεντροαριστερά στελέχη. Τότε βεβαιώθηκε ότι η αριστερή πτέρυγα θέλει έναν μασίφ εκπρόσωπο, που να μπορεί όμως να έχει και τη στήριξη κάποιων πιο light αριστερών, όπως ο Σταθάκης ή ο Μαμουλάκης.

Αλλά το μεγάλο παρασκήνιο έγινε με την υποψηφιότητα του Νίκου Παππά. Και την τελική στάση του Παύλου Πολάκη.


Οι δυο τους, έχουν μεν εντελώς διαφορετικό πολιτικό στιλ και ως ένα βαθμό και πολιτικό και ιδεολογικό στίγμα, αλλά «αλιεύουν» από την πάλαι ποτέ προεδρική ομάδα. Η οποία με την πολυδιάσπαση που παρουσιάζει, δεν θα άντεχε να στηρίζει δύο υποψηφιότητες.

Έτσι την Παρασκευή το βράδυ έγινε η τελική συνεννόηση ανάμεσα στα δύο στελέχη.


Μέχρι τότε, ο μεν Παππάς το είχε ανακοινώσει ότι θα… ανακοινώσει υποψηφιότητα, ενώ ο δε Πολάκης έλεγε ότι το σκέφτεται.


Τελικά συμφώνησαν να πάει μπροστά ο Παππάς, ενώ ο Πολάκης να δηλώσει ότι θα σκεφτεί να είναι παρών στην κούρσα μόνο εάν η εκλογή προέδρου πάει μετά τις αυτοδιοικητικές.

Για όσους ξέρουν από τα συριζαϊκά, αυτό σημαίνει ότι ο Πολάκης θα ρίξει τις δυνάμεις του, είτε ανοιχτά, είτε διακριτικά, αλλά σε κάθε περίπτωση και εξ αντικειμένου, υπέρ της υποψηφιότητας Παππά.

Για κάποιους πιο μυημένους στις εσωκομματικές κουίντες, ακόμα και η υποψηφιότητα του Στέφανου Τζουμάκα, αν λειτουργήσει υπέρ κάποιου εκ των τριών πρώτων, αυτός θα είναι ο Νίκος Παππάς. Αρκεί να προσέξει κανείς τη ρητορική του ιστορικού στελέχους, για να καταλάβει τι γίνεται. Πάντως, παρότι μπορώ να μαντέψω διάφορα, δεν γίνεται να πιστέψω αυτό που λένε κάποιοι ότι κι αυτή η υποψηφιότητα μπορεί να προέκυψε από συνεννόηση της παππικής και της τζουμακικής πλευράς.



Ούτε μπορώ να πιστέψω αυτό που λέγεται στους συριζαϊκούς διαδρόμους ότι ο Διονύσης Τεμπονέρας έκανε μεν πίσω και δεν θέτει υποψηφιότητα, αλλά θέλει να είναι στην πρώτη γραμμή την επόμενη ημέρα, ως κομματικός γραμματέας της Έφης.

Όσο για τον Αλέξη Τσίπρα, ούτε που θέλει να ανακατευτεί στην όλη διαδικασία. Όχι ευθέως τουλάχιστον. Γι’ αυτό και δεν πήγε στη συνεδρίαση της κεντρικής επιτροπής. Διότι, όλο και θα βρίσκονταν κάποιοι να του πουν να μιλήσει. Ο ίδιος βέβαια παρακολουθεί. Και όχι πάντα με ηρεμία, όταν βλέπει κάποιους κακούς χαμούς που γίνονται ή όταν τον πληροφορούν για κάποια περίεργα παρασκήνια.

Αλλά προσώρας απολαμβάνει τις βουτιές στη ζεστή θάλασσα του Σουνίου…

Με τις ώρες μάλιστα, καθώς το ηλιοβασίλεμα αργεί – είναι και μεγάλες αυτές οι μέρες του Ιουλίου…