Οι κοινωνίες έχουν την τάση της αποσύνθεσης και της σύνθεσης. Είναι ο νόμος της φύσης να αντιδρά σε φαινόμενα αυτοάμυνας και επανασύνδεσης των στοιχείων μεταξύ τους. Καιρός είναι λοιπόν να εντοπίσουμε τις κακοτοπιές μας, ως άνθρωποι και ο καθένας ως μονάδα ξεχωριστή να συλλογιστεί και να συνθέσει πρωτοβουλίες, να εκφράσει προτάσεις, να δημιουργήσει δεδομένα, για την επανεκκίνηση των αρχών, ενός απλούστερου και πιο προσιτού κράτους. Ενός κράτους, όπου οι δομές του θα είναι κατάλληλα φτιαγμένες για
όλους χωρίς κοινωνικές διαμαρτυρίες και εξαιρέσεις.
Ενός κράτους όπου ο πολίτης θα έχει το πρώτο λόγο και ο πολιτικός θα ακολουθεί το πρόσταγμα της εποχής του, για το κοινό καλό συμφέρον και όχι για ιδιοτελείς πράξεις, που λειτουργικά έχουν αποσυνδέσει τον κοινωνικό θεμέλιο λίθο από τη βάση του.
Δυστυχώς, τα παραπάνω, ενδεχομένως να ακούγονται ουτοπικά, δεν είναι όμως ασυμβίβαστα με τα θέλω των περισσότερων που στην ουσία γνωρίζουν τα πεπραγμένα της ιστορίας, αγνοούν όμως την ευδαιμονία του συνόλου και πολλές φορές καταπατούν, την ηθική υποχρέωση που οφείλουν να διαχειρίζονται , να λαμβάνουν και να εφαρμόζουν προς όφελος του προσωπικού και αθεράπευτα εγωκεντρικού στόχου/στόχων. Μα, πως λοιπόν θα τολμήσουμε να ζητήσουμε ή να απαιτήσουμε αλλαγή, αν εμείς οι ίδιοι δεν σταματήσουμε και δεν εξαλείψουμε τον φαρισαϊσμό και τα παρακλάδια του!!!
Είναι λένε της μοίρας γραφτό κάποιοι…να ζούμε και να παθαίνουμε αυτά που μας αξίζουν…Και ποιός σας είπε, ότι αξίζει σε νέους ανθρώπους και οχι μόνο να βιώνουν, τις λάθος και καθαρά προσωπικές ωφελιμιστικές επιλογές κάποιων που ζούσαν εις βάρος άλλων, εκφραζόμενοι παρασιτικά φαινόμενα μίας ανελέητα ελαστικής κοινωνίας, χωρίς σεβασμό και προτεραιότητα στο δίκιο και το άξιο;;;!!!
Κατευθυνόμενα πρόσωπα, κατευθυνόμενες λέξεις, φαινόμενα προσωπολατρίας άνευ λόγου και αξίας, πολιτικοί κρεμασμένοι από τα μπατζάκια του μπαμπά και της μαμάς και τα κρυφά δολάρια του θείου από την Αμερική…Και από την άλλη άνθρωποι ικανοί με περγαμηνές και αξίες, με ένσημα και προϋπηρεσία στην τσέπη τους…Και στη μέση, ναι ακριβώς στη μέση η ίδια η κοινωνία να χαϊδεύει τα μαλακά αυτάκια των καλομαθημένων «εραστών»…Και εμείς, ναι εμείς οι ίδιοι να ζητάμε ή μάλλον να απαιτούμε αλλαγή, αλλαγή για το γόητρο της δήθεν εξέλιξης πάνω σε σαθρά θεμέλια. Όχι φίλοι μου…η ζωή μας έχει διδάξει ότι τα αγαθά κόποις κτώνται και ότι η ψυχή κρύβει δύναμη. Ας κάνουμε τη δύναμη μας, δύναμη για δημιουργία και ας καθαρίσουμε τα χέρια μας από τη λάσπη και τα αποτυπώματα εκείνων που θέλησαν να μαυρίσουν τις σελίδες της ιστορίας μας. Δεν πιστεύω ότι καμία γενιά στο μέλλον, αλλά και κανένας έντιμος άνθρωπος που πρόσφερε, αξιοποίησε, θυσίασε ή αξίζει, θα ήθελε να βιώνει καταστάσεις ακρωτηριασμού, εκμηδενισμού και συνθήκες που τον οδηγούν σε απελπιστικές αποφάσεις.
Ας αναλάβουν πλέον, οι ιθύνοντες τις ευθύνες τους και ας αναλογιστούν τον κοινωνικό διαμελισμό που έχουν προκαλέσει ας σταθούν «άνδρες αγαθοί», έστω για μία φόρα. Δεν είναι λοιπόν το προσωπικό του καθενός που ενδεχομένως να είναι και ελάχιστο, είναι όμως το συνολικό κακό που δημιουργεί καθιζήσεις μαζικές και λειτουργεί αντανακλαστικά στην κοινωνία, χωρίς να λυπάται ή να λογαριάζει τις αρνητικές συνέπειες, που προκαλεί.
Πιθανόν, βέβαια στην προκειμένη περίπτωση να λειτουργεί και το φαινόμενο του ντόμινο ή το φαινόμενο της μίμησης, έτσι ώστε οι παίκτες να στοχεύουν στην ένταξη τους σε μία ομάδα, για να αισθανθούν ασφαλείς, με την διαφορά όμως ότι η ένταξη τους τη συγκεκριμένη φορά, βοηθά με έναν έμμεσο τρόπο στην καταστροφή του υγιούς κομματιού της κοινωνίας.
Για αυτό οφείλουμε, να λαμβάνουμε υπόψη πολλά κριτήρια, να έχουμε πλήρη ενημέρωση των δεδομένων και των καταστάσεων και φυσικά να εκπαιδευόμαστε στη σωστή νοοτροπία. Ράνια Κεδίκογλου Πολιτευτής Α΄Θεσσαλονίκης
όλους χωρίς κοινωνικές διαμαρτυρίες και εξαιρέσεις.
Ενός κράτους όπου ο πολίτης θα έχει το πρώτο λόγο και ο πολιτικός θα ακολουθεί το πρόσταγμα της εποχής του, για το κοινό καλό συμφέρον και όχι για ιδιοτελείς πράξεις, που λειτουργικά έχουν αποσυνδέσει τον κοινωνικό θεμέλιο λίθο από τη βάση του.
Δυστυχώς, τα παραπάνω, ενδεχομένως να ακούγονται ουτοπικά, δεν είναι όμως ασυμβίβαστα με τα θέλω των περισσότερων που στην ουσία γνωρίζουν τα πεπραγμένα της ιστορίας, αγνοούν όμως την ευδαιμονία του συνόλου και πολλές φορές καταπατούν, την ηθική υποχρέωση που οφείλουν να διαχειρίζονται , να λαμβάνουν και να εφαρμόζουν προς όφελος του προσωπικού και αθεράπευτα εγωκεντρικού στόχου/στόχων. Μα, πως λοιπόν θα τολμήσουμε να ζητήσουμε ή να απαιτήσουμε αλλαγή, αν εμείς οι ίδιοι δεν σταματήσουμε και δεν εξαλείψουμε τον φαρισαϊσμό και τα παρακλάδια του!!!
Είναι λένε της μοίρας γραφτό κάποιοι…να ζούμε και να παθαίνουμε αυτά που μας αξίζουν…Και ποιός σας είπε, ότι αξίζει σε νέους ανθρώπους και οχι μόνο να βιώνουν, τις λάθος και καθαρά προσωπικές ωφελιμιστικές επιλογές κάποιων που ζούσαν εις βάρος άλλων, εκφραζόμενοι παρασιτικά φαινόμενα μίας ανελέητα ελαστικής κοινωνίας, χωρίς σεβασμό και προτεραιότητα στο δίκιο και το άξιο;;;!!!
Κατευθυνόμενα πρόσωπα, κατευθυνόμενες λέξεις, φαινόμενα προσωπολατρίας άνευ λόγου και αξίας, πολιτικοί κρεμασμένοι από τα μπατζάκια του μπαμπά και της μαμάς και τα κρυφά δολάρια του θείου από την Αμερική…Και από την άλλη άνθρωποι ικανοί με περγαμηνές και αξίες, με ένσημα και προϋπηρεσία στην τσέπη τους…Και στη μέση, ναι ακριβώς στη μέση η ίδια η κοινωνία να χαϊδεύει τα μαλακά αυτάκια των καλομαθημένων «εραστών»…Και εμείς, ναι εμείς οι ίδιοι να ζητάμε ή μάλλον να απαιτούμε αλλαγή, αλλαγή για το γόητρο της δήθεν εξέλιξης πάνω σε σαθρά θεμέλια. Όχι φίλοι μου…η ζωή μας έχει διδάξει ότι τα αγαθά κόποις κτώνται και ότι η ψυχή κρύβει δύναμη. Ας κάνουμε τη δύναμη μας, δύναμη για δημιουργία και ας καθαρίσουμε τα χέρια μας από τη λάσπη και τα αποτυπώματα εκείνων που θέλησαν να μαυρίσουν τις σελίδες της ιστορίας μας. Δεν πιστεύω ότι καμία γενιά στο μέλλον, αλλά και κανένας έντιμος άνθρωπος που πρόσφερε, αξιοποίησε, θυσίασε ή αξίζει, θα ήθελε να βιώνει καταστάσεις ακρωτηριασμού, εκμηδενισμού και συνθήκες που τον οδηγούν σε απελπιστικές αποφάσεις.
Ας αναλάβουν πλέον, οι ιθύνοντες τις ευθύνες τους και ας αναλογιστούν τον κοινωνικό διαμελισμό που έχουν προκαλέσει ας σταθούν «άνδρες αγαθοί», έστω για μία φόρα. Δεν είναι λοιπόν το προσωπικό του καθενός που ενδεχομένως να είναι και ελάχιστο, είναι όμως το συνολικό κακό που δημιουργεί καθιζήσεις μαζικές και λειτουργεί αντανακλαστικά στην κοινωνία, χωρίς να λυπάται ή να λογαριάζει τις αρνητικές συνέπειες, που προκαλεί.
Πιθανόν, βέβαια στην προκειμένη περίπτωση να λειτουργεί και το φαινόμενο του ντόμινο ή το φαινόμενο της μίμησης, έτσι ώστε οι παίκτες να στοχεύουν στην ένταξη τους σε μία ομάδα, για να αισθανθούν ασφαλείς, με την διαφορά όμως ότι η ένταξη τους τη συγκεκριμένη φορά, βοηθά με έναν έμμεσο τρόπο στην καταστροφή του υγιούς κομματιού της κοινωνίας.
Για αυτό οφείλουμε, να λαμβάνουμε υπόψη πολλά κριτήρια, να έχουμε πλήρη ενημέρωση των δεδομένων και των καταστάσεων και φυσικά να εκπαιδευόμαστε στη σωστή νοοτροπία. Ράνια Κεδίκογλου Πολιτευτής Α΄Θεσσαλονίκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου