Η Τρόικα πρότεινε τα γνωστά: Κατάργηση 13ου μισθού, 15% συνολική μείωση μισθολογικής δαπάνης στο δημόσιο, δραστική περιστολή των εφάπαξ και κατάργηση της αυτόματης τιμαριθμικής αναπροσαρμογής (ΑΤΑ) που στην Κύπρο είναι θεσμός όσο μπορούν να θυμηθούν οι άνθρωποι.
Επίσης ιδιωτικοποίηση των ημικρατικών επιχειρήσεων. Οι Κύπριοι τα θεώρησαν υπερβολικά και τρομακτικά, και απάντησαν ότι θα αντιπροτείνουν εκείνοι μια σειρά μέτρων το Σεπτέμβρη. Ούτως ή άλλως δεν βιάζονται, θεωρούν πως αν καταφέρουν να τρενάρουν την υπόθεση ως το Σεπτέμβρη, θα πάρουν το ρωσικό δάνειο και θα μπορούν να διαπραγματευτούν χωρίς πίεση καλύτερους όρους.
Η τρόικα τους ξέκοψε πάντως τα πέντε χρόνια ήπιας προσαρμογής που ζήτησε ο Χριστόφιας. Προτείνει ένα πρόγραμμα που λήγει το 2015. Το ότι οι Κύπριοι διστάζουν δεν φαίνεται να την ενοχλεί. Η εκτίμηση τους άλλωστε για τις ανάγκες της Κύπρου είναι διαφορετική. Οι κύπριοι θεωρούν ότι χρειάζονται 6 δις για τις τράπεζες και 1,5 για το έλλειμμα, η τρόικα πιστεύει πάντως ότι ο λογαριασμός για τις τράπεζες είναι πάνω από 10 συν το λιγότερο 2,5. δις για τα ελλείμματα.
Οι Κύπριοι ούτε να ακούνε δεν θέλουν για περικοπές μισθών και ιδιωτικοποιήσεις και για να τα αποφύγουν πάνε να επαναλάβουν τα λάθη της Ελλάδας δηλαδή να αυξήσουν τη φορολογία. Το πραγματικό σχέδιο Χριστόφια πάντως είναι να κερδίσει χρόνο ως τις αρχές του 2013.
Τότε θεωρεί ότι θα μπορέσει να ανακεφαλαιοποιήσει τις τράπεζες μέσω του μόνιμου μηχανισμού στήριξης, χωρίς να το χρεωθεί αυτό η Κύπρος. Έχοντας υπ’ όψη τους ότι η πραγματικότητα είναι πιο κοντά στις εκτιμήσεις της τρόικας από ότι στις δικές τους, οι Κύπριοι θεωρούν ότι το να επωμιστεί η Κύπρος το κόστος γι’ αυτές θα ήταν καταστροφή αφού θα ανέβαζε το δημόσιο χρέος κοντά στο 140% του ΑΕΠ.
Το ότι η Κύπρος βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο καθιστά τις αποφάσεις πιο δύσκολες. Κανείς δεν θέλει να επωμιστεί το κόστος και να βάλει την υπογραφή του κάτω από το μνημόνιο. Ωστόσο η Κύπρος πιέζεται χρονικά, χρήματα στα δημόσια ταμεία δεν υπάρχουν και η ανακεφαλαιοποίηση δεν μπορεί να καθυστερήσει πάρα πολύ ακόμα.
Θέμης Δαγκλής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου