Μιχ. Καρχιμάκης> Τα χέρια που δουλεύουνε, ποτέ δεν ζητιανεύουνε...

Από τον Μιχ. Καρχιμάκη-Γραμματέα Εθνικού Συμβουλίου ΠΑΣΟΚ

‘’Παράλληλα με τη μάχη για την οικονομία, ξηλώνουμε και το φθαρμένο πάτωμα πάνω στο οποίο περπατούσαμε μέχρι σήμερα’’


ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΟ ‘’ΕΜΕΙΣ’’ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΟ ‘’ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ’’


‘’Χάρη στο πολιτικό εκτόπισμα του Παπανδρέου, διαπραγματευόμαστε με επιτυχία την εσπευσμένη απελευθέρωση ευρωπαϊκών κονδυλίων’’.....

‘’Τα χέρια που δουλεύουνε, ποτέ δε ζητιανεύουνε’’, λέμε στην Κρήτη κάτι που στην Ελλάδα, τα προηγούμενα χρόνια, το αγνοήσαμε.

Δεν δούλεψαμε όλοι. Πολιτικοί και πολίτες.

Κάποιοι δούλευαν, δήλωναν τα εισοδήματά τους, πλήρωναν τους φόρους τους και κάποιοι άλλοι, έκαναν δήθεν πως δούλευαν.


Και φυσικά υπήρχαν, σε αφθονία κι αυτοί που δήλωναν ψεύτικα εισοδήματα ή δε δήλωναν καθόλου και συνεπώς δεν πλήρωναν τους φόρους τους.

Σήμερα, λοιπόν, όσο και αν δεν αρέσει σε μερικούς, όσο κι αν το έδαφος είναι απρόσφορο και το περιβάλλον γκρίζο, όσο κι αν η αξιοπιστία της χώρας που παραλάβαμε προ διετίας ήταν βαριά πληγωμένη, υπάρχει σήμερα ένας πρωθυπουργός και μία κυβέρνηση, που κόντρα σε κάθε οιωνό, δίνει την ανένδοτη μάχη για την ανάκαμψη και την πρόοδο.

Σε όλους τους τομείς. Στο εξωτερικό και στο εσωτερικό.

Πίσω από τον καπνό της μάχης που διεξάγει για την οικονομική της σωτηρία αυτός ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του, ξηλώνει το φθαρμένο πάτωμα πάνω στο οποίο περπατούσαμε μέχρι σήμερα και πάνω στο οποίο χοροπηδούσαν ανέμελα οι προκάτοχοί μας της Ν.Δ. για να το κάνουν, τελικά, σχεδόν ετοιμόρροπο.

Επιχειρήσαμε και κάναμε τομές στη Δημόσια Διοίκηση και για πρώτη φορά ξέρουμε πού πάνε οι δαπάνες για τη μισθοδοσία.

Εξοικονομήσαμε 2 δις από τη λειτουργική δαπάνη του δημοσίου και όχι μόνο από μισθούς και συντάξεις όπως βολεύει μερικούς, να λένε.

Έγινε για πρώτη φορά καταμέτρηση των δημοσίων υπαλλήλων και αυτή τη στιγμή εξελίσσεται μια σοβαρή προσπάθεια για να εξορθολογιστεί ο δημόσιος τομέας, που μέχρι σήμερα ήταν μια παχιά αγελάδα την οποία ‘’άρμεγαν’’, κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες που δεν παρήγαγαν. Χωρίς, φυσικά, να ισχυρίζομαι ότι δεν υπήρχαν και οι ευσυνείδητοι. Για τους οποίους, κυρίως, και γίνεται αυτή η προσπάθεια. Και σίγουρα, αυτοί είναι πάρα πολλοί.

Σας θυμίζω ότι οι δαπάνες του δημοσίου διπλασιάστηκαν μέσα στα 5 χρόνια διακυβέρνησης από τη Δεξιά.

Ρυθμίσαμε τα ανεξέλεγκτα χρέη της Υγείας και των νοσοκομείων, αφού τα άφησαν να φτάσουν σε αστρονομικά ύψη.

Μειώσαμε δραστικά μέσω της ηλεκτρονικής συνταγογράφισης, τα έξοδα των ασφαλιστικών ταμείων που συγχωνεύτηκαν στο ΟΑΕΕ.

Και πάρα πολλά άλλα, που θα χρειάζονταν σελίδες ολόκληρες για να τα απαριθμήσω, αλλά θα προτιμήσω να έρθω στο σήμερα και στο αύριο.

Σήμερα, κατορθώνουμε να κάνουμε το ελληνικό πρόβλημα, πρόβλημα όλων των Ευρωπαίων και το ελληνικό χρέος, πολιτικό χρέος και συγχρόνως, δομικό έλλειμμα, επίσης όλων των Ευρωπαίων.

Κρατάμε για άλλη μια φορά τη χώρα ζωντανή, να λειτουργεί και να συνεχίζει να παράσχει τις υπηρεσίες της στον ελληνικό λαό.

Δεν σταματάμε, όμως.

Συνεχίζουμε την προσπάθεια, για να αποσπάσουμε, διεθνή στήριξη σε ένα πιο συγκροτημένο, πλέον, πολιτικό και θεσμικό πλαίσιο.

Προσθέσαμε στη λογική των δανειστών μας τη διάσταση της ανάπτυξης της χώρας, κάνοντάς τους να ξεφύγουν από στενές λογικές δημοσιονομικής, μόνο, προσαρμογής.

Διαπραγματευόμαστε με επιτυχία και χάρη στο πολιτικό εκτόπισμα και ανάστημα του Γιώργου Παπανδρέου, στην Ευρώπη, την εσπευσμένη, απελευθέρωση ευρωπαϊκών κονδυλίων αλλά και τη μειωμένη εθνική συμμετοχή σε αυτά.

Πριν, όμως, απ’ όλα, θέλουμε να εμπεδώσουμε όλοι οι Έλληνες, πολιτικοί και πολίτες, ότι στον παράγοντα που πρωτίστως πρέπει να ποντάρουμε και να ελπίζουμε, είναι ο ίδιος μας ο εαυτός.

Η διέξοδος από την κρίση, απαιτεί μια νέα αντίληψη.

Από όλους μας.
Απαιτεί τη διεύρυνση του πλούτου που ως πρώτη προϋπόθεση, χρειάζεται τον δικό μας σεβασμό.

Σεβασμό στην παραγωγή μας.

Στην εθνική μας παραγωγή και στην αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων που έχουμε ως Ελλάδα.

Με άλλα λόγια, απαιτείται, μια νέα Εθνική Καταναλωτική Συνείδηση.

Κατά τη δύσκολη περίοδο που διέρχεται η χώρα, η αναβάθμιση, στήριξη, προβολή και προώθηση των ελληνικών προϊόντων και υπηρεσιών, θα αποτελούσε ένα ισχυρό αντίδοτο και εργαλείο για τη συντομότερη έξοδο από την κρίση.

Η Ελλάδα, θα έπρεπε και πρέπει να μπει σε μια τροχιά σταδιακής αλλά σταθερής απεξάρτησης από τις δάνειες και ξένες δυνάμεις, η οποία θα περιόριζε από τη μια, τους φρενήρεις ρυθμούς των εισαγωγών, θα αύξανε συνεπώς τα έσοδά μας και θα βελτίωνε τη δημοσιονομική μας εικόνα.

Από την άλλη, θα έδινε αναπτυξιακή πνοή στο εσωτερικό της χώρας, καθώς και θέσεις εργασίας. Το μήνυμα που εκπέμπουμε είναι σαφές: Καλλιέργεια Εθνικής Καταναλωτικής Συνείδησης, στήριξη της εγχώριας αγοράς.

Θέλω, εδώ, να σας θυμίσω ότι το 2009 παραλάβαμε άλλο ένα αρνητικό πρόσημο. Κι αυτό ήταν στις εξαγωγές.

Η συνολική μείωση που είχαμε, ξεπερνούσε το 17%. Και εδώ, αντιστρέψαμε διαμετρικά την κατάσταση και όπως είναι σε όλους γνωστό, η αύξηση στις εξαγωγές έχει ξεπεράσει κάθε προσδοκία. Ο δρόμος για  επιτυχημένη εξαγωγική δραστηριότητα μιας χώρας, περνάει και πάλι από την ‘’Εθνική Οδό’’ της Καταναλωτική Συνείδησης, γιατί το ερώτημα των υποψηφίων χωρών στις οποίες φιλοδοξούμε να εξαγάγουμε τα προϊόντα μας, είναι ευλόγως, ‘’πόση εσωτερική κατανάλωση έχουμε’’; Αν και πόσο εμείς οι ίδιοι προτιμούμε ο,τι παράγουμε. Το σημείο αυτό αποτελεί βαρόμετρο για την απόφασή τους να αγοράσουν ή όχι ελληνικά προϊόντα.

Είναι ουσιαστικό σημείο αξιολόγησης της ελληνικής αγοράς από τους ξένους.

Πιστεύω πάρα πολύ στις έννοιες εκείνες που μπορούν να μας κάνουν να μιλάμε και να διαπραγματευόμαστε μόνο με το ‘’εμείς’’ και όχι με το ‘’εμείς κι εσείς’’.

Και η Εθνική Καταναλωτική συνείδηση, αποτελεί έναν ισχυρό κρίκο που τελικά συνιστά το ‘’εμείς’’. 
kourdistoportokali