Παναγιωτακόπουλος: Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να φύγει από την κυβέρνηση

Ζητήσαμε σε όλους τους τόνους, ζητάμε και σήμερα, την αποχώρηση του ΠΑΣΟΚ από την Κυβέρνηση.

Ζητήσαμε την αλλαγή πλεύσης και τον απεγκλωβισμό της ηγετικής ομάδας από την φαντασίωση της δήθεν συμμετοχής στη διακυβέρνηση και της δήθεν παρέμβασης στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές.

Εξηγήσαμε ότι η εμμονή σε πολιτικές διάλυσης της κοινωνίας, σε πολιτικές φτώχειας, ανεργίας και καταπάτησης κάθε θεμελιώδους εργασιακού δικαιώματος επιταχύνει το πολιτικό τέλος του ΠΑΣΟΚ.

Τα τελευταία γεγονότα κατέδειξαν με τον πιο σαφή τρόπο ότι σε αυτή την Κυβέρνηση υπάρχουν οι εντολοδόχοι υλοποιητές των αποφάσεων των δανειστών και τα κοινοβουλευτικά συμπληρώματα, που έχουν σα μοναδικό ρόλο την κοινοβουλευτική στήριξη των όποιων μέτρων.

Το ΠΑΣΟΚ δυστυχώς προκαλείται και περιπαίζεται.

Προκαλείται από τις συνεχείς μονομερείς αποφάσεις των Κυβερνόντων, αδύναμο να επιβάλει το παραμικρό, επιλέγοντας να παίξει το ρόλο του «γκρινιάρη» που όμως στο τέλος μονίμως σκύβει το κεφάλι.

Περιπαίζεται, γιατί την ίδια στιγμή που ο Πρόεδρός του υπόσχεται διαπραγμάτευση μέχρι τέλους, έρχεται ο Πρωθυπουργός και «συνεργάτης» σε επίπεδο Κυβέρνησης (δυστυχώς), να δηλώσει ότι «η διαπραγμάτευση τελείωσε».

Περιπαίζεται γιατί καμία από τις προτάσεις του δεν έγινε αποδεκτή.

Τι να πρωτοθυμηθούμε;

Τα έξι προεκλογικά του σημεία;  Την περίφημη Εθνική Ομάδα Διαπραγμάτευσης; Τις δηλώσεις του Ιουλίου ότι δεν θα υπάρξουν οριζόντια μέτρα; Το στρατηγικό πλαίσιο των 10 σημείων στα τέλη Ιουλίου;

Τις προτάσεις που έστειλε στον Υπουργό Οικονομικών το Σεπτέμβριο; Το ότι θα πρέπει να παρουσιαστεί στη Βουλή μια ολοκληρωμένη αφήγηση της πολιτικής πρότασης και όχι μόνο μέτρα; Ή τέλος τις δηλώσεις του Προέδρου στην Κ.Ο. , στις 4 Οκτωβρίου, ότι αν δεν υπάρξουν οι προϋποθέσεις (ανάμεσα στις οποίες και τα εργασιακά) δεν μπορούν να έρθουν τα μέτρα στη Βουλή;

Η κατάληξη όλων αυτών είναι τελικά μια άνευ όρων ψήφιση των μέτρων, μία άνευ όρων παράδοση στους σχεδιασμούς και τις εντολές της Τρόικα και των αγαπημένων της «παιδιών» στην Ελλάδα, μια άνευ όρων οριστική και αμετάκλητη διαγραφή κάθε προοδευτικού προσήμου στην πολιτική του διαδρομή.

Το ΠΑΣΟΚ αυτοκτονεί πολιτικά και το πιστόλι το κρατούν όσοι σήμερα αποφασίζουν να διαγράψουν προεκλογικές υποσχέσεις, προγραμματικές συμφωνίες και κόκκινες γραμμές.

Η Δημοκρατική Παράταξη διαλύεται γιατί ταυτίζεται με ότι πιο συντηρητικό και αντιλαϊκό έχει εμφανιστεί στην πολιτική ιστορία του τόπου. Αν κάποιοι θεωρούν ότι με παχιά λόγια και αόριστες αναφορές μπορούν να καλύψουν την αποτυχημένη στρατηγική και πολιτική τους πρόταση, την απαξιωμένη πολιτική τους παρουσία και την δορυφορική τους σχέση με τα κέντρα λήψης αποφάσεων είναι γελασμένοι.

Η πορεία ανάτασης της χώρας απαιτεί την ύπαρξη της Δημοκρατικής Παράταξης διότι ότι καλό έγινε σε αυτόν τον τόπο τα τελευταία 60 χρόνια έγινε από τη δημοκρατική παράταξη.

Απαιτεί την προοδευτική της πρόταση και τη συλλογική της δράση. Απαιτεί έναν άλλο δρόμο ευθύνης. Ένα δρόμο ισότητας και δικαιοσύνης, ένα δρόμο ανατροπής και δημιουργίας.

Ο δρόμος που σήμερα ακολουθεί είναι αντίθετος με την ιστορία της, είναι αδιέξοδος και οδηγεί στον γκρεμό και την πολιτική χλεύη.

Οι κρίσιμες ώρες που περνάμε απαιτούν τη συστράτευση όσων θέλουν και μπορούν να σώσουν την παράταξη.

Να αλλάξουν την πορεία της πολιτικής απαξίωσης.

Να αλλάξουν το ρόλο της.

Να την επαναφέρουν στον προοδευτικό πολιτικό χώρο. Στο δρόμο της παρέμβασης και της δημιουργίας.

Χαίρομαι που σήμερα πολλοί από αυτούς που είχαν φορέσει το μανδύα του «σωτήρα της χώρας» τα τελευταία 2,5 χρόνια αντιλαμβάνονται που οδηγούν αυτές οι πολιτικές.

Όσοι δεν έχουν πάρει ήδη τις αποφάσεις τους να προσχωρήσουν στην Κεντροδεξιά, όσοι δεν θέλουν ένα ΠΑΣΟΚ ηττημένο, απαξιωμένο και μικρό, πρέπει σήμερα να δράσουν.

Η ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ πρέπει να αντιληφθεί ότι δεν υπάρχει ΜΙΑ και ΜΟΝΑΔΙΚΗ ανάλυση, ότι δεν υπάρχει ΜΙΑ και ΜΟΝΑΔΙΚΗ πολιτική πρόταση.

Οφείλει σήμερα να προχωρήσει στη συγκρότηση μιας νέας συλλογικότητας ικανής να σώσει την παράταξη και άρα και τη χώρα.

Οφείλει σήμερα να καλέσει όλους όσους μπορούν να συμβάλλουν στη διαμόρφωση μιας πορείας εξόδου από το αδιέξοδο στο πλαίσιο μιας ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ  με στόχο  ΤΗΝ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟ ΤΗΣ - ΜΙΑ ΠΑΝΣΤΡΑΤΙΑ.

Αν συνεχίσει να επιμένει αυτάρεσκα σε αυτές τις πολιτικές επιλογές που σχεδιάζει μια μικρή ομάδα ανθρώπων, τότε πολύ σύντομα θα βρεθεί μόνη της και αδύναμη να διαχειρίζεται έναν μικρό πολιτικό σχηματισμό, χωρίς κοινωνικά ερείσματα, χωρίς στελέχη και χωρίς προοπτική.