Κώστας Λαλιώτης της σιωπής και της αναμονής

Δέκα χρόνια έκλεισαν τον περασμένο Ιούλιο από τη σφοδρή σύγκρουση του Κώστα Λαλιώτη με τον κραταιό, τότε, πρωθυπουργό και πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Κώστα Σημίτη, ο οποίος σε μια ακόμη προσπάθεια δήθεν επανεκκίνησης του κόμματος – κι ενώ στο παρασκήνιο ήδη κυκλοφορούσαν οι φήμες για συμφωνία να δώσει το «δαχτυλίδι» της διαδοχής στον ΓΑΠ – ο ίδιος αποφάσισε να «ξεφορτωθεί» το «ιερό τέρας» του Κινήματος, για να διευκολυνθούν οι επιλογές στο ζήτημα της διαδοχής, φέρνοντας έτσι ως γραμματέα του Κινήματος τον συνεργάτη του, Μιχάλη Χρυσοχοΐδη.

Ήταν φανερό από την πρώτη στιγμή ότι η απόφαση του Κώστα Λαλιώτη ήταν να εγκαταλείψει τις «καρέκλες» της πολιτικής, να αποχωρήσει και να βυθιστεί στη σιωπή.

Κάποιοι – ενθυμούμενοι μια αντίστοιχη αποχώρησή του στη δεκαετία του ’80 – πίστεψαν ότι η φυγή αφορά μια επιθυμία του για «αγρανάπαυση» και αποσυμπίεση από τη σύγκρουσή του με τον Κώστα Σημίτη, εκτιμώντας ότι θα επανέλθει υπό νέες συνθήκες. Έτσι, για πολλά χρόνια μετά, μέσα στο ΠΑΣΟΚ, η αναφορά στο όνομά του από τους εσωκομματικούς του φίλους προσέδιδε έναν χαρακτήρα επιστροφής του «Μεσσία», ειδικά στις περιόδους που το ΠΑΣΟΚ οδηγείται με «βήμα ταχύ» προς φιλελεύθερες θέσεις και προς τα δεξιά.

Η αλήθεια είναι ότι το άλλοτε «θείο βρέφος», ο εκλεκτός πολιτικός γιος του Ανδρέα ποτέ δεν απομακρύνθηκε από το ΠΑΣΟΚ...

Κύρος

Ήταν εκεί όταν ζητούσαν τη γνώμη του ή όταν με την παρουσία του ζητούσαν να δώσει κύρος και βάρος σε μια εκδήλωση. Προεκλογικά βοήθησε όπως και σε ό,τι του ζητήθηκε, όμως ποτέ δε μίλησε δημόσια – προς μεγάλη ευχαρίστηση των «γαλάζιων» αντιπάλων του – των οποίων για πολλά χρόνια ήταν ο «φόβος και ο τρόμος», αλλά και των εσωκομματικών του αντιπάλων – από τους φίλους του Άκη μέχρι τους εκσυγχρονιστές του Σημίτη και τους κηπουρούς του Γιώργου.

Κάποιοι στο ΠΑΣΟΚ πίστευαν και πιστεύουν ότι ενδεχομένως να ήθελε μια πιο «πάνδημη» πίεση για επιστροφή, μια μεγαλύτερη ώθηση για να εμπλακεί στην τρέχουσα καθημερινότητα.

Πολιτικοί αντίπαλοι του Λαλιώτη εκτός και εντός του ΠΑΣΟΚ εξακολουθούν να πιστεύουν και να υποστηρίζουν με νόημα ότι επιθυμεί να «βυθιστεί» στη λήθη μέσα από τη σιωπή. Οι μύθοι που καλλιεργούνται γύρω από τον ίδιο και τους λόγους της σιωπής του είναι πολλοί. 

Κάποιοι που τον ξέρουν καλύτερα θεωρούν ότι ο Λαλιώτης σιχάθηκε την πολιτική και το ήθος εχθρών και φίλων – και ειδικά εκείνων που εξακολουθούν ακόμη και σήμερα να ρίχνουν τόνους «λάσπης» στην πορεία του και στην Ιστορία, πιστεύοντας πως έτσι θα τον έχουν μονίμως εξουδετερωμένο.

Τόνους «λάσπης» που ξεκίνησαν από την περίφημη κόντρα του με την πανίσχυρη – τότε – οικογένεια Μητσοτάκη και συνεχίστηκε για πολλά χρόνια… Τόση δυσφήμιση που, πριν από μερικά χρόνια, ένας πανίσχυρος αντίπαλός του, αρχηγός κόμματος, παραδέχθηκε ευθαρσώς ότι με τόση «λάσπη» και τόσο ψάξιμο «πότε δεν έχει βρεθεί το παραμικρό εναντίον του»…

Αυτό, πάντως, που φαίνεται να έχουν ξεχάσει οι αντίπαλοί του είναι ότι ο Λαλιώτης, παρά την άρνησή του μέχρι σήμερα να εμπλακεί και πάλι στην πολιτική, εντούτοις εξακολουθεί να παραμένει «εξαρτημένος» από αυτή τη «μάγισσα», με την οποία συνδέθηκε από μικρό παιδί. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι ενημερώνεται συνεχώς για τα πάντα, ειδικά σε ό,τι αφορά τον πολιτικό σχεδιασμό, την επικοινωνία και τις δημοσκοπήσεις, όπως και όταν ήταν ενεργός.

Στο διήμερο επιστημονικό συνέδριο έφτασε λίγο καθυστερημένος και δεν θέλησε να «προωθηθεί» στις πρώτες θέσεις, παραμένοντας όρθιος ανάμεσα στον κόσμο στον διάδρομο – κάτι που από πολλούς θεωρήθηκε και ως μια αποστασιοποίησή του από την εκδήλωση.

Παρότι είχε δηλώσει από τους πρώτους ότι θα παραστεί, ωστόσο δεν έγινε γνωστό αν του ζητήθηκε να μιλήσει και εκείνος αρνήθηκε. Κάποιες φήμες τον θέλουν οργισμένο όταν έμαθε ότι θα μιλήσουν πολιτικά στελέχη, ενώ ο ίδιος δεν ενημερώθηκε ότι θα υπάρξουν ομιλίες τέτοιου χαρακτήρα. Μάλιστα, οι ίδιες φήμες λένε ότι «κόπηκε» από… ψηλά.

Υπομονή ελέφαντα

Βέβαια, υπάρχουν και οι πληροφορίες που επιμένουν ότι ο ίδιος δεν επιθυμεί να εμπλακεί στην τρέχουσα εσωκομματική κατάσταση, ενώ αντιμετωπίζει μάλλον μελαγχολικά τόσο την πορεία του ΠΑΣΟΚ όσο και της Κεντροαριστεράς. Για κάποιους άσπονδους εχθρούς του μέσα στο ΠΑΣΟΚ, η σιωπή του είναι «δώρο», ενώ για άλλους υπεκφυγή. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι για τη διαδρομή του και την ιστορία του είναι καθήκον του να μιλήσει και να πει τι πιστεύει για την πορεία και την προοπτική της παράταξης.

Αυτοί που τον ξέρουν, λένε ότι ο Λαλιώτης έχει υπομονή… ελέφαντα! Μπορεί να σιωπά επί 10 χρόνια περιμένοντας, αλλά ουσιαστικά δεν έχει πει την τελευταία λέξη! Εκτός από τον εαυτό του, το οφείλει και σε χιλιάδες αγωνιστές του ΠΑΣΟΚ που τον πίστεψαν, που πίστεψαν στο Κίνημα αλλά στο τέλος προδόθηκαν… Αυτοί ακριβώς που τον πίστεψαν είναι εκείνοι που περιμένουν. Παρά το γεγονός ότι ο ίδιος σιχαίνεται τις υποδείξεις, είναι βέβαιο ότι δεν έχει σιχαθεί την πολιτική και ότι δεν έχει πει την τελευταία λέξη…

από http://www.topontiki.gr