Ένας μικρός αλλά αυξανόμενος αριθμός παιδιών και εφήβων που πιστεύουν ότι γεννήθηκαν με το λάθος φύλο βρίσκουν τη στήριξη των γονιών και των γιατρών τους και υποβάλλονται σε ορμονικές θεραπείες αλλαγής φύλου.
Τρεις μελέτες για το θέμα που δημοσιεύονται αυτή την εβδομάδα στην επιθεώρηση Pediatrics δείχνουν να διχάζουν τους ειδικούς.
Το ζήτημα σίγουρα εγείρει ηθικά ερωτήματα, και ορισμένοι γιατροί αποθαρρύνουν τη χορήγηση ορμονών και φαρμάκων που μπλοκάρουν την έναρξη της εφηβείας στα παιδιά.
Άλλοι, όμως, πιστεύουν ότι η άρνηση χορήγησης θεραπείας θα είχε σημαντικότερες επιπτώσεις σε αυτούς τους ασθενείς.
Μια τυπική περίπτωση είναι ένα παιδί οκτώ ετών στο Λος Άντζελες, το οποίο γεννήθηκε κορίτσι αλλά επιμένει από την ηλικία των 18 μηνών ότι είναι αγόρι.
Είναι σχετικά σύνηθες φαινόμενο να παίζουν τα παιδιά ρόλους του αντίθετου φύλου, ή να υποκρίνονται ότι ανήκουν στο αντίθετο φύλο, ωστόσο η συγκεκριμένη περίπτωση ήταν διαφορετική· το παιδί επέμενε ότι είχε γεννηθεί στο λάθος σώμα και αρνούνταν να συμπεριφερθεί ως αγόρι κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.
Ταυτότητα φύλου
Στην αρχή, η μητέρα του νόμιζε ότι το παιδί της απλώς περνούσε μια φάση, αργότερα όμως άρχισε να υποψιάζεται ότι είναι λεσβία και ζήτησε τη βοήθεια ψυχοθεραπευτή.
Εκεί άκουσε για πρώτη φορά τον όρο «διαταραχή ταυτότητας φύλου», μια διάγνωση που γίνεται σε κάποια από αυτά τα παιδιά, και έμαθε ότι πρόκειται για μια ιδιαιτερότητα συνήθως δεν ξεπερνιέται ποτέ.
Η μητέρα κατάφερε τελικά να βρει σχολείο που θα δεχόταν να εγγράψει το παιδί της ως αγόρι, καθώς και έναν γιατρό που ήταν πρόθυμος να προσφέρει φαρμακευτική αγωγή.
Ο εν λόγω γιατρός, ο Δρ Τζο Όλσον του Νοσοκομείου Παίδων στο Λος Άντζελες, αναφέρει σε μία από τις τρεις μελέτες ότι ο αριθμός των παιδιών που φτάνουν στο νοσοκομείο γι΄αυτό το λόγο παρουσιάζει αύξηση τα τελευταία χρόνια.
Στη δεύτερη από τις τρεις μελέτες, ο Νόρμαν Σπακ του Νοσοκομείο Παίδων της Βοστόνης αναφέρει κι αυτός σημαντική αύξηση: το νοσοκομείο του δέχεται σήμερα 19 ασθενείς το χρόνο κατά μέσο όρο, συγκριτικά με τέσσερις το χρόνο στις αρχές της δεκαετίας του 1990.
Ο Δρ Σπακ δεν συμφωνεί με τον όρο «διαταραχή ταυτότητας φύλου», επικαλούμενος νέες μελέτες που δείχνουν ότι ο εγκέφαλος των ασθενών αυτών μοιάζει περισσότερο με τον εγκέφαλο του αντίθετου φύλου.
Όπως λέει ο ίδιος, όποια ονομασία κι αν προτιμά κανείς, το εν λόγω πρόβλημα εμφανίζεται έως και σε ένα παιδί ανά 10.000, σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις.
Στην τρίτη μελέτη του Pediatrics, ερευνητές αναφέρουν ότι τα παιδιά με διαταραχή ταυτότητας φύλου συχνά κακοποιούνται λεκτικά και σωματικά από το κοινωνικό περιβάλλον τους, είναι επιρρεπή σε άγχος και κατάθλιψη, και σε ορισμένες περιπτώσεις καταφεύγουν στον αυτο-ακρωτηριασμό. Γι΄αυτό το λόγο, λένε οι συγγραφείς, η φαρμακευτική θεραπεία είναι προτιμότερη.
Η αμερικανική Εταιρεία Ενδοκρινολογίας δέχεται τη χορήγηση ορμονοθεραπείας για αλλαγή φύλου σε παιδιά, όχι όμως πριν από την έναρξη της εφηβείας. Σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές, οι ασθενείς μπορούν να λαμβάνουν φάρμακα που αναστέλλουν την εφηβεία μέχρι να κλείσουν τα 16, οπότε μπορούν να αρχίσουν ορμονική θεραπεία εφ΄όρου ζωής, αρκεί να παρακολουθούνται για τυχόν παρενέργειες και να δέχονται ψυχολογική υποστήριξη.
Αφότου ενηλικιωθούν, μπορούν αν το επιθυμούν να υποβληθούν και σε επέμβαση αλλαγής φύλου, η οποία δεν επιτρέπεται σε ανηλίκους.
Αντιρρήσεις
Άλλοι ειδικοί, όμως, εμφανίζονται επιφυλακτικοί. Η Δρ Μάργκαρετ Μουρ, μέλος της επιτροπής Βιοηθικής στην Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής, και καθηγήτρια Βιοηθικής στο Πανεπιστήμιο Τζον Χόπκινς, θεωρεί ότι οι θεραπείες αυτού του είδους σε ασθενείς κάτω των 18 ετών εγείρει ηθικά ζητήματα.
Η Μουρ επισημαίνει ότι οι ειδικοί θα πρέπει να εξετάζουν κατ΄αρχάς τα κίνητρα των γονιών: κάποιοι ίσως προτιμούν να αλλάξει φύλο το παιδί τους, αντί να δεχθούν ότι είναι ομοφυλόφιλο, ή είναι υπερβολικά πρόθυμοι να δεχτούν ότι πάσχει από κάποια διαταραχή, αντί να πιστέψουν ότι αδυνατεί να συμμορφωθεί με τους ρόλους που επιβάλλει η κοινωνία.
Ο Δρ Σπεκ, όμως διαφωνεί. Όπως επισημαίνει, το να εμφανίζεται κανείς ως άτομο του αντίθετου φύλου είναι πιο εύκολο στην παιδική και εφηβική ηλικία. Επιπλέον, η φαρμακευτική θεραπεία είναι αποτελεσματικότερη όταν ξεκινήσει νωρίς. Τα κορίτσια, για παράδειγμα, δεν θα αναπτύξουν στήθος, οπότε πιθανότατα δεν θα χρειαστούν χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεσή του.
Η αλήθεια είναι ότι οι σεξουαλικές ορμόνες μπορούν να έχουν παρενέργειες, από την εμφάνιση θρόμβων μέχρι τον καρκίνο, ειδικά όταν χορηγούνται σε μεγάλες δόσεις και για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Ο Δρ Σπεκ όμως διαβεβαιώνει ότι οι δόσεις των φαρμάκων διατηρούνται χαμηλές και οι ασθενείς παρακολουθούνται.
Την ίδια γνώμη έχει και ο ρ Τζο Όλσον του Νοσοκομείου Παίδων στο Λος Άντζελες, ο οποίος ελπίζει ότι οι νέες έρευνες θα πείσουν τους γιατρούς να χορηγούν φαρμακευτικές θεραπείες και να μην αντιμετωπίζουν αυτούς τους ασθενείς ως ψυχιατρικές περιπτώσεις.
«Θα ήταν πολύ καλύτερα αν αυτές οι περιπτώσεις απομακρύνονταν από τον χώρο της ψυχικής υγείας και γινόταν δεκτές στον ιατρικό χώρο» είπε.
Τρεις μελέτες για το θέμα που δημοσιεύονται αυτή την εβδομάδα στην επιθεώρηση Pediatrics δείχνουν να διχάζουν τους ειδικούς.
Το ζήτημα σίγουρα εγείρει ηθικά ερωτήματα, και ορισμένοι γιατροί αποθαρρύνουν τη χορήγηση ορμονών και φαρμάκων που μπλοκάρουν την έναρξη της εφηβείας στα παιδιά.
Άλλοι, όμως, πιστεύουν ότι η άρνηση χορήγησης θεραπείας θα είχε σημαντικότερες επιπτώσεις σε αυτούς τους ασθενείς.
Μια τυπική περίπτωση είναι ένα παιδί οκτώ ετών στο Λος Άντζελες, το οποίο γεννήθηκε κορίτσι αλλά επιμένει από την ηλικία των 18 μηνών ότι είναι αγόρι.
Είναι σχετικά σύνηθες φαινόμενο να παίζουν τα παιδιά ρόλους του αντίθετου φύλου, ή να υποκρίνονται ότι ανήκουν στο αντίθετο φύλο, ωστόσο η συγκεκριμένη περίπτωση ήταν διαφορετική· το παιδί επέμενε ότι είχε γεννηθεί στο λάθος σώμα και αρνούνταν να συμπεριφερθεί ως αγόρι κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.
Ταυτότητα φύλου
Στην αρχή, η μητέρα του νόμιζε ότι το παιδί της απλώς περνούσε μια φάση, αργότερα όμως άρχισε να υποψιάζεται ότι είναι λεσβία και ζήτησε τη βοήθεια ψυχοθεραπευτή.
Εκεί άκουσε για πρώτη φορά τον όρο «διαταραχή ταυτότητας φύλου», μια διάγνωση που γίνεται σε κάποια από αυτά τα παιδιά, και έμαθε ότι πρόκειται για μια ιδιαιτερότητα συνήθως δεν ξεπερνιέται ποτέ.
Η μητέρα κατάφερε τελικά να βρει σχολείο που θα δεχόταν να εγγράψει το παιδί της ως αγόρι, καθώς και έναν γιατρό που ήταν πρόθυμος να προσφέρει φαρμακευτική αγωγή.
Ο εν λόγω γιατρός, ο Δρ Τζο Όλσον του Νοσοκομείου Παίδων στο Λος Άντζελες, αναφέρει σε μία από τις τρεις μελέτες ότι ο αριθμός των παιδιών που φτάνουν στο νοσοκομείο γι΄αυτό το λόγο παρουσιάζει αύξηση τα τελευταία χρόνια.
Στη δεύτερη από τις τρεις μελέτες, ο Νόρμαν Σπακ του Νοσοκομείο Παίδων της Βοστόνης αναφέρει κι αυτός σημαντική αύξηση: το νοσοκομείο του δέχεται σήμερα 19 ασθενείς το χρόνο κατά μέσο όρο, συγκριτικά με τέσσερις το χρόνο στις αρχές της δεκαετίας του 1990.
Ο Δρ Σπακ δεν συμφωνεί με τον όρο «διαταραχή ταυτότητας φύλου», επικαλούμενος νέες μελέτες που δείχνουν ότι ο εγκέφαλος των ασθενών αυτών μοιάζει περισσότερο με τον εγκέφαλο του αντίθετου φύλου.
Όπως λέει ο ίδιος, όποια ονομασία κι αν προτιμά κανείς, το εν λόγω πρόβλημα εμφανίζεται έως και σε ένα παιδί ανά 10.000, σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις.
Στην τρίτη μελέτη του Pediatrics, ερευνητές αναφέρουν ότι τα παιδιά με διαταραχή ταυτότητας φύλου συχνά κακοποιούνται λεκτικά και σωματικά από το κοινωνικό περιβάλλον τους, είναι επιρρεπή σε άγχος και κατάθλιψη, και σε ορισμένες περιπτώσεις καταφεύγουν στον αυτο-ακρωτηριασμό. Γι΄αυτό το λόγο, λένε οι συγγραφείς, η φαρμακευτική θεραπεία είναι προτιμότερη.
Η αμερικανική Εταιρεία Ενδοκρινολογίας δέχεται τη χορήγηση ορμονοθεραπείας για αλλαγή φύλου σε παιδιά, όχι όμως πριν από την έναρξη της εφηβείας. Σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές, οι ασθενείς μπορούν να λαμβάνουν φάρμακα που αναστέλλουν την εφηβεία μέχρι να κλείσουν τα 16, οπότε μπορούν να αρχίσουν ορμονική θεραπεία εφ΄όρου ζωής, αρκεί να παρακολουθούνται για τυχόν παρενέργειες και να δέχονται ψυχολογική υποστήριξη.
Αφότου ενηλικιωθούν, μπορούν αν το επιθυμούν να υποβληθούν και σε επέμβαση αλλαγής φύλου, η οποία δεν επιτρέπεται σε ανηλίκους.
Αντιρρήσεις
Άλλοι ειδικοί, όμως, εμφανίζονται επιφυλακτικοί. Η Δρ Μάργκαρετ Μουρ, μέλος της επιτροπής Βιοηθικής στην Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής, και καθηγήτρια Βιοηθικής στο Πανεπιστήμιο Τζον Χόπκινς, θεωρεί ότι οι θεραπείες αυτού του είδους σε ασθενείς κάτω των 18 ετών εγείρει ηθικά ζητήματα.
Η Μουρ επισημαίνει ότι οι ειδικοί θα πρέπει να εξετάζουν κατ΄αρχάς τα κίνητρα των γονιών: κάποιοι ίσως προτιμούν να αλλάξει φύλο το παιδί τους, αντί να δεχθούν ότι είναι ομοφυλόφιλο, ή είναι υπερβολικά πρόθυμοι να δεχτούν ότι πάσχει από κάποια διαταραχή, αντί να πιστέψουν ότι αδυνατεί να συμμορφωθεί με τους ρόλους που επιβάλλει η κοινωνία.
Ο Δρ Σπεκ, όμως διαφωνεί. Όπως επισημαίνει, το να εμφανίζεται κανείς ως άτομο του αντίθετου φύλου είναι πιο εύκολο στην παιδική και εφηβική ηλικία. Επιπλέον, η φαρμακευτική θεραπεία είναι αποτελεσματικότερη όταν ξεκινήσει νωρίς. Τα κορίτσια, για παράδειγμα, δεν θα αναπτύξουν στήθος, οπότε πιθανότατα δεν θα χρειαστούν χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεσή του.
Η αλήθεια είναι ότι οι σεξουαλικές ορμόνες μπορούν να έχουν παρενέργειες, από την εμφάνιση θρόμβων μέχρι τον καρκίνο, ειδικά όταν χορηγούνται σε μεγάλες δόσεις και για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Ο Δρ Σπεκ όμως διαβεβαιώνει ότι οι δόσεις των φαρμάκων διατηρούνται χαμηλές και οι ασθενείς παρακολουθούνται.
Την ίδια γνώμη έχει και ο ρ Τζο Όλσον του Νοσοκομείου Παίδων στο Λος Άντζελες, ο οποίος ελπίζει ότι οι νέες έρευνες θα πείσουν τους γιατρούς να χορηγούν φαρμακευτικές θεραπείες και να μην αντιμετωπίζουν αυτούς τους ασθενείς ως ψυχιατρικές περιπτώσεις.
«Θα ήταν πολύ καλύτερα αν αυτές οι περιπτώσεις απομακρύνονταν από τον χώρο της ψυχικής υγείας και γινόταν δεκτές στον ιατρικό χώρο» είπε.
Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από Associated Press
in.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου