ΟΜΙΛΙΑ Φ. ΣΑΧΙΝΙΔΗ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ EΠΙ ΤΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ ΔΥΣΠΙΣΤΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Κάποιος θα μπορούσε να εκλάβει τη σημερινή συζήτηση της πρότασης δυσπιστίας κατά της Κυβέρνησης ως μια απόπειρα του ΣΥΡΙΖΑ να διεκδικήσει ψήφο εμπιστοσύνης στην δική του πρόταση για έξοδο από την κρίση, στο δικό του οικονομικό πρόγραμμα. 
Μακάρι να υπήρχε και ψήφος εμπιστοσύνης προς την Αξιωματική Αντιπολίτευση αν αυτό είναι να συμβάλλει στην διαμόρφωση ευρύτερων πολιτικών συναινέσεων για να αντιμετωπιστούν έκτακτες συνθήκες όπως οι τωρινές. 

Σε μια τέτοια περίπτωση όμως θα αρνιόμουν να δώσω ψήφο εμπιστοσύνης στο Σύριζα γιατί αρνείται να αναλάβει τις ευθύνες του. 
Ως ένα μικρό κόμμα της αντιπολίτευσης δεν δέχτηκε να αναλάβει την παραμικρή ευθύνη κατά την εξαιρετικά δύσκολη περίοδο 2009-2012. 
Αντίθετα πολέμησε με τον πιο άγριο τρόπο την προσπάθεια που κατέβαλε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να αντιμετωπίσει μόνη της την μεγαλύτερη μεταπολεμικά κρίση με την οποία βρέθηκε αντιμέτωπη η χώρα.
Τότε που η χώρα χρειαζόταν την μεγαλύτερη δυνατή πολιτική και κοινωνική συναίνεση για να ενισχύσει την διαπραγματευτική της θέση σε μια βαθύτατα συντηρητική Ευρώπη και να ελαχιστοποιήσει το οικονομικό κόστος της κρίσης ο Σύριζα τροφοδοτούσε την σύγκρουση. 
Το ίδιο έλλειμμα ευθύνης έδειξε ο Σύριζα και από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης την επομένη των εκλογών του Μαΐου και του Ιουνίου του 2012 όταν έλαβε το 26% των ψήφων. 
Προτίμησε την βεβαιότητα και την ευκολία της άρνησης της απόρριψης από την συμμετοχή στην συνδιαμόρφωση της επόμενης ημέρας για την χώρα.
Γιατί η ένταση της κρίσης επέβαλε και επιβάλει να επανεξετάσουμε όλες τις λειτουργίες της χώρας είτε αυτές αφορούν το πολιτικό σύστημα και τις τρεις εξουσίες, είτε αφορούν τον τρόπο λειτουργίας της οικονομίας. 
Αυτή είναι η μεγάλη πρόκληση για την επόμενη ημέρα που όμως διαμορφώνεται τώρα.
Τώρα τίθενται τα διλήμματα για τον μετασχηματισμό της οικονομίας,
Τώρα τίθενται τα διλλήματα για την έξοδο στις αγορές,
Τώρα τίθενται τα διλλήματα για την επόμενη ημέρα μετά το μνημόνιο.
Τώρα τίθενται τα διλήμματα για τις αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας του πολιτικού συστήματος.
Και ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ είχε την μοναδική ευκαιρία να συνδιαμορφώσει το τελικό αποτέλεσμα συμμετέχοντας σε μια Κυβέρνηση όπου με την παρουσία του το κέντρο βάρους δεν θα έγερνε προς τα δεξιά προτίμησε την ανέξοδη και εύκολη λύση της αντιπολίτευσης.
Από τις τοποθετήσεις των συναδέλφων της αξιωματικής αντιπολίτευσης διαπιστώνει κανείς για άλλη μια φορά ότι είναι όμηροι ενός αριστερού λαϊκισμού ο οποίος έχει την ίδια κρυφή γοητεία με τον δεξιό λαϊκισμό των Ζαππείων της ΝΔ.
Προκύπτει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μια πρόταση για την οικονομία όπου η πλειοψηφία των πολιτών δεν θα πληρώνει καθόλου φόρους η θα πληρώνει ελάχιστους φόρους αλλά το κράτος θα συντηρεί ένα μέγεθος παροχών στον τομέα της υγείας, της παιδείας, της πρόνοιας που θα το ζήλευαν και οι πλέον οικονομικά ισχυρές χώρες του Σκανδιναβικού βορρά. 
Τους φόρους θα τους πληρώνουν μόνο οι έχοντες μεγάλα εισοδήματα και περιουσία. Ή μπορεί ούτε και αυτοί αν λάβουμε υπόψη το υστερόγραφο σε άρθρο του κ. Τσακαλώτου στην Αυγή στις 3 Νοεμβρίου 2013, όπου καλεί τους συντρόφους του να «ενημερώνονται για τις θέσεις που διαμορφώνονται σε διάφορα όργανα του κόμματος και να κάνουν την τιμή να καταθέτουν πρώτα εκεί τις ενδιαφέρουσες «αριστερές» απόψεις τους περί φορολογίας».
Και τι θα γίνει αν προκύψουν ελλείμματα;
Σύμφωνα με άρθρο στη χθεσινή Αυγή αυτά θα καταπολεμηθούν με μεγαλύτερα ελλείμματα που θα τροφοδοτήσουν την ανάπτυξη για να τα μειώσουμε μέσω αυτής.
Τι κρίμα για αυτούς που αυτή την συνταγή την δοκίμασε η Κυβέρνηση Καραμανλή την περίοδο 2007-2009 με το τεράστιο έλλειμμα 15,7% και ύφεση 3%.
Με αυτή την πρόταση είναι φανερό ότι τα στελέχη του όχι μόνο διαβάζουν τις αριστερές σελίδες του Κέυνς παραλείποντας τις δεξιές αλλά δείχνουν και να αγνοούν και την πολύ νωπή ιστορία του τόπου. 
Στο ερώτημα ποιος θα μας δανείζει όσο θα υπάρχουν ελλείμματα ο ΣΥΡΙΖΑ απαντά ότι θα μας δανείζουν αυτοί των οποίων τα δάνειά θα τα κουρέψει η όπως είπε στην πρόσφατη ομιλία του ο Πρόεδρος του θα τα εξυπηρετεί η χώρα μόνο όταν θα έχει ανάπτυξη. 
Όμως οι καιροί κατά τους οποίους κυβερνιόμασταν με δανεικά για παροχές, με όλο και περισσότερα δανεικά σε βάρος των παιδιών μας και των παιδιών των παιδιών μας, για να ικανοποιείται κάθε λογικό και παράλογο αίτημα, κάθε κοινωνικής ομάδας, παρήλθαν ανεπιστρεπτί.
Η παρούσα πολιτική τάξη, αλλά και οι επόμενες του ορατού μέλλοντος, θα παίρνουν δύσκολες και όχι ευχάριστες αποφάσεις. 
Σε όποιο κόμμα κι αν δώσει ο Λαός την εξουσία. 
Έντιμο συνεπώς είναι να λέμε στο Λαό την αλήθεια. 
Στην μετά το μνημόνιο Ελλάδα το επίπεδο των δαπανών και της φορολογίας θα καθοριστεί από τις επιλογές που θέλουμε να κάνουμε. 
Υπερασπίζομαι την άποψη ότι η σοσιαλδημοκρατία μπορεί να μείνει συνεπής απέναντι στις δεσμεύσεις για παροχές σε παιδεία, υγεία, πρόνοια μόνο μέσω της διαμόρφωσης προϋποθέσεων για μια ταχέως αναπτυσσόμενη οικονομία που θα της επιτρέπει να συλλέγει φορολογικά έσοδα και να συντηρεί το κοινωνικό κράτος που επιθυμεί.
Αυτό σημαίνει φορολόγηση στην περιουσία κατά προτεραιότητα και βέβαια φορολόγηση στο εισόδημα και στην κατανάλωση.
Απέναντι σε αυτήν την αντίληψη είναι η νεοφιλελεύθερη αντίληψη που θέλει ελάχιστο κράτος και ελάχιστους φόρους. 
Κάποιοι συνάδελφοι από την ΝΔ έχουν πολλές φορές υπερασπιστεί την άποψη αυτή. 
Όχι εμείς.
Σήμερα στηρίζουμε την ίδια κυβέρνηση παρά τις ιδεολογικές μας διαφορές γιατί κρίνουμε ότι αυτό επέβαλε η ανάγκη να συγκροτηθεί κυβέρνηση μετά από δυο αλλεπάλληλες εκλογές που οδήγησαν την χώρα στην αβεβαιότητα και στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. 
Αποτρέψαμε αυτό το ενδεχόμενο.
Δεν ξέρουμε ακόμη που θα μας βγάλει αυτή η προσπάθεια που ξεκίνησε μόνο του το ΠΑΣΟΚ το 2010. 
Ξέρουμε όμως ότι όπου και να μας οδηγήσει θα είναι ένα περιβάλλον πολύ διαφορετικό από αυτό που συνηθίσαμε. 
Και πως αν θέλουμε να επηρεάσουμε την κατεύθυνση και να προσαρμόσουμε και να προσαρμοστούμε στο περιβάλλον αυτό χρειάζεται κοινή προσπάθεια, χρειάζονται συναινέσεις.
Αν θέλουμε, όπως είπε ένας Μαρξιστής ιστορικός που πέθανε πρόσφατα, να έχουμε ένα αναγνωρίσιμο μέλλον, δεν μπορεί να παρατείνουμε το παρελθόν η το παρόν.
Κι επειδή η πρόταση εμπιστοσύνης που ζητάει ο ΣΥΡΙΖΑ υπονοεί όχι μόνο παράταση αλλά αντιγραφή του παρελθόντος, δεν θα δώσω ψήφο εμπιστοσύνης στον Σύριζα.