Παρέμβαση Ευάγγελου Βενιζέλου, Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, στη Βουλή για τις εξελίξεις στην Κύπρο

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, θεωρώ εθνική και θεσμική υποχρέωσή μου να τοποθετηθώ ενώπιον της Βουλής για την υπό εξέλιξη κρίση στην Κύπρο αλλά, θα έλεγα ευρύτερα στην Ευρωζώνη, πράγμα που σημαίνει ότι η κρίση αυτή φυσικά μας ενδιαφέρει άμεσα και εθνικά αλλά και οικονομικά. Και γιατί ο Ελληνισμός αυτή τη στιγμή δοκιμάζεται, αλλά και γιατί η Ελλάδα ως τμήμα αναπόσπαστο της Ευρωζώνης οφείλει να παρακολουθεί με πολύ μεγάλη σοβαρότητα και διορατικότητα τις εξελίξεις.

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, όπως είχα την ευκαιρία να πω χθες, στην περίπτωση της Κύπρου αναδεικνύονται στο μέγιστο δυνατό βαθμό τα αντιφατικά χαρακτηριστικά των ευρωπαϊκών αποφάσεων σε σχέση με τη διαχείριση της κρίσης.

Τα προγράμματα στήριξης που αποφασίζει η Ευρωζώνη, συνήθως με καθυστέρηση, είναι προγράμματα στήριξης και τιμωρίας. Έχουν έντονα δήθεν παιδαγωγικά χαρακτηριστικά που είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό μυωπικά. Δε λαμβάνουν υπ' όψιν ούτε τις αναπτυξιακές, ούτε τις κοινωνικές, ούτε, στην περίπτωση της Κύπρου, τις διεθνοπολιτικές και γεωπολιτικές διαστάσεις της κρίσης.

Αυτό ως Ελλάδα, ως λαός και ως έθνος, το ζήσαμε και το ζούμε με τον πιο σκληρό τρόπο στο πετσί μας. Αυτό συμβαίνει γιατί στην Ευρώπη υπάρχουν εξαιρετικά δύσκολοι συσχετισμοί, συντηρητικοί, οικονομικά νεοφιλελεύθεροι. Αυτές είναι οι ιδέες και οι αντιλήψεις που κυριαρχούν.

Αγωνιζόμαστε μαζί με άλλες προοδευτικές, σοσιαλιστικές και σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις, ν’ αλλάξουν οι αντιλήψεις αυτές. Αλλά η δυσκολία δεν αφορά μόνο τις κυβερνήσεις, δεν αφορά μόνο τα Κοινοβούλια, αφορά τις ίδιες τις ευρωπαϊκές κοινωνίες οι οποίες κατά πλειοψηφία αποδέχονται, αναπαράγουν και στηρίζουν την αντίληψη αυτή, πολύ συχνά γιατί κυριαρχούν οικονομικοί εθνικισμοί και όχι ευρύτερες, πιο διορατικές και ευφυείς προσεγγίσεις των θεμάτων αυτών.

Παρ’ όλα αυτά, το ευρωπαϊκό πλαίσιο το οποίο είναι τόσο δύσκολο και τόσο αντιφατικό, είναι διεθνώς το καλύτερο που μπορεί να βρει κανείς. Δε θα έβρισκε η Ελλάδα καλύτερο γήπεδο για να προστατεύσει και να διεκδικήσει τα δικαιώματά της. Όλα τ’ άλλα πεδία είναι χειρότερα.

Τώρα ειδικά στην περίπτωση της Κύπρου πρέπει να σας πω ότι η επιμονή της Ευρωζώνης στη συμμετοχή των καταθετών και μάλιστα των καταθετών που έχουν και καταθέσεις μικρότερες των 100.000, δεν οφείλεται σε λόγους δημοσιονομικούς. Τα μεγέθη είναι πάρα πολύ μικρά, είναι αστείο ν’ αποδεχθούμε ότι το κριτήριο είναι δημοσιονομικό ή μακροοικονομικό.

Δεν τίθενται υπό διακινδύνευση μείζονα πανευρωπαϊκά αγαθά για 10 ή 17 δισεκατομμύρια ευρώ. Στην πραγματικότητα η απόφαση της Ευρωζώνης αφορά στο χτύπημα ενός οικονομικού μοντέλου. Ενός οικονομικού μοντέλου που έχει ανθίσει στην Κύπρο, που βασίζεται στις χρηματοοικονομικές υπηρεσίες και τον υπερμεγέθη τραπεζικό τομέα σε σχέση με το ΑΕΠ. Υπερβαίνει 6 φορές το ΑΕΠ ο τραπεζικός τομέας στην Κύπρο.

Είναι όμως άδικο και ανακριβές να ισχυριστεί ο οποιοσδήποτε στην Ευρωζώνη ότι αυτό συμβαίνει μόνο στην Κύπρο, πρωτίστως στην Κύπρο, πρώτη φορά στην Κύπρο.

Συμβαίνει και σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες, συμβαίνει σε χώρες της Ευρωζώνης, συμβαίνει στο μεγάλο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο χρηματοοικονομικό κέντρο που είναι το Ηνωμένο Βασίλειο, το οποίο παρά το μεγάλο μέγεθος της οικονομίας του, έχει και δημοσιονομικά δεδομένα και μια παραγωγική δομή η οποία βασίζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό στις χρηματοοικονομικές Υπηρεσίες και στον πολύ μεγάλο τραπεζικό τομέα. Άρα δεν είναι δίκαιο και έντιμο να εστιάζει κανείς την προσοχή του μόνο ή πρωτίστως στην Κύπρο.

Είπα χθες μετά τη σύσκεψη των τριών αρχηγών που στηρίζουν την κυβέρνηση, ότι η απόφαση του Eurogroup όπως διαμορφώθηκε τελικά ως συναινετικό, συμβιβαστικό αποτέλεσμα για επιβάρυνση των καταθέσεων ακόμη και των μικρότερων των 100.000 ευρώ, είναι ένα μεγάλο, ιστορικό σφάλμα. Δεν έχει σημασία τι πρότεινε εξαρχής ποιος, σημασία έχει ποια είναι η τελική λανθασμένη και ανιστόρητη απόφαση.

Και δε χρειάζεται να επικαλεστεί κανείς άλλες μαρτυρίες, όταν υπάρχει η μαρτυρία του μέχρι πρότινος Προέδρου του Eurogroup, του Πρωθυπουργού του Λουξεμβούργου, που ξέρει πολύ καλά τι πάει να πει χρηματοοικονομικός τομέας και παροχή τραπεζικών υπηρεσιών, του κ. Γιούνκερ ο οποίος είπε ότι αν εξακολουθούσε να είναι Πρόεδρος του Eurogroup δε θα άφηνε να ληφθεί η απόφαση αυτή. Γιατί η απόφαση αυτή δημιουργεί αναμφίβολα ένα πρόβλημα πίστης, ένα συστημικό πρόβλημα ευρωπαϊκών και διεθνών διαστάσεων.

Υπάρχει πρόβλημα άνομων συμπεριφορών, ξεπλύματος χρήματος; Βεβαίως υπάρχει. Θα μπορούσαν κάλλιστα να επιβληθούν τέτοιοι όροι και στην Κύπρο και σε όλα τα κράτη μέλη της Ευρωζώνης. Και διεθνώς, αν είχαμε θεσμούς παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης, βεβαίως και θα μπορούσαν να επιβληθούν μηχανισμοί ελέγχου για το μαύρο χρήμα, για το ξέπλυμα, για εταιρείες οι οποίες δε μπορούν να αποδείξουν τελικά τη διαδοχή των κεφαλαίων τους και δε μπορούν να πουν ποιος είναι αυτός που έχει τον πραγματικό έλεγχο.

Έχει λοιπόν πολύ μεγάλη σημασία όταν θέλουμε να στοχεύσουμε κάπου, στη διαφάνεια για παράδειγμα, να χρησιμοποιούμε τα κατάλληλα αποτελεσματικά και πειστικά μέσα και όχι να χρησιμοποιούμε άλλα μέσα για άλλους σκοπούς. Γιατί αυτό δημιουργεί τελικά ένα ακόμη μεγαλύτερο ιστορικό, οικονομικό και πολιτικό σφάλμα.

Ήταν συνεπώς, θα έλεγα, επιβεβλημένη εκ των πραγμάτων, ενόψει όλων αυτών η αντίδραση των κυπριακών πολιτικών δυνάμεων και η ουσιαστικά ομόφωνη καταψήφιση του σχεδίου από την Κυπριακή Βουλή των Αντιπροσώπων.

Προσέξτε: Στην περίπτωση της Κύπρου, μπορούμε να δούμε εμείς οι Ελλαδίτες, παρά τις διαφωνίες και τις συγκρούσεις που έχουν μεταξύ τους οι κυπριακές πολιτικές δυνάμεις, τι σημαίνει συναίνεση και εθνική ευθύνη τουλάχιστον σ’ έναν ελάχιστο κοινό παρανομαστή.

Διότι όλα τα πολιτικά συστήματα διέπονται από μια λογική συγκυριακή σε πολύ μεγάλο βαθμό. Στην περίπτωση της Κύπρου, όλες οι πολιτικές δυνάμεις αναζητούν πρακτικές λύσεις. Θέλουν να βοηθήσουν, θέλουν ν’ ανοίξουν διαύλους διεθνούς επικοινωνίας, θέλουν να συμβάλλουν στη διαπραγμάτευση, θέλουν να βρεθεί μια λύση.

Βεβαίως εξυπηρετούν και τους δικούς τους πολιτικούς και κομματικούς στόχους, όμως αναδεικνύεται ένας κοινός εθνικός παρανομαστής που πρέπει να τον στηρίξουμε και πρέπει να μας διδάσκει.

Από την άποψη αυτή, επαναλαμβάνω ότι είναι προκλητική και αστεία η στάση της ηγεσίας τους ΣΥΡΙΖΑ που διαμαρτύρεται για την απόφαση του Eurogroup να επιβάλλει κούρεμα στις καταθέσεις στην Κύπρο, όταν επιφανή στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ όπως ξέρετε, προεκλογικά, είχαν αναπτύξει διάφορες ιδέες για αναγκαστικό δάνειο που θα συνάψουν όλοι οι καταθέτες με τραπεζικούς λογαριασμούς στην Ελλάδα, ή για την αναγκαστική αξιοποίηση όλων των καταθέσεων για σκοπούς δημόσιους και όχι με τραπεζικά κριτήρια.

Είναι επίσης θα έλεγα αφελές, ανεύθυνο να λέει ο Έλληνας Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ότι η ελληνική Κυβέρνηση όφειλε να ζητήσει σύγκληση έκτακτης Συνόδου Κορυφής με δική της πρωτοβουλία, δηλαδή με ελληνική πρωτοβουλία, χωρίς να έχει ακόμη αποφασίσει η κυπριακή Βουλή και χωρίς να έχει οριστικοποιηθεί από τα αρμόδια κυπριακά όργανα, το όποιο εναλλακτικό σχέδιο.

Να γίνει έκτακτη Σύνοδος Κορυφής για να πει τι, ποιος, σε ποιον!

Κοιτάξτε, ο ΣΥΡΙΖΑ φοβούμαι ότι χρησιμοποιεί την Κύπρο ως μοχλό για φτηνό, αντιπολιτευτικό παιχνίδι στην Ελλάδα και αυτό είναι κορυφαία εθνική ανευθυνότητα, και κορυφαία προσβολή στον Κυπριακό λαό.

Δεν υποδεικνύουμε στον Κυπριακό λαό τι θα κάνει. Σεβόμαστε τις επιλογές του, στο πλαίσιο των θεσμικών διαδικασιών της Κυπριακής Δημοκρατίας και στηρίζουμε τις αποφάσεις των συνταγματικών οργάνων της Κυπριακής Δημοκρατίας πρωτίστως για λόγους εθνικού καθήκοντος.

Γιατί αν έχουμε ένα μείζον εθνικό αγαθό ως Ελληνισμός, είναι η διεθνής νομική προσωπικότητα και η κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αν αυτή προσβληθεί, δεν έχουμε κερδίσει τίποτε απολύτως και δεν μπορούμε στην περίπτωση της Κύπρου να συζητάμε με οικονομικά, δημοσιονομικά, αναπτυξιακά ή κοινωνικά κριτήρια, παραβλέποντας την πρώτιστη εθνική ανάγκη να διαφυλαχτεί η διεθνής νομική προσωπικότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Ας  θυμόμαστε πόσο σημαντικό έχει κριθεί από όλους μας εδώ μέσα, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, η ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση και φυσικά θα ήταν τραγική οποιαδήποτε λύση θέτει την Κύπρο εκτός Ευρωζώνης. Γιατί στην πραγματικότητα αυτό θα κλονίσει και τα θεμέλια της συμμετοχής της στην ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση και θα μεταβάλλει επί τα χείρω τους διεθνείς συσχετισμούς στην ανατολική Μεσόγειο, που είναι ο κορυφαίος χώρος εθνικού ενδιαφέροντος για εμάς.

Δυστυχώς στην περίπτωση της Κύπρου -και είχα την ευκαιρία να το πω αυτό μέχρι προχθές σε όλους τους ξένους συνομιλητές μου πρωτίστως στους Γερμανούς- η Ευρωπαϊκή Ένωση δείχνει ότι η θεώρησή της είναι μονοδιάστατη, είναι μόνο οικονομική. Δεν έχει αποκτήσει έως τώρα, από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου έως τώρα η Ευρώπη τη δυνατότητα να συνεκτιμά κι άλλες παραμέτρους, πρωτίστως την παράμετρο της ασφάλειας, τη γεωπολιτική παράμετρο.

Η ευρωπαϊκή Κύπρος είναι τεραστίων διαστάσεων πλεονέκτημα για την κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, λόγω της γεωγραφικής της θέσης και της εγγύτητάς της με όλες τις εστίες της παγκόσμιας κρίσης: με το Μεσανατολικό, με τη Συρία, με τις εξελίξεις στο Ιράν, με όλη την περιοχή της ανατολικής Μεσογείου που  μας ενδιαφέρει.

Πώς μπορεί να είναι ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών στο Ισραήλ; Πώς μπορεί να ασχολούμαστε με τη παρουσία της Τουρκίας στη Μέση Ανατολή και στον αραβικό κόσμο και να μην μας ενδιαφέρει ως Ευρωπαίους το τι γίνεται με την Τουρκία; Αυτό το εξαιρετικά σημαντικό γεωπολιτικό και στρατηγικό πλεονέκτημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την Κύπρο, δεν το αντιλήφθηκε το Eurogroup.

Τέτοια μυωπία και τέτοια ανιστόρητη προσέγγιση, σχεδόν παιδαριώδης και ερασιτεχνική! Γι' αυτό πάντα το ζήτημα της ευρωπαϊκής ασφάλειας έως τώρα είναι ζήτημα ευρωατλαντικό και γι' αυτό φοβούμαι ότι  ποτέ δεν θα χειραφετηθεί η Ευρώπη ως ήπειρος. Γιατί δεν μπορεί να προσεγγίσει τα θέματα αυτά με το σθένος, τη διορατικότητα και την ιστορικότητα που απαιτείται.

Είναι μεγάλο πλεονέκτημα για την Κύπρο, αλλά πλεονέκτημα εν δυνάμει, ότι έχει εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα υδρογονανθράκων και πρωτίστως φυσικού αερίου και είναι σημαντικό το γεγονός ότι η Κύπρος ασκεί ενεργά τα εθνικά κυριαρχικά της δικαιώματα σε όλες τις θαλάσσιες ζώνες και πρωτίστως στην Αποκλειστική Οικονομική της Ζώνη.

Και στην Ελλάδα όμως έχουμε πει κατ’ επανάληψη και επαναλαμβάνω και σήμερα ότι θεωρούμε ενεργά και ασκούμε όλα τα εθνικά κυριαρχικά μας δικαιώματα, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας επί όλων των θαλασσίων ζωνών, αυτό αφορά και την υφαλοκρηπίδα και την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη.

Αλλά πέρα από τις διακηρύξεις και τις δηλώσεις και τις διακοινώσεις, το πραγματικό γεγονός και για την Ελλάδα είναι ένα: μετά από 25 ολόκληρα χρόνια αρχίζουμε πραγματικές έρευνες στο θαλάσσιο χώρο. Αυτό είναι ό,τι σημαντικότερο έχει γίνει για την εθνική κυριαρχία και τον εθνικό πλούτο. Πραγματικές έρευνες, με πραγματικά αποτελέσματα που δεν ανακόπτονται και δεν τίθενται υπό διακινδύνευση.

Είμαστε υπερήφανοι γιατί επί των ημερών της δικής μας Κυβέρνησης έχει επιτευχθεί αυτό το μεγάλο επίτευγμα.

Κυρίες και κύριοι βουλευτές, καλό είναι επίσης όταν μιλάμε μεταξύ μας εδώ οι Ελλαδίτες συμπεριλαμβανομένου και του Σώματός μας για την Κύπρο, να έχουμε κατά νου τις προφανείς διαφορές μεταξύ Κύπρου και Ελλάδας. Οι διαφορές αφορούν πρωτίστως τα απόλυτα μεγέθη των δύο οικονομιών.

Η Κύπρος έχει πολύ  μικρά απόλυτα μεγέθη, έχει ένα ΑΕΠ το οποίο είναι μόλις 18 δις, είναι 1/12 του ελληνικού ΑΕΠ όπως αυτό έχει μειωθεί μετά την ύφεση. Το δημοσιονομικό της πρόβλημα είναι πολύ μικρότερο, το έλλειμμά της φέτος είναι λιγότερο από το 1/3 του ελλείμματος που είχαμε εμείς το 2009 ως σημείο αφετηρίας για το δικό μας πρόγραμμα στήριξης. Είναι άλλο 4,5 και άλλο 15,7% του ΑΕΠ.

Και βεβαίως ο τραπεζικός τομέας ο ελληνικός ήταν όσο και το ΑΕΠ, 1,1 φορές του ΑΕΠ δηλαδή περίπου 110% του ΑΕΠ, ενώ στην Κύπρο, όπως σας είπα και προηγουμένως, ο τραπεζικός τομέας είναι τεράστιος και γι' αυτό κανείς δεν τολμά να πει το επιχείρημα ότι «φταίει η διαχείριση του ελληνικού δημοσίου χρέους» και πιο συγκεκριμένα το PSI, η συμμετοχή των ιδιωτών διεθνώς στο κούρεμα του ελληνικού δημοσίου χρέους για το κυπριακό πρόβλημα.

Γιατί η επίπτωση στις Τράπεζες της Κύπρου δεν είναι ούτε το ¼ των συνολικών αναγκών που έχουν τώρα οι κυπριακές Τράπεζες λόγω του μεγάλου όγκου τους, του δυσανάλογα μεγάλου σε σχέση με το κυπριακό ΑΕΠ και επειδή προέβησαν σε επαναγορά ελληνικών ομολόγων από ξένες Τράπεζες, τη στιγμή που ξένες Τράπεζες «ξεφόρτωναν» τα ελληνικά ομόλογα και αυτό έγινε κατά βάση και κυρίως από γερμανικές Τράπεζες, στην ύποπτη περίοδο.

Για να έχουμε μια πλήρη αίσθηση όλων των μεγεθών και όλης της αλήθειας.

Επίσης πρέπει να θυμόμαστε ότι η Κυπριακή Βουλή των Αντιπρόσωπων με συντριπτική πλειοψηφία έχει ήδη ψηφίσει πριν τις προεδρικές εκλογές 35 μνημονιακούς νόμους οι οποίοι ισχύουν, με περικοπές, προκειμένου να εξυπηρετηθεί η δημοσιονομική προσαρμογή και η διαρθρωτική προσαρμογή της Κυπριακής Δημοκρατίας σε σχέση με το λεγόμενο μνημόνιο.

Ο ελληνικός λαός παρακολουθεί με αγωνία και στηρίζει τον κυπριακό λαό. Ο κυπριακός λαός μέσω των οργάνων του προσπαθεί να βρει και πρέπει να βρει την καλύτερη ασφαλή λύση για την Κύπρο μέσα στο ευρώ.

Η Κύπρος μπορεί, λόγω της ευελιξίας της και του μεγέθους της να βρει και λύσεις στις οποίες παίζουν σημαντικό ρόλο τρίτες χώρες. Διότι είναι άλλο να αναζητάς 240 δισεκατομμύρια ευρώ που αναζητούσε επειγόντως η Ελλάδα κι άλλο να αναζητάς 6.

Εμείς έχουμε ζήσει διαπραγματεύσεις με μη ευρωπαϊκές χώρες στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και έχουμε δει πως ψηφίζουν για το ελληνικό πρόγραμμα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, στο Διοικητικό του Συμβούλιο, οι μη ευρωπαϊκές χώρες. Έχουμε δει και τι ομόλογα είχαν στα χαρτοφυλάκιά τους οι μη ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες και πως μετείχαν στο περιβόητο PSI οι μη ευρωπαϊκές χώρες ως ιδιωτικός τομέας.

Άρα ξέρουμε την πραγματικότητα και η πραγματικότητα βασίζεται στους αριθμούς και στη διαφορά των μεγεθών. Άλλο 240 δισεκατομμύρια λοιπόν, άλλο 6 ή 17 αν θέλετε να πάρουμε όλο το ποσό. Και η Ρωσία βεβαίως ενδιαφέρεται και μπορεί να παίξει ρόλο, αλλά να είμαστε ρεαλιστές, η Ρωσία ενδιαφέρεται για μία Κύπρο μέσα στο ευρώ, γιατί και τα ρωσικά αποθεματικά σε πολύ υψηλό ποσοστό είναι εκφρασμένα σε ευρώ.

Η Ρωσική Ομοσπονδία ενδιαφέρεται για την Ευρωζώνη ως τέτοια και για μία νομισματική ισορροπία σε παγκόσμιο επίπεδο που περιλαμβάνει και τη Ζώνη του Δολαρίου και τη Ζώνη του Ευρώ. Άρα όποιος σκέπτεται λύσεις οι οποίες οδηγούν εκτός ευρώ, πρέπει να αντιληφθεί ότι αυτό μπορεί να οδηγήσει σε τεράστια βλάβη.

Κατ΄ αρχάς το ουσιαστικό κούρεμα όλων των καταθετών, των μεγάλων αλλά και των μικρών σε περίπτωση εξόδου από το ευρώ και αλλαγής του νομίσματος και άρα αναγκαστικής υποτίμησης, θα είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που απειλήθηκε τώρα με την ανιστόρητη και εσφαλμένη απόφαση του Eurogroup.

Χρειάζεται να πω και άλλα; Δεν καταλαβαίνουμε την επιρροή στο ΑΕΠ; Δεν καταλαβαίνουμε την επιρροή στην απασχόληση; Δεν καταλαβαίνουμε την επιρροή στο οικονομικό μοντέλο; Εκτός ευρώ δεν προσφέρεις την υπηρεσία που προσφέρεις εντός ευρώ, ούτε στον χρηματοπιστωτικό και τραπεζικό τομέα, ως χώρα. Δεν αντιλαμβανόμαστε την επίπτωση στα εισοδήματα, την επίπτωση στην ακίνητη περιουσία και στην αγορά ακινήτων;

Άρα όποιος νομίζει ότι για να γλιτώσουμε το εσφαλμένο μοντέλο που καλώς απερρίφθη, που κακώς αποφασίστηκε, θα οδηγηθούμε στην τυφλή λύση της εξόδου, κάνει μεγαλύτερο και πολλαπλάσιο ιστορικό λάθος.

Περιττεύει να πω ότι το ελληνικό τραπεζικό σύστημα είναι πράγματι στεγανοποιημένο και γιατί οι καταθέσεις στα υποκαταστήματα των κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα δεν θίγονται, αλλά και γιατί τα μεγέθη του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, συμπεριλαμβανομένων και των θυγατρικών των ελληνικών τραπεζικών ομίλων στην Κύπρο είναι τέτοια που μας επιτρέπουν να στεγανοποιήσουμε πλήρως το σύστημα.

Πρέπει όμως να βρεθεί γρήγορα λύση, δεν μπορεί να παραμένει κλειστό εκτός διεθνούς λειτουργίας το κυπριακό τραπεζικό σύστημα για πολλές μέρες. Πρέπει να βρεθεί ολοκληρωμένη λύση, πρέπει να βρεθεί ασφαλής λύση, πρέπει να βρεθεί λύση που την θέλει ο κυπριακός λαός και την ψηφίζει ελεύθερα και ενσυνείδητα η Κυπριακή Βουλή των Αντιπροσώπων.  Ο,τι και να αποφασίσουν εμείς είμαστε δίπλα τους εθνικά, αλλά πρέπει να αποφασίσουν το καλύτερο και το ασφαλέστερο.

Πατριωτισμός - και κλείνω με αυτό - κυρίες και κύριοι Βουλευτές, δεν είναι να κάνεις από την Ελλάδα φτηνά δημαγωγικά παιχνίδια στις πλάτες του κυπριακού λαού και της κυπριακής οικονομίας. Πατριωτισμός είναι να λες την αλήθεια, να καταλαβαίνεις τους διεθνείς συσχετισμούς και να είσαι έτοιμος να πάρεις δύσκολες αποφάσεις οι οποίες τελικά προσφέρουν υπηρεσία στον πιο φτωχό, στον πιο αδύναμο, γιατί αυτός είναι πάντα το θύμα της κρίσης.

Αυτός είναι πάντα το θύμα της κρίσης, ο πιο φτωχός, ο πιο αδύναμος, ο μεσαίος. Αυτόν αγωνιζόμαστε να προστατεύσουμε και αυτόν πρέπει να προστατεύσουμε και στην Ελλάδα και στην Κύπρο και στην Ευρώπη.

Σας ευχαριστώ.