Ράνια Κεδίκογλου : Διαχρονικά Μαρτύρια

«Η Σφαγή στα Άνω και Κάτω Κερδύλια ή Σφαγή των Κερδυλίων, όπως είναι γνωστότερη σήμερα, αποτελεί μια από τις πιο γνωστές ανθρώπινες τραγωδίες κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στην Ελλάδα καθώς περισσότεροι από 200 άμαχοι κάτοικοι των Άνω και Κάτω Κερδυλίων Σερρών εκτελέστηκαν από άνδρες της γερμανικής Βέρμαχτ ως αντίποινα για τη δράση ανταρτών στην περιοχή και για την βοήθεια των κατοίκων των εν λόγω χωριών προς τους αντάρτες.» Τα χαρτογραφημένα ιστορικά πλαίσια, οι μαρτυρίες ανθρώπων αλλά και η απτή
πραγματικότητα μιας καθημερινής κατάστασης που βίωσαν συνάνθρωποι μας, οδηγούν στη δημιουργία της ιστορικής διαδρομής μας. Το χθες, το σήμερα, αλλά και το μέλλον δεν απέχουν μεταξύ τους, παρά μόνο διαφέρουν στην επιλογή της εφαρμογής και την πρακτική τους κατάσταση από τους εφαρμοστές τους. Η ιστορική αναφορά μου στο εισαγωγικό του κειμένου μου, στα μαρτύρια που υπέστησαν οι κάτοικοι των Κερδυλίων από τους αδίστακτους της Βέρμαχτ αλλά και τα σημερινά κοινωνικά μαρτύρια που καταδυναστεύουν όλους τους συμπολίτες μας και όσους έχουν προσφέρει στην εξέλιξη της κοινωνίας μας, τα καθημερινά γεγονότα καταγεγραμμένα και μη αποδεικνύουν την διαδρομή, όλων όσων καθημερινά καταθέτουν τις εμπειρίες τους στον πολιτικοκοινωνικό χάρτη της χώρας. Μαρτύρια και μαρτυρίες στο ΄Β Παγκόσμιο Πόλεμο στα Κερδύλια από τις γερμανικές ένοπλες δυνάμεις, μαρτύρια και στις μέρες μας και στον πρωτογενή τομέα που ενώ αποτελεί ή καλύτερα αποτελούσε τον κοινωνικό συνδετικό ιστό με την καθημερινότητα του καθένα από εμάς, κοντεύει να εξελιχθεί σε μία μονάδα αποκλεισμένη από το ζωτικό παραγωγικό κύκλο. Δεν είναι η επανάσταση του George Orwell (Τζωρτζ Όργουελ) στο γνωστό μυθιστόρημα η Φάρμα των ζώων, που περιγράφει με μεγάλη επιτυχία στο έργο του, είναι όμως η κοινωνική προσταγή και η εξαργύρωση των κοινωνικών επιταγών που ένα κράτος βασισμένο και κατευθυνόμενο σε μία άλλη εποχή της Βέρμαχτ και των βασανιστών του, οδηγεί στο βωμό της θυσίας όλες τις κοινωνικές ομάδες που με άλλα δεδομένα θα συγκροτούσαν το αναπαραγωγικό μοντέλο ανάπτυξης, ενός κράτους δικαίου. Ενός κράτους δικαίου που στερείται από δικαιοσύνη, όμως έχει το βασικό προτέρημα της ρουσφετολογικής διάθεσης και πρακτικής. Φίλοι των φίλων ανάξιοι πολλές φορές να δανείζονται ή από την άλλη να κλέβουν με επιδεικτικό τρόπο με θεμιτά ή αθέμιτα μέσα, θέσεις άξιων και πνευματικών ανθρώπων που η τακτικότητα τους και το μυαλό τους δεν συνάδει με την θεωρία της λοβιτούρας και των καταλήψεων. Προφανώς και έχουν θιχθεί τομείς σε όλα τα επίπεδα και δεν είναι μόνο ο ανθρώπινος παράγοντας ως ανεξάρτητη μονάδα αξιοποίησης ή ο πρωτογενής για ένα υγιές κράτος τομέας, είναι και ο δευτερογενής που η παραγωγή σε βιοτεχνικό, βιομηχανικό και χειροτεχνικό επίπεδο στην Ελλάδα έχει εκλείψει ή αντικατασταθεί από άλλες χώρες με φτηνότερα ποιητικά και φυσικά οικονομικά κριτήρια. Δεν είναι τυχαία αλλά και ιδιαίτερα υποτιμητικά και ειρωνικά τα ευχαριστήρια σχόλια ανθρώπων-παραγόντων, χωρών του Ανατολικού μπλοκ για τη μεταφορά των επιχειρήσεων στη Σόφια εξαιτίας του φόβου της κατάρρευσης του τραπεζικού Ελληνικού συστήματος, με αποτέλεσμα να αυξάνονται οι θέσεις εργασίες στην Βουλγαρία και αντίστοιχα να αυξάνονται και τα επίπεδα ανεργίας στην Ελλάδα. Η τύχη και η εξέλιξη της πορείας είναι στο δικό μας πλέον μυαλό και στα δικά μας χέρια το πόσο ικανοί θα είμαστε ή θα μπορέσουμε να γίνουμε, έτσι ώστε να αποφύγουμε πλέον και άλλες καταθλιπτικές, μακάβριες ιστορίες που καθόλου σαν έθνος, σαν γονίδιο, σαν ιστορία δεν μας τιμά. Ράνια Κεδίκογλου Πολιτευτής Ά Θεσσαλονίκης