Αναλυτικά, το κείμενο της κίνησης των «58″ έχει ως εξής:
Πέντε χρόνια τώρα, κάθε μέρα, οι Έλληνες στηρίζουμε την απόφασή μας να είμαστε στο Ευρώ και στην
Ευρώπη. Κανείς δεν μας το επέβαλε. Ούτε οι δανειστές ούτε οι εταίροι. Το θέλαμε, το ψηφίσαμε, το
αποφασίσαμε.
Ήταν απόφαση πατριωτικού ρεαλισμού και ιστορικής αυτογνωσίας. Ο λαός μας ξέρει πια από την
πείρα του, ότι προόδευσε όταν έδεσε την τύχη του με ισχυρές διεθνείς συμμαχίες και όταν στο διεθνές
περιβάλλον επικρατούσε η ειρήνη και η συνεργασία. Αντίθετα, σε περιόδους διεθνών κρίσεων
οδηγήθηκε σε διχασμούς και εμφυλίους.
Ήταν απόφαση διεκδίκησης και όχι παθητικής συμμόρφωσης. Η συμμετοχή μας στο Ευρώ και στην
Ευρώπη δεν είναι οικονομική επιλογή. Είναι εθνική στρατηγική αδιαπραγμάτευτη. Η μεγάλη
πλειοψηφία των ελλήνων και των ελληνίδων κατάλαβαν και αισθάνθηκαν ότι η επιστροφή σε εθνικό
νόμισμα δεν λύνει ούτε το πρόβλημα του χρέους, ούτε το πρόβλημα της παραγωγικής
ανασυγκρότησης. Αντίθετα, θα οδηγούσε στην οικονομική κατάρρευση, στην κρίση του Πολιτεύματος,
και στη βαθειά κοινωνική κρίση και ανομία.
Μέσα σε μια Ευρώπη που βρίσκεται ακόμα σε κρίση, η Ελλάδα βγαίνει πιο ευρωπαϊκή. Επειδή άντεξε,
επειδή αλλάζει, δικαιούται να διεκδικεί και πάλι. Διεκδικεί πριν από όλα τον σεβασμό, την αναγνώριση,
την συνεργασία και την οικονομική στήριξη των εταίρων μας. Στη βάση της αλληλεγγύης και της
συνοχής του κοινού ευρωπαϊκού οράματος. Όχι της επαιτείας, ούτε της εθνικιστικής
κομπορρημοσύνης, ούτε της αντικαπιταλιστικής ιδεοληψίας.
Στις ευρωεκλογές που έρχονται, εμείς οι έλληνες δεν θα ψηφίσουμε για το αν θέλουμε την Ευρώπη. Για
αυτό ψηφίζαμε κάθε μέρα επί πέντε χρόνια. Θα ψηφίσουμε για να αλλάξουμε την Ευρώπη. Θα
ψηφίσουμε για την αναγέννηση του αληθινού οράματος της Ευρώπης.
αποφασίσαμε.
Ήταν απόφαση πατριωτικού ρεαλισμού και ιστορικής αυτογνωσίας. Ο λαός μας ξέρει πια από την
πείρα του, ότι προόδευσε όταν έδεσε την τύχη του με ισχυρές διεθνείς συμμαχίες και όταν στο διεθνές
περιβάλλον επικρατούσε η ειρήνη και η συνεργασία. Αντίθετα, σε περιόδους διεθνών κρίσεων
οδηγήθηκε σε διχασμούς και εμφυλίους.
Ήταν απόφαση διεκδίκησης και όχι παθητικής συμμόρφωσης. Η συμμετοχή μας στο Ευρώ και στην
Ευρώπη δεν είναι οικονομική επιλογή. Είναι εθνική στρατηγική αδιαπραγμάτευτη. Η μεγάλη
πλειοψηφία των ελλήνων και των ελληνίδων κατάλαβαν και αισθάνθηκαν ότι η επιστροφή σε εθνικό
νόμισμα δεν λύνει ούτε το πρόβλημα του χρέους, ούτε το πρόβλημα της παραγωγικής
ανασυγκρότησης. Αντίθετα, θα οδηγούσε στην οικονομική κατάρρευση, στην κρίση του Πολιτεύματος,
και στη βαθειά κοινωνική κρίση και ανομία.
Μέσα σε μια Ευρώπη που βρίσκεται ακόμα σε κρίση, η Ελλάδα βγαίνει πιο ευρωπαϊκή. Επειδή άντεξε,
επειδή αλλάζει, δικαιούται να διεκδικεί και πάλι. Διεκδικεί πριν από όλα τον σεβασμό, την αναγνώριση,
την συνεργασία και την οικονομική στήριξη των εταίρων μας. Στη βάση της αλληλεγγύης και της
συνοχής του κοινού ευρωπαϊκού οράματος. Όχι της επαιτείας, ούτε της εθνικιστικής
κομπορρημοσύνης, ούτε της αντικαπιταλιστικής ιδεοληψίας.
Στις ευρωεκλογές που έρχονται, εμείς οι έλληνες δεν θα ψηφίσουμε για το αν θέλουμε την Ευρώπη. Για
αυτό ψηφίζαμε κάθε μέρα επί πέντε χρόνια. Θα ψηφίσουμε για να αλλάξουμε την Ευρώπη. Θα
ψηφίσουμε για την αναγέννηση του αληθινού οράματος της Ευρώπης.
ΕΥΡΩΠΗ: ΟΥΤΕ ΛΙΤΟΤΗΤΑ, ΟΥΤΕ ΛΑΪΚΙΣΜΟΣ
Το αληθινό όραμα της Ευρώπης περιγράφεται στους στόχους και τις εγγυήσεις της Ευρωπαϊκής
Ένωσης για τη δημιουργία ενός ενιαίου χώρου ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης. Με 2
προϋποθέσεις βιώσιμης και ισόρροπης οικονομικής ανάπτυξης, μέσα σε συνθήκες οικονομικής και
κοινωνικής συνοχής, τις οποίες προωθεί η αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών μελών της.
Η Ευρώπη των εκβιασμών και της τιμωρίας, της εθνικιστικής συντηρητικής αναδίπλωσης, είναι το
αντίθετο αυτού του οράματος. Αυτή η Ευρώπη δεν είναι βιώσιμη, θα διαλυθεί από τους ποικίλους
ευρωσκεπτικισμούς. Το ευρώ κινδυνεύει να γίνει παράγοντας διάλυσης, παρά επίτευγμα ενότητας.
Ο κίνδυνος για την Ευρώπη και τους λαούς της έρχεται από δύο διαφορετικές κατευθύνσεις. Από τη
συνεχή λιτότητα και από τον εθνικολαϊκισμό όποιο χρώμα και αν έχει.
Από τη μια, το Ευρωπαϊκό συντηρητικό μπλοκ που επιβάλλει μια λιτότητα χωρίς την προοπτική της
ανάπτυξης και της απασχόλησης. Ένα συντηρητικό μπλοκ αρνείται να δει ότι μπροστά στην εκτροπή
του παγκοσμίου χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού, φτιάχνεις περισσότερη Ευρώπη, με ενισχυμένους
δημοκρατικούς θεσμούς, με περισσότερα όπλα να πολεμήσει τους ανεξέλεγκτους μηχανισμούς της
αγοράς, με συντονισμένη ανάπτυξη, με ενίσχυση της συνολικής ζήτησης στη μεγάλη ευρωπαϊκή
εσωτερική αγορά.
Από την άλλη το μέτωπο του λαϊκισμού και του ανορθολογικού αντιευρωπαϊσμού. Αλλού ακροδεξιός,
αλλού «αντικαπιταλιστικός», σε ανάμειξη με κινήματα τυφλής αγανάκτησης, με τη συμμετοχή κυνικών
επιχειρηματιών, ο ποικιλόχρωμος λαϊκισμός καταγγέλλει αδιάλλακτα, δημαγωγεί ασύστολα,
απορρίπτει την ίδια την ύπαρξη της Ενωμένης Ευρώπης.
Ούτε λιτότητα, ούτε λαϊκισμός. Αυτός είναι ο διπλός στόχος, για να αντιστρέψουμε τη διαλυτική
πορεία. Για να κερδίσει ξανά η Ευρώπη πρωτεύουσα θέση στην παγκόσμια οικονομία, για να ελέγξει
τον αχαλίνωτο χρηματοπιστωτικό καπιταλισμό, για να επιβεβαιώσει τη σημασία της Δημοκρατίας, για
να ξαναχτίσει το κοινωνικό κράτος στις νέες συνθήκες.
Το αληθινό όραμα της Ευρώπης περιγράφεται στους στόχους και τις εγγυήσεις της Ευρωπαϊκής
Ένωσης για τη δημιουργία ενός ενιαίου χώρου ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης. Με 2
προϋποθέσεις βιώσιμης και ισόρροπης οικονομικής ανάπτυξης, μέσα σε συνθήκες οικονομικής και
κοινωνικής συνοχής, τις οποίες προωθεί η αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών μελών της.
Η Ευρώπη των εκβιασμών και της τιμωρίας, της εθνικιστικής συντηρητικής αναδίπλωσης, είναι το
αντίθετο αυτού του οράματος. Αυτή η Ευρώπη δεν είναι βιώσιμη, θα διαλυθεί από τους ποικίλους
ευρωσκεπτικισμούς. Το ευρώ κινδυνεύει να γίνει παράγοντας διάλυσης, παρά επίτευγμα ενότητας.
Ο κίνδυνος για την Ευρώπη και τους λαούς της έρχεται από δύο διαφορετικές κατευθύνσεις. Από τη
συνεχή λιτότητα και από τον εθνικολαϊκισμό όποιο χρώμα και αν έχει.
Από τη μια, το Ευρωπαϊκό συντηρητικό μπλοκ που επιβάλλει μια λιτότητα χωρίς την προοπτική της
ανάπτυξης και της απασχόλησης. Ένα συντηρητικό μπλοκ αρνείται να δει ότι μπροστά στην εκτροπή
του παγκοσμίου χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού, φτιάχνεις περισσότερη Ευρώπη, με ενισχυμένους
δημοκρατικούς θεσμούς, με περισσότερα όπλα να πολεμήσει τους ανεξέλεγκτους μηχανισμούς της
αγοράς, με συντονισμένη ανάπτυξη, με ενίσχυση της συνολικής ζήτησης στη μεγάλη ευρωπαϊκή
εσωτερική αγορά.
Από την άλλη το μέτωπο του λαϊκισμού και του ανορθολογικού αντιευρωπαϊσμού. Αλλού ακροδεξιός,
αλλού «αντικαπιταλιστικός», σε ανάμειξη με κινήματα τυφλής αγανάκτησης, με τη συμμετοχή κυνικών
επιχειρηματιών, ο ποικιλόχρωμος λαϊκισμός καταγγέλλει αδιάλλακτα, δημαγωγεί ασύστολα,
απορρίπτει την ίδια την ύπαρξη της Ενωμένης Ευρώπης.
Ούτε λιτότητα, ούτε λαϊκισμός. Αυτός είναι ο διπλός στόχος, για να αντιστρέψουμε τη διαλυτική
πορεία. Για να κερδίσει ξανά η Ευρώπη πρωτεύουσα θέση στην παγκόσμια οικονομία, για να ελέγξει
τον αχαλίνωτο χρηματοπιστωτικό καπιταλισμό, για να επιβεβαιώσει τη σημασία της Δημοκρατίας, για
να ξαναχτίσει το κοινωνικό κράτος στις νέες συνθήκες.
Η ΕΥΡΩΠΗ ΚΟΙΝΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΑΤΡΙΔΑ – ΣΤΗ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ Η ΔΥΝΑΜΗ
Σε αυτή την κρίση, στη δραματική στιγμή της αλλαγής των παγκόσμιων συσχετισμών, όπλο της
Ευρώπης, στόχος της Ευρώπης, είναι να κάνει τη διαφορετικότητά της δύναμη. Είκοσι οκτώ έθνη που
μιλούν είκοσι τέσσερις γλώσσες και δεσμεύονται στους ιδρυτικούς μύθους της ιδιαίτερης ιστορίας
τους, αγωνίζονται τώρα να αλλάξουν μαζί. Γιατί έχουν συνείδηση όχι μόνο του κινδύνου της
απομόνωσης, αλλά και γιατί έχουν ζήσει και πιστεύουν τις ευκαιρίες που ανοίγει ο νέος κοινός δρόμος.
Γνωρίζουμε όλοι πως η σύγχρονη ευρωπαϊκή μας ταυτότητα που οικοδομείται εδώ και δύο-τρεις
αιώνες, ο κοινός μας προορισμός που είναι η στενότερη πολιτική και οικονομική ένωση, ήταν και
συνεχίζουν να είναι η μόνη πυξίδα σε ένα κόσμο που μεταβάλλεται συνεχώς.
Η Ευρώπη πρέπει και μπορεί να γίνει η κοινή δεύτερη πατρίδα όλων των ευρωπαίων.
Τα δίκτυα της τεχνολογίας, η διαρκής κίνηση των ανθρώπων, των ενδιαφερόντων, των ιδεών μας
ενώνουν. Καλούμαστε να εφεύρουμε τους τρόπους να συνθέσουμε τα ανόμοια, να κάνουμε τα ξένα
κοινά. Αυτή θα είναι η συνεισφορά, το παράδειγμα της Ευρώπης στην σημερινή παγκοσμιοποιημένη
ανθρωπότητα.
Σε αυτή την κρίση, στη δραματική στιγμή της αλλαγής των παγκόσμιων συσχετισμών, όπλο της
Ευρώπης, στόχος της Ευρώπης, είναι να κάνει τη διαφορετικότητά της δύναμη. Είκοσι οκτώ έθνη που
μιλούν είκοσι τέσσερις γλώσσες και δεσμεύονται στους ιδρυτικούς μύθους της ιδιαίτερης ιστορίας
τους, αγωνίζονται τώρα να αλλάξουν μαζί. Γιατί έχουν συνείδηση όχι μόνο του κινδύνου της
απομόνωσης, αλλά και γιατί έχουν ζήσει και πιστεύουν τις ευκαιρίες που ανοίγει ο νέος κοινός δρόμος.
Γνωρίζουμε όλοι πως η σύγχρονη ευρωπαϊκή μας ταυτότητα που οικοδομείται εδώ και δύο-τρεις
αιώνες, ο κοινός μας προορισμός που είναι η στενότερη πολιτική και οικονομική ένωση, ήταν και
συνεχίζουν να είναι η μόνη πυξίδα σε ένα κόσμο που μεταβάλλεται συνεχώς.
Η Ευρώπη πρέπει και μπορεί να γίνει η κοινή δεύτερη πατρίδα όλων των ευρωπαίων.
Τα δίκτυα της τεχνολογίας, η διαρκής κίνηση των ανθρώπων, των ενδιαφερόντων, των ιδεών μας
ενώνουν. Καλούμαστε να εφεύρουμε τους τρόπους να συνθέσουμε τα ανόμοια, να κάνουμε τα ξένα
κοινά. Αυτή θα είναι η συνεισφορά, το παράδειγμα της Ευρώπης στην σημερινή παγκοσμιοποιημένη
ανθρωπότητα.
ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ, ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΔΙΕΚΔΙΚΗΤΙΚΑ
Με την κρίση, όλοι οι ευρωπαίοι, από τη μια άκρη μέχρι την άλλη, από την Πορτογαλία και την
Ιρλανδία μέχρι την Ελλάδα και την Κύπρο, καταλάβαμε βιωματικά πως αυτή η ψήφος στις
ευρωεκλογές αφορά τη ζωή μας, τη ζωή στην κάθε μέρα, τις ζωές των παιδιών μας, τις ζωές του
μέλλοντος.
Οι έλληνες και οι ελληνίδες, στις επόμενες ευρωεκλογές θα στηρίξουμε την Ευρώπη. Θέλουμε να
αλλάξουμε την Ευρώπη όχι να την καταστρέψουμε είτε στο όνομα του εθνικισμού είτε των
ανιστόρητων ιδεοληψιών.
Δεν ψηφίζουμε για να τιμωρήσουμε την Ευρώπη σαν θυμωμένοι παρίες. Ψηφίζουμε ως πολίτες και
συνιδρυτές, έχοντας την αυτογνωσία των λαθών μας, τη δύναμη των προσπαθειών μας, τη συνείδηση
των επιλογών μας.
Λέμε όχι στην αδιαλλαξία της λιτότητας, στον νεοφιλελεύθερο δογματισμό, στις αντιαναπτυξιακές
πολιτικές που πνίγουν την πραγματική οικονομία. Η συντηρητική Ευρώπη υπό την ηγεμονία της
γερμανικής χριστιανοδημοκρατίας αυξάνει τις εθνικές διαιρέσεις και τις κοινωνικές ανισότητες.
Λέμε όχι στους οπαδούς του αχαλίνωτου εθνικισμού, του ρατσισμού, της μισαλλοδοξίας και στον
ευρωσκεπτικισμό. Η αναβίωση της ακροδεξιάς στην Ευρώπη και ακόμα χειρότερα του νεοναζισμού,
πρέπει να βρει αντιμέτωπο ένα συμπαγές δημοκρατικό μέτωπο.
Λέμε όχι στην ετερόκλητη συμπόρευση της λαϊκιστικής αριστεράς που δεν έχει αποφασίσει ακόμα αν
θέλει ή δεν θέλει την Ευρώπη. Η αλλαγή της Ενωμένης Ευρώπης δεν περνά μέσα σπό τη διάλυσή της.
Δεν είναι λύση η φυγή σε κάποιο «αντικαπιταλιστικό» νεφέλωμα. Λύση είναι ένα τολμηρό πρόγραμμα
προοδευτικών μεταρρυθμίσεων που θα καταστήσουν αναπτυξιακή και κοινωνικά δικαιότερη τη
λειτουργία του ευρωπαϊκού μοντέλου.
Λέμε όχι στη διστακτικότητα, στην ατολμία των σοσιαλιστών και δημοκρατών της Ευρώπης. Ανέχθηκαν
την μετριότητα των Ευρωπαϊκών επιλογών της γερμανικής χριστιανοδημοκρατίας και υποτάχθηκαν σε
κακές πολιτικές και επιλογές σε πρόσωπα κλειδιά. Παραμένουν όμως οι εκφραστές της προωθητικής
σύνθεσης στην κατεύθυνση της αλλαγής της Ευρώπης.
Συμμετέχουμε διεκδικητικά στο Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα. Μοιραζόμαστε τις αξίες του.
Συμφωνούμε στον προγραμματικό του λόγο. Διαφωνούμε ουσιαστικά με τη στάση του στην περίοδο
της κρίσης, με τις θέσεις πολλών στελεχών του για την κατάσταση στην Ελλάδα, για τις πολιτικές στον
Νότο. Μαθαίνουμε να συνυπάρχουμε, να συναγωνιζόμαστε, χωρίς να ταυτιζόμαστε.
Ιρλανδία μέχρι την Ελλάδα και την Κύπρο, καταλάβαμε βιωματικά πως αυτή η ψήφος στις
ευρωεκλογές αφορά τη ζωή μας, τη ζωή στην κάθε μέρα, τις ζωές των παιδιών μας, τις ζωές του
μέλλοντος.
Οι έλληνες και οι ελληνίδες, στις επόμενες ευρωεκλογές θα στηρίξουμε την Ευρώπη. Θέλουμε να
αλλάξουμε την Ευρώπη όχι να την καταστρέψουμε είτε στο όνομα του εθνικισμού είτε των
ανιστόρητων ιδεοληψιών.
Δεν ψηφίζουμε για να τιμωρήσουμε την Ευρώπη σαν θυμωμένοι παρίες. Ψηφίζουμε ως πολίτες και
συνιδρυτές, έχοντας την αυτογνωσία των λαθών μας, τη δύναμη των προσπαθειών μας, τη συνείδηση
των επιλογών μας.
Λέμε όχι στην αδιαλλαξία της λιτότητας, στον νεοφιλελεύθερο δογματισμό, στις αντιαναπτυξιακές
πολιτικές που πνίγουν την πραγματική οικονομία. Η συντηρητική Ευρώπη υπό την ηγεμονία της
γερμανικής χριστιανοδημοκρατίας αυξάνει τις εθνικές διαιρέσεις και τις κοινωνικές ανισότητες.
Λέμε όχι στους οπαδούς του αχαλίνωτου εθνικισμού, του ρατσισμού, της μισαλλοδοξίας και στον
ευρωσκεπτικισμό. Η αναβίωση της ακροδεξιάς στην Ευρώπη και ακόμα χειρότερα του νεοναζισμού,
πρέπει να βρει αντιμέτωπο ένα συμπαγές δημοκρατικό μέτωπο.
Λέμε όχι στην ετερόκλητη συμπόρευση της λαϊκιστικής αριστεράς που δεν έχει αποφασίσει ακόμα αν
θέλει ή δεν θέλει την Ευρώπη. Η αλλαγή της Ενωμένης Ευρώπης δεν περνά μέσα σπό τη διάλυσή της.
Δεν είναι λύση η φυγή σε κάποιο «αντικαπιταλιστικό» νεφέλωμα. Λύση είναι ένα τολμηρό πρόγραμμα
προοδευτικών μεταρρυθμίσεων που θα καταστήσουν αναπτυξιακή και κοινωνικά δικαιότερη τη
λειτουργία του ευρωπαϊκού μοντέλου.
Λέμε όχι στη διστακτικότητα, στην ατολμία των σοσιαλιστών και δημοκρατών της Ευρώπης. Ανέχθηκαν
την μετριότητα των Ευρωπαϊκών επιλογών της γερμανικής χριστιανοδημοκρατίας και υποτάχθηκαν σε
κακές πολιτικές και επιλογές σε πρόσωπα κλειδιά. Παραμένουν όμως οι εκφραστές της προωθητικής
σύνθεσης στην κατεύθυνση της αλλαγής της Ευρώπης.
Συμμετέχουμε διεκδικητικά στο Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα. Μοιραζόμαστε τις αξίες του.
Συμφωνούμε στον προγραμματικό του λόγο. Διαφωνούμε ουσιαστικά με τη στάση του στην περίοδο
της κρίσης, με τις θέσεις πολλών στελεχών του για την κατάσταση στην Ελλάδα, για τις πολιτικές στον
Νότο. Μαθαίνουμε να συνυπάρχουμε, να συναγωνιζόμαστε, χωρίς να ταυτιζόμαστε.
ΕΥΡΩΠΗ ΤΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ
Παλεύουμε για να κυριαρχήσει στην Ευρώπη η νέα δημοκρατική προοδευτική πλατφόρμα.
Διεκδικούμε την προοπτική και την ισότητα των λαών της Ευρώπης που δοκιμάστηκε σκληρά στη
διάρκεια της κρίσης. Αγωνιζόμαστε για μια διαφορετική Ευρώπη, για όλους.
Α. Η παγκοσμιοποίηση και η δημογραφική εξέλιξη πιέζουν την ανταγωνιστικότητα και τα κεκτημένα
του ευρωπαϊκού μοντέλου. Η Ευρώπη πρέπει να αλλάξει και όχι να καταργήσει το κοινωνικό της
μοντέλο στις νέες συνθήκες. Δεν θα το πετύχει βασιζόμενη μόνο στις εξαγωγές της. Δεν μπορεί να γίνει
όλη η Ευρώπη Γερμανία, ούτε όλος ο κόσμος Κίνα. Το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο στον 21ο
αιώνα
πρέπει να ξαναβρεί μια δυναμική σύνθεση ανταγωνιστικότητας, πλήρους απασχόλησης και κοινωνικών
δικαιωμάτων. Για να το κάνει πρέπει να αξιοποιήσει μεταξύ άλλων, το πλεονέκτημα που δίνει η
συνολική ζήτηση που δημιουργεί η τεράστια εσωτερική αγορά της,
Β. Η κρίση μας έδειξε ότι χωρίς σταθερότερη Οικονομική, Νομισματική και Δημοσιονομική
Διακυβέρνηση, το κόστος που θα πληρώνουν οι ευρωπαϊκοί λαοί θα είναι βαρύ και η ενότητα της
ευρωζώνης θα κινδυνεύει. Χρειαζόμαστε ένα τολμηρό άλμα στην τραπεζική, δημοσιονομική,
οικονομική και πολιτική ενοποίησή της. Ζητάμε
- Αλλαγή του καταστατικού της ΕΚΤ ώστε να μπορεί να παρεμβαίνει στην πρωτογενή αγορά ομολόγων.
- Δημοκρατικό πολιτικό έλεγχο της ΕΚΤ από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Έχουμε το πιο ισχυρό νόμισμα
του κόσμου αλλά δεν επιτρέπεται στην Κεντρική μας Τράπεζα να ασκεί τον ρόλο του δανειστή ύστατης
ανάγκης.
- Κατάργηση της τρόικας. Η εποπτεία για την εφαρμογή πολιτικών οικονομικής προσαρμογής να
περάσει πλήρως στα θεσμικά όργανα της ΕΕ.
- Δημιουργία κεντρικού προϋπολογισμού της Ευρωζώνης για την σταθεροποίηση και την
αντιμετώπιση της ύφεσης σε μεμονωμένα κράτη-μέλη.
- Ενεργοποίηση της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων και του Ευρωπαϊκού Επενδυτικού Ταμείου στη
χρηματοδότηση επενδύσεων και την υποβοήθηση της ανάκαμψης στην περιφέρεια της ευρωζώνης.
- Καταπολέμηση της μεγάλης φοροδιαφυγής και εταιρικής φοροαποφυγής. Ο φόρος επί των
χρηματοπιστωτικών συναλλαγών μπορεί να χρηματοδοτήσει το κράτος πρόνοιας. Η φορολόγηση των
εξωχώριων εταιρειών επίσης.
-Συμφωνία για μορφές αμοιβαιοποίησης του χρέους και διασφάλισης του. Οι ευρωπαίοι άνεργοι
ακόμα περιμένουν την έκδοση ειδικών αναπτυξιακών ομολόγων με ευρωπαϊκή εγγύηση. Έπρεπε αυτό
να έχει ήδη γίνει.
Γ. Η κρίση άνοιξε ένα νέο κοινωνικό ζήτημα καθώς οδήγησε στη φτώχεια και στην ανέχεια πολλούς
ανθρώπους ιδίως στον Νότο. Η Ευρώπη, κεντρικά και όχι μόνο μέσω των κρατών – μελών, πρέπει να
κηρύξει τον δικό της πόλεμο στην ανεργία, τη φτώχεια, τον αποκλεισμό, να διασφαλίσει το κεκτημένο
της ειρήνης και της ευημερίας. Ζητάμε: 5
-Την καθιέρωση ευρωπαϊκού ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος για άπορους και αντίστοιχου
επιδόματος ανεργίας. Όταν τα κράτη δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν σε έκτακτες ανάγκες μέσω των
προϋπολογισμών τους, όπως συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα, θα πρέπει να μπορεί ο ευρωπαϊκός
προϋπολογισμός να συνδράμει απευθείας τους έχοντες ανάγκη. Δεν είναι μόνο υποχρέωση
αλληλεγγύης είναι και μέγιστος συμβολισμός μιας κοινωνικής Ευρώπης που ξαναζωντανεύει.
Παλεύουμε για να κυριαρχήσει στην Ευρώπη η νέα δημοκρατική προοδευτική πλατφόρμα.
Διεκδικούμε την προοπτική και την ισότητα των λαών της Ευρώπης που δοκιμάστηκε σκληρά στη
διάρκεια της κρίσης. Αγωνιζόμαστε για μια διαφορετική Ευρώπη, για όλους.
Α. Η παγκοσμιοποίηση και η δημογραφική εξέλιξη πιέζουν την ανταγωνιστικότητα και τα κεκτημένα
του ευρωπαϊκού μοντέλου. Η Ευρώπη πρέπει να αλλάξει και όχι να καταργήσει το κοινωνικό της
μοντέλο στις νέες συνθήκες. Δεν θα το πετύχει βασιζόμενη μόνο στις εξαγωγές της. Δεν μπορεί να γίνει
όλη η Ευρώπη Γερμανία, ούτε όλος ο κόσμος Κίνα. Το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο στον 21ο
αιώνα
πρέπει να ξαναβρεί μια δυναμική σύνθεση ανταγωνιστικότητας, πλήρους απασχόλησης και κοινωνικών
δικαιωμάτων. Για να το κάνει πρέπει να αξιοποιήσει μεταξύ άλλων, το πλεονέκτημα που δίνει η
συνολική ζήτηση που δημιουργεί η τεράστια εσωτερική αγορά της,
Β. Η κρίση μας έδειξε ότι χωρίς σταθερότερη Οικονομική, Νομισματική και Δημοσιονομική
Διακυβέρνηση, το κόστος που θα πληρώνουν οι ευρωπαϊκοί λαοί θα είναι βαρύ και η ενότητα της
ευρωζώνης θα κινδυνεύει. Χρειαζόμαστε ένα τολμηρό άλμα στην τραπεζική, δημοσιονομική,
οικονομική και πολιτική ενοποίησή της. Ζητάμε
- Αλλαγή του καταστατικού της ΕΚΤ ώστε να μπορεί να παρεμβαίνει στην πρωτογενή αγορά ομολόγων.
- Δημοκρατικό πολιτικό έλεγχο της ΕΚΤ από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Έχουμε το πιο ισχυρό νόμισμα
του κόσμου αλλά δεν επιτρέπεται στην Κεντρική μας Τράπεζα να ασκεί τον ρόλο του δανειστή ύστατης
ανάγκης.
- Κατάργηση της τρόικας. Η εποπτεία για την εφαρμογή πολιτικών οικονομικής προσαρμογής να
περάσει πλήρως στα θεσμικά όργανα της ΕΕ.
- Δημιουργία κεντρικού προϋπολογισμού της Ευρωζώνης για την σταθεροποίηση και την
αντιμετώπιση της ύφεσης σε μεμονωμένα κράτη-μέλη.
- Ενεργοποίηση της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων και του Ευρωπαϊκού Επενδυτικού Ταμείου στη
χρηματοδότηση επενδύσεων και την υποβοήθηση της ανάκαμψης στην περιφέρεια της ευρωζώνης.
- Καταπολέμηση της μεγάλης φοροδιαφυγής και εταιρικής φοροαποφυγής. Ο φόρος επί των
χρηματοπιστωτικών συναλλαγών μπορεί να χρηματοδοτήσει το κράτος πρόνοιας. Η φορολόγηση των
εξωχώριων εταιρειών επίσης.
-Συμφωνία για μορφές αμοιβαιοποίησης του χρέους και διασφάλισης του. Οι ευρωπαίοι άνεργοι
ακόμα περιμένουν την έκδοση ειδικών αναπτυξιακών ομολόγων με ευρωπαϊκή εγγύηση. Έπρεπε αυτό
να έχει ήδη γίνει.
Γ. Η κρίση άνοιξε ένα νέο κοινωνικό ζήτημα καθώς οδήγησε στη φτώχεια και στην ανέχεια πολλούς
ανθρώπους ιδίως στον Νότο. Η Ευρώπη, κεντρικά και όχι μόνο μέσω των κρατών – μελών, πρέπει να
κηρύξει τον δικό της πόλεμο στην ανεργία, τη φτώχεια, τον αποκλεισμό, να διασφαλίσει το κεκτημένο
της ειρήνης και της ευημερίας. Ζητάμε: 5
-Την καθιέρωση ευρωπαϊκού ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος για άπορους και αντίστοιχου
επιδόματος ανεργίας. Όταν τα κράτη δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν σε έκτακτες ανάγκες μέσω των
προϋπολογισμών τους, όπως συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα, θα πρέπει να μπορεί ο ευρωπαϊκός
προϋπολογισμός να συνδράμει απευθείας τους έχοντες ανάγκη. Δεν είναι μόνο υποχρέωση
αλληλεγγύης είναι και μέγιστος συμβολισμός μιας κοινωνικής Ευρώπης που ξαναζωντανεύει.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Είναι ώρα να σταλεί μήνυμα αλλαγής στην Ευρώπη και ελπίδας για τις ερχόμενες γενιές.
Δεν ζητάμε γενικά και αφηρημένα. Διεκδικούμε συγκεκριμένες και υλοποιήσιμες πολιτικές.
Απαιτούμε μια πραγματική στροφή μεταρρύθμισης και αλληλεγγύης.
Οι Έλληνες αλλάζουμε. Μαζί με τους Ευρωπαίους συμπολίτες μας χρειαζόμαστε την αμοιβαία
κατανόηση και τη βαθύτερη προσέγγιση. Αφήνοντας όλοι την αρχαία σκουριά των προκαταλήψεων
στην άκρη. Προτείνοντας ο καθένας την εθνική του ταυτότητα συνεισφορά στην ευρωπαϊκή μας
κοινότητα.
Θέλουμε αυτή την Ευρώπη της αλλαγής, του σεβασμού και της δημοκρατίας, της επιείκειας και της
προσπάθειας για το νέο. Την διεκδικούμε με την ψήφο μας, την στηρίζουμε με τις επιλογές μας.
Δεν ζητάμε γενικά και αφηρημένα. Διεκδικούμε συγκεκριμένες και υλοποιήσιμες πολιτικές.
Απαιτούμε μια πραγματική στροφή μεταρρύθμισης και αλληλεγγύης.
Οι Έλληνες αλλάζουμε. Μαζί με τους Ευρωπαίους συμπολίτες μας χρειαζόμαστε την αμοιβαία
κατανόηση και τη βαθύτερη προσέγγιση. Αφήνοντας όλοι την αρχαία σκουριά των προκαταλήψεων
στην άκρη. Προτείνοντας ο καθένας την εθνική του ταυτότητα συνεισφορά στην ευρωπαϊκή μας
κοινότητα.
Θέλουμε αυτή την Ευρώπη της αλλαγής, του σεβασμού και της δημοκρατίας, της επιείκειας και της
προσπάθειας για το νέο. Την διεκδικούμε με την ψήφο μας, την στηρίζουμε με τις επιλογές μας.
thepaper
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου