Φοιτήτρια στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) με επιστολή της καταγγέλλει την θλιβερή κατάσταση που επικρατεί στο πανεπιστημιακό ίδρυμα, λόγω της απεργίας των εργολαβικών υπαλλήλων.
Η νεαρή κοπέλα, περιγράφει πως… ο χώρος έχει μετατραπεί σε έναν ατελείωτο σκουπιδότοπο με νεκρά ποντίκια ενώ δε διστάζει να ρίξει τα βέλη της και κατά των φοιτητών.
Διαβάστε την επιστολή της φοιτήτριας:
«ΑΠΘ: Από εστία γνώσης, σε εστία μόλυνσης. Προς όλα τα blog, ειδησεογραφικά sites, και κάθε ενδιαφερόμενο πολίτη.
Χθες Κυριακη,4/11,γύρω στις 3 το μεσημέρι, καθώς επιστρέφαμε από τη Φοιτητική Λέσχη προς το κέντρο διασχίζοντας το ΑΠΘ, βρεθήκαμε αντιμέτωποι με ένα θέαμα διόλου ευχάριστο: ένα νεκρό ποντίκι στο χώμα κάτω από ένα δέντρο.
Προσπεράσαμε το σημείο και καθώς περνούσαμε από τη θεολογική σχολή, είδαμε μέσα στους θάμνους άλλο ένα ποντίκι να κινείται. Είναι γεγονός, η κατάσταση στο ΑΠΘ έχει πλέον φτάσει σε οριακό σημείο. Τα σκουπίδια είναι βουνό σε κάθε αίθουσα κάδοι γεμάτοι μέχρι επάνω, οι τουαλέτες απροσπέλαστες, οι εξωτερικοί χώροι γεμάτοι φυλλάδια, καφέδες, φαγητά…
Η περιγραφή της κατάστασης αποτυπώνεται πλήρως στο βίντεο που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες στο youtube : http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=1eWY2MlwCJk Καθόλου δεν μας ξένισε η θέα των 2 ποντικιών σήμερα.
Πολλοί θα χαρακτήριζαν την ύπαρξη τους ως «αναμενόμενη». Λογικό είναι να έρχονται να ζήσουν εκεί όπου υπάρχει τροφή, δηλαδή αποφάγια στα σκουπίδια που συσσωρεύονται κάθε μέρα στο –υπο διάλυση πλέον- Πανεπιστήμιο μας. Καθημερινά κάνουμε μάθημα 150 άτομα σε αίθουσες που χωράνε 100.Καθόμαστε στα περβάζια και στα σκαλοπάτια, παρέα με τα άδεια πλαστικά ποτήρια καφέ και τις μισοφαγωμένες τυρόπιτες.
Από τη μία εξοργίζομαι γιατί αυτό δείχνει και το επίπεδο του πολιτισμού μας: αγαπητέ φοιτητή, εσύ που σπουδάζεις με τα λεφτά που σου στέλνουν οι γονείς σου από το υστέρημα τους, και άνετος κάθε πρωί παίρνεις το freddo σου για να «ξυπνήσεις», δώσε μου έναν πειστικό λόγο γιατί, εφόσον βλέπεις ότι τα σκουπίδια έχουν φτάσει στο μπόι σου και ο κάδος είναι γεμάτος μέχρι πάνω, δεν παίρνεις το ρημάδι το ποτήρι να το πετάξεις έξω από το ΑΠΘ όταν φεύγεις και πρέπει να το αφήσεις εκεί να κάνει παρέα στα υπόλοιπα? Σ’αρέσει αυτή η κατάσταση? Δείξε λίγο πολιτισμ ό και βοήθα να μην πεθάνουμε όλοι εκεί μέσα από καμιά μόλυνση.
Κάνε μου τη χάρη. Δεν θέλω να φανταστώ τι θα γίνει μόλις κρυώσει ο καιρός και κλείσουμε τα παράθυρα στις αίθουσες-τότε τα μικρόβια θα κάνουν πάρτι, εκεί παρέα με τα σκουπίδια, και αυτά τα λεφτά που μου στέλνουν το μήνα, θα γίνουν όλα αντιβιώσεις και αντιβηχικά.
Από την άλλη, ομολογώ ότι δεν ξέρω πώς θα λυθεί το πρόβλημα με την απεργία των υπαλλήλων. Σεβαστά τα αιτήματα τους, αλλά δεν γράφω αυτό το κείμενο για αναλύσω το ποιος έχει δίκιο σε αυτήν την ιστορία-αρμόδιο είναι το δικαστήριο για τέτοια θέματα.
Αν συνεχιστεί και άλλο αυτό το χάος, τα ποντίκια είναι το λιγότερο που θα αντικρίζουμε μέσα στο ΑΠΘ. Πρέπει να βρεθεί άμεσα μία λύση ώστε να καθαριστεί το πανεπιστήμιο που πλέον αντί για εστία γνώσης και πολιτισμού, είναι εστία μικροβίων και μόλυνσης.
Σε όλα αυτά ,έρχομαι να προσθέσω ότι το αναγνωστήριο της κεντρικής βιβλιοθήκης για λόγους υγιεινής είναι κλειστό από τις 26 Σεπτεμβρίου, μη επιτρέποντας στους φοιτητές να διαβάσουν τα μαθήματά τους-κάποιοι, ξέρετε, δεν έχουν τη δυνατότητα να διαβάζουν στο σπίτι, είτε επειδή συγκατοικούν με γονείς ή φίλους, είτε λόγω φασαρίας, είτε για τον οποιοδήποτε προσωπικό λόγο.
Η βιβλιοθήκη του ΑΠΘ αποτελεί πυρήνα του φοιτητικού campus και πρέπει να ανοίξει άμεσα-έστω και αν ως προσωρινή λύση λειτουργεί με προσωπικό ασφαλείας. Καλώ κάθε αρμόδιο να ενδιαφερθεί για τη λύση του τεράστιου αυτού προβλήματος.
Η κατάσταση είναι οριακή και το πανεπιστήμιο διαλύεται. Σεβόμαστε τον αγώνα των εργαζομένων-κανείς δεν μπορεί να εργάζεται χωρίς να πληρώνεται, ωστόσο κάποιος πρέπει να σεβαστεί εμάς τους φοιτητές, τους καθηγητές και τους ξένους επισκέπτες στο ΑΠΘ που θέλουμε να σπουδάσουμε, να εργαστούμε και να γνωρίσουμε το πανεπιστήμιο αντίστοιχα, και πλέον μας έχουν στερηθεί όλα αυτά τα δικαιώματα.
Πηγή: thestival.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου